အခန်း(၂၈) “ဘယ်လိုလဲ..ကြေးမုံ” “ဖလော်ရင့် ဟာ လူကောင်းပါ‌…လူဆိုးလူမိုက်လောကကလည်း မဟုတ်ရှာဘူး..နိုင်ငံရေးလည်းစိတ်ဝင်စားတာမဟုတ်ဘူး… သူ့မှာ နီနီနဲ့ ကြိုက်မိတာက သေလောက်အောင်ဖြစ်သွားခဲ့ပြီလား..ခင်ဗျားမှာလည်း သားသမီးတွေရှိတာပဲ..ကိုယ်ချင်းစာကြည့်သင့်တယ်” မျက်မှန်ကြီးက ကြေးမုံ၏ ပုခုံးကို ပုတ်လိုက်သည်။ “ငါတို့ဘဝတွေမှာ ကိုယ်ချင်းစာတာတွေ…စာနာတာတွေထက် အမိန့်ကိုပဲ တွေးတယ်ကွ..သူတော်ကောင်းလုပ်နေဖို့ အချိန်မရှိဘူး…နေပါဦး..မင်းမှာ ဘယ်တုန်းက ဒီလို သူတော်ကောင်းစိတ်တွေဝင်သွားတာလဲ..ကြေးမုံ..အေးလေ..မင်းစိတ်တွေ ပျော့ညံ့လာတာဟာ..မင်းကျဆုံးဖို့ ဖြစ်လာတာပဲ..မိုးကျော်က အခု လားရှိုးဘက်မှာရှိနေတယ်..တောင်ကြီးကို တစ်ရက်ခရီးဆိုရောက်ပြီကွ…ငါဒီက ကြေးနန်းလှမ်းရိုက်လိုက်ရုံပဲ..မင်းနဲ့ ငါတို့ကြား ဆက်ဆံရေးပြီးသွားပြီ” “ကျွန်တော်လည်း ဒီနေ့ကို စောင့်နေတာပါ..ကဲ..ဒါဆိုလည်း ကျွန်တော်ပြန်မယ်” ကြေးမုံက စားပွဲပေါ်တင်ထားသော ကားသော့ကို ယူကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ အခန်းတွင်းသို့ သူဝင်လာစဥ်က အသိမ်းခံထားရသည့် သေနတ်ကို တံခါးဝတွင် ရပ်စောင့်နေသော အရာခံဗိုလ်ထံမှ တောင်းလိုက်သည်။ မျက်မှန်ကြီးက ခေါင်းခါပြလိုက်၏။ “ပြီးပြီ..ကြေးမုံ…ငါမင်းကို သေနတ်ပေးထားခဲ့တာဟာ..ငါ့အမိန့်ကိုနာခံမယ့်လူလို့ ယုံကြည်ခဲ့လို့ပဲ..အခုတော့ ပြီးသွားပြီ..မင်းပြန်တော့…မင်းလုပ်နေသမျှ မှောင်ခိုကိစ္စအားလုံးလည်း […]

အခန်း(၂၇) အသက်(၆၀)အရွယ်သတို့သားနှင့် အသက် (၄၅) နှစ်အရွယ်အရွယ်သတို့သမီး ။ ထွန်းရင် နှင့် မြနှစ်။ ကြေးမုံက ငွေတစ်‌သောင်းတိတိထည့်ထားသော မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့ထုတ်ကို သတို့သား၏ လက်သို့ အပ်လိုက်သည်။ သတို့သားမှ သတို့သမီးထံလက်လွှဲသည်။ “အကိုကြီးကိုထွန်းရင် တို့ ဘယ်မှာနေကြမယ်စိတ်ကူးလဲ” “မြနှစ်နဲ့အတူ…သူတို့အညာကို ပြန်မယ်ကွာ…ဒီမှာ ငါစုခဲ့ဆောင်းခဲ့တာလေး နဲ့ဆို မြနှစ်လည်း ဟိုမှာ လုပ်တတ်ကိုင်တတ်ပါတယ်.အသက်လည်းကြီးလှပြီ..ငါလည်း မိသားစုဘဝနဲ့ အေးအေးနေတော့မယ်..စိတ်ကူးတယ်” “အင်း..ကောင်းပါတယ်..ဒါနဲ့ ဆရာကြီး ရော” “အပေါ်ထပ်မှာ ရွှေငါးသိန်းမြင့်နဲ့ စကားပြောနေတယ်…မင်းကို စောင့်နေကြတာထင်တယ်” ကြေးမုံက အပေါ်သို့ တက်ရန် ပြင်လိုက်သည်။ “ကြေးမုံ…နေဦး” ထွန်းရင်က ကြေးမုံ လက်ကို ဆွဲလိုက်သည်။ “သတ်လိုက်ကြ သေလိုက်ကြ ဒီသံသရာကြီးထဲက ရုန်းထွက်ဖို့ မင်းအတွက် အချိန်မှီသေးတယ်နော်..ငါ‌ရွှေပြည်အေး တရားဟော နေတယ်တော့ မထင်နဲ့.. မင်းအရွယ်တုန်းက […]

အခန်း(၂၆) ၁၉၇၁ ‌အောက်တိုဘာ (၁၅)ရက်။ မော်လမြိုင်၊ ရွှေမြိုင်သီရိရှိ ကြေးမုံ၏ ရုံးခန်း။ “ရော့…ကျွန်တော့်ကို ပစ်သတ်လိုက်ပါ…မမယု” ပစ္စတိုသေနတ်က ယုယုမော်ရှေ့ စားပွဲစွန်းသို့ လျောခနဲ ရောက်လာသည်။ “ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ..ကိုကြေး…ရှင့်ကို မယုက ဘာလို့ သတ်ရမှာလဲ” “ဘန်ကောက်မှာဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စ…ကျွန်တော် ယောက်ျားမဆန်ဘူးလို့ ခံစားရတယ်..မမယုအပေါ် ကျွန်တော် တာဝန်မကျေခဲ့ဘူး” “သြော်..ဘန်ကောက်က ကိစ္စလား..အဟက်…ရှင်ယောက်ျားဆန်ပါတယ်..အဲ့ဒီညက ယောက်ျားဆန်လွန်းလို့လည်း မယုတို့နှစ်ယောက်ကြား ဟိုကိစ္စဖြစ်ခဲ့ကြတာမဟုတ်လား..ဘာကို ယောက်ျားမဆန်တာလဲ” ယုယုမော် ၏ လှောင်ရယ်သံကြောင့် ကြေးမုံ ပိုနေရခက်သွားသည်။ “အဲ့ဒီကိစ္စပဲလေ..အမှန်ဆို ကျွန်တော် မမယုကို တာဝန်ယူသင့်တာပေါ့..မဟုတ်ဘူးလား..အခုတော့ ကျွန်တော်က မြိုင့်ကို လက်ထပ်လိုက်တယ်..အဲ့ဒါလည်း ကလေးရှေ့ရေးအတွက်လည်း ပါလို့ပါ..မမယုရယ်” “ဟား….အသာလုပ်ပါ..ကိုယ်တော်ချောရဲ့..အဲ့ဒါက ရှင်ရော မယုရော အလိုတူအလိုပါဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စလေ… ရှင့်မှာ ဘာတာဝန်တွေပိုရှိလို့ တာဝန်တွေယူချင်နေတာတုန်း…ရုပ်ရှင်ထဲက မင်းသားတွေ ပြောတဲ့စကားတွေ လာမပြောပါနဲ့လား” ကြေးမုံက […]