ၿပီးခဲ့ေသာ ရက္ပိုင္းအတြင္းက Grand Jade ဟိုတယ္ေရွ႕မွ ျဖတ္သြားရင္း ၄ လႊာရွိ ဂုဏ္ 3D အဆင့္ျမင့္႐ုပ္ရွင္႐ုံတြင္ ျပသေနေသာ ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကား ေၾကာ္ျငာကို သတိျပဳမိပါသည္။ ၎ ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားအမည္မွာ BURMA’S HIJACK (ေရာင္နီဦး၏ အလင္းေရာင္ ႏွင့္ အတူ) ျဖစ္ပါသည္။
႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားအမည္ကို စိတ္ဝင္ စားမိေသာေၾကာင့္ အျပန္မွာ ဟိုတယ္ေရွ႕ ဆိုင္ကယ္ရပ္ၿပီး ေၾကာ္ျငာဗီႏိုင္းကို ဝင္ ဖတ္ ၾကည့္ရာ ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားသလိုပင္ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ (၂၆) ရက္တြင္ ရန္ကုန္မွ စစ္ေတြသို႔သြားေသာ လူ ၁၆ ေယာက္စီး ဒါကိုတာေလယာဥ္အား KNDO လက္နက္ကိုင္ တပ္သားမ်ား ျပန္ေပးဆြဲခဲ့ပုံကို ျပန္လည္ ႐ိုက္ကူးထား ေသာ ဇာတ္ကားျဖစ္ေနပါသည္။ အဆိုပါ ေလယာဥ္ ျပန္ေပးဆြဲမႈမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပထမဆုံး ေလယာဥ္ ျပန္ေပးဆြဲမႈ ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔က အဆိုပါ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား ကို ဝင္ၾကည့္လိုက္ရမလားဟု ဟိုတယ္ ေရွ႕ရပ္ၿပီး စဥ္းစားမိေပမယ့္ ထိုေလယာဥ္ ျပန္ေပးဆြဲမႈအေၾကာင္း ေရးထားေသာ စာအုပ္ကို ဖတ္ဖူးတာက တစ္ေၾကာင္း၊PASSENGER57/ AIRFORCE ONE …..အစရွိသည့္ ေလယာဥ္ျပန္ ေပးဆြဲမႈအေၾကာင္း ႐ိုက္ကူးထားေသာ ႏိုင္ငံျခား ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမ်ားကို ၾကည့္ ဖူးသူ တစ္ေယာက္အတြက္ ျမန္မာ့ေလ ယာဥ္ျပန္ေပး ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမွာ မတိုး ေတာ့တာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ စိတ္ ေလၽွာ႔ၿပီး ဟိုတယ္ေရွ႕မွ လွည့္ျပန္ခဲ့ပါ သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုေန႔က အိမ္ျပန္ေရာက္ ေသာအခါ အဆိုပါ BURMA’S HIJACK ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားကို အေၾကာင္း ျပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ္သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၇ ႏွစ္ခန္႔က ၿမိတ္တစ္ၿမိဳ႕လုံး တုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားခဲ့ရေသာ ေန႔ေလး တစ္ေန႔ကို ျပန္လည္ သတိရမိပါသည္။
ထိုေန႔ကား……………….
၁၉၈၉ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ (၆) ရက္၊ ေသာၾကာေန႔။
ထိုေန႔ ညေနေလးနာရီခြဲခန္႔တြင္ ၿမိတ္တစ္ၿမိဳ႕လုံးကို အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္ေစခဲ့ေသာ သတင္းတစ္ပုဒ္က ေတာမီး ပမာ လ်င္ျမန္စြာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့ပါသည္။ ထို သတင္းမွာ ” ၿမိတ္မွ ရန္ကုန္သို႔ သြားေသာ ေလယာဥ္ ျပန္ေပးအဆြဲခံ လိုက္ရတယ္” ဟူလို။ ထိုသတင္းေၾကာင့္ ၿမိတ္တစ္ၿမိဳ႕လုံး ပဒူအုံကို တုတ္နဲ႔ ထိုးလိုက္သလို လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြ ျဖစ္ကာ တခ်ိဳ႕က ထိုသတင္း တကယ္မွန္မမွန္ ေလယာဥ္႐ုံးမွာ သြားေရာက္ စုံစမ္း ၾကသလို တခ်ိဳ႕ကလည္း ေလယာဥ္ ကြင္းမွာ သြားေရာက္ စုံစမ္းေမးျမန္းၾက ေလသည္။ ထိုအျပင္ ဖုန္းရွိေသာ အိမ္ေတြကလည္း ထိုသတင္း မွန္ မမွန္ ရန္ကုန္ရွိ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားထံ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းၾကသလို တခ်ိဳ႕ ကလည္း အဆိုပါ ေလယာဥ္ႀကီး ၿမိတ္ ေလယာဥ္ကြင္းသို႔ ျပန္လည္ ဆင္းသက္ လာမလား ဟူေသာ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ေလယာဥ္ကြင္း အနီးသို႔သြားၿပီး မေယာင္ မလည္ အကဲခတ္လ်က္ ရွိပါသည္။ ထို ေန႔က ၿမိတ္သူၿမိတ္သားမ်ားမွာ အဆိုပါ သတင္းထူးေၾကာင့္ မိမိတို႔ လုပ္လက္စ အလုပ္မ်ားကို ေခတၱရပ္နားထားကာ အိမ္အျပင္ဘက္ ထြက္လာၾကၿပီး သူတို႔ ၾကားသိရသမၽွ သတင္းမ်ားကို အျပန္ အလွန္ ဖလွယ္ၾက၊ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ ေပးၾက၊ ေဝဖန္ၾကႏွင့္ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ထူး ထူးျခားျခား သက္ဝင္လႈပ္ရွား လာပါ သည္။
အထူးသျဖင့္ ထိုေလယာဥ္၌ ခရီး သည္အျဖစ္ လိုက္ပါခဲ့ၾကသူေတြ၏ မိသားစုဝင္မ်ားမွာ ေကာလာဟလ သတင္းသာ ျဖစ္ပါေစေတာ့ဟု က်ိတ္ၿပီး ဆုေတာင္းေနရင္းႏွင့္ပင္ ထိုသတင္း မွန္မမွန္ ေလယာဥ္႐ုံးမွာပဲ ေျပးစုံစမ္းရ မလိုလို၊ ေလယာဥ္ ကြင္းမွာပဲ သြားေရာက္ စုံစမ္းရမလိုလို၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘ၀တူ ေလ ယာဥ္စီး ခရီးသည္မ်ား၏ မိသားစုဝင္မ်ား ထံ သြားေရာက္ ေမးျမန္းရမလိုလိုႏွင့္ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ ထိုေခတ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ျပင္ပ ကမၻာႏွင့္ ဆက္သြယ္ဖို႔ ဟန္းဖုန္းမရွိ၊ ၿဂိဳဟ္တု စေလာင္း မရွိ သလို အင္တာ နက္လည္း မရွိပါ။ သတင္းအေမွာင္ ခ်ထားေသာ န၀တ စစ္အစိုးရေခတ္မို႔ ျပည္တြင္း သတင္းအမွန္မ်ားကို သိခ်င္ ပါက ျပည္ပ အသံလႊင့္ဌာနမ်ားကိုသာ အဓိက အားကိုးေနရပါသည္။ အထူး သျဖင့္ BBC ႏွင့္ VOA သတင္းဌာနတို႔ ျဖစ္ပါသည္။ BBC သတင္းဌာနမွာ ၈၈ အေရးအခင္း ကာလတစ္ေလၽွာက္ ရန္ ကုန္ၿမိဳ႕မွ ေရွ႕ေနဦးေနမင္းႏွင့္ ခ်ိတ္ ဆက္ၿပီး သတင္းမွန္မ်ားကို ဘဂၤလား ေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ၊ ဒကၠားၿမိဳ႕မွ စဥ္ဆက္မျပတ္ ေပးပို႔ခဲ့ေသာ သတင္းေထာက္ ” ခရစၥတို ဖာဂန္းနက္ ” ေၾကာင့္ ျမန္မာလူထုၾကား အထူးေရပန္း စားခဲ့ပါသည္။
သို႔ျဖင့္ တျဖည္းျဖည္း အခ်ိန္ ၾကာျမင့္လာတာႏွင့္ အမၽွ သက္ဆိုင္ရာက တရားဝင္ သတင္း မထုတ္ျပန္ေသးေပမယ့္ ေလယာဥ္ျပန္ေပး အဆြဲခံရေသာ သတင္း မွာ ပို၍ အေျခအျမစ္ ရွိလာပါေတာ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ ၿမိတ္မွရန္ကုန္သို႔ ဂ်က္ ေလယာဥ္တစ္စီး ပ်ံသန္းခ်ိန္မွာ ၅၅မိနစ္ ခန္႔သာၾကာျမင့္ၿပီး ထိုေလယာဥ္မွာ ၿမိတ္ ေလယာဥ္ကြင္းမွ ပ်ံတက္ၿပီး မဂၤလာဒုံ ေလဆိပ္သို႔ တစ္နာရီ ခြဲၾကာလည္း ေရာက္မလာ၊ ႏွစ္နာရီၾကာလည္း ေရာက္ မလာပါက ျပန္ေပး အဆြဲခံရျခင္းႏွင့္ လမ္းခုလတ္မွာ ပ်က္က်ျခင္းဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ႏွစ္ခုအနက္ တစ္ခုခုျဖစ္ဖို႔ ေသခ်ာေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။
ဆက္လက္ၿပီး ညဦးပိုင္းတြင္ ထုတ္ လႊင့္ေသာ ဠဥဗ သတင္းတြင္ ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟ ဟူေသာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ႏွစ္ဦးက ေလယာဥ္ကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ အေရွ႕ေတာင္ဘက္ မိုင္၈၀ခန္႔ အကြာရွိ ထိုင္းဘုရင့္တပ္မေတာ္ ေလဆိပ္ ယူတာ ေပါင္ (UTAPHAO )သို႔ ျပန္ေပးဆြဲသြား ၿပီး ညေန ၅ နာရီ ၄၀မိနစ္မွာ ဆင္းသက္ ခဲ့ေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္ေသာအခါ ထင္ ေၾကး ကိုယ္စီႏွင့္ ခန္႔မွန္ေျပာဆိုေနမႈမ်ား မွာ အဆုံးသတ္ ခဲ့ရပါသည္။ ထိုသတင္း ေၾကာင့္ ျပန္ေပးအဆြဲခံရေသာ ေလယာဥ္ ေပၚ၌ ဓားစာခံအျဖစ္ လိုက္ပါသြားခဲ့ရ ေသာ ခရီးသည္မ်ား၏ မိသားစုဝင္မ်ားမွာ ေနာက္ဆက္တြဲသတင္းကို စိတ္တပူပူႏွင့္ နားစြင့္ ေနၾကသလို ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားမွာ ေရွ႕ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လာဦးမလဲ ဟူ ေသာ သိခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ရင္တဖိုဖိုႏွင့္ သတင္းေစာင့္ေမၽွာ္ နားေထာင္ေနၾကပါ သည္။
၎ေလယာဥ္ကို ျပန္ေပးဆြဲသြား ေသာ ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟတို႔ ႏွစ္ဦးကို ဓား စာခံ မိသားစုဝင္မ်ားႏွင့္ န၀တအာဏာ ပိုင္မ်ားမွအပ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား အားလုံးလို လိုက သူရဲေကာင္းမ်ားဟု မသတ္မွတ္ တာေတာင္ အၾကမ္းဖက္ သမားမ်ားဟု မယူဆၾကေပ။ ထိုလုပ္ရပ္မွာ ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္ႏွင့္ န၀တစစ္အစိုးရ ကို ဆန္႔ က်င္ျခင္းဟုသာ သေဘာထား ခဲ့ၾကေလ သည္။ ထိုေၾကာင့္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားက သားေ႐ႊအိုးထမ္း ဆိုသလို ဓားစာခံမ်ား လည္း ေဘးမသီရန္မခ ျပန္လည္ လြတ္ ေျမာက္လာၿပီး ေက်ာင္းသားႏွစ္ဦး၏ ဆႏၵလည္း ျပည့္၀ပါေစဟု ဝိုင္းဝန္း ဆု ေတာင္းေပးလ်က္ ရွိၾကပါသည္။
ထိုေနာက္ ထပ္မံ ၾကားသိရေသာ သတင္းမ်ားအရ ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟတို႔သည္ ယူတာေပါင္ ေလဆိပ္၌ ေလယာဥ္ဆင္း သက္ ၿပီးေနာက္ ျမန္မာစစ္အစိုးရအား အခ်က္ (၇) ခ်က္ ေတာင္းဆိုခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်က္(၇)ခ်က္အနက္ န၀တစစ္ အစိုး ရက မတရား ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေသာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားအား ျပန္လည္ လႊတ္ေပးေရး၊စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ႐ုတ္သိမ္း ေပးေရး၊ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ေနအိမ္အက်ယ္ ခ်ဳပ္မွ ျပန္လည္ လႊတ္ေပးေရး..စသည္ ျဖင့္ ပါဝင္ပါသည္။ အကယ္၍ န၀တ စစ္အစိုးရက ဤေတာင္းဆိုခ်က္ မ်ားအား မလိုက္ေလ်ာပါက မိမိတို႔ႏွစ္ဦး အေသ ခံၿပီး ေလယာဥ္ကို ေဖာက္ခြဲ ပစ္မည္ဟု ရာဇသံေပးခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ဤ ေတာင္းဆိုခ်က္ အားလုံးကို န၀တ စစ္ အစိုးရက ျငင္းပယ္ခဲ့ေပမယ့္ ထိုည (ေသာၾကာေန႔ည) ၇နာရီခန္႔တြင္ ဓားစာ ခံထဲမွ ကေလးႏွင့္ သက္ႀကီး႐ြယ္အို ၃၅ ဦးကို ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့ပါသည္။ ထိုသို႔ မလႊတ္ေပး၍လည္း မရေတာ့။ အေၾကာင္း မွာ ေလယာဥ္ စက္ရပ္ထားရ ေသာေၾကာင့္ အတြင္း၌မခံမရပ္ ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပူျပင္းလာသလို ေအာက္ဆီဂ်င္ကလည္း တျဖည္းျဖည္း နည္းလာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
က်န္ ဓားစာခံမ်ားမွာ ေလ ယာဥ္ေပၚ၌ တစ္ညတာ ကုန္ဆုံးခဲ့ရၿပီး ထိုညတြင္ ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားက ထမင္း ႏွင့္ အခ်ိဳရည္ဘူးမ်ားကို ေလယာဥ္ေပၚ ပို႔ေပးခဲ့ပါသည္။ဆက္လက္ၿပီး ထိုင္းဒုဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ တီရန္ခ်ိဳင္း ဦးေဆာင္ေသာ အဖြဲ႕ႏွင့္ ေဆြးေႏြးၫွိႏႈိင္းမႈအၿပီး ေနာက္ေန႔ မနက္ (စေနေန႔မနက္) ၂ နာရီခန္႔တြင္ က်န္ ဓားစာခံ ၄၈ ဦးကို ၅ မိနစ္ တစ္ေယာက္ ႏႈန္း(ေနာက္ပိုင္းတြင္ ၂မိနစ္တစ္ေယာက္ ႏႈန္း)ျဖင့္ ျပန္လြတ္ ေပးခဲ့ပါသည္။ ထိုသို႔ ျပန္လႊတ္ေပးေသာအခါ ရဲသီဟက ေလ ယာဥ္ အေပါက္၀မွာ ထိုင္ၿပီး မိမိတို႔ ေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ပါက ေတာင္းပန္ေၾကာင္း၊ ထို႔အျပင္ မိမိတို႔ ႏွစ္ဦးအား ျပန္လည္ မခုခံ မတိုက္ခိုက္ ေသာေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း တစ္ ဦးခ်င္းစီအား ေျပာၾကားၿပီး ထိုင္းအာဏာ ပိုင္မ်ားထံ အသာတၾကည္ လက္နက္ခ် ကာ ထိုင္းတြင္ႏိုင္ငံေရး ခိုလႈံခြင့္ ေတာင္း ခံခဲ့ ေလသည္။ ထိုသို႔ လက္နက္ခ်ခဲ့ေသာ ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟတို႔ ႏွစ္ဦးကို စေနေန႔ မနက္ ၄ နာရီ ၂၅ မိနစ္တြင္ ထိုင္းဒုဝန္ ႀကီးခ်ဳပ္ တီရန္ခ်ိဳင္း ကိုယ္တိုင္ ကား တစ္စီးျဖင့္ ေလဆိပ္မွ ေခၚေဆာင္သြား ခဲ့ပါသည္။
ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟတို႔ လက္နက္ ခ်ခဲ့ၿပီးေနာက္ ထိုင္းေရတပ္ ကြန္မန္ဒို ၉ ဦးက ေလယာဥ္အတြင္း ဝင္ေရာက္ရွာ ေဖြရာ ေဖာက္ခြဲေရး ပစၥည္းဟု ယူဆရ ေသာ ေသတၱာတစ္လုံး (တကယ္ေတာ့ ထိုေသတၱာမွာ ေဖာက္ခြဲေရးပစၥည္း မဟုတ္ပဲ ဆပ္ျပာမႈန္႔ဘူး ျဖစ္ေနပါသည္) ႏွင့္ငါတို႔၏ ဦးေခါင္း၌ ေသြးတို႔ျဖင့္ ရဲရဲ နီေနေပမယ့္ ဦးမၫြတ္}}ဟု လက္ေရးျဖင့္ အေသာ့ေရးထားေသာ စာ႐ြက္တစ္႐ြက္ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိ ခဲ့ပါသည္။ထိုေနာက္ ျပန္ေပးအဆြဲခံရေသာ ေလယာဥ္မွာ ဓားစာခံမ်ားႏွင့္အတူ ယူ တာေပါင္ ေလဆိပ္မွ နံနက္ ၆ နာရီခန္႔တြင္ ျပန္လည္ထြက္ခြာလာရာ ၇ နာရီခန္႔တြင္ မဂၤလာဒုံေလဆိပ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိ လာၿပီး ေလဆိပ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔ ကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ႀကိဳဆို အားေပးခဲ့ပါ သည္။
စုစုေပါင္း ၁၂နာရီခန္႔ ၾကာျမင့္ခဲ့ ေသာ အဆိုပါ ေလယာဥ္ျပန္ေပးမႈႀကီး၌ ေလယာဥ္မႉး၊ ေလယာဥ္အမႈထမ္းမ်ား အပါအဝင္ ခရီးသည္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ မၽွ ႀကီးႀကီးမားမား ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရခဲ့ ျခင္းမရွိေပ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟတို႔က မိမိ တို႔ ျမန္မာျပည္သူမ်ား၏ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈကို ကမၻာက အာ႐ုံ စိုက္မိေစရန္ ယခုလို ေလယာဥ္ ျပန္ေပး ဆြဲခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့ ပါသည္။
ထိုသို႔ အႏၲရာယ္မ်ားလွေသာ ေလ ယာဥ္ျပန္ေပး ဆြဲမႈႀကီးကို ေသြးေအး ေအးႏွင့္ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကေသာ ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟတို႔မွာ အသက္ႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေလးမ်ား ျဖစ္ၿပီး ဆပ္ျပာမႈန္႔ဘူးကို ဗုံးပုံသဏၭာန္ ျပဳလုပ္ ၿပီး ဟိတ္ဟန္ မွင္ေမာင္းေကာင္းေကာင္း ျဖင့္ ျပန္ေပးဆြဲခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထို ေၾကာင့္ အဆိုပါ ေလယာဥ္ျပန္ေပးဆြဲမႈ အၿပီး ၿမိတ္-ရန္ကုန္ခရီးစဥ္တြင္ မည္ သည့္ ခရီးသည္ကိုမွ ဆပ္ျပာခြက္၊ဆပ္ ျပာေတာင့္၊ ဆပ္ျပာမႈန္႔ဘူးမ်ား ယူေဆာင္ ခြင့္ မျပဳေတာ့ေပ။
ေလယာဥ္ ျပန္ေပးဆြဲခဲ့ေသာ ရဲရင့္ ႏွင့္ ရဲသီဟတို႔ ႏွစ္ဦးသည္ စက္တင္ဘာ လ ဒုတိယအပတ္တြင္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား အ႐ြယ္ လူငယ္၁၀ဦးခန္႔ႏွင့္ အတူ ရေနာင္းၿမိဳ႕၊ ဖန္ဖလားဆိပ္ကမ္းရွိ ” မာလီဂိုေဒါင္” သို႔ ကားတစ္စီးျဖင့္ ေရာက္ရွိလာပါသည္။ ဂိုေဒါင္သို႔ ေရာက္ ေသာအခါ ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟတို႔ က်န္ရစ္ ခဲ့ၿပီး ၎တို႔ကို လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ ေပးသူ မ်ားမွာ ထိုကားျဖင့္ ျပန္လည္ ထြက္ခြာ သြားခဲ့ၾကေလသည္။ ထိုေနာက္ ၎တို႔ ႏွစ္ဦးမွာ မာလီဂိုေဒါင္တြင္ တျခား ျမန္ မာေ႐ြ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ား နည္းတူ ႀကဳံရာအလုပ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ ၾက ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္က မာလီဂိုေဒါင္တြင္ ကိုတင္ဦးဆိုေသာ ၿမိတ္သားတစ္ဦး ဝင္ ေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိရာ မ်ား မၾကာမီ ကိုတင္ဦးႏွင့္ ၎တို႔ႏွစ္ဦး ခင္ မင္ရင္းႏွီး ခဲ့ၾကေလသည္။
ကိုတင္ဦး၏ အဆိုအရ ရဲရင့္မွာ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ ျဖစ္ၿပီး ရဲသီဟမွာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ အနည္းငယ္ ျပည့္ၿဖိဳးေတာင့္တင္း ပါ သည္။ ၎တို႔ ႏွစ္ဦးစလုံး အလြန္စကား နည္းၿပီး အလုပ္အားခ်ိန္မ်ားတြင္ တစ္ခုခု ကို စူးစိုက္ေတြးေတာ ေနေလ့ရွိပါသည္။ထိုအျပင္ ၎တို႔ ႏွစ္ဦးစလုံးသည္ မနက္ အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္တိုင္း စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ ရရွိေအာင္ သမထ ထိုင္ေလ့ရွိေၾကာင္း သိရပါသည္။ ထိုေနာက္ ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟ တို႔ႏွစ္ဦးသည္ မာလီဂိုေဒါင္တြင္ သုံး ပတ္ခန္႔ အလုပ္လုပ္ ခဲ့ၾကၿပီး ေအာက္တို ဘာလဆန္းတြင္ စက္ေလွျဖင့္ ၿမိတ္ၿမိဳ႕သို႔ လိုက္ပါလာခဲ့ ၾကေလသည္။ ၎တို႔ ႏွစ္ဦးၿမိတ္ၿမိဳ႕သို႔ မသြားမီ ရေနာင္း ကုန္တိုက္တစ္ခုမွ တကယ့္ေသနတ္ အစစ္ႏွင့္ ခြဲမရေအာင္ တူေသာ ကေလး ကစားစရာ ပစၥတိုတစ္လက္ သြားေရာက္ ဝယ္ယူခဲ့ေလသည္။
ၿမိတ္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိလာေသာအခါ ၎တို႔ ႏွစ္ဦးသည္ ကံေခါင္းရပ္ကြက္ရွိ စံကားဝါ တည္းခိုခန္းတြင္ တည္းခိုခဲ့ၿပီး ေလယာဥ္ လက္မွတ္ ပြဲစားတစ္ဦးႏွင့္ ဆက္သြယ္ကာ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ႏွစ္ ေစာင္ ရရွိေအာင္ ႀကံဖန္ခဲ့ေလသည္။ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ပြဲစား၏ အစြမ္း ေၾကာင့္ ၎တို႔ႏွစ္ဦး ၿမိတ္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ ရွိၿပီး ၂ ရက္ အၾကာမွာ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ရရွိခဲ့ပါသည္။ ထိုေနာက္ ၅-၁၀-၈၉တြင္ ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟတို႔ ႏွစ္ဦးသည္ အၿပီး သတ္တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲဖို႔ အရာရာ အသင့္ ျပင္ဆင္ၿပီး ေလဆိပ္သို႔ ထြက္ခဲ့ေလ သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုေန႔က ၿမိတ္-ရန္ကုန္ ခရီးစဥ္မွာ Flight Cancel ျဖစ္ခဲ့ေလ သည္။ ထိုအခါ ေလဆိပ္၌ ခင္မင္ခဲ့ေသာ စည္ပင္ဝန္ထမ္း ဇနီးေမာင္ႏွံက ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟတို႔ ႏွစ္ဦးကို ကန္ဖ်ားရပ္ကြက္၊ ေျမနီလမ္းရွိ ၎တို႔ ေနအိမ္တြင္ တစ္ည တာ တည္းခိုခြင့္ ျပဳခဲ့ေလသည္။ ထို ေနာက္ ၆-၁၀-၈၉တြင္ ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟ တို႔ ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္ေသာ ေလယာဥ္ ျပန္ေပးဆြဲမႈႀကီး အထေျမာက္ခဲ့ ေလ သည္။
ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟတို႔သည္ ၿမိတ္မွ ေလယာဥ္တက္လာၿပီး ၁၀မိနစ္ခန္႔ အၾကာတြင္ ႐ုတ္တရက္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ ၾကေလသည္။ ထိုေနာက္ ရဲရင့္က လက္ ထဲမွာ ဓားတစ္လက္ ကိုင္ေဆာင္ထားကာ ရဲသီဟက လက္တစ္ဖက္တြင္ ဝါယာႀကိဳး ေတြ သြယ္တန္းထားေသာ စကၠဴဘူးႏွင့္ က်န္လက္တစ္ဖက္တြင္ ေမာင္းခလုတ္ တစ္ခု ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ေလယာဥ္မႉး အခန္းရွိရာသို႔သြားရင္းအဆိုပါ ေလယာဥ္ အား မိမိတို႔ ျပန္ေပးဆြဲလိုက္ၿပီျဖစ္ ေၾကာင္း၊ အကယ္၍ ခရီးသည္မ်ားမွ ျပန္လည္ခုခံပါက ေလယာဥ္ကို မိမိ လက္ထဲမွ ဗုံးျဖင့္ ေဖာက္ခြဲပစ္မည္ ျဖစ္ ေၾကာင္း ရဲသီဟက ေၾကညာလိုက္ပါ သည္။
ထိုေနာက္ ရဲရင့္က ေလယာဥ္မႉး အခန္းတံခါးကို ထုႏွက္ၿပီး တံခါး ဖြင့္ ခိုင္းပါသည္။ ေလယာဥ္မႉးက တံခါးဖြင့္ ေပး လိုက္ေသာအခါ ရဲသီဟက အခန္းထဲ ဝင္သြားကာ ၫႊန္ၾကားခ်က္ေပးၿပီး ရဲရင့္ က ဓားစာခံမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ေနပါ သည္။ ထိုသို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္ ၾကား ကပင္ အဘြားအိုတစ္ဦး ထိုင္ရာမွ ထလာ ၿပီး ရဲရင့္အား ေလယာဥ္ ျပန္ေပးဆြဲပါက မိမိတို႔ အိမ္အေရာက္ ေနာက္က်မွာမို႔ ျပန္ေပးမဆြဲရန္ ေျပာၾကားသလို လူလတ္ ပိုင္း ခရီးသည္ တစ္ဦးကလည္း ေအာ္ဟစ္ ရန္ေတြ႕ရာ ေလယာဥ္ေမာင္က ခရီးသည္ မ်ား မိမိတို႔ေနရာမွာပင္ ၿငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေနဖို႔ဝင္ေရာက္သတိေပး ေျပာဆိုရပါ သည္။ ယခုလို ေလယာဥ္ေမာင္ ၾကားဝင္ သတိေပး ေျပာဆိုၿပီးသည့္ေနာက္ ေလ ယာဥ္တြင္း အေျခအေနမွာ ျပန္လည္ ၿငိမ္သက္သြားခဲ့ပါသည္။
ထိုေနာက္ ေလယာဥ္မႉးႏွင့္ ထိုင္း အာဏာပိုင္မ်ား ၫွိႏႈိင္းရာတြင္ အဆင္ မေျပေသာေၾကာင့္ ထိုင္းေလပိုင္နက္ထဲမွာ တစ္နာရီခန္႔ ပ်ံသန္းခဲ့ရၿပီးမွ ယူတာေပါင္ ေလဆိပ္၌ ဆင္းသက္ခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။အဆိုပါ ေလယာဥ္ျပန္ေပးဆြဲမႈ ေၾကာင့္ ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟတို႔ကို တစ္ည တာအိပ္စက္ခြင့္ ေပးခဲ့မိေသာ စည္ပင္ ဝန္ထမ္း ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ဦးႏွင့္ ေလယာဥ္ လက္မွတ္ ပြဲစားတို႔ အဖမ္းခံခဲ့ ရေလ သည္။ ထိုအျပင္ ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟတို႔ တည္းခိုခဲ့ၾကေသာ စံကားဝါ တည္းခို ခန္းမွ ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ ျပန္ေပး အဆြဲခံရသည့္ေန႔က ေလယာဥ္ကြင္းမွာ တာဝန္က်ေသာ ဝန္ထမ္းအားလုံး ေခၚယူ အစစ္ေဆး ခံခဲ့ရပါသည္။ စစ္ေဆး ေမးျမန္းမႈမ်ား အၿပီးမွာ ထိုေန႔က ေလယာဥ္ကြင္း၌ တာဝန္က်ေသာ ဝန္ထမ္းတခ်ိဳ႕ အလုပ္ထုတ္ခံရေလ သည္။
ေနာက္ထပ္ထို ေလယာဥ္ျပန္ေပးမႈ တြင္ မဆီမဆိုင္ ေခၚယူ စစ္ေဆးခံရသူ တစ္ဦးမွာ ထိုခရီးစဥ္၌ ခရီးသည္အျဖစ္ လိုက္ပါခဲ့ေသာ ကိုေဌးလႈိင္ဦး ျဖစ္ပါ သည္။ ကိုေဌးလႈိင္ဦးမွာ ရဲရင့္၊ ရဲသီဟ တို႔ႏွင့္ အသက္အ႐ြယ္ မတိမ္းမယိမ္း ျဖစ္ၿပီး လူငယ္ခ်င္းမို႔ ၿမိတ္ေလဆိပ္မွာ အဖြဲ႕က် သြားပါသည္။ ၅-၁၀-၈၉တြင္ ေလယာဥ္ Flight Cancel ျဖစ္ေသာအခါ သူတို႔သုံးဦး ေလယာဥ္ကြင္းမွ ကား တစ္စီးတည္း အတူ ငွားစီးၿပီး အိမ္ျပန္ ခဲ့ပါသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ၆-၁၀-၈၉ မွာလည္း ေလယာဥ္ကြင္းမွာ ၎တို႔သုံးဦး တပူးတြဲတြဲမို႔ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ လာေသာ ဓားစာခံမ်ားက ယူတာေပါင္ ေလဆိပ္တြင္ လာေရာက္ႀကီးၾကပ္ေနေသာ ျမန္မာစစ္သံမႉးအား ကိုေဌးလႈိင္ဦးသည္ ရဲရင့္ ရဲသီဟတို႔ ႏွစ္ဦးႏွင့္ အလြမ္းသင့္ ေၾကာင္း ဝိုင္းဝန္း ေျပာျပၾကရာ စစ္သံ မႉးက ကိုေဌးလႈိင္ဦးအား ယူတာေပါင္ ေလဆိပ္၌ ၁၅မိနစ္ခန္႔ စစ္ေဆးခဲ့ပါ သည္။ ထိုအျပင္ စစ္သံမႉး၏ သတင္းပို႔မႈ ေၾကာင့္ မဂၤလာဒုံေလဆိပ္သို႔ ျပန္ေရာက္ ေသာအခါ ကိုေဌးလႈိင္ဦးအား ေထာက္ လွမ္းေရးက ၅ မိနစ္ခန္႔ စစ္ေဆး ခဲ့ပါ သည္။ သို႔ေသာ္ ကိုေဌးလႈိင္ဦးသည္ ရဲရင့္ ရဲသီဟတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္မႈ မရွိ ေၾကာင္း စစ္ေဆးေတြ႕ရွိရသျဖင့္ ျပန္ လည္ လႊတ္ေပးခဲ့ပါသည္။
အလားတူပင္ ၁၀-၁၁-၉၀တြင္ ျမန္မာေက်ာင္းသား ႏွစ္ဦးက ဘန္ ေကာက္မွ ရန္ကုန္သို႔ ထြက္ခြာလာေသာ ထိုင္းေလေၾကာင္းပိုင္ TG၃၀၅ ေလယာဥ္ ကို အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ ကာလကတၱားၿမိဳ႕သို႔ ျပန္ေပးဆြဲသြားၿပီး အိႏၵိယ အစိုးရထံ လက္နက္ခ်ခဲ့ပါသည္။ ဤေလယာဥ္ ျပန္ေပးဆြဲမႈသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ျပင္ပ၌ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ၿမိတ္ေလယာဥ္ ျပန္ေပးဆြဲမႈေလာက္ လူသိမမ်ား ခဲ့ေပ။ ဘာလိုလိုႏွင့္ ယခုဆို အဆိုပါ ေလယာဥ္ ျပန္ေပးဆြဲမႈ ျဖစ္ပြားခဲ့တာ (၂၇)ႏွစ္ ရွိခဲ့ေလၿပီ။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ေတြ ဘယ္ ေလာက္ ေျပာင္းေျပာင္း ဆပ္ျပာမႈန္႔ဘူး ေလး တစ္လုံးျဖင့္ ေလယာဥ္ တစ္စီးလုံး ကို ျပန္ေပးဆြဲခဲ့ၾကေသာ ရဲရင့္ႏွင့္ ရဲသီဟ တို႔၏ ဟိတ္ ဟန္မွင္ေမာင္း ေကာင္းပုံမွာ ၿမိတ္သူၿမိတ္သားမ်ားအတြက္ ေျပာစမွတ္ တြင္ခဲ့ရသလို ကမၻာ့ေလယာဥ္ျပန္ေပးဆြဲမႈ သမိုင္းမွာ လည္း မွတ္တမ္းတင္ထိုက္ေသာ ထူးျခား ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
