“မဲ” သမားတွေ ကျွန်တော်တို့ကို အသည်းမခွဲစေလိုပါ။ ရွေးကောက်ပွဲမှာ ပြည်သူ့မဲနဲ့ စင်ပေါ်တက်လာတဲ့ “မဲ” သမားတွေ မဲဆန္ဒရှင်ပြည်သူတွေရဲ့ အသည်းကို ငါးနှစ်တာ မခွဲကြပါနဲ့။ စာရှုသူ ဒီစာကို ဖတ်နေချိန်မှာ ပြီးခဲ့တဲ့ တနင်္ဂနွေနေ့က ကျင်းပခဲ့တဲ့ အထွေထွေ ရွေးကောက်ပွဲရဲ့ ရလာဒ်တွေကို သိရှိပြီးဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ အများခန့် မှန်းခဲ့ကြတဲ့အတိုင်း ကျွန်တော်တို့ တနင်္သာရီတိုင်းမှာ လက်ရှိအာဏာရ ပါတီဖြစ်တဲ့ အမျိုးသားဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ်ကိုယ်စားပြု အမတ်လောင်းတွေပဲ အားလုံးနီးပါး အနိုင်ရတယ်ဆိုတာကိုလည်း သိရှိပြီးဖြစ်ပေလိမ့်မယ်။ နောက်ထပ် ငါးနှစ် ကျွန်တော်တို့ တိုင်းရဲ့ စီးပွားရေး၊ လူမှုရေး ကိစ္စအဝ၀ကို လူထုကိုယ်စား ပြည်တောင်စုနဲ့ တိုင်းဒေသကြီး လွှတ်တော်တွေမှာ အဆိုပြုမယ့်အမတ်တွေနဲ့ တိုင်းအစိုးရအဖွဲ့ထဲမှာ ပါဝင်လာပြီး တိုင်းရဲ့အမိအဖအစိုးရ ဖြစ်လာကြမယ့် ဝန်ကြီးချုပ်နဲ့ ဝန်ကြီးတွေကို ကျွန်တော်တို့ ရရှိကြပါတော့မယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ […]

တော်တော့်ကို စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းသလို ကျင့်ကြံအားထုတ်ဖို့ အတော်ခက်ခဲတဲ့ စကားလုံးလေးကတော့ သည်းညည်းခံခြင်းလို့ အဓိပ္ပာယ်ရတဲ့ Tolerance ဆိုတဲ့ စကားလုံးလေးပါပဲ။ တစ်နေ့ ရန်ကုန်စာနယ်ဇင်း အတတ်ပညာသင်ကျောင်းက ဖိတ်ခေါ်မှုနဲ့ Online ကနေ အလုပ်ရုံ ဆွေးနွေးပွဲလေး တက်ဖြစ်တယ်။ သည်းညည်းခံခြင်းနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ဆွေးနွေးပွဲအလုပ်ရုံဆွေးနွေးပွဲရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က အဲသည် သည်းညည်းခံနေရတဲ့ ပြည်သူတွေ၊ အထူးသဖြင့် ကိုဗစ်ရဲ့ ရိုက်ခတ်မှုကြောင့် ချောင်ပိတ်ခံနေကြရတဲ့ ပြည်သူတွေရဲ့ ဟဒယကို စာပေနဲ့ ဘယ်သို့ ဖျောင်းဖျ ကြမလဲ၊ ဘယ်လို ထွက်ပေါက် ဖွင့်ပေးကြမလဲ ဆိုတာဆွေး နွေးကြဖို့ ဖြစ်တယ်။ ထူးခြားတာ တစ်ချက်က ဆွေးနွေးကြတဲ့ စာရေးသူတွေ ကိုယ်တိုင်ကိုက အဲသည် ကိုဗစ်ကပ်ဘေး မှာ ကိုယ်ရောစိတ်ပါ ပိတ်မိလို့ မွန်းကျပ် နေကြရတဲ့သူတွေ ဖြစ်နေတာ […]

ကျွန်တော်တို့ရဲ့ငယ်ဘဝတွေဟာ ပုံပြင်တွေ၊ စကားပုံတွေ၊ ဒဏ္ဍာရီဇာတ် လမ်းတွေနဲ့ပွေ့ဖက် ကြီးပြင်းခဲ့ရတာပါ။ ကျေးလက်မှာကြီးပြင်းခဲ့ရသူပီပီ စာအုပ် စာပေတွေနဲ့လည်း အလှမ်းဝေးတော့ လူကြီးသူမတွေ ပြောပြကြတဲ့ ပုံပြင်တွေ၊ စကားပုံတွေ၊ ဒဏ္ဍာရီဇာတ်လမ်းတွေကိုသာ စိတ်ဝင်တစားနားထောင်ခဲ့ရတယ်။ အဲဒီထဲမှာ မောင်ပေါက်ကျိုင်းရာဇဝင်ဟာလည်း တစ်ပုဒ်အပါအဝင်ပေါ့။ နောက်ပိုင်း ဗီဒီယိုတွေပေါ်လာတော့ မောင်ပေါက် ကျိုင်းရာဇဝင်ကို ဗီဒီယိုအဖြစ် ကြည့် ရှုခွင့်ရခဲ့ပြန်ပါတယ်။ မောင်ပေါက်ကျိုင်းရာဇဝင်ထဲက “မေးပါများ စကားရ၊ သွားပါများ ခရီးရောက်၊ မအိပ်မနေ အသက်ရှည်” ဆိုတဲ့ စကားကြီးသုံးခွန်းဟာ ပေါ်ပြူလာအဖြစ်ဆုံးဖြစ်မှာပါ။ အဲဒီစကားသုံးခွန်းက မောင်ပေါက်ကျိုင်းအတွက်တော့ အသုံးတည့်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ အခုလက်တွေ့ ကျကျ စဉ်းစားကြည့်ရင်တော့ အထွန့်တက်စရာလေးတွေ ပေါ်လာတယ်။ ကျွန်တော့်ကို အတွေးလွန်တယ်ပဲ ပြောပြော၊ ကန့်လန့်တိုက်တယ်ပဲ ပြောပြော လက်ခံရမှာပါပဲ။ ကျွန်တော် အတွေးနယ်ချဲ့နေမိတယ်။ အဲဒီ စကားကြီးသုံးခွန်းထဲက […]

“ဆင်ဆာဆိုတဲ့ ဓားဟာ လွတ်လပ်စွာ ဖော်ထုတ်ခွင့်ဆိုတဲ့နှလုံးသားထဲကို နက်ရှိုင်းစွာ ထိုးစိုက်ထားပြီ” လို့ Earl Warren ကဆိုခဲ့တယ်။ ဒီခေတ်လူငယ်တွေ လွတ်လပ်စွာ ရေးနိုင်၊ တွေးနိုင်ကြတော့ သူတို့ ဘာကြောင့် လွတ်လပ်စွာ ရေးနိုင်၊ တွေးနိုင် တာလဲဆိုတာ သိကြတော့မယ်မထင်ဘူး။ ဒါကြောင့် ဆင်ဆာ (Censor) ဆိုတာလည်း နားလည်ကြမယ် မထင်တော့ဘူး။ ဘာကြောင့်လဲ။ စာပေကင်ပေတိုင်ခေတ်ဆိုတာ သူတို့ မမီခဲ့၊ မသိခဲ့ကြလို့ဖြစ်မယ်။ “စာပေ ကင်ပေတိုင်” ဆိုတဲ့စကားလုံးကို ကိုမြတ်ခိုင်ကစသုံးတယ်ထင်တာပဲ။ သိပ်ထိတာ ပဲ။ မှားရင်ပြင်ပေးကြဦး။ တစ်ချိန်က စာပေကို လွတ်လပ်စွာ ရေးသားခွင့် မရှိခဲ့ဖူးဆိုတာ ၆၀ တန်း တွေလောက်ပဲ သိကြတော့မယ် ထင်မိပါတယ်။ မြန်မာနောင်း ကိုဆွေဝင်းတို့လို့ ပြည်သူတွေကို တာဝန်ကျေစွာချပြတဲ့ စာတွေ တစ်ခေတ်က […]

တချို့အကြောင်းအရာတွေဟာ စိတ်နှလုံးထဲကို ဝင်ရောက်နေရာယူလိုက် ပြီးရင် အချိန်အတန်ကြာသည့်တိုင် မေ့ပျောက်လို့မရဘဲ ထပ်ဆင့်အတွေး တွေနဲ့ တဝဲလည်လည် ဖြစ်နေတတ်တာ မျိုးတွေကို ကျွန်မဘဝမှာ ခဏခဏ ကြုံရပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ကိုယ့်ဘဝ ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်မှာ တွေ့ကြုံနေရတာတွေနဲ့ တိုက်ဆိုင်တူညီတဲ့ အကြောင်းအရာတွေဆိုရင် တော်ရုံမေ့ပျောက်လို့ မရဘဲ ဘာကြောင့်ဖြစ်ရတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းကို ရှာချင်စိတ်နဲ့ ဘယ်လိုမျိုး လုပ်မှ ကောင်းမွန်တဲ့အဖြေမျိုး ရမှာပါလိမ့်ဆိုတဲ့ အတွေးတွေနဲ့ ကျွန်မ လုံးချာလည်လိုက်လေ့ ရှိပါတယ်။ အခုလည်း ကျွန်မဖတ်လိုက်ရတဲ့ စာအုပ်တစ်အုပ်ကို အကြောင်းပြုပြီး တဝဲလည်လည်အတွေးတွေက ကျွန်မကို နှိပ်စက်ကလူ ပြုနေပြန်ပါပြီ။ ဒီစာအုပ်ကို လွန်ခဲ့တဲ့ ခြောက်လလောက်ကတည်းက ဖတ်ထားခဲ့ပေမဲ့ အခုအချိန်အထိ စိတ်ထဲမှာ မကျေလည်မှုတွေ၊ ဝမ်းနည်းမှုတွေ၊ အဖြေရှာမရမှုတွေနဲ့ အဲဒီဇာတ် လမ်းအကြောင်းကို ထပ်ခါတလဲလဲ တွေးနေမိတယ်။ စာအုပ်ရဲ့နာမည်က […]