“မေမေ ပုံပြောပြနော်။ သမီး မအိပ် ချင်သေးလို့” ဟော ထုံးစံအတိုင်း စလာပြီ။ ကြီးကောင်ဝင်လာတာတောင် ပုံပြင် နားထောင်ချင်စိတ် မပျောက်သေး။ “ပုံပြင်တော်တော်များများက သမီး နားထောင်ပြီးသား ဖြစ်နေပြီလေ။” “မေကလဲ ခါတိုင်းလိုပဲ လက်တန်း စဉ်းစားပြီး ဟိုစပ်ဒီစပ်ပြောပြလေ”“အေးပါ အေးပါ” ဟိုးတစ်ခါတုန်းက စိမ်းလန်းစိုပြည်ပြီး သီးပင်စားပင်တွေလည်း ပေါကြွယ်ဝတဲ့ တောင်ခြေရွာလေးတစ်ရွာ ရှိသတဲ့။ ရွာသူရွာသားတွေကလည်း ရှိသမျှနဲ့ ရောင့်ရဲတင်းတိမ်ကြပြီး ပျော်ပျော်ပါးပါး နေတတ်ကြသတဲ့။ တစ်ရက်တော့ တောင်ပေါ်တောနက်ထဲက ဘီလူးမိစ္ဆာတစ်ကောင်ဟာ ရွာထဲ ကို ဝင်လာ၊ ရွာလယ်ဇရပ်ကို ခြေကုပ် ယူပြီး လူသားကော တိရစ္ဆာန်ပါမကျန် ဖမ်းဆီးစားသောက်ဝါးမျို ဖို့ကြံသတဲ့။ ဘီလူးကြီးက ဝရဇိန် လက်နက်ငါးမျိုး ကိုပါ ပိုင်ဆိုင်တာ သိကြတော့ ရွာသား တွေဟာ အင်မတန် […]

ကျွန်တော်တို့မြို့မှာ နည်းနည်းတော့ ထူးဆန်းနေတယ်။ လလည်းမသာ တိမ်လည်းမဖုံးပါဘဲ တစ်လမ်းလုံး၊ တစ်ရပ်ကွက်လုံး၊ တစ်မြို့ လုံး ယောကျာ်း၊ မိန်းမ ကလေးလူကြီး သံပုံးတွေ၊ ဒယ်အိုးတွေ၊ စတီးနဲ့လုပ်ထား တဲ့ ဝရန်ဒါတွေ၊ ပြောရရင် အသံထွက်တဲ့ အရာမှန်သမျှ နီးရာကောက်ပြီး တီးနေ ကြတယ်။မှတ်မှတ်ရရ ဖေဖော်ဝါရီလ ၃ ရက် ည ၈ နာရီကစပြီး အဲဒီလိုထူးဆန်းတဲ့ ဖြစ်ရပ်မျိုး ဖြစ်နေတာ ခုဆိုရင် နှစ်ညရှိ ပြီ။ ည ၈ နာရီထိုးတာနဲ့ တဝုန်းဝုန်း တဒိုင်းဒိုင်းနဲ့ တစ်ရပ်ကွက်လုံးညံနေတာ။ ရပ်ကွက်ထဲ နားမခံသာလို့ ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနဲ့ လမ်းပေါ်ထွက်လိုက်တော့ “အမိဝေး”။ ပိုတောင်ဆိုးသေး။ ဆိုင်ကယ်တွေ ကားတွေမှန်သမျှ ဟွန်း အဆက်မပြတ်တီးပြီးကို အလျင်စလို သွားလာနေကြတာ တစ်မြို့လုံး မီးပဲ […]

ချဲ့၍ ဆိုရသော် ကိုယ့်တွင် ရရှိ လာခြင်းနှင့် ကိုယ်ထံမှ ယုတ်လျော့ သွားခြင်းဖြစ်သည်။ သတ္တဝါဟူသမျှတို့ ၏ သဘာဝမှာ ကိုယ်က ရလျှင် ဝမ်းသာတတ်၊ ကျေနပ်တတ်ကြပြီး ကိုယ့်ဆီက လျော့သွားလျှင်မူ ဝမ်းနည်းတတ်၊ နှမြော တတ်ကြပါသည်။ ကိုယ်က ရလိုက်လေ ခြင်းဟု ခံစားမိပြီး အပျော်ကြီးပျော်ကြသူ တို့ကို တွေ့ဖူးပါလိမ့်မည်။ ထို့အတူ ကိုယ်က ပေးလိုက်ရလေခြင်းဟူ၍ တအုံ့ နွေးနွေးနှင့် စုတ်တသပ်သပ်ဖြစ်နေသူတို့ လည်း ရှိပါ၏။ ကျွန်တော်တို့သည် အချိန်နှင့်အမျှ တစ်ခုခုကို သိရန်ကိုသာ အားထုတ်နေ ကြသူများ ဖြစ်သည်။ သို့မဟုတ် တစ်ခုခုကို ရရှိရန် လုံးပမ်းနေကြသည်။ ထိုအချိန် မှာပင် ကျွန်တော်တို့ထံမှ ယုတ်လျော့သွားရမှုများလည်း အခြားတစ်ဖက်တွင် တစ်ပြိုင်နက်တည်း ဖြစ်ပေါ်နေပါသည်။ အမှန်တွင်မူ ရခြင်းနှင့် […]