ထားဝယ်ဒေသဆောင်းဦးရာသီဟု ဆိုလိုက်သည်နှင့် နှင်းမှုန်လေးတွေကြား အရှေ့လေစီးကြောင်း သယ်ဆောင်လာမည့် အေးချမ်းမှုကိုသာ တမ်းတခဲ့ရသည်။ သဘာဝတရားကြီးက အေးချမ်းသည့် လက်တစ်စုံဖြင့် ထားဝယ်ဒေသကို ပွေ့ဖက်ရန် အသင့်ပြင်နေပြီဟု ထင်မှတ်ခဲ့ရသော်လည်း တကယ်တမ်းမှာ ယခုနှစ်ဆောင်းဦး မျှော်လင့်ထားသည့် ပုံစံဖြင့် အစပြုခွင့် မသာခဲ့ပေ။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး နှင်းရည်စက်လေးများ မြေပေါ် ဖုံးလွှမ်းလာမည့် မြင်ကွင်းအစား၊ မိုးနတ်သား၏ မျက်စိလည်မှုလေလား၊ သည်းကြီးမဲကြီး ရွာချလိုက်သည့် မိုးစက်များကသာ ဆောင်းဦးအိပ်မက်များကို စတင်ခြေမွှ ဖျက်ဆီးပစ်ခဲ့သည်။ မိုးရာသီအပြီး အေးချမ်းသည့် ဆောင်းရာသီကို ခိုလှုံရင်း ရိတ်သိမ်းချိန်ကို မျှော်နေကြသည့် တောင်သူဦးကြီးတို့၏ မျက်ဝန်းများတွင် စိုးရိမ်သောကများ ပြည့်လျှံခဲ့ရပြီ။ ဆောင်းဦးကာလသည် ထားဝယ်ဒေသတစ်ခွင်လုံး ရွှေရောင်ဝင်းနေသည့် စပါးခင်းများ နေရာယူထားသည့် လှပသည့် ပန်းချီကားတစ်ချပ်ပမာ ဖြစ်နေရမည့် အချိန်။ သို့သော် ယခုမူ စပါးပင်များသည် […]

ဘီစီ..ဘီစီ..ဘီစီ..။ ဒီကာလတွေထဲမှာ မရိုးနိုင်အောင်ကြားရတဲ့ စကားလုံးပါ။ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ သပိတ်မှောက်ကြဟေ့ဆိုတဲ့ ညာသံပေးတာနဲ့အတူ ထပ်ပြီးကြားရတာက ဆဲသံဆိုသံတွေပါ။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျွန်တော်တို့ဟာ ထောင်ချောက်မိသွားကြပါတယ်။ ဒါနဲ့ ဆက်စပ်ပြီး ဆိုရှယ်မီဒီယာခေတ်ရဲ့ အကျည်းတန်ဆုံး အမှန်တရားတစ်ခုအကြောင်း ပြောကြည့်ရအောင်ပါ။ ဒါကတော့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဒေါသတွေကို သူတို့…သူတို့တွေက ဝင်ငွေနဲ့ ကျော်ကြားမှုအဖြစ် ပြောင်းလဲယူနေကြတယ်ဆိုတာပါပဲ။ သပိတ်မှောက်ခြင်းကို ပြန်ကောက်ပါရေစ။ တိုတိုပြောရရင် သပိတ်မှောက်တယ်ဆိုတာက အဆက်အဆံမပြုချင်တာ၊ အထိအတွေ့မလုပ်ချင်တာလို့ နားလည်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီလို အဆက်အဆံမလုပ်ချင်သူလို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ လူတစ်ယောက်ရဲ့ တင်သမျှပို့စ်တွေ၊ ပြောသမျှ စကားတွေ၊ လုပ်သမျှ ဟာသတွေ၊ ဆိုသမျှ သီချင်းတွေကို အူမချေးခါးမကျန် စောင့်ကြည့်နေ၊ မျှဝေနေကြတာတွေကိုလည်း တွေ့နေရပါတယ်။ ဒါကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ကြီး ငြင်းချက်ထုတ်၊ ဆင်ခြေကန်မယ့်သူတွေလည်း ဘီစီလုပ်တဲ့အရေအတွက်ထက်တောင် ပိုများနိုင်ပါတယ်။ “ဟ..သူဘာလုပ်လဲ၊ […]

တန်ဆောင်မုန်းလဆန်း၏ ဆောင်းဦးကာလ ဖြစ်သော်လည်း၊ ကောင်းကင်းယံက တိမ်စိုင်မည်းညစ်ညစ်တို့က မကင်းစင်သေး။ ခါလွန်မိုးစက်တို့ တဖွဲဖွဲကျနေချိန်မှာပင် ခပ်ဝေးဝေး ထားဝယ်မြို့လယ်ဆီမှ ခမ်းနားထည်ဝါစွာ တန်ဆာဆင်ထားသည့် ဖျော်ဖြေရေးပွဲတော်မှ အသံများက ပျံ့လွင့်လာသည်။ ရောင်စုံလျှပ်စစ်မီးများ ထိန်ထိန်လင်းနေသော ကမ်းနားလမ်း၊ မြို့လယ်ခေါင် ရွှေတောင်စားစေတီသွား လမ်းမကြီးများပေါ်တွင် ပရိသတ်တို့ တိုးမပေါက်အောင် စည်ကားလျက်၊ မီးပုံးပျံတစ်ထောင် လွှတ်တင်မည်ဆိုပြီးလည်း ကြေညာထားသေးသည်။ “ခါတိုင်းနှစ်တွေနဲ့ လုံးဝမတူ၊ ဒီနှစ် လမ်းပိတ်တဲ့အထိ စည်ကားတယ်” ဟု လက်ကိုင်ဖုန်းထဲမှတစ်ဆင့် ကြားလိုက်ရသည့် မြို့ခံမိတ်ဆွေ၏ ဖောက်သည်ချစကားသံက မိမိရင်ဝသို့ အမျိုးအမည်မသိသော ဝေဒနာတစ်ခုကို ရိုက်ခတ်သွားစေသည်။ ထိုဝေဒနာမှာ ခါးသီးသော မတရားမှုများကို မြင်တွေ့နေရခြင်းကြောင့် နာကျင်ခြင်း ဖြစ်တန်ရာသည်။ ၂၀၁၉ ကိုဗစ်ကာလနှင့် ၂၀၂၁ အာဏာသိမ်းမှု နောက်ပိုင်း သုံးနှစ်တိတိ ပျောက်ဆုံးခဲ့သော ညဘက်တန်ဆောင်တိုင်ပွဲတော် […]

တနေဝင် တနေထွက် တစ်ရက် မနက်မိုးလင်းလာပြီး တစ်ည မိုးချုပ်သွားတဲ့ ကာလယန္တရားသာပုံမှန်ခုတ်မောင်းနေတယ်။ မိုး ရွာတယ်၊ နေသာတယ်၊ ပူတယ်၊ ချမ်းတယ် အဲသည့်ရာသီစက်ဝန်းကလည်း ဝတ္တရားမပျက်လည်ပတ်နေတယ်။ ပြက္ခဒိန်တွေတစ်ရွက်ပြီးတစ်ရွက်စုတ်၊ တစ်အုပ်ကုန် နောက်တစ်အုပ် အသစ်လာ ဘာမှဖြစ်မလာတာတွေကတော့သည်အတိုင်းပဲ။ ကျုပ်တို့တိုင်းပြည်မယ် မသိကိန်းတွေ သတ်ပုံလွဲနေကြတာသာ ပိုပိုဆိုးဝါးလာနေပါတယ်။ မသိကိန်းတွေကို ရှာဖွေဖော်ထုတ်ဖို့ တန်ဖိုးသတ်မှတ်ပေးဖို့ နေရာ အမှန်မှာ သူ့စံနဲ့သူနေရာတကျ ဆောက်တည်ပေးနိုင်ကြမယ့် သင်္ချာပညာရှင်တွေလည်း သတ်ပုံတွေလွဲကုန်ကြပြီလားမသိ။ မတွေ့မိ။ မမြင်မိ။ မကြားမိတာ အတော်ကြီးကိုကြာပါပြီ။ လွဲနေတဲ့သတ်ပုံတွေကို ပြင်ပေးဖို့၊ သင်ပေးဖို့၊ တည့်မတ်ပေးဖို့ သိက္ခာရှိ လေးစားထိုက်တဲ့ ပညာရည်ပြည့်ဝတဲ့ ဆရာတွေလည်း မသိကိန်းတွေဖြစ်ကုန်ကြပြီထင်ပါရဲ့။ အဲဒါဆို ကျုပ်ကို ခင်ဗျားကမေးပါလိမ့်မယ်။ ကောင်းပါပြီဗျာ။ ခင်ဗျားကကော ‌ပြောရုံပဲလား၊ ဘာများလုပ်ပေးနိုင်ပါ သလဲပေါ့။ ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ ကျုပ်ကလည်း […]

သတင်းတစ်ပုဒ်မှာပဲဖြစ်ဖြစ် ၀တ္ထုတစ်အုပ်မှာပဲဖြစ်ဖြစ် ဆောင်းပါး၊ ကဗျာ စာစု တစ်ခုခုမှာ ခေါင်းစီးဆိုတာကလည်း ထိပ်ဆုံးက အရေးအကြီးဆုံးတွေ ထဲကတစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ ခင်ဗျားတပ်လိုက်တဲ့ခေါင်းစီး။ ခင်‌ဗျားရွေးချယ်လိုက်တဲ့ခေါင်းစီးဟာ ခင်ဗျားရေးထားတဲ့စာကို ဘယ်လိုဦးဆောင်ဦးရွက်ပြုနိုင်သလဲ၊ ဘယ်လောက်ပုံဖော်နိုင်သလဲ။ တိုတိုရှင်းရှင်းနဲ့ စာဖတ်သူကိုဆွဲဆောင်နိုင်သလား။ ခေါင်းစီး ဆိုတိုင်း တိုရမယ်လို့ ပုံသေပြောတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ။ တိုတာ ရှည်တာ ကျစ်လစ်တာ ဖွဲ့နွဲ့တာထက် အဓိကအရေးကြီးတာက ခေါင်းစီးကို မြင်လိုက်တာနဲ့ ရေးထားတဲ့စာကို ဆက်မဖတ်ဘဲ မနေနိုင်အောင်ဖြစ်ရတဲ့ ခေါင်းစီးမျိုးကို ကျုပ်တော့ သိပ်ကိုနှစ်ခြိုက်တာပေါ့။ အားရတာပေါ့။ စွဲလန်း မှတ်မိနေမိတာပေါ့။ ကျုပ် နှစ်သက်အားရခဲ့တဲ့ ခေါင်းစီးတွေထဲက အချို့အကြောင်း ပြန်ပြောပြ ချင်တယ်။ သတင်းခေါင်းစီးတွေပါ။ ကျုပ် တပ်ခဲ့တဲ့ခေါင်းစီးတွေပါပဲ။ ကျုပ် တပ်ခဲ့လို့ ကျုပ်ကြိုက်တယ်ပဲဆိုဆိုဗျာ။ မညာနဲ့။ ခင်‌ဗျားလည်း ခင်ဗျား တပ်ခဲ့တဲ့ခေါင်းစီး ခင်ဗျားကြိုက်တာပဲမဟုတ်လား။ […]

အခုစာကို စဖတ်နေတဲ့အချိန် မျက်လုံးလေးတစ်ချက်မှိတ်ကြည့်လိုက်ပါလား..။ ပိုးစုန်းကြူးလေးတွေကို ကျမတို့ ဘယ်အချိန်က နောက်ဆုံးမြင်ခဲ့လဲဆိုတာကို စက္ကန့်ပိုင်းလောက်စဥ်းစားကြည့်ရအောင်နော်။ ကျမကတော့ သည်နှစ်ထဲ ကံကောင်းစွာပဲ ပိုးစုန်းကြူးလေးနှစ်ကောင်မြင်ခဲ့လိုက်ရတယ်။ လျှပ်စစ်မီး လုံလုံလောက်လောက်ပေးထားနိုင်တဲ့ ကျမနေတဲ့မြို့လေးရဲ့ ရပ်ကွက်တစ်ခုမှာ အလင်းရောင်သိပ်မရောက်တဲ့ အိမ်တစ်အိမ်ရဲ့ နတ်စင်ငယ်လေးနားမှာပေါ့။ “မှိတ်တုတ်” “မှိတ်တုတ်” နဲ့ ယိမ်းထိုးပျံ၀ဲနေတဲ့ မီးအိမ်လေးနှစ်လုံး။ ဒါဟာ ဇာတိမြို့ရွာကနေ စွန့်ခွာလာတဲ့ ၅ နှစ်အတွင်း ပထမဆုံး ပြန်မြင်ရတဲ့ ပိုးစုန်းကြူးလေးတွေပါ။ ပြီးခဲ့တဲ့လတွေက ပိုးစုန်းကြူးတွေနဲ့ပတ်သက်ပြီး လူမှုကွန်ရက်စာမျက်နှာတွေမှာ လူပြောများခဲ့တဲ့ အကြောင်းအရာတစ်ခုရှိခဲ့ပါတယ်။ အဲဒါကဘာလဲဆိုတော့ ကျမတို့မျိုးဆက်ဟာ ပိုးစုန်းကြူးတွေကိုမြင်ရတဲ့ နောက်ဆုံးမျိုးဆက်ဖြစ်နိုင်တယ်ဆိုတဲ့ သတင်းပါ။ သတင်းအချက်အလက်က ဘယ်လောက်အထိ တိကျလည်းဆိုတာပြောရခက်ပေမယ့် သည်သတင်းကြားတော့ ကျမလည်း အတော်ရှော့ခ်ရသွားပါတယ်။ ကျမတို့လို ငယ်ငယ်တုန်းက လျှပ်စစ်မီးမရခဲ့တဲ့ကျေးရွာလေးတွေမှာ ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့လူတွေအတွက် ပိုးစုန်းကြူးဆိုတာ ညဘက်အဖော်တွေပါ။ သူတို့ဟာ […]

‘ငတ်ပြ’ သည် မကြာသေးမီက ထားဝယ်များအကြားရောက်လာ၏။ ထားဝယ်လိုဖြင့် ဆိုထားသော သီချင်းဖြစ်သည်။ သီချင်းသံစဉ်က မြူးကြွလှ၏။ စာသားများကို နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ခံစားကြည့်၊ စိတ်ကူးကြည့်သောအခါ ထားဝယ်ကိုလွမ်း၍ ဗိုက်ဆာလာလေတော့သည်။ မွေးရပ်မြေသို့ အောက်မေ့တသသော စိတ်သည် ထို ငတ်ပြ သီချင်း၏ မြူးကြွသော ဂီတထံမှ မြစ်ဖျားခံလာရခြင်းမှာ ယင်း၏ စာသားများကြောင့်တည်း။ ငတ်ပြ သီချင်းကို နားထောင်၊ စာသားကို ဖတ်ရှုကြည့်မိလိုက်ရာ ကာလ ဒေသ အာဟာရ ဟူ၍ ခွဲခြမ်း ပြောစရာ သုံးခု ထွက်လာတော့သည်။ သီချင်းသည် မွေးရပ်နှင့် ဝေးနေရသော အခြေအနေ ခေတ်ကာလ ကို ထင်ဟပ်ထားခြင်း၊ ဒေသ အနေအထားအားဖြင့် ပင်လယ်၊ ကမ်းစပ်၊ သဲသောင် များကို ဖော်ညွှန်းထားခြင်းနှင့် ပင်လယ်ကမ်းစပ်နှင့် နီးသော […]

ကိုယ်နေတဲ့ပတ်၀န်းကျင်မှာ ပုစဥ်းလေးတွေ အမြဲတွေ့နေရတယ်ဆိုရင်တော့ သန့်ရှင်းတဲ့ ပတ်၀န်းကျင်မှာ နေနေရတယ်လို့ ချေလို့ရပါပြီ။ ဘာြဖစ်လို့လဲဆိုတော့ ပုစဥ်းလေးတွေဟာ လေသန့်သန့်၊ ရေသန့်သန့်မှာပဲ နေတတ်ကြတယ်။ မသန့်ရှင်းတဲ့ နေရာဆိုရင် မရှင်သန်ချင်တဲ့၊ မရှင်သန်နိုင်တဲ့ ခပ်ချေချေမျိုးစိတ်တွေမို့ပါ။ သည်နေ့ခေတ်ကလေးတွေနဲ့ လူငယ်အချို့ဟာ ပုစဥ်းလေးတွေကို မြင်ဖူးကြဖို့ ခက်ခဲလာကြပါပြီ။ ကျမတို့လို လေးဆယ်ကျော်တန်းတွေအတွက်ကတော့ ပုစဥ်းတွေကို လိုက်ဖမ်းဖူးတဲ့ မှတ်ဥာဏ် ကိုယ်စီရှိနေကြမှာပါ။ကျေးလက်မှာ ကြီးခဲ့တဲ့သူတွေဆိုရင်တော့ ပုစဥ်းနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အမှတ်တရတွေ ပိုရှိပါလိမ့်မယ်။ ကျမငယ်ငယ်တုန်းက ပုစဥ်းလေးတွေနဲ့ကြီးလာတာပါ။ ကျမနေခဲ့တဲ့ ရွာလေးရဲ့ အိမ်ခြံ၀င်းတွေရဲ့ အနောက်ဘက် မြေကွက်တွေမှာ ကျမတို့ အခေါ် တံမြက်စည်းပင်တွေပေါက်ကြတယ်။ အညာဘက်မှာလည်း တံမြက်စည်းပင်လို့ခေါ်ကြပြီး သူ့နာမည်ကတော့ ရွှေတံတိုင်းပင်ပါ။ ရွှေတံတိုင်းပင်ဟာ အရွက်ချွန်ချွန် အပွင့်၀ါသေးသေးလေးတွေပွင့်ကြပြီး အပင်ကိုနှုတ် အရိုးကျန်တဲ့အထိ အခြောက်လှမ်းပြီး မြေကြီးလှည်းတဲ့ တံမြတ်စည်းလေးတွေလုပ်ကြပါတာပေါ့။ […]