ခုတစ္ေလာ ျဗတ္စာတို႔ ထားဝယ္ မွာ ေရပန္းအစားဆုံး သတင္းကေတာ့ တယ္လီေနာ ဖုန္းသတင္းပဲ ခင္ဗ်။
ေမလ မကုန္ခင္ ကတည္းက ထားဝယ္ၿမိဳ႕တြင္းမွအပ အျပင္ဘက္မွာ တယ္လီေနာ ဖုန္းလိုင္းေတြမိေနၿပီ ေျပာ လို႔ရေနၿပီ ဆိုတာေၾကာင့္ စမ္းသူေတြ စမ္းၾက၊ ဖုန္းကတ္ေတြ ရွာေဖြ ဝယ္သူ ဝယ္ၾကနဲ႔ အေတာ္ အလုပ္မ်ားရွာသား။
ျဗတ္စာတို႔ ေဒသမွာ အစိုးရ ဆက္သြယ္ေရးကခ်ည္း ႏွစ္ရွည္လမ်ား လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ျခယ္လွယ္ ထားရာက ႏိုင္ငံတကာ ဝန္ေဆာင္မႈအတိုင္း ထိ ေတြ႕ ခြင့္ရေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့လည္း ဝမ္းသာေပသေပါ့။ ျဗတ္စာလည္း အေတာ္ ဝမ္းသာပါသဗ်။
ဖုန္းေျပာလိုက္ရင္ အနီးအနား ရွိေနပါလ်က္နဲ႔ ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာ ျပင္ပေရာက္ေနပါသည္လို႔ ေျပာတာမ်ိဳး၊ စက္ပိတ္ထားပါ သည္လို႔ ေျပာတာမ်ိဳး၊ ေျပာေနရင္း လိုင္းျပတ္သြားတာမ်ိဳး..စတဲ့ ဒုကၡေတြကို ျဗတ္စာတို႔ ျပည္သူေတြ ႏွစ္ရွည္ ခါးစည္းခံခဲ့ ရၿပီးၿပီကိုး။ ဒီ ေတာ့လည္း ဆက္သြယ္ေရး က႑မွာ ျပည္ပ ကုမၸဏီေတြ ဝင္မယ္ဆိုေတာ့ ျဗတ္စာတို႔ ေဒသကလည္း အမ်ား နည္းတူ အက်ိဳးခံစားခ်င္တာေပါ့။
ဖုန္းလိုင္းေတြ အဆင္ေျပေတာ့မယ္၊ အင္တာနက္လိုင္းေတြ ေကာင္းေတာ့မယ္ ဆိုတာေၾကာင့္ အရင္တုန္းက ျဗတ္စာ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ ထားဝယ္ေဒသရဲ႕ ဆက္သြယ္ေရးက႑ကို ျပန္ေျပာင္း သတိရမိပါတယ္။
ျဗတ္စာတို႔ မီတာက လက္လွည့္ ဖုန္းေတြေပါ့ဗ်ာ။ ေျပာခ်င္ရင္ အိတ္ခ်ိန္း ကေန တဆင့္ေခၚရတယ္ ခင္ဗ်။ ဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ဆက္သြယ္ေရး အိတ္ခ်ိန္းက ေဘာ္ေဘာ္ေတြ စန္းပြင့္တဲ့ ကာလေတြေပါ့။ လက္လွည့္ဖုန္းေတြနဲ႔ အိတ္ခ်ိန္းက တဆင့္ေခၚရၿပီး ေရွ႕ဆယ္ အိမ္ ေနာက္ဆယ္ အိမ္ၾကား ရေအာင္ ေျပာရတဲ့ ေခတ္ကိုး။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကိုယ္တိုင္ လွည့္ေခၚရတဲ့ ေအာ္တိုဖုန္း ေတြ ေပၚလာသဗ်။ ျဗတ္စာ မမွားဘူး ဆိုရင္ ဒီတုန္းက ေအာ္တိုဖုန္းအတြက္ က်ပ္ ၅ သိန္း သြင္းရတယ္လို႔ ထင္ပါ တယ္။ အစ ကနဦးမွာ ေလၽွာက္တဲ့ ဦးေရ အေတာ္နည္းတယ္ဗ်။ ေရွ႕ေရး ႀကိဳျမင္တဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြကေတာ့ ဖုန္းေတြ ေလၽွာက္လိုက္တာ . . ျဗတ္စာ ထင္တယ္ . . တစ္အိမ္တည္း မွာတင္ ၁၀ လုံးေလာက္ရွိ မယ္ဗ်။
ဘယ္သူရယ္လို႔ေတာ့ ျဗတ္စာ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္ ဆက္တိုက္ ရလိုက္ေသးသဗ်။ ဒီတုန္းက ဖုန္းေတြ အမ်ားႀကီး ဝယ္ထားလိုက္တာ ထားဝယ္မွာ စီးပြားေရး မိသားစုခ်ည္း ႏွစ္စု၊ သုံးစု ေလာက္ရွိမယ္ ခင္ဗ်။
ေနာက္ပိုင္း ေအာ္တိုဖုန္းေတြ အဆင္ေျပ မွန္းသိလာေတာ့ ဆက္သြယ္ ေရး က႑ကို ဆက္သြယ္ေရးဌာနကေတာင္ အာဏာ မရွိေတာ့ဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းကပဲ ခြဲတမ္းေတြ ဝင္ယူလာျပန္ေရာဗ်။ ဒီလိုနဲ႔ ေအာ္တို တယ္လီဖုန္းတစ္လုံး (ႀကိဳးဖုန္း) က်ပ္သိန္း ၃၀ ေက်ာ္ေက်ာ္အထိ ေပါက္ ခဲ့တာ အမွတ္ရမိတယ္ဗ်။ ခုလို ဖုန္း တစ္လုံး က်ပ္ ၁၅၀၀ ေလာက္နဲ႔ ဝယ္လို႔ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီ က်ပ္သိန္း၃၀ ဆိုတာကို ေတြးၿပီး ျဗတ္စာသာဆိုရင္ အိပ္မေပ်ာ္စားမဝင္ ျဖစ္ေနေရာ့မလားပဲ။
အဲ . . . မိုဘိုင္းဖုန္းလို႔ေခၚတဲ့ ဖုန္းေတြ ခ်ေပးျပန္ေတာ့ ျဗတ္စာတို႔ ျပည္သူေတြကလည္း အားတက္သေရာ ပါပဲ ခင္ဗ်။ ကမၻာမွာ အခ်မ္းသာဆုံး စာရင္းဝင္လို႔ ေခၚရေလာက္ေအာင္ ဖုန္း တစ္လုံးကို သိန္းဆယ္ခ်ီေပးဝယ္ၿပီး ခါးခ်ိတ္ ကိုင္ၾကျပန္သဗ်။ ဒီေနရာ မွာ ေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ ျဗတ္စာ ရင္နာမိတာ ေလးေတြ ေျပာပါရေစဗ်။ ရင္နာတယ္ဆို တာက ျဗတ္စာ ကိုယ္တိုင္ ခံရလို႔ရယ္ မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်။ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ ေတြ အျဖစ္ကို ျမင္ရေတြ႕ရၿပီး ရင္နာတာ ဗ်။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ . . မိုဘိုင္းဖုန္းေလး ဝယ္ကိုင္ပါတယ္။ ဖုန္းလိုင္းရဖို႔တယ္ က ရန္ပုံေငြနဲ႔ သာသနာ႔ ဗိမာန္ တည္ ေဆာက္ဖို႔ အလႉေငြပါ ရိတ္လိုက္ ေသးသဗ်။ ျဗတ္စာ မွတ္မိတာ ဒီတုန္း က ၁၇သိန္းခြဲ ထင္ပါရဲ႕ ေပးရတာ။ ဖုန္းလိုင္းက် သင့္ေငြက က်ပ္ ၁၅ သိန္း၊ အလႉေငြက ၂သိန္းခြဲဗ်။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ။ ဖုန္းလိုင္းေလး ရပါတယ္။ ျပည္သူထက္ ဆင္းရဲတဲ့ အစိုးရက ရန္ပုံေငြနဲ႔ အလႉေငြဆိုၿပီး ဆက္ေၾကး ေကာက္တဲ့ အစိုးရမ်ိဳးလည္း ျဗတ္စာႀကဳံ ခဲ့ရပါသဗ်။ ခုဆိုရင္ ၾကက္သံဒိုင္း ေစတီနားမွာ ထီးထီးမားမား ရွိေနတဲ့ သာသနာ႔ ဗိမာန္ေတာ္ တိုင္လုံးေတြ သြားထိရင္ ဖုန္း ring tone ေလးေတာင္ ၾကားရ မလားပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီဗိမာန္ေတာ္ ႀကီးက ျပည္သူေတြနဲ႔ ေဝးကြာသလို ျဖစ္ေနသလားပဲ။
ေဟာ . . ခုေတာ့ ေ႐ႊျပည္တံခြန္က က်ပ္ ၅၀၀၀ တန္ဖုန္းဆိုၿပီး စလိုက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေၾကာင့္ ျဗတ္စာတို႔ ျပည္သူ ေတြလည္း ဖုန္းေဈးကြက္ ၿပိဳင္ပြဲထဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ဆင္ႏႊဲလို႔ရခဲ့ပါၿပီ ခင္ဗ်။
ဒါေတာင္ ဇာတ္လမ္းအစမွာ အစိုးရပိုင္ MPT လို႔ ေခၚတဲ့ ျမန္မာ့ ဆက္သြယ္ေရး လုပ္ငန္းအျပင္ ခ႐ိုနီႀကီး ေတြကလည္း ျပည္သူေတြ အေပၚမွာ ရသေလာက္ေလးၫွစ္ လိုက္ေသးတယ္ ခင္ဗ်။ ခုလို ျပည္ပ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ကုမၸဏီေတြျဖစ္တဲ့ တယ္လီေနာတို႔ ၊ ေအာ္ရီဒူးတို႔ ဝင္လာေတာ့မွပဲ ျဗတ္စာတို႔ လည္း ဖုန္းကတ္ေတြ လမ္းေဘးခ် ေရာင္းတာ ျမင္ဖူးေတာ့တာ။ ခုေလာ ေလာဆယ္ ျဗတ္စာတို႔ ထားဝယ္မွာ တယ္လီေနာက စဝင္မယ္။ ေအာ္ရီဒူး ကေတာ့ ဒီႏွစ္မကုန္ခင္ ဝင္ႏိုင္တယ္လို႔ သိရပါသဗ်။ ထားဝယ္ၿမိဳ႕နား တစ္ဝိုက္ နဲ႔ ေရျဖဴ၊ ကလိန္ေအာင္ လမ္းပိုင္း ေတြဘက္မွာ တယ္လီေနာ ဖုန္းေတြ ေျပာရေနၿပီ ဆိုတာေၾကာင့္ တယ္လီေနာ ဖုန္းဆင္းကတ္ေတြ တစ္ပတ္အတြင္း ေသာင္းဂဏန္း ေရာင္းခ်လိုက္ရတယ္လို႔ သိရသဗ်။ ျဗတ္စာတို႔ ျပည္သူေတြက လည္း စိတ္နာနာနဲ႔ အတိုးခ် အားေပး မယ့္ပုံရတယ္ ခင္ဗ်။
ကဲ..ျဗတ္စာ ေျပာခ်င္တာက အစ ကနဦးက နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ခြင္ဖန္ခဲ့၊ ညစ္ခဲ့၊ ရစ္ခဲ့ေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ ေတာ့ လည္း ေခတ္ေရစီး အတိုင္း မလြန္ဆန္ႏိုင္ဘဲ ျပည္သူေတြလိုလား ေတာင့္တတဲ့အတိုင္း ျဖစ္လာခဲ့ရတယ္ ဆိုတာပါ။
ဒီလိုျဖစ္လာေတာ့ ဘာေတြ သံေဝဂ ရလိုက္လဲဆိုေတာ့ ေစတနာ မမွန္ရင္ ညစ္ခဲ့၊ ရစ္ခဲ့တာေတြ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကြင္းကြင္း ကြက္ကြက္ကို ျပန္ ေပၚလာ ရတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ဒီလို အေတြးေတြနဲ႔ အတူ ျဗတ္စာလည္း ျပည္ပအားကိုးၿပီး ဝန္ေဆာင္မႈ ေကာင္းမယ္ထင္ရတဲ့ ဖုန္း ေတြကိုပဲ ခါးမွာတန္းစီခ်ိတ္လို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ႀကီး အားေပးလိုက္ဦးမယ္ခင္ဗ်။
