“ဒီနေရာကို ကျွန်တော် စွန့်ခွာခဲ့ပါတယ်။ ဘဝတိုးတက်မှုအတွက် ကျွန်တော် အရမ်းချစ်တဲ့နေရာလေးကို ကျောခိုင်းခဲ့ရပါတယ်။ ဒီနေရာဆီကို ပြန်လာဖို့အတွက် ကျွန်တော် အမြဲပဲ စိတ်ကူးရှိနေခဲ့တာပါ”တဲ့။ ဒီစကားကို ပြောကြားလိုက်သူက ဆာဂျီယို ရာမို့စ် ဖြစ်ပါတယ်။
သူ့ကို စင်တင်ပေးခဲ့၊ မြေတောင်မြှောက်ပေးခဲ့တဲ့ ဆီဗီလာကလပ်ဆီကို ပြန်လည်ပြောင်းရွှေ့အပြီးမှာ ဒီစကားကို ရာမို့စ်က ပြောကြားလိုက်တာပါ။ အခု စကားတွေကို ပြောနေချိန်မှာ ရာမို့စ်က မျက်ရည်တွေလည်း ကျဆင်းနေခဲ့ပါတယ်။
ငယ်ကချစ်၊ အနှစ်တစ်ရာ၊ မမေ့သာ ဆိုသလို ဆီဗီလာနဲ့ သူ့ရဲ့အကြားက ချည်နှောင်ခဲ့တဲ့သံယောဇဉ်တွေကို ရာမို့စ် မမေ့ရစ်နိုင်ခဲ့ဘူးဆိုတာ သူ့မျက်ရည်စတွေက သက်သေပါပဲ။
အောင်မြင်မှုတွေကို ရယူပြချင်စိတ်တစ်ခုနဲ့ ဒီမြေကို စွန့်ခွာသွားခဲ့ရပေမယ့် အချိန်တန်တော့ လွမ်းဖို့ရာ လက်တို့ခေါ်နေတဲ့ အစပြုရာ နေရာဆီကို ပေးဆပ်လိုစိတ်သက်သက်နဲ့ လူတိုင်း ပြန်ချင်ကြတာပဲ မဟုတ်လား။ သံယောဇဉ်အမျှင်တန်းဟာ တစ်ခါတရံကျတော့ တစ်စုံတစ်ဦး ဒါမှမဟုတ် တစ်နေရာ တစ်ဒေသဆီမှာ စွဲထင် ကျန်နေရစ်ခဲ့တတ်ပါတယ်။
အခုတော့ ရာမို့စ်ဟာ သူချစ်တဲ့မြေဆီကို ကစားသမားဘဝ အဆုံးသတ်ဖို့အတွက် ပြန်လာခဲ့ပါပြီ။ လူတိုင်းဆီမှာ ချစ်ခြင်းတရားနဲ့ ပြန်ချင်တဲ့ ရင်ခွင်တစ်ခုက အမြဲပဲ ရှိနေတတ်တာပဲ မဟုတ်လား။
