<<<<< သူပုန်ကျောင်းသားတဦးရဲ့ မာရသွန်ခရီး (၆၂) အပိုင်း-၇- (ကြွေလွင့်သွားသော ကြယ်ပွင့်များ) အခန်း-၆၃- (၁) ရတ်ချပူရီအချုပ်မှ ကန်ချနပူရီထောင်ဆီသို့ ကမာပုလောစခန်းကနေ ထွက်လာတဲ့ ကိုဌေးအောင်နဲ့ ကျနော်ဟာ ဘန်းပုံမှာ တညအိပ်ပြီးတဲ့နောက် ဘန်ကောက်ရုံးကို ရောက်လာပါတယ်။ နောက်တနေ့မှာတော့ စကားပြန် ကိုအိုက်စံနဲ့အတူ ကျနော်တို့တို့ (၃) ဦး ရတ်ချပူရီကိုတခါ ပြန်ဆင်းလာပြီး ထော်လှမ်းရေးအကူအညီနဲ့ ကိုသောင်းထွန်းတို့ အုပ်စုကို ထောင်ဝင်စာသွားတွေ့၊ အားပေး စကားပြောကြပါတယ်။ ပြီးတော့ ကိုဌေးအောင်နဲ့ ကိုအိုက်စံက ဟွာဟင်ဒေသရှိ စခန်းသစ်ဘက် ခရီးထွက်သွားပါတယ်။ ကျနော်က ရတ်ချပူရီနဲ့ ကန်ချနပူရီဘက်မှာ လုံးချာလည်နေပြီး ရဲဘော်တွေကို ထောင်ဝင်စာတွေ့လိုက်၊ ထောက်လှမ်းရေးတွေနဲ့ နယ်စပ်ထဲ ဝင်လိုက်-ထွက်လိုက်၊ ဟိုနားဒီနားသွားလိုက်၊ DVB အတွက် သတင်းအတိုအစတွေ ပို့လိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေပါတယ်။ ကျနော်တို့ […]

<<<<< သူပုန်ကျောင်းသားတဦးရဲ့ မာရသွန်ခရီး (၆၁) အပိုင်း-၆- (မင်းသမီးခစန်းခွာစစ်နှင့် နောက်ဆက်တွဲပြသာနာများ) အခန်း-၆၂- (၁) အကျအဆုံး များလွန်းတဲ့ မင်းသမီးစခန်းခွာစစ် စစ်တိုက်တယ်ဆိုတာ လွယ်တဲ့အလုပ်မဟုတ်ပါ၊ သူသေကိုယ်သေ နွှဲရတဲ့ပွဲမှာ အတွက်အချက် တကွက်မှားတာနဲ့ ခံသွားရနိုင်ပါတယ်။ ရှေ့ပိုင်းမှာ တင်ပြခဲ့တဲ့အတိုင်း မင်းသမီးစခန်းခွာစစ် လမ်း ၃-သွယ် စီမံကိန်းအရ ဖြန့်ခွဲလိုက်တဲ့ ကျနော်တို့ တပ်တွေဟာ တကွဲတပြားစီ ဖြစ်သွားပြီး နဝတ-တပ်တွေရဲ့ ဝိုင်းဝန်းပိတ်ဆို့ တိုက်ခိုက်မှုကို အကြီးအကျယ် ခံလိုက်ရပါတယ်။ ပထမဆုံး ခံလိုက်ရတဲ့ အဖွဲ့ကတော့ စစ်ပွဲမဖြစ်ခင်လေးမှာတင် ပင်လယ်ပြင်ထဲ ဆင်းသွားတဲ့ တပ်ရင်းမှူး ကိုချစ်ကိုကိုတို့ စစ်ကြောင်းကနေ ရှေ့တန်းရွာမှာ ကျန်နေခဲ့တဲ့ တပ်စုမှူး စောပိုလို ဦးဆောင်တဲ့ တပ်စိပ်ဖြစ်ပါတယ်။ စစ်မဖြစ်ခင် တနင်္သာရီမြစ်အတိုင်း စုန်ဆင်းသွားတဲ့ ဒီအဖွဲ့ဟာ ကော့မပြင်း၊ […]

<<<<< သူပုန်ကျောင်းသားတဦးရဲ့ မာရသွန်ခရီး (၆၀) အပိုင်း-၆- (မင်းသမီးခစန်းခွာစစ်နှင့် နောက်ဆက်တွဲပြသာနာများ) အခန်း-၆၁- (၁) God Army ရှိရာဒေသသို့ ခရီးသွားခြင်း အဲဒီလိုကြိုးစားရင်းနဲ့ ကန်ချနပူရီက ထိုင်း-စစ်ထောက်လှမ်းရေး ၂-ဦးနဲ့ ချိတ်မိပြီး ရတ်ချပူရီခရိုင် ဆုန်ဖွန်းမြို့နယ် (မြန်မာတွေကတော့ ကရင်တွေအနေများတဲ့ ဘန်းပုံရွာကိုအစွဲပြုပြီး ဘန်းပုံမြို့လို့ခေါ်ကြပါတယ်) ဘက်ဆီ ကျနော် ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီမြို့မှာ KNU တပ်မဟာ-၄ က တပ်ဖွဲ့ဝင်တချို့ကို တွေ့ရပြီး သူတို့ရဲ့ အကြံပေးချက်အရ နယ်စပ်ဒေသ (အခု ထန်ဟင်းဒုက္ခသည် စခန်းဆီဝင်ရာလမ်း အနီးကရွာ) တဂိုလန်း ကျေးရွာဆီ ကျနော် ရောက်သွားပါတယ်။ အဲဒီရွာကိုမရောက်ခင် မောထာ၊ ထောမမော-ထောမဖြိုး ဒေသကနေ ထွက်ပြေးလာတဲ့ ဒုက္ခသည်တွေခိုလုံရာ ဒုက္ခသည်စခန်းကြီးတခုကို တွေ့ရပြီး ဖုမဝမ် စခန်းထက်တောင် လူဦးရေ […]

<<<<< သူပုန်ကျောင်းသားတဦးရဲ့ မာရသွန်ခရီး (၅၉) အပိုင်း-၆- (မင်းသမီးခစန်းခွာစစ်နှင့် နောက်ဆက်တွဲပြသာနာများ) အခန်း-၆၀- (၁) ဒုက္ခသည်စခန်းရဲ့ အခြားတဘက် မျက်နှာမှာ ဖုမဝမ်စခန်းမှာ သီတင်း ၂-ပတ်လောက်ကြာပြီး နည်းနည်းတည်ငြိမ်လာတဲ့ အခါမှာတော့ နယ်စပ် တောထဲက ကျနော်တို့တပ်တွေနဲ့ ဆက်သွယ်ရေး၊ ဘန်ကောက်မှာရောက်နေတဲ့ ကိုမင်းအောင်နဲ့ ဆက်သွယ်ရေး ကိစ္စတွေကို ဆောင်ရွက်ခဲ့ပါတယ်။ အခု ကျနော်တို့ ရောက်နေတဲ့ ဖုမဝမ် ဒုက္ခသည်စခန်းဟာ နယ်စပ်နဲ့ ၅-ကီလိုလောက်ပဲ ဝေးပြီး နယ်စပ် တောင်ကျောဆီ တက်သွားတဲ့ ကားလမ်းကို ဒီစခန်းထဲကနေ လှမ်းမြင်နေရပါတယ်။ ဒီနေရာဟာ မင်းသမီးစခန်းရဲ့ အောက်ဘက် ၂၀-ကီလို အကွာလောက်မှာရှိတဲ့ ဘောယက္ခ KNU နယ်စပ်ဂိတ်စခန်းနဲ့ သိပ်မဝေးဘူးလို့ သိရပါတယ်။ အဲဒီစခန်းဘက်ကနေ KNU အဖွဲ့ဝင် မိသားစုတွေနဲ့အတူ ရှေ့ပိုင်းမှာ […]

<<<<< သူပုန်ကျောင်းသားတဦးရဲ့ မာရသွန်ခရီး (၅၈) အပိုင်း-၆- (မင်းသမီးခစန်းခွာစစ်နှင့် နောက်ဆက်တွဲပြသာနာများ) အခန်း-၅၉- (၁) စစ်ပြေး ဒုက္ခသည်စခန်းများဆီသို့ မှတ်တမ်းတွေအရ ထီးခီးရုံးဆီ အိမ်ထောင်သည်လိုင်းက မိသားစုတွေ ရောက်လာတဲ့ အချိန်ဟာ ၁၉၉၇ ဖေဖော်ဝါရီလ ၂၂-ရက်နေ့ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျနော့်အထင် ထီးခီးမှာ ၃-ရက်လောက် နေပြီးတဲ့နောက် နဝတ-တပ်တွေ ထီးခီးစခန်းအနီးထိ ရောက်လာနေပြီလို့ သိရတဲ့အတွက် မိသားစုတွေကို ထိုင်းနယ်မြေထဲထွက်ခွင့် KNU က ခွင့်ပြုလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီ ၃ ရက်တာအတွင်း ကြုံခဲ့ရတဲ့ အဓိက အခက်ခဲကတော့ အိမ်သာမရှိခြင်း၊ သောက်ရေ၊ ချိုးရေ မလုံလောက်ခြင်းနဲ့ ကလေးသူငယ်တွေ ဖျားနာခြင်းပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ တနည်းအားဖြင့် ပြောမယ်ဆိုရင်တော့ ရှေ့လျှောက် ကြုံလာရတော့မယ့် ဒုက္ခသည်စခန်းရဲ့ ရှေ့ပြေးလက္ခဏာတွေလို့ ဆိုနိုင်မယ်ထင်ပါတယ်။ KNU […]