” မီးေရ . . . .”
“မီး . . . .”
“မီးေရ . . . . ”
အျပင္မွာ သည္းသည္းမည္းမည္း ႐ြာေနတဲ့ မိုးသံက ဦးရဲ႕ ေခၚသံ လႊမ္းသြား ရဲ႕။
မီး ဘယ္မွာလဲ။
“မီးေရ . . ..”
_ _ _ _ _
ဒီေန႔မနက္ အိပ္ရာႏိုးေတာ့ မီး မရွိေတာ့ဘူး။
မီး ဦးေဘးနားမွာ မရွိေတာ့ျပန္ဘူး။ ဘယ္လို ျဖစ္ရျပန္တာလဲ မီးရယ္။အခုတေလာ မီးက ဇာတိ ျပလာတယ္ ေနာ္။ ခဏ ခဏဆိုတာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုတယ္ေနာ္။ ေတာ္ေတာ္ကို ခဏခဏ ပါပဲ။ ဦး ေဘးနားက ထြက္သြားတာေလ။
ဦးအတြက္ မရွိမျဖစ္ ျဖစ္ေနမွန္း သိလို႔မ်ား တမင္ မူပိုေနတာလား မီးရယ္။ မီးမရွိေတာ့ဘူးလို႔ သိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ဦးက ေဆာက္တည္ရာ မဲ့ေလ။
ဝမ္းနည္းတာတစ္ဖက္၊ ေဒါသ ထြက္တာ တစ္ဖက္ေပါ့။ အဲလို မီးထြက္ သြားၿပီဆိုရင္ ဘယ္အခ်ိန္မွမ်ား ျပန္လာ မလဲလို႔ ေမၽွာ္လိုက္ရတာ။
ဒါေတြကို မီးကေတာ့ သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အရင္တုန္းက မီးရဲ႕ ေျပာစကားေတြက အခုေတာ့ ေလမွာ လြင့္ကုန္ၿပီးလား။
အခု မီးလုပ္ေနပုံက ဦးကို အေရး မလုပ္ လူရာမသြင္း သလိုပဲေနာ္။ ျပန္လာမယ့္ အခ်ိန္လည္း မေျပာ၊ ထြက္သြားမယ့္ အခ်ိန္လည္း အသိမေပး နဲ႔ေလ။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဦးဘ၀က မီးမရွိလို႔ မျဖစ္ေတာ့တဲ့ အေျခေလ။
အရင္ကဆို ဦးဘာသာဦး တစ္ေယာက္တည္း အဆင္ေျပေပမယ့္ အခုေတာ့ မီးက ဦးကို မွီခိုတတ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၿပီေလ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အတူတကြ ရွိခဲ့ အိပ္မက္ေတြ အတူမက္ခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား။
မီးမရွိေတာ့ ဦးရဲ႕ အလုပ္ေတြလည္း မလုပ္ရေတာ့ဘူး။ ဦးတို႔ရဲ႕ စားေရး ေသာက္ေရးလည္း မစိုေျပေတာ့ဘူး။
ဦး ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲကြယ္။ ဦးေလ လက္ရွိ အေျခအေနမွာေတာ့ မီး ျမန္ျမန္ ျပန္လာပါေစ၊ လုံး၀ ျပန္ထြက္ မသြားပါ ေစနဲ႔လို႔သာ ဆုေတာင္း ေနရတာပါပဲ။
ဒါပဲ တတ္ႏိုင္ေတာ့တယ္ေလ။ဒါေပမယ့္ ဦး ဆုေတာင္း မျပည့္ခဲ့ ပါဘူး။ မီးက ဦးဘ၀ထဲက ခဏခဏ ထြက္ ထြက္သြားတုန္းပါပဲ။
ေျပာရင္ မီးယုံမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဦးရဲ႕ ဘ၀ေရွ႕ေရးအတြက္ ဦးရဲ႕အနာဂတ္ အတြက္ ဦးနဲ႔မီး တစ္သက္လုံး လက္တြဲ သြားဖို႔ ဦးရည္႐ြယ္ထားတယ္ဆိုတာ မီးသိေစခ်င္ လိုက္တာကြယ္။
မီးဟာ ဦးဘ၀ရဲ႕ အရာရာပါ။
မီးရွိတဲ့အခါ ဦးရဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္ေလး အတြက္ အခ်ိန္မကုန္ေတာ့ဘူး။
ဦးရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြကိုလည္း စမတ္ က်က်နဲ႔ သြက္သြက္ေလး လုပ္ႏိုင္ရဲ႕ ။ ဦးရဲ႕ အနာဂတ္ကိုလည္း စနစ္တက် ပုံေဖာ္ႏိုင္တယ္ေလ။
အရင္ကဆို ဦး ဘ၀က အနာဂတ္ အလင္း ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့ေပါ့။ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိတဲ့ဘ၀။ ဦးဘ၀ထဲ မီးရွိလာေတာ့မွ အနာဂတ္ အလင္း ပ်ပ်ကို ျမင္ရတယ္ေလ။
အဲ . . တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း မီးက ဦးကို က်ီစားတတ္ေသးတယ္ေနာ္။ ဦးကို မ်က္စပစ္ပစ္ျပလိုက္၊ ထြက္သြား လိုက္၊ ျပန္လာလိုက္နဲ႔ မိနစ္ပိုင္း ေလးထဲမွာကို အႀကိမ္ႀကိမ္ပဲကြယ္။ အဲလို ဆိုေတာ့လည္း ဦးမေနတတ္ မထိုင္တတ္ ျဖစ္ရတယ္ မီးရယ္။ ဘယ္လိုေျပာမလဲ မီးက အဲလို မၾကာ မၾကာ က်ီစားရင္ေတာ့ ဦးေဒါသ ထြက္ၿပီး မီးကိုစိတ္ထဲက ေငါက္ငမ္း မိတာေတာ့ ဦးဝန္ခံပါတယ္ ေလ။ ဒါေပမယ့္ မီးက ဦးဘ၀ရဲ႕ တစ္ဦး တည္းေသာ အေဖာ္ဆိုေတာ့ မီး ဘယ္လိုပဲ ပစ္ပစ္ခါခါ လုပ္လုပ္ ဦး စိတ္မဆိုးျဖစ္ ေအာင္ ထိန္းရတာေပါ့။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဦး နားလည္ပါတယ္။ ေက်နပ္ပါတယ္။ မီးက ငယ္ေသးေတာ့ စိတ္ကစားခ်င္လည္း ကစားမွာေပါ့။ ဒီလိုပါပဲ… ေနာက္ေတာ့လည္း မီး အေတြ႕အႀကဳံရွိလာၿပီဆိုရင္ တည္ၿငိမ္ သြားမွာပါ။
ဒါေပမယ့္ေလ ပုထုဇဥ္မဟုတ္လား။ မီးထြက္ သြားၿပီး ျပန္မလာတာ အခ်ိန္ၾကာ လာရင္ေတာ့ ဦးလည္း သီးမခံႏိုင္ဘဲ ထဆဲမိေတာ့တာေပါ့ကြယ္။ အင္း.. ေတာ္ေသးတာေပါ့ မီးရယ္။ မီးမၾကားလိုက္လို႔။ ဒီထက္ ေတာ္ေသး တာက မီးရဲ႕ အုပ္ထိန္းသူႀကီး မၾကား လိုက္လို႔ေပါ့။ ဦးဆဲတာကို မီးရဲ႕ အုပ္ထိန္းသူႀကီး ၾကားလို႔ကေတာ့ ဦးနဲ႔မီးကို အဆက္ျဖတ္မလားပဲ။ အဲလိုဆို ဦး အသည္းကြဲၿပီေပါ့ မီးရယ္။ မေတြးရဲ စရာပဲေနာ္။ မီးမရွိတဲ့ ဘ၀ဆို ရင္ေတာ့ ဦးဘ၀ကေတာ့ ေရွ႕ ဆက္လို႔မရဘဲ ရွင္လ်က္နဲ႔ ေသၿပီ ေပါ့ကြယ္။
ဟိုးေန႔ကဆို မီးထြက္သြားလိုက္တာ အၾကာႀကီးပဲ။ အဲဒီတုန္းကဆိုရင္ ဦးေလ.. ေမၽွာ္လိုက္ရတာ။ မီး ဒီေန႔ ျပန္မွ ျပန္လာဦးမလားလို႔။
ျပန္ေရာက္လာေတာ့လည္ ေပ်ာ္ တစ္ဝက္ ရင္ေမာတာ တစ္ဝက္ေပါ့။ ဘာလို႔ဆို ဦးရင္ခြင္ထဲက မီးေနာက္ ထပ္တစ္ေခါက္ ထြက္သြား ဦးမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေနလို႔ေပါ့။
အဲ… ဦးႀကိဳ တြက္ထားသလိုပဲ တစ္ေန႔မွာေပါ့ မနက္ပိုင္း ဦးဘ၀ထဲက မီးခဏေလာက္ ထြက္သြားျပန္ပါေရာ။ ဒီတစ္ခါ အဆင္ေျပပါေစလို႔ ဆုေတာင္း လိုက္ရတာလည္း အေမာေပါ့ မီးရယ္။ အဲ… ညေနေရာက္လို႔ မီးျပန္လာေတာ့ ဦးမွာေလ ေပ်ာ္လိုက္ရတာ။ ေဟး.. လို႔ ထေအာ္ မိမတတ္ပါပဲ။ မီးထြက္သြား တုန္းက ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ေနတဲ့၊ ေဆာက္တည္ရာ မရျဖစ္ေနတဲ့ ဦးရဲ႕ စိတ္ေတြလည္း မီးျပန္လာေတာ့မွ အားလုံး ေပ်ာက္ကုန္ေရာ။ အဲေလာက္ထိ ဦးအေပၚမွာ မီးကစြမ္းတာ။ တကယ္ ေျပာတာပါ။
မီး ထြက္သြားတုန္းကဆိုရင္ ဒါေနာက္ဆုံး ထြက္သြားတာျဖစ္ပါေစလို႔ ဦးဆုေတာင္း လိုက္ရတာကြယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့ဘူး။ ခုခ်ိန္ထိ မီးက ဦးရင္ခြင္ထဲက ထထ ထြက္သြားေနတုန္းပဲ။
ခုဆို ရာသီဥတုကလည္း မေကာင္း ေတာ့ ဦးစိတ္ပူတာေပါ့။ မိုးေတြသည္းၿပီး ဆို ၿမိဳ႕ကို ေရခဏခဏ ဝိုင္းေနတယ္ မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ ေလျပင္းေတြ ကလည္း ထန္ေတာ့ေလ။
လမ္းမွာ မီးတစ္ခုခု ျဖစ္ေနလား။ ဘာနဲ႔ ၿငိေနလဲ။ သစ္ပင္ေတြ ဘာေတြနဲ႔ မ်ား ၿငိမလား။ ပုတ္သင္ၫိုေတြ ဘာေတြနဲ႔ တိုးမိၿပီးေတာ လန္႔ဖ်တ္ ေမ့ေျမာေနမလား။ ေတြးပူတတ္သူဆိုေတာ့ စုံေနေအာင္ကို ေတြးၿပီး ပူတာပါပဲ မီးရယ္။
တစ္ခါတေလ က်ရင္ေပါ့၊ မီးထြက္ သြားတဲ့အခ်ိန္ ဦးဘ၀ထဲမွာ တစ္ျခား သူေတြနဲ႔ အစားထိုး ၾကည့္မိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဆင္မေျပဘူး။ ကရိကထ ကမ်ား၊ နားပူနားဆာကလုပ္ဆိုေတာ့ မီးကိုပဲ တမ္းတမိျပန္တာေပါ့။ မီးကသာ ဦးဘ၀အတြက္ အားထားရာ။ မီးဟာ ဦးဘ၀ရဲ႕ ပဲ့ကိုင္ရွင္၊ ဦးဘ၀ရဲ႕ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ ေပါ့။ ဦးဘ၀ရဲ႕လမ္းျပ ၾကယ္ေပါ့ မီးရယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာ ဦးရဲ႕ဘ၀ဟာ မီးပါ ပဲကြယ္။ မီးမရွိရင္ေလ ဦးမေနတတ္ ေတာ့ဘူး။ မီးရွိမွ ဦးဘ၀အရာရာ ျပည့္စုံ မွာ။ ေနာက္ဆို မီးအျပင္ သြားစရာရွိရင္ ဦးကို ႀကိဳေျပာေနာ္။
မီးက ခုခ်ိန္မွာဆိုရင္ ပ်ိဳတိုင္း ႀကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီခိုင္ (အဲဟုတ္ပါဘူး)၊ အင္း.. ဘယ္လိုေျပာရေပါ့၊ အဲ..လူတိုင္း ခိုက္တဲ့ ပန္းေတာ္ကိုင္လို႔ ေျပာရမလား။ မီးက ေနရာတိုင္းမွာ စတားျဖစ္ေနၿပီေလ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဦး အတြက္လည္း မီးဟာ အလိုအပ္ဆုံး၊ ဦးအတြက္ အားအကိုးရဆုံး အေဖာ္မြန္ ဆိုတာ ဦးက်ိန္ေျပာရဲတယ္ေနာ။
ဦးေဘးမွာ မီးမရွိရင္ ဦးဘ၀ပ်က္ သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ နားလည္ေပးပါ ေနာ္။ ဦးအတြက္နဲ႔လည္း မီးမွာ ဝန္ထုပ္ ဝန္ပိုးျဖစ္ေနၿပီဆိုတာကို ဦးနားလည္ ေပးပါတယ္ကြယ္။
မီးလည္းပဲ က်န္းမာ၀ၿဖိဳး၊ အလွေတြ တိုးလို႔၊ အၿမဲတမ္း ခြန္အားေတြ တိုးပါေစ လို႔ ဦးအၿမဲတမ္း ဆုေတာင္း ေနပါတယ္ ေနာ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မီးက အားမရွိရင္ ဦးက အလုပ္ မျဖစ္ဘူးကြဲ႕။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မီးရယ္ ဦးကိုေတာ့ လုံး၀ ခြဲမသြားနဲ႔လို႔ ေျပာပါရေစ။ ခုခ်ိန္ မွာ ဦးက မီးနဲ႔ ေနသားတက် ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ ခုေနခါ ဦးဘ၀ထဲက မီးအၿပီး အပိုင္ထြက္သြားလို႔ကေတာ့ ဦး ဘ၀ ပ်က္ၿပီကြယ့္။
ဦးရဲ႕ဘ၀ဟာ မီးမရွိရင္ မျဖစ္ ေတာ့လို႔ပါကြယ္။
မျဖစ္မေနဆိုတဲ့ အေျခအေန ေတြမွာေတာ့ ဦးမတားပါဘူး မီးရယ္။
တစ္ခုပါပဲ။
သြားမယ့္အခ်ိန္ေလး ေျပာပါ။
ျပန္လာမယ့္ အခ်ိန္ေလး တိတိ က်က် ျပန္လာပါ။
ဒါမွလည္း ဦးရဲ႕ ေမၽွာ္ေတာ္ေယာင္ ဓာတ္ျပားေဟာင္းႀကီးကို ေခါက္သိမ္း ရႏိုင္မွာေလ။
မီးက ဦးကို အရင္လို ေဈးမႀကီး ေတာ့ပါ။ တစ္ယူနစ္ ၃၀၀ နဲ႔ ေလ်ာ့ေပး မယ္ဆိုကတည္းက ေပ်ာက္သြားလိုက္တာ ဦးမွာ ဖုတ္လိုက္ဖုတ္လိုက္နဲ႔ ရင္ခုန္သံ ေတြ မမွန္ေတာ့ပါကြယ္။
