အေနအထားကေတာ႔ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ အလုပ္မွာ တိုင္းတာ တဲ့စံ ဆိုတာကိုက စနစ္တက် မရွိတဲ့အထဲ တခါတေလ အႀကီးအက်ယ္ ႀကိဳးက နီခ်င္ေသးတယ္။ ဆိုေတာ့ အလုပ္လုပ္ ၾကရတာ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းသည္ ထက္ ေကာင္းေနတာ အေသအခ်ာပါပဲ။
ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲ ႏိုင္ငံတစ္ခု ျဖစ္တဲ့ ျပည္ ျမန္မာမွာ အရာရာဟာ တစ္ေခတ္မက ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့တာ အေသအခ်ာေပါ့။ ခုလို ပြင့္လင္း လာတဲ့တစ္ေခတ္မွာ ဟိုး အေရွ႕ကို ေျပးႏိုင္ပါမွ တိုးတက္မဲ့အေန အထားမွာ တာ၀န္ယူ၊ တာ၀န္ခံမႈနဲ႕ လုပ္ၾကရမွာေတြ မ်ားလွပါတယ္။ တာ၀န္ယူမႈ တာ၀န္ခံမႈ မရွိၾကတဲ့အခါ အရာရာ ဟာ ေရွ႕ဆက္မရပါဘူး။
တာ၀န္ယူၾက တာ၀န္ခံၾကရင္ လုပ္ သင့္လုပ္ထိုက္တာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့ အထဲ၊ လုပ္မိတဲ့သူေတြပဲ ေခ်ာက္က်ေန တာ ေတြ႕လာရတယ္။ သို႕ေသာ္ မလုပ္ မရႈပ္မျပဳတ္ အေခ်ာင္ေနတဲ့သူေတြပဲ ခပ္လ်ိဴလိ်ဴေလး လုပ္တယ္ဆိုရံုလုပ္ သက္သာေအာင္ေနရင္း အေနေခ်ာင္ ေနတာ ေတြ႕ရသလို၊ အဲသည္ အေနေခ်ာင္ သလိုေနတဲ့သူေတြက အမွန္တကယ္ အနစ္နာခံ ရုန္းရင္းက ေခ်ာက္က်တဲ့ သူေတြကို အေနမတတ္ရွာဘူးရယ္လို႕ ရယ္သြမ္းေသြးေနၾကတာဟာလည္း အေျခအေန ေကာင္းတစ္ရပ္ေတာ႔ မဟုတ္ျပန္ဘူး။
ႏိုင္ငံအတြက္ အလုပ္လုပ္လိုေပမဲ႕ အဲသလို ျဖဳတ္ ထုတ္ သတ္ ကြန္ျမဴနစ္ ၀ါဒ ဆန္ဆန္ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေန အထားကို ပါးရည္နပ္ရည္နဲ႕ မကိုင္ တြယ္တတ္တဲ့ အေျခအေနမွာ အျပင္ကပဲ ရပ္ၾကည့္ေနလိုၾကေတာ့တဲ့ လူတန္းစား ေတြ မ်ားလာတာဟာလည္း အေျခအေန ေကာင္းေတာ့ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရလာတဲ့ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေတြဟာ ပညာ ရွင္ေတြကို တန္ဖိုးမထား၊ မယံုၾကည္ ကိုယ္တိုင္လည္း မလုပ္တတ္ မကိုင္ တတ္တဲ့ အေျခအေနဟာ စိုးရိမ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။
အထက္နဲ႕ေအာက္ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈ ပ်က္ျပားေနတဲ့ အေန အထားမွာ ဘယ္လိုမ်ား တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ေမွ်ာ္လင္႔ႏိုင္ၾကပါမလဲ။ စိုးရိမ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။
ဆရာ ေမာင္မိုးပြင့္ကေတာ့ အဲသည္ အေနအထားကို ကၽြမ္းက်င္ ပညာရွင္နဲ႕ ပညာရွိအၾကား တာ၀န္ယူမႈ တာ၀န္ခံမႈ ပ်က္ျပားေနျခင္းရယ္လို႕ ႏွစ္ပိုင္း ခြဲျခား ေထာက္ျပတယ္။
အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ကိုင္တဲ႔အခါ စီမံခ်က္နဲ႕ ေျမျပင္ အေျခအေန ကြာဟ ခ်က္ ရွိေနတတ္တယ္။ အဲသည္ အေျခအေနကို အဆင္႔တစ္ခုက တာ၀န္ခံ အလုပ္လုပ္ေပးဖို႕လိုအပ္တယ္။ ႀကိဳးနီ စနစ္အရ ရွိေနတတ္တဲ့ အဟန္႕အတား အတားအဆီး တစ္ရပ္ကို အေျခအေန အေၾကာင္းျခင္းရာတစ္ရပ္အေပၚ မူတည္ ၿပီး ေတြးေတာခ်င့္ခ်ိန္ ပိုင္းျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အဆင့္တစ္ခုက တာ၀န္ယူ၊ တာ၀န္ခံႏိုင္ ဖို႔ လိုအပ္တယ္။ အဲသည္ Flexibility လို႕ ေခၚရမဲ႕ ေျပာင္းလြယ္ ျပင္လြယ္မဲ႕ တာ၀န္ယူ၊ တာ၀န္ခံႏိုင္မဲ႕ အဆင့္ တစ္ခု ကို ယံုၾကည္စြာထားဖို႕ လိုအပ္ေနတာ အမွန္ပါပဲ။
ပညာရွင္ေတြက အမွန္တကယ္ ျဖစ္ေနပ်က္ေနတာ အဲသလို ရွိေနတယ္။ ဘယ္လို လုပ္သင့္တယ္ စသျဖင့္ ကိုယ္ က်ိဳးမပါဘဲ အရွိအတိုင္း ေျပာဆိုေဆြး ေႏြးတင္ျပလာတဲ့ အေနအထားတစ္ရပ္ကို နားလည္းေထာင္ တာ၀န္လည္းယူႏိုင္မဲ့ အဆင့္သည္ တစ္ေခတ္မွာ မရွိပါဘူး။
အဲသလို အျမင္နဲ႕ ေရွ႕ေျပးၿပီး လုပ္ႏိုင္တဲ႕ ပညာရွင္ေတြ ေျခေခ်ာ္ၾကတာ မ်ားလွပါတယ္။ သည္ေတာ့ ပညာရွင္ ေတြဟာ အဲသည္ အေျခအေနေတြမ်ိဳးမွာ ဘယ္သူကမွ အႏၱရာယ္ ရွိတန္ေခ်ကို ၽြင်ု ယူၿပီး အလုပ္မလုပ္ၾကေတာ့ပါဘူး။ အဲသည္မွာ အလုပ္ေတြ မျဖစ္ၾကေတာ႔ပါ ဘူး။
အလုပ္တစ္ခုကို တာ၀န္ယူ လုပ္ၾက တဲ့သူေတြဟာ အျမင္သန္ဖို႕ လိုသလို လိုအပ္လာရင္ တာ၀န္ခံ ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ႕ ေျဖရွင္း တတ္တဲ့သူေတြျဖစ္ဖို႕ လိုပါ တယ္။
ဆိုပါစို႕။
ေ၀းလံေခါင္ဖ်ား ေဒသေတြအတြက္ အေဆာက္အဦ ေဆာက္လုပ္ဖို႕နဲ႕ ၿမိဳ႕ျပနဲ႔ မေ၀းတဲ့ေဒသမွာ အေဆာက္အဦ ေဆာက္ လုပ္ဖို႕ တင္ဒါ ေခၚၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ ေ၀းလံေခါင္ဖ်ားတဲ့ေနရာ အတြက္ တင္ဒါ၀င္မၿပိဳင္ၾကေတာ့ တာေၾကာင့္ အဲသည္ ဘတ္ဂ်က္ေတြ ျပန္အပ္ေနၾကရတာမ်ိဳး သည္ဖက္ေခတ္ မွာ မ်ားပါတယ္။ ေဒသ အေနအထား ေျမျပင္ အေျခအေနအရ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းေတြအတြက္ အခက္အခဲ ရွိေန ေသာ္လည္း ပံ့ပိုးကူညီမႈ မရပါဘဲ ကုမ္ၸဏီ အေနနဲ႕ သေဘာတူညီ ခ်က္ပါ စည္းကမ္း ခ်က္အတိုင္း လုပ္ရမွာပဲ။ အဲသည္အတိုင္း မလုပ္ရင္ အေရးယူမွာပဲ စသျဖင္႕ သေဘာထား ေတြနဲ႕ အျမင္ေတြအၾကားမွာ ေခါင္းခံသူ မရွိလို႕ ေ၀းလံေခါင္ဖ်ား အတြက္ခ်ေပးတဲ႕ ဘတ္ဂ်က္ေတြ ျပန္အပ္ ရတာမ်ိဳးက နစ္နာလွပါတယ္။
အရင္က အဲသည္ အခက္အခဲကို ဘယ္လို ေျဖရွင္းၾကပါသလဲ။ တင္ဒါ ခ်ေပးတဲ့အခါ အနီးက အက်ိဳးအျမတ္ရ ႏိုင္တဲ့လုပ္ငန္းတစ္ခုနဲ႕ ခက္ခဲႏိုင္တဲ႕ ေဒသက လုပ္ငန္းတစ္ခု တြဲၿပီး ခ်ေပး တာမ်ိဳး။ လုပ္ငန္းရွင္ဖက္ကုိ ႏိုင္ငံ့အက်ိဳး အတြက္ လုပ္ကိုင္ေပးပါ လို႕ ေမတ္ၱာရပ္ခံ တာမ်ိဳးနဲ႕ တြဲဖက္ တာ၀န္ေပးလို႕ ေျဖရွင္းၾကရတယ္။
တင္ဒါ စည္းမ်ဥ္းကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး အဂတိတရား ရွိတန္ေပမဲ့အမွန္ ေစတနာ ထားၿပီး အလုပ္လုပ္ဖို႕နဲ႕ အလုပ္ျဖစ္ဖို႕ လုပ္ကိုင္တဲ့ အေျခအေနတစ္ရပ္ကို ျခြင္းခ်က္ထား လက္ခံသင့္ပါတယ္။ သည္အေနအထား အခက္အခဲေတြ အတြက္ တာ၀န္ခံ ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ႕ တာ၀န္ယူႏိုင္တဲ့ အႀကီးအကဲေတြ မွာ အျမင္နဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသင့္ပါတယ္။
ဒါဟာ ဥပမာ တစ္ခု အေနနဲ႕ ေျပာ တာပဲ ျဖစ္တယ္။ အဲသလို အလုပ္ျဖစ္ဖို႕ လုပ္ၾကရတဲ့ အေနအထားေတြ ဌာန တိုင္းမွာ ရွိေနမွာ မလြဲပါဘူး။ ေဆးရံု တစ္ရံုမွာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တဲ႕ ေမ႔ေဆးလို ေဆးေတြဟာ တင္ဒါ လာမၿပိဳင္ပါဘဲ ဘယ္လို စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြနဲ႕ အညီ ရေအာင္ လုပ္ေနၾကရလဲ။ ဘတ္ဂ်က္ က်မလာမီ စပ္ၾကားမွာ ဘယ္လိုအေနအထားေတြနဲ႕ ေဆးေတြ ျပတ္မသြားေအာင္ စီမံေနၾကရလဲ စတဲ႕ အေမးေတြ အတြက္ အေျဖေတြက ရွင္းပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ ကိစ္ၥနဲ႕ အေရး အရာေတြဟာ Risk ကို ရယူၿပီး တာ၀န္ ယူ တာ၀န္ခံေနၾကရတယ္ ဆိုတာဟာ ပညာရွင္ေတြမွပဲ သိႏိုင္မဲ့ ကိစ္ၥေတြ ျဖစ္ တယ္။
သည္အေနအထားမ်ိဳးမွာ လူငယ္ လည္း ျဖစ္၊ တက္ၾကြစြာနဲ႕ ဌာနအတြက္ သာမက ႏိုင္ငံအတြက္ပါ လိုအပ္တဲ႕ ေဆး၀ါးေတြ ရရွိႏိုင္ဖို႕ တီထြင္ႀကံဆရင္း အလုပ္လုပ္တဲ႔ BPI ေဆး၀ါးစက္ရံုက လူငယ္ စက္ရံုမွဴးကို အေရးယူတဲ့ အျဖစ္ မ်ိဳးေတြေၾကာင္႕ အဲသလို တာ၀န္ယူ တာ၀န္ခံၿပီး အလုပ္လုပ္မဲ႕ ၀န္ထမ္းေတြ အတြက္ စိတ္ပ်က္စရာ အျဖစ္မ်ိဳး ျဖစ္ၿပီး ႀကိဳးနီ စနစ္နဲ႕သာ မလုပ္မရႈပ္မျပဳတ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သြားၾကေတာ့မယ္ဆိုတဲ႕ အေတြးေတြဟာ ႏိုင္ငံ့အတြက္ နစ္နာ ေစလွပါတယ္။ သည့္အတြက္ ဘယ္သူ ကမွ တာ၀န္ခံၿပီး အလုပ္ေတြကို တြင္ဖို႕ ေက်ာ္ၿပီး လုပ္ခ်င္စိတ္ ရွိမွာ မဟုတ္သလို ျဖစ္လာသမွ်အတြက္ ဘယ္သူကမွ တာ၀န္ခံၾကမယ္ မထင္ပါဘူး။ ေဆးရံု ေတြမွာ ေဆး၀ါး ျပတ္လပ္လို႔ ဘတ္ဂ်က္ မက်ခင္ကာလေတြမွာ ဘယ္လို ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းၾကမလဲဆိုတဲ႕ အေတြးေတြနဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ ရွိမ လာရင္ နစ္နာမွာက ျပည္သူေတြပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။
ဒါေၾကာင္႕လည္း ပညာရွင္ေတြ ရယ္လို႕ ဆိုရမဲ႕ လူတန္းစားေတြအေနနဲ႕ သိပၸံနည္းက် တြက္ခ်က္ တင္ျပလာတဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အေပၚက ေခါင္းခံ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္မဲ့ ပညာရွင္မဟုတ္တဲ့ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ဥာဏ္နဲ႕ လိုအပ္ တယ္လို႕ ဆိုတာပဲျဖစ္တယ္။ ပညာရွင္ ေတြ တတ္သေလာက္ နည္းပညာပိုင္း အရာရာကို ပညာရွိေတြ ကၽြမ္းက်င္ဖို႕ မလိုပါဘူး။ သူတို႕ ေျပာတာ အမွန္ ဟုတ္ မဟုတ္ ထပ္ဆင့္ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္မဲ႕ အႀကံေပးအဖြဲ႕ရဲ႕ အႀကံရယူလိုရင္ ရယူျပီး ဖြင့္ထားတဲ႕ အျမင္နဲ႕ တာ၀န္ခံ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္ၾကဖို႕ လိုအပ္တယ္။
တစ္ေခတ္ တစ္ခါကေတာ႕ အဲသည္ အဆင္႕ကို စစ္တိုင္းမွဴးအဆင့္ေတြ နဲ႕ ခ်င့္ခ်ိန္ ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္။ သည္ဖက္ တစ္ေခတ္မွာ ေတာ့ တည္ဆဲ ဥပေဒေတြနဲ႕ ဆံုးျဖတ္ဖို႕ စနစ္တစ္ခုကို အကူးအေျပာင္း ကာလလို႕ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဟိုးေခတ္ ေဟာင္း ကာလ ကတည္းက အသံုးျပဳ လာတဲ့ဥပေဒနဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ေျပာင္း လဲဖို႕ လုပ္ေနရင္းကာလမွာ အဲသည္ အဆင့္တစ္ခုက ေဘာင္အတြင္းက စနစ္တက် တာ၀န္ယူ တာ၀န္ခံေပးႏိုင္ဖို႕ လိုအပ္တယ္။ အဲသည္အဆင္႕ကို ဘယ္ အဆင့္ထား သတ္မွတ္မလဲ။ တိုင္းနဲ႕ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အဆင့္လား၊ ျပည္ေထာင္စု ၀န္ႀကီးအဆင့္လား၊ သမ္ၼတအဆင့္လား စဥ္းစားဖို႕ လိုအပ္ ပါတယ္။ ခုအေနအထားကေတာ့ ျပည္ေထာင္စု ၀န္ႀကီးသည္လည္းေကာင္း၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သည္လည္းေကာင္း အျဖဳတ္ခံ ရ၊ တရားစြဲခံရနဲ႕ ဆိုေလေတာ့သည္ အဆင္႕ကိုလည္း ယံုၾကည္မႈ မထားတာ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ တာ၀န္ယူ တာ၀န္ခံ လို႕ မရတာ ေတြ႕ၾကရတယ္။
ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲ ႏိုင္ငံတစ္ခု ျဖစ္တဲ႕ ျပည္ျမန္မာမွာ အရာရာဟာ တစ္ေခတ္ မက ေနာက္က်က်န္ေနခဲ႕တာ အေသ အခ်ာေပါ႕။ ခုလို ပြင္႕လင္းလာတဲ႕ တစ္ေခတ္မွာ ဟိုးအေရွ႕ကို ေျပးႏိုင္ပါမွ တိုးတက္မဲ႕ အေနအထားမွာ တာ၀န္ယူ၊ တာ၀န္ခံမႈနဲ႕ လုပ္ၾကရမွာေတြ မ်ားပါ တယ္။
ဟိုးဖက္ တစ္ေခတ္မယ္သည္ စက္ရံုကို ဘယ္သူ႕ကို လႊဲေျပာင္းေပး လိုက္ပါ ဆိုတဲ႕ အမိန္႔နဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္ပဲ ေပးခဲ႕ျပီး အဲသည္ ညႊန္ၾကားခ်က္ကို ေဘာင္၀င္ေအာင္ ေအာက္က ၀န္ထမ္း ေတြက ေဘာင္အတြင္း အတင္းသြတ္ သြင္း လုပ္ေဆာင္ၾကရတဲ့ ေခတ္တစ္ ေခတ္ကို ျဖတ္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။
သည္ဖက္ တစ္ေခတ္မွာပဲ ဟိုး ရွမ္းေျမာက္ အစြန္အဖ်ားနဲ႕ ကရင္ ေဒသအခ်ိဳ႕မွာ ၿမိဳ႕ျပ ေတြထက္ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ၿပီး သူ႕ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရး သူ႕ဘာသာ သူတာ၀န္ယူ၊ တာ၀န္ခံျပီး သူ႕အခ်ဳပ္အျခာအာဏာနဲ႕သူ လက္ နက္ပါ ကိုင္ၿပီး လုပ္ေနၾကတာကိုလည္း သည္ဖက္က ျမင္ေနၾကရတယ္။ အဲသည္ ေလာက္ စည္းလြတ္ေဘာင္ေက်ာ္ အေန အထားနဲ႕ ေခတ္ေတြ ျဖတ္ခဲ႕ရဖူးသလို သည္မွာဖက္ေခတ္မွာလည္း အခ်ိဳ႕ေဒသ ေတြမွာ လြတ္လပ္စြာ ဖြံ႕ျဖိဳးေနၾကတယ္။
အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ကိုင္တဲ႔အခါ စီမံခ်က္နဲ႕ ေျမျပင္ အေျခအေန ကြာဟ ခ်က္ရွိေနတတ္တယ္။ အဲသည္အေျခ အေနကို အဆင္႔တစ္ခုက တာ၀န္ခံ အလုပ္လုပ္ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ ႀကိဳးနီ စနစ္အရ ရွိေနတတ္တဲ႕ အဟန္႕အတား အတားအဆီးတစ္ရပ္ကို အေျခအေန အေၾကာင္းျခင္းရာ တစ္ရပ္အေပၚ မူ တည္ ျပီး ေတြးေတာခ်င့္ခ်ိန္ ပိုင္းျဖတ္ႏိုင္တဲ႕ အဆင့္တစ္ခုက တာ၀န္ယူ၊ တာ၀န္ခံ ႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။ အဲသည္ ၤူနထင-ဘငူငအပ လို႕ ေခၚရမဲ့ေျပာင္းလြယ္ ျပင္လြယ္မဲ႕ တာ၀န္ယူ၊ တာ၀န္ခံ ႏိုင္မဲ႕ အဆင့္တစ္ခုကို ယံုၾကည္စြာ ထားဖို႕ လိုအပ္ေနတာ အမွန္ပါပဲ။
ခုအေနအထားက ဘယ္သူကမွ ဘယ္သူ႕ကို တာ၀န္ယူ တာ၀န္ခံဖို႕ မရွိ ၾကသလို မရဲၾကသလို ျဖစ္ေနၾကတယ္။ လက္နက္ကိုင္ထားတဲ႕ ေဒသ အခ်ိဳ႕က လြဲရင္ တရားဥပေဒ ေဘာင္အတြင္းက အလုပ္လုပ္ေနသူေတြအဖို႕က အခက္အခဲ အၾကပ္အတည္းေပါင္းစံုနဲ႕ ႀကိဳးနီ၊ ႀကိဳး၀ါေတြ ရႈပ္လို႕ ေရွ႕ဆက္မရ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ သည္မွာဖက္က ေရ လုပ္ငန္း လုပ္ေနသူေတြကိုပဲ ၾကည္႕ပါ ေလ။ တာ၀န္ယူ တာ၀န္ခံမႈ အခက္အခဲ ေတြၾကား တရား၀င္ ငါးဖမ္းခြင္႕ မရပါဘဲ ခက္ခဲေနၾကတတ္တာ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။
စည္းလြတ္ ေဘာင္ေက်ာ္သာ မဟုတ္ပါလွ်င္ ေဒသအလိုက္ ေဒသႏၱရ အေျခအေနနဲ႕ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြရွိၿပီး တာ၀န္ယူ တာ၀န္ခံမႈနဲ႕ တိုးတက္ေအာင္ တာ၀န္ခံ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ၾကမဲ့ေခတ္နဲ႕ အထက္နဲ႕ေအာက္ အတြင္းနဲ႔အျပင္ ညီညြတ္စြာ လက္တြဲ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ၾကမဲ႕ အခါမ်ိဳး ျဖစ္လာဖို႕ေတာ့ေမွ်ာ္လင့္မိ ပါရဲ႕။
ကိုရိုးေဆး
