ဇီဝဇိုးတို့ ပျော်စံရာ
သွားလာလည်ပတ်ရန် နေရာသိပ်မရှိဘဲ နာမည်နှင့် လိုက်ဖက်စွာပင် ပျင်းစရာကောင်းသည်ဟု အခြားဒေသခံအချို့က စနောက်ပြောဆိုလေ့ရှိသည့် ဘုတ်ပြင်းသည် ဇီဝဇိုးငှက်များအတွက်တော့ ပျင်းစရာမဟုတ်၊ ပျော်စံရာနေရာ တစ်ခုဖြစ်သည်။ ယခုအပတ် ‘ဓလေ့ သမိုင်း’ အစီအစဉ်တွင် ဇီဝဇိုးငှက်လေးများ အကြောင်းကို တင်ဆက်ပေးလိုက်ပါသည်။
မြစ်ဖျားရေကို လှမ်းမျှော်ခြင်း
‘ထားဝယ်စကားဆိုတာ တစ်ကယ်တော့ အသံပြောင်းနေတဲ့ မြန်မာစကားတွေပါကွာ’ ဟု အလွယ်ပြောခဲ့သူများအား မြန်မာစကားတွင် လုံးဝမရှိခဲ့သော ထားဝယ်အသံများအကြောင်း ပြောပြချင်သည်။ လာနားထောင်လှည့်ပါ။ ထားဝယ်လူမျိုးများတွင် ကိုယ်ပိုင်ဘာသာစကားရှိသည်။ ရှိခဲ့သည်။ ဆက်ရှိနေရန်မှာ မျိုးဆက်သစ် ထားဝယ်သားများ၏ တာဝန်ဖြစ်သည်။
ပန်းပဲလုပ်ငန်း၏ အနာဂတ်
ယခင် ဆယ်စုနှစ်တစ်ခု နီးပါးခန့်အထိ ပန်းပဲဖိုများတွင် မီးသွေးခဲရဲအောင် ဖိုဆွဲခဲ့ကြသော်လည်း ယခုအချိန်တွင်တော့ ဖားဖိုများက ဖုန်အထပ်ထပ်ဖြင့် ရှိနေကြသည်။ နှစ်ပေါင်းရာထောင်ချီ တည်တံ့လာခဲ့သည့် မြန်မာ့ပန်းဆယ်မျိုးအနက် ပန်းပဲလုပ်ငန်းမှာ ယခုအချိန်တွင် လူငယ်ထုအကြား စိတ်ဝင်စားမှု နည်းလာနေပြီဖြစ်သည်။
“မယ်မယ့်လက်ရာ- ခေါသရပ်မုန့် နှင့် တနင်္သာရီရိုးရာ တစ္ဆေမုန့်ကျွေးပွဲ”
တစ်နှစ်ပတ်လုံး မရနိုင်ပါ။ ပွဲတော်ရက်မှာသာ စားခွင့်ရသော မုန့်ဖြစ်သည်။ "ကောက်ငချိတ် မြေပဲလောင်းလို့ အုန်းနို့ဆောင်း ကျိုရအောင် ။ ရွှေခဲရောင် ဓနိပျားဆမ်း
တနင်္သာရီရိုးရာ နတ်လမ်းပြ နဝဒတ် (နဝထပ်)အိုင်နှင့် လက်ယာရစ် ချည်ချည်ခြင်းဓလေ့
တနင်္သာရီတိုင်းရှိ ရိုးရာဓလေ့များထဲတွင် ချည်ချည်ခြင်း ဓလေ့ကို ပုံစံအမျိုးမျိုး၊ ရည်ရွယ်ချက်အမျိုးမျိုးနှင့် ယနေ့တိုင် အစီအရင် ပြုလုပ်နေကြသည်။ ယခုအပတ် ဓလေ့သမိုင်းအစီအစဉ်တွင် တနင်္သာရီရိုးရာ ချည်ချည်ခြင်း ဓလေ့အကြောင်း ဖော်ပြပေးလိုက်ရပါသည်။
မြစ်ဖျားရေကို လှမ်းမျှော်ခြင်း (၃)
ထားဝယ်မြို့ဟောင်းဟုပြောလိုက်သည်နှင့် သာဂရမြို့ဟောင်းကို ပြေးမြင်ကြသည်။ သာဂရမြို့ဟောင်းနှင့်အတူ ရှင်ဇလွန်စေတီ၊ နန်းတော်ရာကုန်းနှင့် ပျူသင်္ချိုင်းကုန်းတို့သည်လည်း ယှဥ်တွဲလျက် ပျူသင်္ချိုင်းကုန်းတွင် တွေ့ရလေ့ရှိသော အရိုးအိုးတို့ကပျူနှင့် ထားဝယ်တို့၏ အဆက်အစပ်ကိုအတွေးဆန့်စေသည်။ စာရေးဆရာ ငြိမ်းအေးအိမ်၏ ‘မြစ်ဖျားရေကို လှမ်းမျှော်ခြင်း’ စာအုပ်ကို Dawei...
မြစ်ဖျားရေကို လှမ်းမျှော်ခြင်း (၂)
ကောင်းကင်ဓာတ်ပုံဖြင့် ရှာဖွေဖော်ထုတ်ခဲ့သည့် ရှေးကျလှသော အဝိုင်းပုံသဏ္ဍာန်မြို့ဟောင်းများတွင် ကျွန်တော်တို့၏ သာဂရမြို့ဟောင်းလည်း ပါဝင်ခဲ့သည်။ ထင်ရှားခဲ့သော ပျူမြို့ပြများ၊ မွန်မြို့ပြများနှင့် ခေတ်ပြိုင်မြို့တစ်မြို့ ဖြစ်ခဲ့သည်ဟူသော သမိုင်းတစ်ခုကို ပိုင်ဆိုင်လိုက်ရခြင်းသည် ကျွန်တော့်အတွက်တော့ နှစ်သက်ဖွယ်စားမြိန်ဝိုင်း တစ်ဝိုင်းသာဖြစ်၏။
လက်ဆင့်ကမ်းအမွေ
ဒီဆွမ်းအုပ်လေးကို တနင်္သာရီတိုင်း လောင်းလုံးမြို့နယ်ထဲက မင်းရပ်ရွာမှာ ရရှိခဲ့တာပါ။ ပျက်စီးလုလုဖြစ်နေတဲ့ ဆွမ်းအုပ်လေးကို ပြန်လည်ပြုပြင်လို့ ကျွန်တော့်အိမ်မှာ အလှပြထားပြီး ထိန်းသိမ်းခွင့်ရခဲ့ပါတယ်။ ယခုအပတ် ဓလေ့သမိုင်း အစီအစဉ်မှာ ပျောက်ကွယ်လုလုဖြစ်နေပြီဖြစ်တဲ့ ဆွမ်းအုပ်လေးတွေ အကြောင်းကို တင်ဆက်ပေးလိုက်ပါတယ်။
ထားဝယ်ဒေသက ဦးရှင်ကြီးနတ်တင်တဲ့ဓလေ့
ဒီနေရာမှာလက်သွက်တဲ့သူက တပန်းသာတာပေါ့။ ကျွန်တော်တို့ဆီမှာ လက်သွက်ခြေသွက်ရှိတဲ့သူကို ခိုင်းနိုင်းတဲ့စကားပုံတောင်မှရှိသေးတယ်။ “လက်သွက်လိုက်ပုံများ ဦးရှင်ကြီးလက်ကျနေတာပဲ” တဲ့ ကျွန်တော်တို့ငယ်ငယ်က ကြုံရတာတွေကတော့ ပျော်စရာကောင်းခဲ့သလို အခုတော့ လွမ်းစရာလေးတွေ ဖြစ်သွားရပါပြီ။
တနင်္သာရီ သမိုင်းသစ် ရေးရအောင်
ရှေးခေတ်အုပ်ချုပ်ပုံအရ ကိုယ့်ဒေသကိုယ်အုပ်ချုပ်တာ ဖြစ်ပါတယ်။ တနင်္သာရီမှာ တနင်္သာရီမင်း၊ ထားဝယ်မှာ ထားဝယ်မင်း ဆိုပြီးရှိပါတယ်။ မြို့ပြနိုင်ငံတွေဖြစ်ပါတယ်။ တနင်္သာရီတိုင်းအကြောင်း သမိုင်းအထောက်အထားတွေနဲ့ တင်ပြထားတဲ့ ‘တနင်္သာရီ သမိုင်းသစ် ရေးရအောင်’ ဆောင်းပါးကို ယခုအပတ် ‘ဓလေ့ သမိုင်း’...
