မောင်ခက်တို့ ငယ်ငယ်က ဘာမဆို အသစ်ကလေးမှ လိုချင်ခဲ့တာချည်းပါပဲ။ စာအုပ်ကလေး ဆိုလည်း အသစ်ကလေး မှ။ ခဲတံကလေး ဆိုလည်း အသစ်ကလေး မှ။ အင်္ကျီကလေး ဆိုလည်း အသစ်မှ အသစ်။ လိုချင်ခဲ့ပေမယ့် အမြဲတမ်းတော့ မရတတ်ပါဘူး။ အမေက စေ့စပ်သေချာတော့ အသက် ငါးနှစ်လောက်ကွာတဲ့ သူ့သားတော်မောင် နှစ်ကောင်အတွက် ကျောင်းစိမ်း အင်္ကျီဆို မဲနယ်အပြာလေး ဆိုးလိုက်ပြီးရင် အစ်ကို ကြီးရဲ့ အဖြူ အစိမ်းက ညီလေးအတွက် အမွေ ပြာတာတာ စိမ်းတိမ်းတိမ်းလေး ဖြစ်သွားတာပေါ့။ လေးတန်း ငါးတန်း နှစ်လောက် ရောက်တော့ ကျောင်းစိမ်း ပုဆိုး စဝတ်ရမယ် ဆိုလို့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ အနံကြီး ကွင်းကျယ်တွေက ညီလေးဟာ ဖြစ်သွားရပြန်ရော။ အစ်ကိုကြီးက ကျောင်းစိမ်းပုဆိုးကို တစ်နေ့ […]

ရွာအတွင်း ခြေချလိုက်မိသည်နှင့် ပထမဆုံး သတိထားမိသည်က ပုလင်းများဖြင့် ဆောက်ထားသည့် အိမ်ကလေး တစ်လုံးဖြစ်သည်။ ကျွန်းစုမြို့နယ်၊ ဝဲကျွန်းဆိုသည်က အိမ်ခြေ ၃၀၀ ကျော် လောက်ရှိသည့် တံငါရွာလေးတစ်ရွာ။ သည်ရွာကို ရောက် ရန် မြိတ်ကနေ အမြန်ရေယာဉ်ဖြင့် နှစ် နာရီခန့် မောင်းရသည်။ ပုလင်းအိမ်မှာ အိမ်တစ်လုံးဆို သည်ထက် ဘီယာနှင့် ယမကာများ ရောင်းချသည့် ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုတာက ပိုပြီးမှန်ပါလိမ့်မည်။ ဆိုင်လေးက အလျား ၂၅ ပေ၊ အကျယ် ၂၀ ပေနှင့် အမြင့် ၁၅ ပေခန့်ရှိကာ ပုလင်းများကို နံရံနှစ်ထပ်လုပ်ပြီး ခိုင်ခိုင် မာမာ ဆောက်လုပ်ထားသည်။ လက်ရှိအချိန်မှာတော့ ဆောက်လုပ် မှု လက်စသတ်နေသေးသည့် အချိန်ဖြစ် သည့်အတွက် ဆိုင်လေးတွင် ဘီယာနှင့် ယမကာများတော့ […]

အများပြည်သူနှင့် ပုဂ္ဂလိက – ကမ်းခြေကို ဘယ်သူပိုင်လဲ ထားဝယ်ဒေသတွင် နေထိုင်သူတို့ မဆိုထားလင့်။ လောင်းလုံးကျွန်းဆွယ် နေထိုင်သူတို့အတွက်ပင် ထိုနေရာသည် သည်မျှအထိ ရေပန်းစားလာမည်ဟု မထင်ကြပါ။ ထိုနေရာသည် ငါးဖမ်းလုပ်သားတို့ စခန်းချရာ၊ နားခိုရာ၊ ရေချိုယူရာအဖြစ်သာ ထင်ရှားသည်။ လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ၅၀ ကျော်ခန့်က ဆိုလျှင် သူပုန်များ ပုန်းအောင်းရာနေရာ၊ သစ်ထုတ်ရာနေရာ ဖြစ်သည်။ ခရီးလမ်းပန်းလည်း ခက်လှသည်။ ရေကြောင်းကသာ အားကိုးရာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ယခုတော့ လောင်းလုံးကျွန်းဆွယ် အနောက်ဘက်ရှိကမ်းခြေများသည် ခရီးသွားနှင့် ဟိုတယ်လုပ်ငန်းတို့အတွက် ရတနာ ဖြစ်လာသည်။ လောင်းလုံး ကျွန်းဆွယ်သာမကပါ ကမ်းရိုးတန်း မိုင်ထောင်ချီနှင့် ကျွန်းပေါင်း ၈၀၀ ကျော် ရှိသော တနင်္သာရီတိုင်းဒေသကြီး တစ်ခုလုံးမှ ကမ်းခြေများသည်လည်း မက်မောဖွယ်ရာ ဖြစ်လာသည်။ […]