လူ႕ေလာကႀကီးထဲ ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္ပထမဆုံး ႀကဳံးဝါးေလ့ရွိတဲ့ အသံ ကေတာ့ ငိုသံ။
ဝါး . . . ခနဲ။
လူသားတို႔ ငိုခ်င္းတြင္ အဓိပၸာယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိသည္။
ေရွးယခင္ကေတာ့ လူသားမ်ား ငိုၾကသည္မွာ အဓိပၸာယ္ မည္မည္ရရ မရွိ။ မ်က္ရည္က်႐ုံသာ ထင္ခဲ့ၾကသည္။
လူသား၏ ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈ အေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ခဲ့သူ အဂၤလိပ္ ပညာရွင္ ခ်ားလ္ဒါဝင္ကိုယ္တိုင္ လူသား ေတြ ငိုျခင္းဟာ အဓိပၸာယ္မဲ့၊ ရည္႐ြယ္ ခ်က္မဲ့ မ်က္ရည္က်ျခင္းဆိုၿပီး ေျပာဆိုခဲ့ ဖူးသည္။
ယခုေတာ့ မ်က္ရည္ႏွင့္ ငိုျခင္း သုေတသီေတြက ရွာေဖြေတြ႕ရွိခ်က္ အခ်ိဳ႕ အရ မ်က္ရည္ေတြမွာ အဓိပၸာယ္ကိုယ္စီ ရွိေၾကာင္း ဆိုေလ၏။
အရင္က မ်က္ရည္ကို ႏွလုံးသားက လာသည္ ထင္ခဲ့သည္။ အခုေတာ့ မ်က္ လုံးအိမ္နားတစ္ဝိုက္က “လက္ခ္ရီမယ္ လို” ဆိုတဲ့ ဂရန္းက လာတာတဲ့။ အဲဒါကို ၁၆၆၂ ခုႏွစ္မွာမွ လူေတြ ရွာေဖြေတြ႕ ရွိခဲ့သည္။
မ်က္ရည္သည္ သတၱဝါအခ်င္း ခ်င္း၏ သံေယာဇဥ္ကို ျပသည္။ ဆို ေတာ့ ေမြးေမြးခ်င္း အသံၿပဲႀကီးနဲ႔ ေအာ္ တာ၊ ငယ္ငယ္ကတည္းက ငိုၾကတာ ေတြက သူမ်ားကို ဆက္သြယ္ခ်င္လို႔၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ သူမ်ားဂ႐ုစိုက္မႈကို လိုခ်င္လို႔ ဟူ၏။
ကေလးငယ္ေတြ ဂ်ီက်ရင္ ငိုသည္၊ သူတို႔ မိဘဘိုးဘြားေတြရဲ႕ ဂ႐ုစိုက္မႈကို လိုခ်င္ရင္ မ်က္ရည္က်သည္။ ႐ုပ္စြအဆုံး ေကာင္မေလးေတြ စိတ္ေကာက္ရင္၊ ျပန္ေခ်ာ့ေစခ်င္ရင္ေတာ့ ငိုၾက၊ မ်က္ရည္ က်ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။
ေျပာသာေျပာတာ ေယာက္်ားေလး ေတြလည္း ေကာင္မေလးေတြဆီက တစ္ခုခုလိုခ်င္ရင္ – ဥပမာ ခ်စ္အေျဖ ေတာင္းတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ – ငိုတတ္၊ မ်က္ရည္က်တတ္ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
ေနာက္တစ္ခုက ကေလးေတြမွာ ပိုသိသာတတ္တာမ်ိဳး။
ျပႆနာတစ္ခုကို ကိုယ္တိုင္မရွင္း ႏိုင္ေတာ့သည့္အခါ တစ္ပါးသူကို အကူအညီ ေတာင္းလိုတာမ်ိဳးေတြ ေၾကာင့္လည္း မ်က္ရည္က်တတ္သည္ ဆို၏။
ကိုယ္မႏိုင္ေတာ့ရင္ မ်က္ရည္ေလး စမ္းစမ္း စမ္းစမ္းနဲ႔ သူမ်ားကို အကူ ေတာင္းတတ္တာမ်ိဳး ျဖစ္သည္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ပဲ မ်က္ရည္ခ်ဴတယ္ဆို ေသာ စကားရွိသည္ မဟုတ္ပါ၏ေလာ။
ထို႔အျပင္ မ်က္ရည္ဆိုသည္မွာ ကိုယ္ခ်င္းစာမႈ၊ စာနာမႈကိုလည္း ျပ သည္။
၂၀၁၆ ခုႏွစ္မွာ စမ္းသပ္မႈတစ္ခု လုပ္ခဲ့ၾကသည္။
အုပ္စုတစ္စုကို မ်က္ရည္က်ေန သည့္ လူတစ္ဦး၏ မ်က္ႏွာ ဓာတ္ပုံကို ျပသည္။ အျခားအုပ္စုကိုေတာ့ အဲသည္ ဓာတ္ပုံကိုပင္ မ်က္ရည္ကို ဓာတ္ပုံတည္း ျဖတ္နည္းပညာသုံး ဖယ္ထုတ္ၿပီး ျပသည္။
မ်က္ရည္ပါေသာ ဓာတ္ပုံ ၾကည့္ရ သည့္ လူအုပ္စုက ပိုၿပီး ဓာတ္ပုံပါ လူကို စာနာစိတ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ရွိေနေၾကာင္း ေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။ ထိုဓာတ္ပုံအေပၚပိုၿပီး တိမ္းၫြတ္မႈ ရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။
ဝမ္းနည္းလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဝမ္းသာ လို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္ခံစားမႈ တစ္ခုခု ေၾကာင့္ထြက္တဲ့ မ်က္ရည္ဟာ ၾကက္ သြန္နီေၾကာင့္က်တဲ့ မ်က္ရည္ႏွင့္ ဓာတုဓာတ္ေပါင္းျခင္း မတူပါတဲ့။
စိတ္ခံစားမႈေၾကာင့္ က်တဲ့မ်က္ရည္ က ပ႐ိုတိန္းဓာတ္ပိုမ်ားသတဲ့။ ပ႐ိုတိန္း ပါတဲ့ မ်က္ရည္က ေစးျပစ္သည္ဟု ဆို သည္။
ဆိုေတာ့ မ်က္ရည္မွာ ပ႐ိုတိန္းဓာတ္ ပါ၊ မပါ စမ္းၾကည့္ႏိုင္သည္။ တိုင္းတာ ေရးကိရိယာေတြပင္ မလို။
ပ႐ိုတိန္းဓာတ္ပါသည့္ မ်က္ရည္က ေစးျပစ္သျဖင့္ ပါးျပင္ေပၚ ျဖည္းျဖည္း လိမ့္က်သည္။ ႐ိုး႐ိုးမ်က္ရည္ကေတာ့ သည္ထက္ ျမန္သည္ဆိုသည္။
ဆိုေတာ့ မင္းသားမင္းသမီးေတြ သ႐ုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့အခါ ပ႐ုတ္ဆီ လိမ္းၿပီး က်တဲ့ မ်က္ရည္ဟာ ပ႐ိုတိန္း မပါေလာက္ဟု ေတြးမိသည္။ အဲဒီေတာ့ ပါးျပင္ေပၚ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လိမ့္ . . . ၿပီး က်လာတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ခပ္ျမန္ျမန္ ဆင္းသြားတာမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္သည္။
ဆိုေတာ့ မ်က္ရည္ခိုင္တဲ့ သူေတြ ကေကာ ဘယ္လိုမ်ိဳးေတြလဲ။
ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ေယာက္်ား ေလးေတြက မ်က္ရည္မက်ရဘူး၊ မ်က္ ရည္က်ရင္ ေယာက္်ားမဟုတ္ဘူးလား ေျပာေလ့ရွိသည္။
သုေတသနေတြအရ မ်က္ရည္ မက်ေသာသူမ်ားသည္ ရန္လိုတတ္ ၾကသည္။ ေဒါသူပုန္ ထတတ္ၾကသည္။ စိတ္တိုတတ္ၾကသည္။ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ျဖစ္တတ္ၾကသည္ ဆို၏။
ထိုႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ စမ္းသပ္ ခ်က္တစ္ခု ရွိသည္။
စမ္းသပ္ရာမွာ ပါသည့္ သူေတြကို ဝမ္းနည္းဖြယ္ ႐ုပ္ရွင္ျပသည္။
႐ုပ္ရွင္ၿပီးသြားလို႔ စမ္းသပ္ၾကည့္ ေတာ့ ငိုတဲ့သူေတြက စိတ္ခံစားမႈပိုေကာင္း သည္။ မ်က္ရည္ မက်သူေတြကေတာ့ စိတ္ထဲ သိပ္ေနထိုင္မေကာင္းသူေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။ ထုံေပေပ သေဘာမ်ိဳးကို ေျပာခ်င္တာလား မသိ။
တကယ္ေတာ့ မ်က္ရည္ဆိုသည္မွာ လူသားသဘာ၀ကို ျပသည့္ အထင္ရွား ဆုံးျပယုဂ္ ျဖစ္သည္။
လူသားဘ၀မွာ မ်က္ရည္ရဲ႕ အေရး ပါပုံက သိပၸံပညာရွင္တို႔ ထင္ခဲ့သည္ ထက္ အေတာ္အေရးႀကီးသည္ ဆို၏။
ထိုေၾကာင့္ပင္ ငိုခ်င္းႏွင့္ မ်က္ ရည္သည္ ေခတ္သစ္သိပၸံပညာတြင္ စမ္းသပ္ခ်က္အသစ္တစ္ခု ျဖစ္လာသည္။ သို႔ေသာ္ မ်က္ရည္တို႔အေၾကာင္း စမ္း သပ္ခ်က္ေတြက အေတာ္နည္းေသးသည္။ ထို႔ထက္ပိုမ်ားစြာ လုပ္ရဦးမည္။
ပညာရွင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေျပာ သည္။
“ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငိုတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အျခားသူေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုအပ္လို႔ပါ”
ဆိုေတာ့ မ်က္ရည္က်ပါေစ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ လူသားမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဒါေပမဲ့ တစ္ပါးသူ လူသားဆန္လာ ေအာင္ဆိုၿပီး မ်က္ရည္က်ေအာင္ေတာ့ ခဏခဏ မလုပ္ၾကနဲ႔ေပါ့ေလ။
(Reader’s digest မဂၢဇင္းပါ Can Science Explain Why We Cry ေဆာင္းပါးကို ကိုးကားေရး သားပါသည္)
ဖစု
