လက္ရွိကာလတြင္ ပညာေရးဟု ေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ အားလံုး၏ စိတ္ထဲ တန္းၿပီးေပၚလာသည္မွာ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ျဖစ္သည္။
မိဘ၊ ဆရာ၊ ေက်ာင္းသား၊ ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟအားလံုးက ထိုသို႕ပင္ ျမင္ၾကသည္။
ပညာေရးကို ဘ၀ေနနည္းအတြက္ သင္ယူျခင္းဟု ျမင္သူမရွိသေလာက္ ရွားေပသည္။
ပညာေရးကို အလုပ္အတြက္ဟု ျမင္သူမ်ား၏ ဘ၀အခ်ိန္ကို တြက္ၾကည့္ သည့္အခါ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ကို အလုပ္ရရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ကို အလုပ္လုပ္ရင္း ကုန္ဆံုးသြားသည္။
သို႔ေသာ္ ဘ၀ေနနည္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး သင္ၾကားျခင္း၊ သင္ယူျခင္း၊ ေဆြးေႏြးအခ်ိန္ေပးျခင္း မရွိ။
ပညာမ်ားစြာ တတ္သည္။
ပစၥည္းဥစၥာမ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္သည္။
သို႔ေသာ္ ဘ၀ကို မည္သို႔ မည္ပံု ေအးေအးၿငိမ္းၿငိမ္း ျဖတ္သန္းရမည္၊ သတၱ၀ါမ်ားႏွင့္ သဘာ၀တရားႏွင့္ မည္သို႔ ညီညႊတ္မွ်သစြာ ေနထိုင္ရမည္ကိုမူ မသိ။ သိလွ်င္လည္း မယံုၾကည္။ ယံုၾကည္ေသာ္လည္း မည္ကာမတၱမွ်သာျဖစ္ၿပီး မက်င့္ၾကံၾက။
စာသင္ေက်ာင္းမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ မိသားစုသည္လည္းေကာင္း၊ ဘာသာေရး ေက်ာင္းေတာ္မ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ အစိုးရမ်ားသည္လည္းေကာင္း မ်ားစြာ အေရးႀကီးေပသည္။
လက္ရွိအေျခအေနတြင္ ထို ေထာက္တိုင္းႀကီး ၄ ခုစလံုး ၿပိဳက်ေနသည့္ အေနအထား ျဖစ္သည္။
အင္မတန္ စိုးရိမ္ဖြယ္ေကာင္းေပသည္။
ရွင္သန္ျခင္းသည္ အလုပ္အတြက္သက္သက္မဟုတ္သည္ကို သတိျပဳေစ လိုပါသည္။
အယ္ဒီတာ (စက္တင္ဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၉)
