အပိုင်း – ၈ (ဇာတ်သိမ်း) သူ စာအလွန်ဖတ်ချင်နေသည်။ ထောင်ကျပြီး တစ်နှစ်ခန့်ကြာသည်အထိ လူငယ်လေးမှာ ဘာစာအုပ်မျှ မရှိ။ ထောင်ထဲတွင် သူ့လို နိုင်ငံရေးအကျဉ်းသားများအတွက် အခွင့်အရေးဆိုသည် မရှိသလောက်ပင်။ အခြားအကျဉ်းခန်းများရှိ မည်သည့်အကျဉ်းသားနှင့်မဆို စကားပြောခွင့်မျှပင် မရှိ။ ထောင်ထဲတွင် အတန်းပညာရေးကို ဆက်လက်သင်ယူခွင့် မရှိသော်လည်း လူငယ်လေးနှင့် အခြားဘဝတူနိုင်ငံရေးအကျဉ်းသားများသည် ဉာဏ်ပညာအတွက် ၊ မိမိအသိပညာတိုးပွားရေးအတွက် စာအလွန် ဖတ်ချင်ကြသည်။ စာရွက်အလွတ်တစ်ရွက် သို့မဟုတ် ပုံနှိပ်ထားသည့် စာရွက်အပိုင်းအစ၊ ဘောလ်ပင်၊ ခဲတံ…။ ထိုအရာအားလုံးသည် သည်အကျဉ်းထောင်ထဲတွင် ဥပဒေနှင့် ဆန့်ကျင်သောပစ္စည်းများ ဖြစ်သည်။ လူ့အဖွဲ့အစည်းထဲမှ လူသားတစ်ယောက်အနေနှင့် မိမိဉာဏ်ပညာတိုးပွားရေးအတွက် စာဖတ်ခြင်း ပြုရုံမျှဖြင့် ဒုစရိုက်အရာမြောက်ပြီး အပြင်းအထန်ဒဏ်ပေးခံရသည့် နေရာ…။ သူ့သက်တမ်းတစ်လျှောက် နိုင်ငံရေးအကျဉ်းသား မပြတ်လပ်ခဲ့သည့် မြန်မာပြည်တွင် နာမည်ဆိုးဖြင့် […]

အပိုင်း – ၇ “ဤကမ္ဘာမြေပေါ်တွင် ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့် ဉာဏ်ပညာမှတပါး အခြားသော အလေးအမြတ် ပြုအပ်ရာမည်သည် မရှိ……” ၁၉၉၄ ၊ ဩဂုတ်။ အင်းစိန်တွဲဘက်အကျဉ်းထောင် ၊ ရန်ကုန်မြို့။ ကမ္ဘာမြေပေါ်မှ ကိုယ်ချစ်သော အရာအားလုံးနှင့် အဆက်ဖြတ်ခံထားရသည့် နေရာ။ သံတိုင်များအနောက်က ရှစ်ပေပတ်လည် အကျဉ်းခန်း ။ အသဲကွဲအိပ်မက် ချိတ်ဆွဲထားသော နံရံများ။ အကျဉ်းခန်း အတွင်းတစ်နေရာက အင်္ဂလိပ်စာစိတ်ဝင်စားသည့် လူငယ်တစ်ဦး…။ အကျဉ်းခန်းအုတ်နံရံကို မှီလျက် မလှုပ်မယှက် တိတ်ဆိတ်ကြေကွဲစွာ ထိုင်ရင်း သမံတလင်းမျက်နှာပြင်ကို ခေါင်းငိုက်စိုက်ငေးကြည့်နေသည်။ ဖြေဆေးမဲ့ ဒဏ်ရာအတိ နှလုံးသား။ ဝမ်းနည်းကြေကွဲမှုများက မျက်ဝန်းထဲမှာ…။ ထိုလူငယ်လေးသည် မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ် ပါတီပြိုလဲပြီး တိုက်ပွဲသစ်တစ်ခု စတင်သည့် ထူးခြားသော မျိုးဆက်၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ရပ်။ နာရီတွေဟာ အမှောင်ဖုံးနေဆဲ….။ ကိုယ်ခန္ဓာဟာ […]

အပိုင်း – ၅ ၂၀၂၂ ခုနှစ် ၊ ဇွန်လ။ လောင်းလုံးမြို့နယ်ထဲရှိ ကားလမ်းမ တစ်နေရာမှ အနီရောင်သမဂ္ဂခွပ်ဒေါင်းအလံတော်။ ၎င်းအလံတော်နှင့် အပေါင်းအပါတော်လှန်ရေးအလံများ၏ အနောက်တွင် စူးစိုက်စွာ ရပ်နေသည့် လူငယ်များ ။ မိမိကို ချိန်ရွယ် ထားသည့် ဖုန်းကင်မရာဘက်ကို မျက်နှာမူ၍ နက်ရှိုင်းသည့်စိတ်ခံစားမှုကို ကျယ်လောင်စွာ အန်ထုတ်လိုက်သည့် အင်္ဂလိပ်ဘာသာဖြင့် မိန့်ခွန်း….။ “The revolution of the people, by the people, for the people, shall not perish from this earth…..! ” မိန့်ခွန်းကို အဆုံးသတ်မည့် ကြွေးကြော်သံတစ်ခု သူ့ခေါင်းထဲ ရောက်လာသည်။ စစ်အာဏာသိမ်းပြီးနောက် အစောပိုင်းကာလ အင်တာနက်ဖြတ်တောက်ခံထားရချိန်တွင် လောင်းလုံးမြို့နယ်အတွင်း […]

အပိုင်း – ၆ အာဖရိကနိုင်ငံများကို ဥရောပတိုက်သား မျက်နှာဖြူလူမျိုးများ နယ်ချဲ့သိမ်းပိုက်ပြီးနောက် ၁၈ ရာစုနှစ်အတွင်း အာဖရိကတိုက်သို့ မိသားစုအလိုက် ပြောင်းရွှေ့အခြေချနေထိုင်သူ ဥရောပတိုက်သားမိသားစုများ အများအပြား တိုးပွားလာခဲ့သည်။ ထိုမိသားစုများ၏ လိုအပ်ချက်အရ ပညာရေးအတွက် ကျောင်းများမှ ဖတ်စာအုပ်များ၊ သင်ခန်းစာများကို မိခင်နိုင်ငံမှ မိမိနေထိုင်ရာ မြို့များမှ သက်ဆိုင်ရာ ကျောင်းများက ပို့ပေးကြသည်။ အစောပိုင်းတွင် စာတိုက်များ၏ စာပို့ခမှာ အလွန်ဈေးကြီး၏။ အာဖရိကရောက် မျက်နှာဖြူမိသားစုများအတွက် ကြီးလေးသည့် စာပို့ခနှင့် ပညာရေးဖြည့်ဆည်းမှုက အဆင်မပြေ။ သို့ရာတွင် သူတို့အတွက် ကံကောင်းခြင်းလက်ဆောင်ကို အင်္ဂလန်နိုင်ငံက ဖန်တီးလိုက်သည်။ ၁၈၄၀ မေလမှ စတင်၍ အင်္ဂလန်နိုင်ငံသည် Penny Postage ဟူသည့် စာပို့စနစ်ကို တီထွင်လိုက်သည်။ Penny Postage စာပို့စနစ်ကြောင့် စာပို့ခမှာ […]

အပိုင်း – ၄ မြန်မာသက္ကရာဇ်သက္ကရာဇ် ၁၃၈၃ ခု ၊ သီတင်းကျွတ်လပြည့်နေ့ ညနေခင်း။ ထားဝယ်မြို့ ၊ နိဗ္ဗာန်လမ်း ။ လူငယ်သုံးယောက် စီးလာသည့် ဆိုင်ကယ်မှာ ထားဝယ်မြို့ ဥတ္တံားကြီးလမ်းဆုံအနီး ၊ PRO ဟမ်ဘာဂါဆိုင်ရှေ့တွင် ရပ်သွားသည်။ သူ မြင်ဖူးခဲ့သည့် ထားဝယ်မြို့ ညနေခင်းမှာ ခါတိုင်းနှင့်မတူ။ ပိုထူးခြားလှပနေသည်ဟု ထင်မိသည်။ သည်နေ့က သီတင်းကျွတ်လပြည့်နေ့ကိုး။ ဝတ်ကောင်းစားလှ ဝတ်ဆင်ကာ လောကမာရဇိန်ဘုရားကြီးဝင်းသို့ ကုသိုလ်ယူဘုရားဖူးသွားနေကြသည့် ထားဝယ်မြို့သူ မြို့သားများ။ နိဗ္ဗာန်လမ်းပေါ် ဖြာကျနေသည့် ဆည်းဆာနေခြည်။ ပြုံးရယ်နေသည့် မျက်ဝန်း။ ဖျတ်ခနဲ မြင်လိုက်ရသည့် ထားဝယ်အပျိုမလေးတချို့၏ ဆံနွယ်နက်နက်….။ သူ့ စိုးရိမ်စိတ်တို့ ခဏတာ လွင့်စင်သွားသည်။ စိတ်သည် လောကကို ဖန်ဆင်း၏။ တနေရာတည်းမှာ ရပ်တန့်နေခဲ့သူချင်း […]

အပိုင်း – ၃ ၂၀၁၇ ၊ နိုဝင်ဘာ ၂၀ ရက်။ နေသာသော နံနက်ခင်း…။ “စီးပွားရေး ပါတယ်” စပါယ်ယာအော်သံကြားတော့မှ ကားပေါ်မှာ တလမ်းလုံး တွေးရင်း ပါလာသည့် သူ သတိပြန်ဝင်လာသည်။ စပါယ်ယာအော်သံနှင့် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ကားက ထိုးရပ်လိုက်သည်။ သူ ထိုင်ရာမှ ချက်ချင်းထပြီး ကားတံခါးပေါက်ဆီ သွားလိုက်သည်။ ဘဝတွင် တံခါးပေါက်များစွာကို ဝင်ထွက်ခဲ့ဖူးသူ သူ့အဖို့ ထိုနေ့က သူ ထသွားသည့် ကားတံခါးပေါက် ဘာမှ မထူးဆန်း။ မထူးဆန်းဘူးဟု ထင်ရသည်။ သို့သော် …. ။ ၂၀၁၇ ၊ နိုဝင်ဘာလ ၂၀ ရက်၏ မနက်ခင်းတွင် ရန်ကုန်မှ လေးထောင့်ကန်ဘက်သို့ အရှိန်နှင့် ဖြတ်ပြေးသွားသည့် YBS အမှတ် […]

အပိုင်း – ၂ ၂၀၁၇ ခုနှစ် ၊ မတ်လ (၁၅) ရက်။ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းစာမေးပွဲနောက်ဆုံးနေ့။ မွန်းတည့် ၁၂ နာရီ။ ထားဝယ် အထက(၁) ကျောင်းဝန်းထဲမှ ခေါင်းလောင်းသံက အာဇာနည်လမ်းမပေါ်အထိ ပျံ့သွားသည်။ အဖြူအစိမ်း ကျောင်းသားဘဝလေး အဆုံးသတ်သွားခဲ့ပြီ။ သည်ခေါင်းလောင်းသံမျိုး ဘဝတွင် သူ နောက်ထပ်မကြားနိုင်တော့ပြီ။ အဖြေလွှာစာရွက်ကို အခန်းစောင့်ဆရာမလက်ထဲ နောက်ဆုံးအကြိမ်အဖြစ် သူ အပ်လိုက်သည်။ စာသင်ခန်းထဲကနေ ထွက်လာလိုက်ချိန် ပင့်သက်တစ်ချက် အရှိုက်။ ဘဝမှာ ဘယ်လိုမှ ပြန်မရနိုင်တော့တာတစ်ခုကို နှုတ်ဆက်လိုက်ရပြီမှန်း သူအလိုလို သိသွားခဲ့သည်။ မိသားစုဘဝနွေးထွေးမှုနှင့် မိဘမေတ္တာဆိုတာကို လူသိခံမဝံ့စွာ ဆာလောင်ငတ်မွတ်ခဲ့သူပီပီ ကျောင်းသားဘဝနှင့် သူငယ်ချင်းများကို ဒုတိယမိသားစုလို ခင်တွယ်ခဲ့သည်။ “ကျောင်း” ဟုခေါ်သည့် ဘဝဆုံချက်လေးတွင် အတူပေါင်းစုမိခဲ့ကြသည့် ကျောင်းသားဘဝနာရီလက်တံတွေပေါ်က သူငယ်ချင်းများ။ […]

အပိုင်း – ၁ ဇွန် ၁၆ ၊ ၂၀၁၇။ ည ၉ နာရီ မရှိတရှိ။ ထိုင်းနိုင်ငံတောင်ပိုင်း စူရတ်ဌာနီခရိုင်မှ သစ်စက်တစ်နေရာ….။ အထောက်အထားမဲ့ ခိုးဝင်ထားဝယ်အလုပ်သမားတစ်ဦး အဖော်မဲ့ တိတ်ဆိတ်စွာ ထိုင်နေသည်။ မွေးရပ်မြေ၏ အဝေးတစ်နေရာ ရေခြားမြေခြား၌ ဘဝတွင် ရင်မဆိုင်ဖူးသည့် တစုံတရာအတွက် ထိန်းချုပ်မရစွာ သူ ရင်ခုန်နေမိ၏။ သည်ည ကုန်လွန်သွားပြီးနောက် ရောက်လာမည့် မနက်ဖြန်သည် တနေ့ သူ ရင်ဆိုင်ရလိမ့်မည်ဟု ဝေးလံသော အတိတ်ကာလတခုမှစ၍ သူ ကြိုတင်မျှော်လင့်ထားခဲ့သည့်နေ့။ အနောက်ကမ္ဘာမှ အင်္ဂလန်ကျွန်းသားများ ပြောလေ့ ရှိသည့် စကားအတိုင်း….ဒေး အော့ဗ် ဿ ဒေးဇ်၊ Day of the days…။ မဆုံးနိုင်သည့် မိုးသားကောင်းကင်ထဲ အထီးကျန် သေးသိမ်စွာ […]