ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘိတ္သူဘိတ္သား ေတြဟာ မုန္႔ပဲသေရစာ အေနနဲ႔ ျဖစ္ေစ၊ အိမ္ထမင္း အိမ္ဟင္းကို ၿငီးေငြ႕လို႔ျဖစ္ေစ ဘာစားရရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစား ၾကတဲ့အခါ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား သတိရမိတာက ကတ္ေၾကးကိုက္ပါပဲ။
” ဟုတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကတ္ေၾကးကိုက္ဟာ ဘိတ္သူဘိတ္သား ေတြရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ ျဖစ္သလို ဘယ္ ေတာ့မွ ႐ိုးအီမသြားႏိုင္တဲ့ ဘိတ္႐ိုးရာ စားစရာ တစ္မ်ိဳးပါ။” ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘိတ္ၿမိဳ႕မွာ ကတ္ ေၾကးကိုက္ဆိုင္ေတြ မႈိလို ေပါက္ေနၾက ေပမယ့္ ဆိုင္တိုင္းဟာ သူ႕ပရိသတ္နဲ႔ သူမို႔ မေရာင္းရတဲ့ဆိုင္ မရွိသေလာက္ ရွားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘာမွ မလုပ္တတ္ရင္ ကတ္ေၾကးကိုက္ ေရာင္း လို႔ေတာင္ ဆို႐ိုးစကား ရွိခဲ့ဖူးတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေတြအျပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘိတ္သူဘိတ္သားေတြဟာ ကိုယ့္ေဒသ ကို ေခတၱအလည္အပတ္ ေရာက္ရွိလာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကို ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာ ဧည့္ခံ ေကၽြးေမြးတဲ့ အစားအစာ တစ္မ်ိဳး ကေတာ့ ကတ္ေၾကးကိုက္ပါပဲ။
တစ္ညေန ကၽြန္ေတာ္အိမ္ထမင္း အိမ္ဟင္းကို ၿငီးေငြ႕လာလို႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ကတ္ေၾကးကိုက္ဆိုင္ကို ေျခဦး လွည့္ လိုက္တယ္။ အရသာ ေကာင္းမြန္တဲ့အျပင္ ပိုပိုသာသာေလး ထည့္ေပးတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုင္မွာ ထုံးစံအတိုင္း ဝယ္ ယူ အားေပးသူေတြ ႀကိတ္ႀကိတ္ တိုးလို႔၊ သူငယ္ခ်င္း ကတ္ေၾကးကိုက္ ဆရာ လည္း ေခၽြးတလုံးလုံးနဲ႔ ေၾကာ္လို႔ ေလွာ္ လို႔၊ မီးျပင္း အတိုက္ခံထားရတဲ့ ဒယ္အိုး ျပန္႔ထဲမွာ ငစိန္ဆန္နဲ႔ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ကတ္ေၾကးကိုက္ မုန္႔သားနဲ႔ မတ္ပဲကို ေရစိမ္ေဖာက္ထားတဲ့ ပဲပင္ေပါက္ေတြ ဟာ ေတာင္ပုံယာပုံ ပုံလို႔ပါပဲ။ ဆိုင္ထဲ ကၽြန္ေတာ္ ဝင္လာတာ ျမင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက “ကတ္ေၾကးကိုက္ လာ စားတာလား၊ ထိုင္ေလလို႔ ပဋိသႏၶာရ စကားဆိုရင္း တစ္လက္စတည္း က်င့္ သားရေနတဲ့ သူ႕လက္ဟာ ဇယ္ဆက္ သလို ကတ္ေၾကးကိုက္ တစ္ပြဲၿပီး တစ္ပြဲ ဆက္တိုက္” ေလွာ္ေနပါေတာ့တယ္။
ဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္ နာရီဝက္ ေလာက္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေစာင့္ဆိုင္း ၿပီးမွ ကတ္ေၾကးကိုက္တစ္ပြဲ စားလိုက္ ရပါတယ္။ ဒီေနာက္ပိုင္း ေစာင့္ရမွာ သိပ္စိတ္မရွည္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူ ငယ္ခ်င္း ကတ္ေၾကးကိုက္ဆိုင္ မ ေရာက္ျဖစ္ ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ သူငယ္ခ်င္း ကတ္ေၾကးကိုက္ ဆရာနဲ႔ လမ္းမွာေတြ႕ေတာ့ သူ႕ဆိုင္မွာ ေစာင့္ရ လြန္းလို႔ ကၽြန္ေတာ္ လာမစား ျဖစ္ေတာ့ ေၾကာင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက” ေနာက္ဆို မင္း ကတ္ေၾကးကိုက္ လာစားတဲ့အခါ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ ဘယ္ႏွစ္ပြဲေစာင့္ရမလဲ လို႔ ငါ့ကိုမေမးနဲ႔၊ ႀကိဳတင္ မွာထားၿပီး တစ္ေနရာ သြားေနသလိုလိုနဲ႔ ငါမွာထား တာ ၾကာလွၿပီ၊ အခုထိ မရေသးဘူး လားလို႔ ခပ္တည္တည္နဲ႔ အားလုံးၾကား ေအာင္ ေမးလိုက္၊ ဒါဆို ငါလည္း ၾကားျဖတ္ လုပ္ေပးလို႔ ရတာေပါ့” လို႔ လမ္းေၾကာင္း ခ်ေပးပါတယ္။ ဒီေနာက္ ပိုင္း သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ လမ္းၫႊန္ခ်က္ နဲ႔အညီ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ တန္းစီေစာင့္ဆိုင္း ေနသူ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ခပ္တည္ တည္နဲ႔ ဝင္ထိုင္ၿပီး လိုအပ္သည္မ်ားကို မွာ စားေတာ့တာပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းက လည္း မ်က္ႏွာပူပူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို လူေက်ာ္ေဘာ လုပ္ေပးတာပါပဲ။ ဒါေပ မဲ့ တစ္ခါတရံ ကိုယ့္ေရွ႕က တန္းစီေစာင့္ ဆိုင္းေနသူေတြရဲ႕ သကၤာမကင္းတဲ့ အၾကည့္ေတြ၊ ခိုးခိုးခ်ေနၾကတဲ့ သက္ ျပင္းေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ အခါလည္း နည္းနည္းေတာ့ ႐ႈိးတိုးရွန္႔တန္႔ ျဖစ္ ရတာပဲ။ ကိုယ္ေတြက ဟိုေခါင္းေပါင္းစ တလူလူနဲ႔ ပုဂၢိလ္ႀကီးေတြေလာက္မွ အ ေရမထူတာကိုး။
တစ္ေန႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ကတ္ေၾကး ကိုက္ဆိုင္မွာ အခြင့္ထူးခံမလို႔ လုပ္တုန္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မ်က္မွန္းတန္း မိေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ကတ္ေၾကးကိုက္ဆရာရဲ႕ တစ္ဝမ္းကြဲ ညီမတစ္ဦး ေရာက္ရွိလာၿပီး သူႀကိဳတင္မွာထားတဲ့ ကတ္ေၾကးကိုက္ မရေသးဘူး လားလို႔ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဖိန္႔ပါေလေရာ။ ဒါေပမဲ့ ေႁမြေႁမြခ်င္း ေျချမင္ ဆိုသလို သူငယ္ခ်င္း မ်က္ႏွာ ေပၚ တဒဂၤ ျဖတ္ေျပးသြားတဲ့ စိတ္႐ႈပ္ ေထြးမႈကို ဆဝါး ၾကည့္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ သူလည္း ကၽြန္ေတာ့္လို အခြင့္ထူးခံ တစ္ေယာက္ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းတန္း သိ လိုက္ပါတယ္။
အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္ ကတ္ေၾကး ကိုက္တစ္ပြဲကို ေရွ႕မွာထားၿပီး အေတြး နယ္ခ်ဲ႕ မိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈနဲ႔ အခြင့္အေရး ေပးပါတယ္။ ဒီအခြင့္ အေရးဟာ တျခားလူေတြကို ႀကီးႀကီး မားမား ထိခိုက္နစ္နာမႈ မရွိတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း စည္းကမ္းေတြ၊ က်င့္ဝတ္ သိကၡာေတြ၊ ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီသမႈေတြကို ေဘးဖယ္ထားၿပီး အခြင့္ ထူး ခံေနမိ ပါတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ သာယာေနမိတယ္ ဆိုပါစို႔။ အလားတူပဲ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူမွာလည္း ေဆြမ်ိဳး အသိုင္းအဝိုင္းေတြ၊ မကင္းရာ မကင္း ေၾကာင္းေလးေတြ ရွိေနေလေတာ့ မ်က္ႏွာ ပူပူနဲ႔ အထူးအခြင့္အေရး ေပးရမယ့္VIP ေတြ MIP ေတြ(Most Important Person)ဘယ္ႏွေယာက္ ေလာက္ေတာင္ ရွိေနမလဲ၊ တန္ရာတန္ ေၾကးေပးၿပီး ဝယ္စားသူခ်င္း အတူတူ ခင္မင္မႈကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး အခြင့္ထူး ခံသင့္ပါသလား လို႔ ေတြးေနမိပါတယ္။
အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ္လို၊ ကၽြန္ ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းလို လူေတြ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတေတြ၊ ဝန္ႀကီးေတြ တက္ျဖစ္ကုန္မွ ျဖင့္ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕။ ခင္မင္မႈေၾကာင့္၊ မ်က္ႏွာနာ ေနရတာေၾကာင့္၊ မကင္းရာ မကင္းေၾကာင္း ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အခြင့္အေရး ေပးသူကေပး သလို ရတဲ့ အခြင့္အေရး မွန္သမၽွကို ယူသင့္ မယူ သင့္ မစဥ္းစားဘဲ အခြင့္ထူး ခံသူကခံနဲ႔ အလုံးစုံ ပ်က္သုဥ္းေရးကို ဦးတည္သြား မွာ ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။
အနီးေခတ္ ျမန္မာ့သမိုင္း စာမ်က္ ႏွာကို ျပန္လည္ လွန္ေလွာ ၾကည့္ လိုက္ရင္ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အခုလို ” သားတူညီမ်ား ေကာင္းစားေရး” လမ္းစဥ္ကို က်င့္သုံးခဲ့ လို႔လည္း တစ္ခ်ိန္က ဆီကိုေရခ်ိဳး ေဆး႐ိုးမီးလႈံ ခဲ့ၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆုံး ႏိုင္ငံမ်ား စာရင္း ဝင္ခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အာဏာသိမ္းၿပီး ခ်ိန္ကစလို႔ အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားရဲ႕ ပင္မ အစိတ္အပိုင္းေတြ အားလုံးမွာ သူ႕ဩဇာခံမယ့္ လက္ရင္း တပည့္ သားေျမးေတြနဲ႔ အစားထိုး ခဲ့ပါတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ အခြင့္ထူး ခံခြင့္ေပးခဲ့တယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒါေၾကာင့္ ရွိရွိသမၽွ ဌာနအားလုံးမွာ တစ္မိုးလုံး ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္ဆိုသလို စစ္ဗိုလ္ေတြ၊ စစ္ဗိုလ္ လူထြက္ေတြနဲ႔ခ်ည္း ျပည့္ႏွက္ ေနပါေတာ့တယ္။ တစ္သက္လုံး အ ထက္အမိန္႔ မွန္သမၽွ ဘာတစ္ခြန္းမွ ျပန္လည္ ေစာဒက တက္ခြင့္ မရွိတဲ့၊ ေဒါင္လိုက္ ဆက္ဆံေရး စနစ္နဲ႔ က်င့္ သား ရလာခဲ့တဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ၫႊန္ခ်ဳပ္ေတြ၊ ဝန္ႀကီး ေတြ တက္ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့ သူတို႔ထက္ ရာ ထူးနိမ့္တဲ့ အရပ္သား ပညာရွင္ေတြကို တရစပ္ အမိန္႔ေတြ ေပးေတာ့တာပါပဲ။ တတ္သိနားလည္တဲ့ ပညာရွင္ေတြက မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္ပဲ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ရွင္းျပပါေစ ဘူးေပါက္တာ မလိုခ်င္ဘူး ေရပါတာပဲ လိုခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ တပ္တြင္း ေဆာင္ပုဒ္ ကို ျပင္ပလူမႈ စီးပြားနယ္ပယ္ထဲမွာ လာေရာက္ က်င့္သုံးေတာ့ ဘယ္လိုမွ စေ႐ြး မကိုက္ဘဲ အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ ေတြ ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။
ႀကဳံတုန္း ကၽြန္ေတာ့္ အေတြ႕ အႀကဳံေလး တစ္ခုကို ေျပာျပပါရေစ။လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေလာက္က ျမန္မာ့ စိုက္ပ်ိဳး ေမြးျမဴေရး ဝန္ႀကီးဌာနမွာ ပိုက္ေက်ာ္ျခင္း ကစား ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီဌာနမွာရွိတဲ့ ဦးစီးမႉးေတြ၊ ၫႊန္ၾကားေရးမႉးေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ ကိုယ္လက္အဂၤါ တစ္ခုခု ခ်ိဳ႕ယြင္းေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္ လူထြက္ေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီစစ္ဗိုလ္ လူထြက္ေတြဟာ သူတို႔ နယ္ပယ္မွာ ဘယ္ေလာက္ နားလည္ တတ္ကၽြမ္းၾကသလဲေတာ့ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပိုက္ေက်ာ္ျခင္း နည္းျပ^ အုပ္ခ်ဳပ္သူ စစ္ဗိုလ္လူထြက္ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခ်ာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္လို႔ ဆိုရပါ လိမ့္မယ္။ သူ႕နာမည္ကေတာ့ ဦးစိုးသိန္းပါ။ ဒါေပမဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးက သူ႕ကို ဦးစိုးသိန္းလို႔ေခၚရင္ တယ္ မႀကိဳက္ခ်င္ဘူး။ ဗိုလ္ႀကီးလို႔ ေခၚမွ သေဘာက်ေတာ္မူတယ္။ ငါးပိတစ္ခါ ထုပ္ဖူးတဲ့ဖက္ တစ္သက္လုံး အနံ႔မျပယ္ သလိုေပါ့။ အကယ္၍ ဘုန္းႀကီး လူထြက္ေတြလည္း ဗိုလ္ႀကီးစိုးသိန္းကို အားက်ၿပီး သူတို႔နဲ႔ စကားေျပာတဲ့အခါ “အရွင္ဘုရား” “တင္ပါ့ဘုရား” လို႔ သုံးႏႈန္းခိုင္းရင္ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕။ ထားပါ ေတာ့။
အႏွီ ဗိုလ္ႀကီးစိုးသိန္းဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ဟာ သူ႕ကို တာဝန္ေပးလို႔သာ နည္းျပ လာလုပ္ရရွာတယ္။ ပိုက္ေက်ာ္ျခင္း အေၾကာင္း ဘာမွမသိသလို၊ ပိုက္ ေက်ာ္ျခင္း စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေလး ေတာင္ နကန္းတစ္လုံးမွ နားမလည္ ရွာပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးက စစ္ဗိုလ္ လူထြက္ပီပီ မသိတာကို ဝန္ခံရ ရွက္သလို သူသိေၾကာင္း တတ္ေၾကာင္း ေလးလည္း ျပခ်င္ရွာေတာ့ ေနာက္ထိန္း ကို ေရွ႕တက္ ကစားခိုင္းလို ကစားခိုင္း၊ ခုတ္႐ိုက္ေဘာ ကစားတဲ့ ဖိုက္တာကို ပင့္ေထာင္ေဘာ ကစားခိုင္းလို ကစား ခိုင္းနဲ႔ ကိုးယိုကားယားေတြ ေလၽွာက္လုပ္ ခိုင္းေတာ့တာပါပဲ။ ကမၻာေက်ာ္ ေဟာ္ လန္ ေဘာလုံးအသင္းရဲ႕Total football ကစားဟန္ကို သေဘာက်လို႔လား မသိပါဘူး။ ဒီလို ေပါက္တတ္ကရေတြ ေလၽွာက္လုပ္ခိုင္းလို႔ ရရွိလာတဲ့ အက်ိဳး ဆက္က ပထမရဖို႔ အလားအလာ အလြန္ေကာင္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိုက္ / ေမြးအသင္းဟာ တတိယဆုနဲ႔ပဲ ေက် နပ္ လိုက္ရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဗိုလ္ႀကီးစိုးသိန္းလို နကန္းတစ္လုံး နား မလည္တဲ့ အခြင့္ထူးခံေတြရဲ႕ ဆတ္ေဆာ့ မႈေၾကာင့္ ေလၽွာေမြး ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ စီမံကိန္း ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေနၿပီလဲ။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဘ႑ာေငြေတြ ဘယ္ ေလာက္ေတာင္ အေလအလြင့္ ျဖစ္ခဲ့ရ ၿပီးၿပီလဲ။ ေစ့ေစ့ ေတြးၾကည့္ရင္ ရင္နာ စရာပါ။အလားတူပဲ မ.ဆ.လ လမ္းစဥ္ကို မိတၱဴကူးခဲ့တဲ့ န.၀.တနဲ႔ န.အ.ဖ စစ္အ စိုးရ လက္ထက္မွာလည္း ေခြးေလွးပ်ား ေတာအႏွံ႔ ဆိုသလို ရွိရွိသမၽွ ဌာနတိုင္း မွာ အခြင့္ထူးခံ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ေဆြေတာ္အေပါင္း မ်ိဳးေတာ္ တစ္ေသာင္းပဲ ႀကီးစိုးခဲ့ၾကတာ အားလုံး အသိပါ။ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ကိုယ္နဲ႔ ဆိုင္ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ နယ္ပယ္တိုင္းမွာ ဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္တတ္ၾကၿပီး အာဏာ ျပတတ္ၾကပါတယ္။
ကိုယ္ေတြ႕ေလးတစ္ခု ေျပာျပခ်င္ ပါေသးတယ္။ န.၀.တ ေခတ္က ကၽြန္ ေတာ္တို႔ ဘိတ္ၿမိဳ႕မွာ ဆိုင္ကယ္ ဦးထုပ္ ဖမ္းတဲ့အခါ မဆီမဆိုင္ တပ္ထိန္း ေတြလည္း ပါဝင္ေနတာ ေတြ႕ဖူးၾက မွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္ ဦးထုပ္ ဖမ္းတာ၊ ယာဥ္ထိန္း ရဲေတြရဲ႕ တာဝန္ ျဖစ္ၿပီး တပ္ထိန္းေတြက ဘုမသိ ဘမသိ ဝင္ပါေနရေတာ့ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္စိထဲမွာ လယ္ကြင္းထဲ စာေျခာက္ ႐ုပ္ႀကီး ခ်ထားတာကို ေျပးျမင္ေယာင္ မိပါတယ္။ အျမင္မေတာ္ ဆင္ေတာ္နဲ႔ ခေလာက္ ဆိုပါေတာ့။ ဒါက စတိ သေဘာေလာက္ ေျပာျပတာပါ။ တကယ့္ တကယ္ စစ္ေခတ္တစ္ေလၽွာက္လုံး စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ မေထာ္မႏွမ္း လုပ္ရပ္ေတြကို အကုန္အစင္ ေျပာရရင္ တစ္ေထာင့္တစ္ညပုံျပင္ေလာက္ ရွည္ လ်ားသြား ႏိုင္တယ္။
အလားတူပဲ လက္ရွိ အရပ္သား တစ္ပိုင္း အစိုးရလက္ထက္မွာေရာ ဘာ ထူးလို႔လဲ။ ၂၀၀၈ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ဆိုတဲ့ ဘုတ္အုပ္စိမ္းႀကီးကို ခံတပ္ တစ္ခုလို အခိုင္အမာ တည္ေဆာက္ၿပီး ကိုယ္နဲ႔ဘာမွ မသက္ဆိုင္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ ထဲမွာ ယူနီေဖာင္းစိမ္းေတြ တစ္မတ္ သားဖိုး ဝင္ထိုင္ေန ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
ဧကႏၲ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ လည္ ပတ္ေနတဲ့ ပန္ကာတစ္လုံးဟာ ေထာက္ခ နဲ ခလုတ္ပိတ္လိုက္ေပမယ့္ အရွိန္မကုန္ ေသးသေ႐ြ႕ ဆက္လက္ လည္ပတ္ေနတဲ့ သေဘာလား မသိပါဘူး။
ဪ……….ဒီတိုင္းျပည္ ဒီလူမ်ိဳး ဒီအက်င့္ဆိုးေတြနဲ႔။ ဒီမိုး ဒီေရ ဒီလူေတြနဲ႔။
