အခန်း(၁၇) “ထွန်းရင် မင်းစိတ်ကို ခဏလျော့ထား‌နော်” ကုန်းမြင့်သာ နိုင်ငံ‌တော်ဧည့်ရိပ်သာ၏ ဘေးဘက်ရှိ အခန်းသို့ ဝင်ခါနီးတွင် စံဘက ခပ်တိုးတိုးသတိပေးလိုက်သည်။ သူတို့နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် တပ်ထိန်းအရာရှိနှစ်ဦးရှိနေ၏။ ထွန်းရင်က လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားသည်။ “အခုချိန် တခုခုလုပ်လည်း ငါတို့ပဲ သေမှာနော်..ဟေ့ကောင်..လျော့ထား.လျော့ထား” အခန်းဝသို့ ရောက်သောအခါ တပ်ထိန်းတစ်ဦးက အထဲသို့ ဝင်ရန် ညွှန်ပြပြီး အပြင်မှာ နေရစ်ခဲ့သည်။ အထဲတွင် စီးကရက်ဖွာနေသောလူတစ်ယောက်။ အရပ်ခြောက်ပေကျော်ခန့်၊ မျက်မှန်အထူကြီးနှင့်။ တိုက်ပုံအင်္ကျီနှင့် ပုဆိုးကို သေသေသပ်သပ်ဝတ်ထားသည်။ “ကဲ..လာထိုင်ကြ” သုံးဦးသား ဝင်ထိုင်လိုက်၏။ “နံပါတ်ဝမ်းကြီးက ညနေပိုင်း ဒီမှာ ဧည့်ခံပွဲတစ်ခုလုပ်စရာရှိတယ်..အဲ့ဒါကြောင့် လုံခြုံရေးအရ ငါလုပ်စရာရှိတာတွေ ရှိလို့ ဒီကို ကြိုရောက်နေတာမို့ မင်းတို့ကို ဒီပဲ ချိန်းလိုက်ရတာ..အေး..မင်းတို့လည်း ရောက်ဖူးတာပေါ့ကွာ” စံဘက ခပ်ယဲ့ယဲ့ပြုံးပြလိုက်သည်။ […]

အခန်း(၁၆) ဆရာသိန်း၏ အိမ်ရှေ့သို့ ကားတစ်စီးဆိုက်လာသည်။ စံဘနှင့် ထွန်းရင်။ “ကောင်လေးတွေကို လာပြန်ခေါ်ကြတာလား” ပက်လက်ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်ကာ သတင်းစာဖတ်နေသည့် ဆရာသိန်းက လှမ်းမေးလိုက်သည်။ “သူတို့နှစ်ယောက်ကို မျက်မှန်ကြီးက တွေ့ချင်လို့ ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်..ဆရာသိန်း” ကြေးမုံနှင့် ဧရာ တို့ မျက်နှာများ ရွှင်လန်းသွားကြသည်။ စိန်ဓါးမြှောင်ခေါ် ဆရာသိန်းကမူ မျက်နှာကို ခပ်ထန်ထန်ထားလိုက်၏။ “ဒီကလေးနှစ်ယောက်က မျက်မှန်ကြီးနဲ့ တွေ့ဖို့ လိုအပ်လို့လား..သူတို့ ကိစ္စပြီးပြီဆို တွေ့စရာလိုလို့လားကွာ” “လိုလို့ပေါ့..ဆရာသိန်း” “မင်းတို့ သေချာစဥ်းစားပြီးပြီလား” စံဘကခေါင်းညိတ်ပြသည်။ ဆရာသိန်းက ကွမ်းအစ်ကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ “စံဘနဲ့ ထွန်းရင်…မင်းတို့ ကို ငါ့ဆီရောက်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်နဲ့ ငါ ပေးတွေ့စရာရှိတယ်” ထွန်းရင်ရော စံဘပါ ဆရာသိန်းကို မျက်မှောင်ကြုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ “ကဲ..ကောင်လေးနှစ်ယောက်…အောက်ဆင်းပြီး‌စောင့်နေကြ…ငါတို့ ပြောစရာရှိလို့” ကြေးမုံနှင့် ဧရာတို့က အောက်ထပ်သို့ […]

အခန်း(၁၅) တောင်ဥက္ကလာပ မြို့သစ်။ စေတီတစ်ဆူရှိသော ခြံတစ်ခြံရှေ့တွင် ကားကို ထိုးရပ်လိုက်သည်။ ခြံဝတွင် အဖြူရောင်အင်္ကျီနှင့်အဖြူရောင်ပုဆိုးကို ဝတ်ထားသော လူနှစ်ဦးစောင့်နေ၏။ “အဘ နဲ့ ချိန်းထားတာများရှိသလား..နာမည်လေးတစ်ချက်ပြောပါ” “ထွန်းရင်လို့ ပြောလိုက်ပါ” အဝတ်ဖြူနှင့် လူတစ်ဦး က ခြံထဲသို့ ဝင်သွားသည်။ ခဏအကြာတွင် ပြန်ထွက်လာ၏။ “ဝင်ခဲ့ပါ” “မင်းတို့နှစ်ကောင်လာ” ထွန်းရင်၊ စံဘ ၊ ကြေးမုံနှင့် ဧရာ တို့ ခြံထဲသို့ ဝင်ကြသည်။ ခြံထဲရှိ နှစ်ထပ်အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်တွင် အဝတ်ဖြူဝတ်ထားသော အမျိုးသမီးအချို့က ဟင်းသီးဟင်းရွက်များကို လှီးချွတ်နေကြ၏။ အိမ်လှေကားအတက်အဆင်းတွင် ယောဂီဝတ်ဖြင့် အမျိုးသားနှစ်ဦး။ သူတို့လေးဦး၏ ခန္ဓာကိုယ်များကိုစေ့စေ့စပ်စပ်ရှာဖွေရန်ပြင်ကြသည်။ “ရှာမနေပါနဲ့..အဲ့ဒါ ကျုပ်မိတ်ဆွေဟောင်းတွေပါ..ကိုခင်မောင်” အိမ်ပေါ်ထပ်မှ အသံတစ်ခု ထွက်လာ၏။ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ကြီးမားလှပသော ဘုရားစင်ကြီးက ဆီးကြိုနေသည်။ ဘုရားစင်ရှေ့တွင် သစ်သီးပွဲများ၊ […]

အခန်း(၁၄) “စံဘ..မင်း ဒီကောင်လေးကို သေချာကြည့်စမ်း” စီးကရက်ကို ခဲလျက် ကုတ်အင်္ကျီကို စမတ်ကျကျဝတ်ထားသည့် စံဘက မျက်ခုံးပင့်ပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ “ဘာဖြစ်လို့လဲ..ထွန်းရင်…ဒီမှာ မာကျောက်ရှုံးလာလို့ ညစ်နေရတဲ့အထဲ..ဘယ်ကကောင်တွေ ခေါ်လာပြီး ကြည့်ခိုင်းနေတာလဲ” “ကြည့်စမ်းပါကွာ…ဘယ်သူနဲ့တူလဲလို့” စံဘက ထွန်းရင်လက်ညှိးထိုးပြနေသည့် ဧရာ၏ မျက်နှာကို သေချာစေ့စေ့စပ်စပ်ကြည့်သည်။ ထို့နောက်… “အင်း…ရုပ်ကတော့ စောက်ချိုးတော်တော်မပြေတဲ့ရုပ်ပဲ” “သူ့မျက်လုံးတွေကို သေချာကြည့်ကွ…အဲ့ဒါ အနှင်း မျက်လုံးတွေ” “အနှင်း..အနှင်းဆိုတာ…….” “ဘယ်သူကမှာလဲ…. ငါ့ရဲ့အနှင်းလေကွာ…သူက အနှင်းသားကွ” “ဟေ” “ဟုတ်တယ်…14K အလိန်ကြီးကို သတ်တာ ဒီကောင်တွေ၊ ကျော်ဝင်းကို သတ်တာလည်းဒီကောင်တွေပဲ..အနှင်းသားကွ..အနှင်းသား” စံဘက ကြေးမုံနှင့် ဧရာကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ “ဒီကောင်တွေကို သတ်ဖို့မင်းပဲတာဝန်ယူထားတာလေ..အခု..မင်းကမသတ်ပဲ ဘာလုပ်ချင်တာလဲ” “ဟ..အနှင်းသားကွ…အနှင်းက မရှိတော့ဘူးဆုံးပြီတဲ့…ငါ့မှာ တာဝန်ရှိတယ်လေကွာ” “ဟမ်..မင်းနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ..မင်းနဲ့ရတာမှမဟုတ်တာ” “ဆိုင်တယ်ကွ..အနှင်းနဲ့ သက်ဆိုင်သမျှအားလုံး ငါနဲ့ […]