တစ်နေ့က ရုံးတွင် လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက် တစ်ယောက်သည် ဘုရားပုံတော် တစ်ခုအားထားစရာ နေရာရှာမတွေ့သဖြင့် အခက်ပွေနေသည်။ နံရံများပေါ်တွင် ယခင်ရှိပြီးသား ပုံများ၊ ပြက္ခဒိန်များ ရှိနေခဲ့ပြီးပြီ။ ကွန်ကရစ်နံရံများဖြစ်သောကြောင့်လည်း ပုံတစ်ခုခုကို ချိတ်ကပ်ရန်မှာ ချက်ခြင်း လွယ်ကူလှသည်လည်း မဟုတ်။ ထို့ကြောင့် တစ်နေရာရာတွင် သိမ်းထားဖို့ စီမံရသည်။ “ဘုရားပုံတော်တွေ လက်ဆောင်ရရင် ဒီလိုပဲ စိတ်ညစ်ရတယ်” စာအုပ်စင်ပေါ်တွင် ထားရမည်လော၊ စားပွဲအံဆွဲထဲသို့ ထိုးထည့်ထားရ မည်လော စသဖြင့် ဝေခွဲမရနိုင်ဖြစ်နေသည်။ သူ့အဖြစ်ကို ထိုင်ကြည့်နေရင်း မိမိ၏ အပြုအမူများအပေါ်တွင် အလေးအနက်ထားတတ်သောသူတို့၏ ဒုက္ခ တစ်မျိုးပေပဲဟု ကျွန်တော်က တွေးကြည့်နေမိသည်။ အဲသည်လိုမျိုးကို ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင်လည်း မကြာခဏကြုံခဲ့ရဖူးသောကြောင့် ဒုက္ခ၏ သဘောကို နားလည် မိနေခဲ့သည်။ အချို့သောသူတို့လည်း ထိုသို့ပင် ဖြစ်ကြလိမ့်မည်ဟုလည်း ထင်မိပါသည်။ […]

အမွေဆိုးများရဲ့ဒဏ် ကမ္ဘာကြီးအတွက် ကြမ္မာဆိုးတစ်ခုကို စစ် အာဏာရှင်စနစ် က ယူဆောင်လာပေးခဲ့တယ်။ သူ့ ရဲ့ဆိုးမွေကလည်း ယခုထိ ဆက်ရှိပြီး ဆိုးကျိုးတွေ ဆက်ဖြစ်နေစေတုန်းပဲ။စစ်အာဏာရှင်စနစ်က လူ့အခွင့်အရေး ချိုးဖောက်မှုတွေကို ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်လုပ်တယ်။ ဥပဒေရဲ့ အထက်မှာနေတယ်။ သူတို့ကို အရေးယူလို့ မရဘူး။ သူတို့တင်မကဘူး။ သူတို့ရဲ့အပေါင်းပါစီးပွားရေးသမားတွေကိုလည်း အရေးယူလို့ မရဘူး။ နိုင်ငံရေးအရ လူ့အခွင့်အရေးချိုးဖောက်မှုတွေကနေ စီးပွားရေးအတွက် ကိုယ်ကျိုးစီးပွား အတွက် လူ့အခွင့်အရေးချိုးဖောက်မှုတွေဆီကို အလွယ်တကူ ရောက်လာတယ်။ အကျိုးစီးပွား အတွက် ဌာနေပြည်သူတွေကို မောင်းထုတ်မယ်။ တောတောင်မြေယာတွေကိုသိမ်းပိုက်မယ်။ စစ်အာဏာ ရှင်တွေနဲ့ သူ့အပေါင်းအပါတွေဟာ သဘာဝတောတွေကို မီးရှို့ပြီး စိုက်ခင်းတွေအဖြစ် အသွင်ပြောင်းတယ်။ နိုင်ငံရေးစနစ်တွေပြောင်းပြီး အစိုးရအသစ်တွေရောက်လာပေမဲ့ စစ်ဗိုလ်တွေနဲ့ သူတို့ရဲ့ အဆက်အနွှယ်တွေဟာ လွတ်ငြိမ်းခွင့်ရနေတုန်း၊ အာဏာပါဝါ ရှိနေတုန်း၊ အနိုင်ကျင့်လို့၊ ဗိုလ်ကျလို့ […]

ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့ချုပ်ကတော့ အသက် ၁၅-၂၄နှစ် အရွယ်ကို လူငယ်လို့ သတ်မှတ်ပါတယ်။ ၁၉၉၅ ခုနှစ်မှာ အသက် ၁၅-၂၄ နှစ်အရွယ် လူငယ်ပေါင်း ၁ ဒသမ ဝ၃ ဘီလီယံ ရှိတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ အဲဒီအချိန်တုန်းက ကမ္ဘာ့လူဦးရေရဲ့ ၁၈ ရာခိုင်နှုန်းလောက် ရှိတယ်လို့ သိရပါတယ်။ ယခုအချိန်မှာတော့ လူငယ်အရေအတွက်ဟာ ၁ ဒသမ ၂ ဘီလီယံရှိလာပြီး ကမ္ဘာ့လူဦးရေရဲ့ ၁၆ ရာခိုင်နှုန်းလောက် ရှိတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ ၂၀၃၀ ပြည့်နှစ် လောက်ဆိုရင်တော့ ကမ္ဘာ့လူငယ် ဦးရေဟာ ၁ ဒသမ ၃ ဘီလီယံနီးပါး ရှိလာမယ်လို့ ဖော်ပြထားပါတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံမှာတော့ အသက် ၁၀-၂၄နှစ်အထိ လူငယ်လူရွယ်ပေါင်းဟာ နိုင်ငံ့လူဦးရေရဲ့ ၂၈ ရာခိုင်နှုန်းလောက် ရှိတယ်လို့ စစ်တမ်းတစ်ခုမှာ […]

အဓိက ပြောလိုတဲ့အကြောင်းအရာ တွေဆီကို မသွားခင် ကြားဖူးတဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေးဆိုင်ရာ ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ် နဲ့ စတင်ချင်ပါတယ်။ ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက် သက်ဆိုင်ရာ ခေါင်းဆောင်တွေ ဆွေးနွေးကြတယ် ဆိုပဲ။ ငြိမ်းချမ်းရေးဟာ တိုင်းပြည်မှာ အရေးအကြီးဆုံး၊ ငြိမ်းချမ်းမှ သာယာ ဝပြော၊ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မယ်။ ဆိုတော့ ငြိမ်းချမ်းရေး စာချုပ်မှာ လက်မှတ်ထိုး ကြဖို့ လိုတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဆွေးနွေးလိုက်ကြတာ လက်မှတ်ထိုးဖို့ဆိုရင် ဘယ်အချက်တွေ တော့ ဖြုတ်ပေး၊ ထည့်ပေး၊ အစိုးရဘက် က ဘာတွေတော့ ဖြည့်ဆည်းပေး၊ စသဖြင့် နဲ့ ငြင်းကြခုံကြရောတဲ့။ ငြင်းရင်းခုံရင်းနဲ့ တောင်းဆိုမှုတွေ ပါလာပြီ။ အဲဒါတွေ အပေါ်မှာ ထပ်ပြီး ငြင်းကြခုံကြ။ နောက် ဆုံးကျတော့ သူတို့ရဲ့နှုတ်ထွက်စကား တွေဟာ တိုင်းပြည်ဆိုတာမေ့ပြီး အဖွဲ့ အစည်းအကျိုး၊ […]

မြန်မာက္ကရာဇ် ၁၃၈၂ ခုနှစ်၊ ဒုတိယ ဝါဆိုလဆန်း ၁၄ ရက်၊ ခရစ်နှစ် ၂၀၂၀ ပြည့်နှစ်၊ သြဂုတ်လ ၂ ရက်နေ့။ တနင်္သာရီတိုင်းဒေသကြီး၊ ရေဖြူမြို့နယ်၊ နိဗ္ဗာန်ရွာ၊ ဒီရေတော လတာပြင်။ ဒီရေတောအတွင်း ပေါက်ဖွားရှင်သန် မှီတင်းနေထိုင်ကြကုန်သော ကဏန်း၊ ခရု၊ ရှပ်၊ ဝပ်နား၊ သဲပလုပ်၊ ဂျင်းကောင်၊ ဥ၊ ပတ်ကလိ၊ ပုအဲ၊ ခက်ရင်း၊ သင်္ဘောထွင်း၊ ပုစွန်၊ ဗျစ်ရှူး အစရှိသည့် ကွဲပြား စုံလင်လှစွာသော ရေသတ္တဝါအပေါင်းတို့ စုပေါင်းပြုလုပ်သည့် ဒီရေတောအတွင်းမှ “ရှင်သန်ခြင်းအတွက်တိုက်ပွဲ” ညီလာခံ။ ပင်လယ်ရေချို ရေငန်စပ်ချောင်း မြောင်းများတွင် ပေါက်ရောက်ရှင်သန်သည့် အမျိုးအစားစုံလင်လှစွာသော ဒီရေတောများအတွင်း ပေါက်ဖွားရှင်သန်ကုန်သော ရေသတ္တဝါအမျိုးမျိုးတို့မှာ ၎င်းတို့၏ မှီတင်းနေထိုင်ရှင်သန်ရာ ဒီရေတောများ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ပျက်စီးလာပြီး […]

တစ်နေ့က ကျောင်းဆရာလူထွက် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ Video call ပြောဖြစ်ပါတယ်။ ထားဝယ်ပညာရေး ကောလိပ်မှာ ဆရာအတတ်ပညာတွေ နှစ်နှစ်တာ အတူတူသင်ယူခဲ့ကြဖူးတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ညီအစ်ကိုလို ပါပဲ။ ပညာရေးကောလိပ်ဆင်းပြီး ဌာနမှာ နှစ်နှစ်ကျော်လောက် တာဝန်ထမ်း ဆောင်ပြီးတဲ့နောက် သူအလုပ်ထွက် လိုက်ပြီဆိုတဲ့ သတင်းကို ကြားလိုက်ရပါတယ်။ အဲဒီကတည်းက ဝေးသွားတယ်လို့ ဆိုရမှာပဲ။ သူလည်း သူ့အလုပ်နဲ့သူ။ ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ်ဆို တော့ သိပ်ပြီး စကားမပြောဖြစ်တော့ဘူး။ ခုတော့ Video call ခေါ်ပြီး ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း ပြောဖြစ်ပါတယ်။ သူကတော့ အလုပ်အသစ်မှာ ပျော်နေပြီတဲ့။ ဝန်ထမ်းမဟုတ်တော့ဘူးဆိုတော့ နောင်ရေးအတွက် စဉ်းစားပြီး အများကြီး ကြိုးစားနေပါတယ်တဲ့။ တော်လိုက်တာဟ။ သတ္တိ ရှိလိုက်တာဟလို့ စိတ်ထဲက ချီးကျူးရင်း အလုပ်ထွက်စာတင်တုန်းက ဌာနကလူကြီးတွေ […]

နယူးဇီလန်ရဲ့ဆောင်းနဲ့ အသားကျလာတာနဲ့အမျှ အိမ်ပြန်ရမယ့် အချိန်တွေလည်း နီးကပ်လို့လာတယ်။ မြန်မာပြည်မှာတော့ ပြည်ပလေကြောင်းလိုင်းတွေကို ခွင့်မပြုသေးဘဲ လေဆိပ်ပိတ်ထားဆဲ။ ကျွန်တော်တို့ ဝယ်လင်တန် ဝိတိုရိယ တက္ကသိုလ်က မဟာတန်းပြီးလို့ အိမ်ပြန် ရမယ့် မြန်မာကျောင်းသူ ကျောင်းသား အချို့ လေယာဉ်မရှိလို့ နယူးဇီလန်မှာ စောင့်နေရဆဲ။ မြန်မာအစိုးရက သြစတေးလျ ဆစ်ဒနီမြို့ကို ရန်ကုန်ကနေ ကယ်ဆယ်ရေးလေယာဉ် (Relief Flight) စီစဉ်ပေးပါတယ်။ နယူးဇီလန်မှာ မြန်မာသံရုံးရယ်လို့ သီးခြားမရှိတာမို့ သြဇီ ကမ်ဘာရာမြို့က မြန်မာသံရုံးကပဲ နယူးဇီလန်ရောက် မြန်မာတွေအတွက် တာဝန်ယူပါတယ်။ လေယာဉ်ခရီးစဉ်ကိစ္စတွေအတွက် သံရုံးကပဲ တာဝန်ယူညှိနှိုင်းဆောင်ရွက် ပေးပါတယ်။ ပြန်မယ့်သူကများလေတော့ လူတိုင်းကို လေယာဉ်နဲ့ ခေါ်မသွားနိုင်တာမို့ တချို့ကျန်ခဲ့လေရဲ့။ နောက်တစ်စီး ထပ်စောင့်ပေါ့လေ။ ပြီးတော့ လေယာဉ်စီးဖို့အတွက် နယူးဇီလန်ကနေ သြဇီကို သွားဖို့က […]