ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ အေသးဆုံးယူနစ္ကို မိသားစုတစ္ခုႏွင့္ ခိုင္းႏႈိင္းသည္ကို ၾကားဖူးသည္။ ထိုထက္ပိုေသးသည့္ ယူနစ္တစ္ခုရွိသည္။ ယင္းမွာ လူတစ္ဦးခ်င္း၊ တစ္ေယာက္ခ်င္း။ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရးအေၾကာင္း ေျပာၿပီဆိုလၽွင္ လုံး၀ မခ်န္ထားအပ္သည္မွာ လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တည္ေဆာက္ျခင္းကိစၥ ျဖစ္သည္။
လူတစ္ဦးခ်င္းစီက ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္၊ ကိုယ္ေလၽွာက္သည့္ လမ္း၊ ကိုယ္ေ႐ြး ခ်ယ္သည့္ သက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းကို ေကာင္းမြန္စြာ တည္ေဆာက္ေလၽွာက္ လွမ္း မည္ဆိုလၽွင္ ေကာင္းမြန္သည့္ တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ရာ ေရာက္ေပသည္။ ဘ၀တြင္ အလုပ္လုပ္သည့္အခါ ေပ်ာ္၍လုပ္ျခင္းႏွင့္ လို၍လုပ္ျခင္းဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါသည္။
တခါတရံတြင္ မိမိေပ်ာ္ေသာ အလုပ္ကို မလုပ္ႏိုင္မီ ေငြေၾကးလိုအပ္ခ်က္အတြက္ အလုပ္လုပ္ရသည့္ ကာလမ်ိဳးလည္း ရွိေပမည္။
ထိုသို႔ေသာ ကာလမ်ိဳးတြင္လည္း ကိုယ္တာဝန္ယူသည့္ အလုပ္ကို အေကာင္းဆုံးလုပ္ရန္ လိုေပသည္။ ယင္းသည္ အေကာင္းဆုံးမ်ားကို လုပ္တတ္သည့္ အေလ့အထကို ပ်ိဳးေထာင္ ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းအေလ့အထကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ၿပီဆိုလၽွင္ မည္သည့္အလုပ္တြင္ လုပ္ပါေစ အေကာင္းဆုံးမ်ားကိုသာ လုပ္ေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။
ယင္းသို႔ အေကာင္းဆုံးမ်ားကိုသာလုပ္သည့္ သူမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္သည္ အေကာင္းဆုံး တိုင္းျပည္ျဖစ္မည္မွာ ေျမႀကီး လက္ခတ္မလြဲ။
