ရာသီဥတုေျပာင္းလဲျခင္းေၾကာင့္ ကမၻာအႏွံ႔အျပား မည္သည့္ေနရာမၽွ မလြတ္ေအာင္”လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္”ဆိုသလို သက္ေရာက္ ထိခိုက္မႈ ရွိေနသည္။
ေျပာင္းလဲလာေသာရာသီဥတု၏ အက်ိဳးဆက္မ်ားအနက္တစ္ခုမွာ ေလထု အပူခ်ိန္တက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ၁၈၈၀ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း အပူဆုံး ၁၈ ႏွစ္အနက္ ၁၇ ႏွစ္သည္ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျဖစ္ေပၚသည္။ လက္ရွိ ကမၻာ့အပူခ်ိန္ သည္ ၁၉ ရာစုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္း အပူခ်ိန္ ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လၽွင္ ၁ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ (၁ ဒသမ ၈ ဒီဂရီ ဖာရင္ဟိုက္) ပိုတက္ခဲ့ သည္။
၂၀၁၈ ခုႏွစ္အတြင္း၌လည္း အစြန္း ေရာက္ ရာသီဥတုျဖစ္ရပ္မ်ား ေပၚေပါက္ လ်က္ရွိရာ အခ်ိဳ႕မွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ေလာ့စ္အင္ဂ်လိစ္ၿမိဳ႕လယ္တြင္ စံခ်ိန္ တင္ ၄၂ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ထိ တက္ခဲ့ျခင္း၊ အလြန္တရာ ေအးလွပါသည္ဆိုသည့္ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံ၏ ေမလအပူခ်ိန္သည္ ႏွစ္ ၁၀၀အတြင္း စံခ်ိန္တင္တက္ခဲ့ျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း အပူခ်ိန္ တက္ခဲ့ေၾကာင္း ျပည္တြင္းမိုးေလ၀သ စခန္း ၁၉ ခုမွ ရရွိေသာ အခ်က္အလက္ မ်ားအရ သိရသည္။ ၁၉၈၁ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္အတြင္း ထားဝယ္အပါအဝင္ ကမ္း႐ိုးတန္းေဒသမ်ား၌ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုလၽွင္ အပူခ်ိန္ ၀ ဒသမ ၁၄ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္တက္ခဲ့ၿပီး ကုန္းတြင္းပိုင္း ေဒသမ်ားတြင္မူ ၀ ဒသမ ၃၅ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ တက္ခဲ့သည္။ ပ်မ္းမၽွ အားျဖင့္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း၆၀ အတြင္း ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု လၽွင္ ၀ ဒသမ ၈ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ႏႈန္းျဖင့္ ျမင့္တက္ ခဲ့သည္။
ေဒသအသီးသီး အတိတ္တြင္ျဖစ္ ေပၚခဲ့၊ အနာဂတ္တြင္ျဖစ္ေပၚမည့္ ပူျပင္း ေသာေန႔ရက္မ်ားကို ေလ့လာခ်က္တစ္ရပ္ အရ ထားဝယ္ေဒသ၌ ေလထုအပူ ခ်ိန္ ၃၂ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္(၉၀ ဒီဂရီဖာရင္ ဟိုက္)ႏွင့္ အထက္ရွိေသာရက္မ်ား ၁၉၆၀ ခုႏွစ္က ၁၅၈ ရက္ရွိခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ယင္းႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ခန္႔အထိ အပူခ်ိန္ ၃၂ ဒီဂရီစင္တီ ဂရိတ္ႏွင့္အထက္ ရွိေသာရက္မ်ား ေလ်ာ့ နည္းသြားခဲ့ေသာ္လည္း ၁၉၈၁ ခုႏွစ္ ခန္႔မွစ၍ အဆိုပါရက္မ်ိဳး ပို၍မ်ားလာခဲ့ သည္။ ယင္းေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားသည္ ထားဝယ္ေဒသ၏ ၆၂၅ စတုရန္းကီလို မီတာ(၂၄၀ စတုရန္းမိုင္) က်ယ္ေသာ ဧရိယာအတြင္းရွိ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ၾကား အပူခ်ိန္မ်ားကို မွတ္တမ္းျပဳ ေလ့လာရာမွ ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ရာ မိုးေလ၀သစခန္းတစ္ခုခ်င္း၏ တိုင္းတာ ရရွိခ်က္မ်ားႏွင့္ ကြဲျပားေကာင္း ကြဲျပား ႏိုင္သည္ဟု ဆိုထားသည္။
ဆက္လက္၍ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွ လက္ရွိ အခ်ိန္အထိရွိေသာအခ်က္အလက္မ်ားမွ သိရသည္မွာ ေတာက္ေလၽွာက္မ်ားျပား လာခဲ့သည့္ ထားဝယ္၏ ၃၂ ဒီဂရီ စင္တီ ဂရိတ္ သို႔မဟုတ္ ယင္းထက္ပိုပူေသာရက္ မ်ားသည္ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္တြင္ ၁၉၉ ရက္မၽွ ျဖစ္လာသည္။
အနာဂတ္ရာသီဥတုကို ကြန္ျပဴတာ ေမာ္ဒယ္မ်ားျဖင့္ တြက္ခ်က္ခန္႔မွန္းရာ ယခုရာစုႏွစ္အကုန္တြင္ ထားဝယ္၌ ၃၂ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ႏွင့္ ယင္းထက္ပို၍ပူ ေသာရက္မ်ား တစ္ႏွစ္လၽွင္ အနည္းဆုံး ၂၁၆ ရက္မွ အမ်ားဆုံး ၃၀၂ ရက္အထိ ႀကဳံေတြ႕ရႏိုင္သည္ဟု ဆိုသည္။
ကိန္းဂဏန္းအနိမ့္ျဖစ္သည့္ ၂၁၆ ရက္သည္ ကမၻာကို ပူေႏြးေစသည့္ မွန္ လုံအိမ္ဓာတ္ေငြ႕ထုတ္လႊတ္မႈကို ေကာင္း စြာ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္လၽွင္ ျဖစ္ႏိုင္သည့္ အ ေျခအေနကို ေဖာ္ျပသည္။ ကိန္းဂဏန္း အျမင့္ျဖစ္သည့္ ၃၀၂ ရက္သည္ ဓာတ္ ေငြ႕ထုတ္လႊတ္မႈကို မထိန္းခ်ဳပ္လၽွင္ ေပၚ ေပါက္ႏိုင္သည့္ ဆိုး႐ြားျပင္းထန္သည့္ အေျခအေနကို ရည္ၫႊန္းသည္။ ဆိုလို သည္မွာ မွန္လုံအိမ္ဓာတ္ေငြ႕ ထုတ္လႊတ္ မႈကို ေကာင္းစြာ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္လၽွင္ေသာ္ မွ ထားဝယ္တြင္ ပူျပင္းသည့္ ရက္မ်ားကို လက္ရွိထက္ ပိုမို ႀကဳံေတြ႕ရေတာ့မည္၊ ဓာတ္ေငြ႕ထုတ္လႊတ္မႈကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ လၽွင္ ပူျပင္းသည့္ ရက္မ်ား သိသာစြာ ပိုလာမည္။
မွန္လုံအိမ္ဓာတ္ေငြ႕ ထုတ္လႊတ္မႈ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ျခင္းသည္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ရရွိခဲ့ေသာ ရာသီဥတုဆိုင္ရာ ပါရီသေဘာ တူညီခ်က္ကို မည္သည့္ႏိုင္ငံက မည္မၽွ လိုက္နာမည္နည္းဆိုေသာအခ်က္ေပၚတြင္မူတည္သည္။ ယင္း သေဘာတူညီ ခ်က္အရ ကမၻာ့အပူခ်ိန္ကို စက္မႈေတာ္ လွန္ေရးမတိုင္မီေခတ္က အပူခ်ိန္ထက္ ၂ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ ပိုမတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကမည္၊ ထိုမၽွမက ၁ ဒသမ ၅ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ထက္ မပိုေအာင္လည္း အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းၾကမည္ဟု သေဘာ တူခဲ့ၾကသည္။ လက္မွတ္ေရးထိုးေသာ ႏိုင္ငံမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ဓာတ္ေငြ႕ ထုတ္ လႊတ္မႈမ်ားကို သင့္ေတာ္သလို ထိန္း ခ်ဳပ္ၿပီး တစ္ခ်ိန္ထက္တစ္ခ်ိန္ ဓာတ္ေငြ႕ ေလၽွာ႔ထုတ္ရန္ ျဖစ္သည္။ ဥပေဒ ေၾကာင္းအရ မလိုက္နာမေနရ မဟုတ္ ေခ်။ ႏိုင္ငံမ်ားက မိမိတို႔အသိစိတ္ႏွင့္လုပ္ေဆာင္ရန္သာျဖစ္သည္။ ပါရီသ ေဘာတူညီခ်က္ကို ၁၇၅ ဖြဲ႕(ဥေရာပသမဂၢ ႏိုင္ငံမ်ားအဖြဲ႕ႏွင့္ အျခား ၁၇၄ ႏိုင္ငံ)တို႔က လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ သေဘာတူခဲ့ သည့္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ရန္ယေန႔အထိ လုံေလာက္စြာ အားမထုတ္ၾကေသးဟု ပညာရွင္မ်ားက အကဲျဖတ္သည္။ ဓာတ္ ေငြ႕ထိန္းခ်ဳပ္ေရးသည္ မေရရာေသးသည့္ အေျခအေနတြင္ ရွိေနေသးသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ယခု ထားဝယ္၌ ၃၂ ဒီ ဂရီ စင္တီဂရိတ္ႏွင့္ ယင္းထက္ပို၍ ပူ ေသာရက္မ်ား တစ္ႏွစ္လၽွင္ ရက္ ၂၀၀ နီးနီးရွိေနရာမွ မၾကာမီ ရက္ ၂၀၀ ေက်ာ္ ရန္အလားအလာ ျမင့္မားေနသည္။
ပူျပင္းေသာ ေန႔ရက္မ်ား ပိုလာလၽွင္ ေရာဂါ ျဖစ္ပြားမႈပိုလာကာ အေသအ ေပ်ာက္မ်ားလာမည္။ ကေလးငယ္မ်ား၊ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုမ်ား၊ နာတာရွည္ ေရာဂါ သည္မ်ား ပို၍ အထိနာမည္။
အပူဒဏ္သည္ ေျခာက္ေသြ႕ေဒသ မ်ားတြင္ထက္ ထားဝယ္ကဲ့သို႔ စိုစြတ္ ေသာေဒသမ်ားတြင္ သက္ေရာက္မႈ ပို၍ အားေကာင္းသည္။ ေျခာက္ေသြ႕ေလထု တြင္ ေရေငြ႕နည္းသျဖင့္ လူ႕ကိုယ္ခႏၶာမွ ေခၽြးထြက္လြယ္သည္။ စိုစြတ္သည့္ေနရာ မ်ားတြင္ ေလထုတြင္း ေရေငြ႕မ်ားသျဖင့္ ေျခာက္ေသြ႕ေနရာတြင္ကဲ့သို႔ လူ႕ကိုယ္ ခႏၶာမွ ေခၽြးထြက္ရန္မလြယ္။ ေခၽြးထြက္ ျခင္းသည္ ကိုယ္ခႏၶာကို သဘာ၀အ ေလ်ာက္ေအးျမေစသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စို စြတ္သည့္ ေဒသမ်ားတြင္ အပူခ်ိန္တက္ ေသာအခါ ေခၽြးထြက္နည္း၊ ကိုယ္ခႏၶာ ခံႏိုင္ရည္ပိုနည္းၿပီး ေရာဂါဒဏ္ကို ပိုခံရ ကာ အေသအေပ်ာက္ ပိုမ်ားသည္။
ရွည္ၾကာလာေသာ အပူေန႔ရက္မ်ား ေၾကာင့္ လယ္ယာ၊ ေဆာက္လုပ္ေရးစသည့္ အေဆာက္အအုံ ျပင္ပလုပ္ငန္းခြင္ရွိ လုပ္ သားမ်ား၏ က်န္းမာေရးကို သက္ေရာက္ ကာ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားက်ဆင္းမည္။ အေဆာက္အအုံတြင္း၌ လုပ္ကိုင္ရသည့္ လုပ္သားမ်ားသည္ပင္ ယင္းတို႔၏လုပ္ ငန္းခြင္၌ သင့္ေတာ္လုံေလာက္ေသာ အ က်ယ္အဝန္းႏွင့္ ေလဝင္ေလထြက္ မရွိ ပါက အပူဒဏ္ကို ခံစားရႏိုင္သည္။
အပူဒဏ္ကို ဆင္းရဲသူမ်ား ပို၍ခံ စားၾကရမည္။ တတ္ႏိုင္သူမ်ားက အဲ ကြန္းစသည္တို႔ျဖင့္ အပူေလ်ာ့နည္း ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကေသာ္လည္း ဝင္ေငြနည္း လူတန္းစားမ်ားအဖို႔ ယင္းသို႔ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကမည္ မဟုတ္ေပ။
အပူလြန္ေန႔ရက္မ်ားသည္ လူသား တို႔ေပၚတြင္သာမက စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴေရး က႑အေပၚတြင္လည္း သက္ေရာက္ကာ သီးႏွံအထြက္က်ဆင္းျခင္း၊ ထြက္ေသာ သီးႏွံမ်ားတြင္ အာဟာရတန္ဖိုး နည္းပါး ယုတ္ေလ်ာ့လာျခင္း၊ ေမြးျမဴေရး တိရစၧာန္မ်ား အေကာင္ေပါက္ႏႈန္းက် ဆင္းျခင္းတို႔ႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ရမည္။ စိုက္ပ်ိဳး ေမြးျမဴေရး ထြက္ကုန္မ်ား ေလ်ာ့နည္း သျဖင့္ ယင္းက႑ကို မွီခိုေသာ မိသားစု ဝင္ေငြမ်ား က်ဆင္းသည္သာမက အာ ဟာရ ခ်ိဳ႕တဲ့မႈ၊ ေဒသတြင္း စားနပ္ရိကၡာ မလုံေလာက္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚမည္။
ထားဝယ္ေဒသသည္ အခ်ိဳ႕ေဒသ မ်ားႏွင့္ စာလၽွင္ သဘာ၀ပတ္ဝန္းက်င္ ပ်က္စီးမႈ နည္းပါးသည္ဟု ေျပာႏိုင္ေသး ေသာ္လည္း ကမၻာႏွင့္ခ်ီ၍ ေျပာင္းလဲေန ေသာ ရာသီဥတုသည္ ထားဝယ္ကိုလည္း ခ်မ္းသာေပးမည္ မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာ ေနသည္။
