ေအာက္စက္..။
တီဗီြ၏ ေအာက္နားတြင္ ထားရ၍ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သူ႔ကို ေအာက္စက္ဟု ေခၚၾကသည္။
လြန္ခဲ့ၿပီးသည့္ ငါးႏွစ္ခန္႔အထိ လူမ်ားစု၏ အိမ္ဦးခန္းတြင္ ေနရာအေပး ခံရဆံုး၊ အေရးေပးခံရဆံုး သက္မဲ့ ပစၥည္းကို ျပပါဆိုလွ်င္ တီဗီြႏွင့္ VCD/DVD ေအာက္စက္ကို ျပရပါမည္။
ထိုအခါက တီဗီြေရာ ေအာက္စက္ ပါ မ်က္ႏွာပန္း ပြင့္လွသည္။
႐ုပ္ရွင္/ဗီြဒီယိုဇာတ္ကားမ်ားကို ႐ံုတြင္သာ သြားၾကည့္ခဲ့ၾကရရာမွ၊ တီဗီြမွ လာေသာ ဇာတ္ကားကို ေၾကာ္ျငာေတြ ၾကား မ်က္ေတာင္မခတ္စတမ္း ၾကည့္ခဲ့ ၾကရရာမွ၊ VCD ေအာက္စက္မ်ား ေပၚေပါက္လာေသာအခါ ေငြေၾကးတတ္ ႏိုင္သူတစ္ခ်ိဳ႕က ၀ယ္ယူကာ ကိုယ့္အိမ္ တြင္ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္႐ုပ္ရွင္၊ ဗြီဒီယို ဇာတ္ကားမ်ား ၾကည့္လာႏိုင္ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။
တန္ေၾကးကလည္းရွိ၊ ပ်က္လွ်င္ ဆိုင္တြင္ ျပင္ေနခ်ိန္အတြင္း မၾကည့္ရ မည္ကိုလည္း စိုးသျဖင့္ အားလံုးက ေသေသခ်ာခ်ာ ထားၾကပါသည္။
“TV ေရာ ေအာက္စက္ပါ သီးသန္႕ မွန္ ဗီရိုေလးနဲ႕ကို တရိုတေသထားၿပီး ၾကည့္ရတာ”ဟု ၿမိတ္၊ ၿမိဳ႕သစ္ရပ္ေန အသက္ ၄၁ ႏွစ္ရွိ မမိုးသူက ေျပာသည္။
မီးမရွိသည့္ ရြာမ်ားတြင္ တီဗီြ၊ ေအာက္စက္သာမက မီးစက္ပါ တဲြ၀ယ္ ၾကသည္။ မ၀ယ္ႏိုင္ေသးသူတို႔က ၀ယ္ ထားသူ၏ အိမ္တြင္ စုၾကည့္ၾကသည္။
ထိုသို႔ စုၾကည့္လွ်င္ လက္ေဆာ့ သည္ကို မႀကိဳက္ခ်င္ၾက။
ေလာင္းလုံးၿမိဳ႕နယ္ ေဂါ့အင္း ေက်း႐ြာ ေန ေဒၚျမစိန္ကလည္း အိမ္မွေျမးမ်ား တစ္ျခားေဆြမ်ိဳးသြားၾကည့္လွ်င္ ေအာက္ စက္ရီမုတ္ကို ကိုင္ေဆာ့တတ္သျဖင့္ အိမ္ရွင္မႀကိဳက္မည္စိုးသျဖင့္ လိုက္ ထိန္းခဲ့ရဖူးသည္ဟု ဆိုသည္။
“ကေလးေတြ ေလာက္ပဲ လႊတ္ လိုက္လို႔ အဆင္မေျပဘူးေလ။ သူမ်ား ေတြ ထိတာ၊ ကိုင္တာလည္း သိပ္မႀကိဳက္ ဘူး။ ပ်က္သြားမွာ ေၾကာက္တာကို။ သူသူငါငါပဲေလ အဲဒါကေတာ့”ဟု ေဒၚျမစိန္က ေျပာသည္။
ေနာက္ပိုင္း ေစ်းႏႈန္းအေတာ္ပင္ သင့္တင့္သည့္ တီဗီြ/ေအာက္စက္မ်ား ေပၚလာေသာအခါ လွ်ပ္စစ္မီး ရရွိသည့္ ၿမိဳ႕ရြာမ်ားတြင္ တစ္အိမ္ တစ္စံုနီးပါး ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။
VCD/DVD တို႔ စမ္းထလိုက္ပံုက အေခြငွားဆိုင္မ်ားတြင္ ညဦးပိုင္းဆို က်ိတ္က်ိတ္တိုး။
တစ္ရြာ/တစ္ရပ္ကြက္တြင္ အေခြ ငွားဆိုင္ တစ္ဆိုင္အနည္းဆံုး ရွိလာ သည္အထိ။ အခုကား အလြန္ပင္ ေရပန္း စားခဲ့သည့္ ထိုေအာက္စက္တို႔ ေခ်ာင္ သိပ္ခံထားရေလၿပီ။
သူ႔ေနရာတြင္ အစား၀င္ေနရာယူ လိုက္သည္က စေလာင္းစက္ေလးမ်ား ျဖစ္သည္။
စေလာင္းစေပၚသည့္ လြန္ခဲ႕သည့္ ၆ ႏွစ္ေလာက္အခ်ိန္မွစၿပီး တရြာလုံး ေအာက္စက္မသုံးၾကေတာ့ဟု တနသၤာရီ ၿမိဳ႕နယ္ လယ္သစ္ေက်းရြာေန မခင္မာရီ က ေျပာသည္။
“အိမ္တိုင္းမွာ စေလာင္းနဲ႔ၾကည့္ တယ္။ ည ၆ နာရီက ၁၀ အထိပဲ။ လွ်ပ္စစ္မီးက ရတယ္။ ေန႔ဘက္ေတာ့ မီးက မရွိဘူး”ဟု ၎က ေျပာသည္။
ေအာက္စက္မ်ား ေခ်ာင္ထိုးခံရ သည့္အခါ မိႈလိုေပါက္ေနသည့္ အေခြ ဆိုင္ေတြလည္း ေပ်ာက္ကုန္ပါၿပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕ၿမိဳ႕ရြာတို႔တြင္ လံုး၀ မရွိေတာ့ေပ။
ၿမိတ္ၿမိဳ႕မွ မမိုးသူ၏ အိမ္တြင္ လြန္ခဲ့သည့္ ၇ ႏွစ္ခန္႕ကစၿပီး ထိုင္း ကလာသည့္ စေလာင္းျဖင့္ ရုပ္ရွင္မ်ားကို ၾကည့္ေနျပီျဖစ္သည္။ ေအာက္စက္ကို သိပ္ျပီး မသုံးျဖစ္ေတာ့။
“စေလာင္းမွာက ႀကိဳက္တဲ့ကားရွာ ၾကည့္လို႕ရတယ္။ ေအာက္စက္လိုလည္း အေခြျပႆနာ ကရိကထ မရွိေတာ့ဘူး ေလ”ဟု ၎က ေျပာသည္။
အခုခ်ိန္တြင္ အေခြ ဌားဆိုင္က ၿမိတ္ၿမိဳ႕တြင္ လုံး၀ မျမင္ေတြ႕ရေတာ့။
အေခြေရာင္းသည့္ ဆိုင္မ်ားသည္ လည္း အမ်ားစုမွာ ရပ္နားကုန္ၾကၿပီး ဆိုင္ႀကီးတခ်ိဳ႕သာ က်န္ေတာ့သည္။
၁၀ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးအခ်ိဳ႕ကို ေမးၾကည့္ရာ ေအာက္စက္ VCD/DVD ဆိုသည္ကို မသိသူက မ်ားသည္။
လူငယ္မ်ားမွာ ျမန္မာ၊ ႏိုင္ငံျခား ႐ုပ္ရွင္၊ ႐ုပ္သံဇာတ္လမ္းမ်ားကို လက္ ၀ယ္အဆင့္သင့္ရွိေနသည့္ ဖုန္းျဖင့္ ၾကည့္လာၾကသည္။ ၾကည့္လိုသည့္ ဇာတ္ကားမ်ားကို အင္တာနက္တြင္ ရွာေဖြကာ Downnload ဆြဲၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကမူ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း ကူယူ မွ်ေ၀ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕လူငယ္မ်ားက မူ အေခြအခ်ိဳ႕ကိုလည္း ကြန္ပ်ဴတာ ျဖင့္ ၾကည့္လာၾကသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္မ်ားတြင္ ေအာက္စက္ မ်ား ရွိေသးေသာ္လည္း ေတာ္႐ံုမသံုးၾက ေတာ့။
“ေအာက္စက္ေတာ့ ရွိေသးတယ္။ ပ်က္လား၊ မပ်က္လားေတာင္ မသိဘူး။ ဒီအတိုင္းပဲ ထားထားတဲ့ေနရာမွာပဲ။ စေလာင္းတပ္ၿပီးကတည္းက ဒီအတိုင္း ပဲ။ ဇာတ္ကားလည္း စေလာင္းကပဲ ၾကည့္တယ္”ဟု သရက္ေခ်ာင္းၿမိဳ႕မ ရပ္ကြက္မွ ေဒၚ႐ႈ၀င္းက ေျပာသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕က ရဟန္းခံ၊ ရွင္ျပဳ၊ မဂၤလာေဆာင္ စသည့္မွတ္တမ္းေခြမ်ား ၾကည့္ခ်ိန္သာ ေအာက္စက္ကို သတိရ ၾကေတာ့သည္။
“ပ်က္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ မ၀ယ္ ေတာ့ဘူး။ အိမ္မွာကိုပဲ ပိုေနသလိုျဖစ္ ေနတာ”ဟု ေဒၚ႐ႈ၀င္းက ဆိုသည္။
