လူဟာ တစ်ယောက်တည်း အထီးကျန်နေထိုင်ရခြင်းကို ချစ်မြတ်နိုးတဲ့သတ္တဝါ မဟုတ်ပါဘူး။ အဖော်မဲ့ခြင်းကို မုန်းတီးတဲ့ သတ္တဝါမျိုးပါ။ အဖော်ဆိုတာကတော့ အမျိုးမျိုးဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ မိသားစုဝင်၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်၊ အသိမိတ်ဆွေ စသဖြင့် ကိုယ်နဲ့နီးကပ်စွာ ရှိနေတတ်တဲ့သူတွေပေါ့။ လူတိုင်းဟာ အထီးကျန်တဲ့အချိန်မှာ အဖော်ကိုတမ်းတတတ်ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် အခုလိုမျိုး ကိုဗစ်ကာလ အိမ်တွင်းအောင်းနေရချိန်မှာ ပိုသိသာပါတယ်။ မိသားစုနဲ့အတူ ရှိနေတာတောင်မှ မိတ်ဆွေ အပေါင်းအသင်းတွေ၊ ဆွေမျိုးတွေကို တမ်းတလွမ်းဆွတ်နေမိတယ်။ အဖော်ဆိုတဲ့နေရာမှာ သက်ရှိအဖော် ရှိသလို၊ သက်မဲ့အဖော်လည်းပဲ ရှိနေနိုင်ပါတယ်။သက်ရှိအဖော်တွေနဲ့ ကင်းကွာနေတဲ့အချိန်တွေမှာတော့ သက်မဲ့အဖော်က ကိုယ့်အတွက် အဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့သူတွေပေါ့။ သက်မဲ့လို့ ပြောတဲ့အထဲမှာ လူတွေဖန်တီးထားတာတွေ ပါနေနိုင်သလို၊ သဘာဝတရားတွေကလည်း ပါနေနိုင်ပါသေးတယ်။ တစ်ခါတလေ တစ်ကိုယ်ရေ လွမ်းဆွတ်ရတဲ့ညတွေမျိုးမှာ လမင်းဟာ ကိုယ့်အတွက် အရင်းနှီးဆုံးအဖော် ဖြစ်နေနိုင်ပါတယ်။ တစ်ခါတလေမှာ တောင်တန်းကြီးတွေ၊ ရေကန်ကြီးတွေ၊ […]

ဦးစော နန်းရင်းဝန်ကြီးဖြစ်တော့ မြန်မာ့အလင်းသတင်းစာကို သတင်းတစ်ပုဒ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ရက်အကန့်အသတ် မရှိပိတ်တယ်။ အဲ့လို ပိတ်ရကောင်းလားဆိုပြီး သတင်းစာတွေက ဦးစောကိုဝိုင်းပြီး တွယ်ကြတယ်။ ခုခေတ်စကားနဲ့ဆိုရင် ကျီးကန်းလို ဝိုင်းအာကြတယ်ပေါ့။ နောက်တော့ ဦးစောက မြန်မာ့အလင်းတာဝန်ခံ အယ်ဒီတာဦးသန်းတင် (စာရေးဆရာဓူဝံ)ကိုခေါ်တွေ့ပြီး ၁၅ ရက်ကြာရင် သတင်းစာပြန်ထုတ်ခွင့် ပြုပါမယ်လို့ ပြောရတယ်။ဒါပေမဲ့ဦးစောပဲ။ ဒီတိုင်းတော့ဘယ်ရလိမ့်မလဲ။ ၁၁ ရက် မြောက်လောက်ကျတော့ ဦးသန်းတင်ကို အိမ်ခေါ်တွေ့တယ်။ တွေ့တဲ့အခါ ဗြိတိသျှဘားမားဦးညွန့်တို့၊ မြန်မာ့အလင်းအယ်ဒီတာချုပ်ဦးစိမ်း၊ ဦးဘိုးဘတို့ကို သက်သေအရာခေါ်ထားတယ်။ တွေ့တော့ ဦးစောက “၎င်းကိုဝေဖန် ရေးသား ချင်သလို ဝေဖန်ရေးသားပါ။ ကောင်းတာလုပ်ရင်လည်း ချီးကျူး ရေးသားပါ။ မဟုတ်မမှန်လုပ်ကြံ သတင်းများကိုတော့ မရေးဖို့” မေတ္တာရပ်ခံပြီး ကတိတောင်းတယ်။ ဒီတော့ဦးသန်းတင်က “ပထမအချက်ဖြစ်တဲ့ ရေးချင်သလို ဝေဖန်ရေးသားပါ ဆိုတာလက်ခံတယ်။ အဲ…ဒါပေမဲ့ […]