ယခင္အပတ္မွ အဆက္
ထား၀ယ္ရွိ ထိုင္းရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈစီမံကိန္းမ်ား
ထိုင္းစီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ထား၀ယ္နဲ႔ မစိမ္းပါဘူး။ စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကာလကတည္းက ထား၀ယ္ေဒသဟာ ထိုင္းရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ စီမံကိန္းေတြနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ရွိခဲ့တာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေရနံနဲ႔ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈလုပ္ငန္း စီမံကိန္းေတြမွာ ထိုင္းေတြက ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြ ကတည္းကေန ပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အဦးဆုံးျဖစ္တဲ့ ရတနာ၊ ဒုတိယျဖစ္တဲ့ ရဲတံခြန္နဲ႔ တတိယျဖစ္တဲ့ ေဇာတိက သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္း စီမံကိန္းေတြဟာ ထား၀ယ္ခ႐ိုင္တစ္ခု တည္းမွာတည္ရွိၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕စြမ္းအင္ လိုအပ္ခ်က္ကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ကာလကတည္းကေန ယေန႔အထိ အေထာက္အပံ့ျပဳေနတဲ့ စီမံကိန္းႀကီးေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ စာဖတ္သူေတြ သိၿပီး သား ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈ ညံ့ဖ်င္းခဲ့လို႔ သယံဇာတကို ဖင္ခုထိုင္ၿပီး က်ိန္စာသင့္ေနရတဲ့ ျမန္မာ ျပည္မွာ အဆိုးဆုံးကေတာ့ တနသၤာရီတိုင္း ျဖစ္တယ္လို႔ပဲ ဆိုလိုက္ခ်င္တယ္။
ထား၀ယ္က ထိုင္းစီမံကိန္းလို႔ေျပာ ရင္ ဦးရဲေအာင္တို႔ ခေမာင္းသြယ္သားေတြ ထဲထဲ၀င္၀င္ လႈပ္ရွားခဲ့ရတဲ့ အျခားစီမံ ကိန္းႏွစ္ခု ရွိေသးတယ္။ ဟိႏၵား ခဲမျဖဴ-အၿဖိဳက္နက္သတၱဳတြင္းစီမံကိန္းနဲ႔ ဘန္းေခ်ာင္းေက်ာက္မီးေသြးမိုင္းတြင္း။ ၁၉၉၉ခုႏွစ္မွာ ထိုင္းအေျခစိုက္ ျမန္မာ ပြန္ပီပက္ကုမ္ၸဏီက အျပည့္အ၀လုပ္ကိုင္ ခြင့္ရရွိခဲ့တဲ့ ဟိႏၵားသတၱဳတြင္းက ေဒသ ေနျပည္သူေတြနဲ႔ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ အတြက္ပါ ျပႆနာေတြ အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ကာလေတြက လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡေတြေၾကာင့္ ေနရပ္ စြန္႔ခြာထြက္ေျပးၾကရေတာ့ ဦးရဲေအာင္တို႔ ခေမာင္းသြယ္သားေတြ ေတာင္သုံးလုံးနဲ႔ ဟိႏၵားေက်း႐ြာေတြမွာ ခိုလႈံခဲ့ၾကတယ္။ ဟိႏၵားဟာ ဦးရဲေအာင္တို႔အတြက္ ေကၽြး ေျမ ျဖစ္ခဲ့ရဖူးတယ္။ ေျမာင္းၿပိဳ႐ြာဟာ ခေမာင္းသြယ္ေဒသက ကေထာင္းနီ၊ ကလစ္ႀကီးစတဲ့ ေက်း႐ြာေတြက ကရင္ တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္ ခိုလႈံရာျဖစ္ခဲ့ တယ္။ ေက်းဇူးရွိတဲ့ေျမ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဟိႏၵားသတၱဳတြင္းကို ထိုင္းႏိုင္ငံပိုင္ ျမန္မာပြန္ပီပက္ကုမၸဏီလုပ္ကိုင္ခြင့္ရ ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ဦးရဲေအာင္တို႔ရဲ႕ ေကၽြး ေျမျဖစ္တဲ့ ေျမာင္းၿပိဳဟာ ဥပေဒလိုက္နာ မႈအားနည္းတဲ့ ျမန္မာပြန္ပီပက္ကုမၸဏီ ေၾကာင့္ ထိခိုက္ပ်က္စီးမႈေတြအမ်ားအျပား ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ သတ္ၱဳတြင္းနဲ႔ကုမ္ၸဏီ အၾကား တရားစြဲဆိုမႈေတြ ျဖစ္ၾကရတယ္။ ေနာက္ဆုံး မိမိႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ေတြေၾကာင့္ သက္ဆိုင္ရာေက်း႐ြာက ေဒသေနျပည္သူလူထုအမ်ားနဲ႔ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိခိုက္ပ်က္စီးမႈေတြ အတြက္ တာ၀န္ယူေျဖရွင္းေပးဖို႔အတြက္ ထိုင္းအစိုးရကို ထုိင္းအမ်ိဳးသားလူ႕အခြင့္ အေရးေကာ္မရွင္ကေနတဆင့္ ဦးရဲေအာင္ တို႔ တိုင္ၾကားခဲ့ၾကတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ႏိုင္ငံေရး ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ လူထု လႈပ္ရွားမႈမ်ား
တကယ္ေတာ့ ဟိႏၵားသတၱဳတြင္း ျပႆနာဟာ ထား၀ယ္ေဒသမွာ ႏိုင္ငံ ျဖတ္ေက်ာ္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ စီမံကိန္းေတြ ေၾကာင့္ ေဒသေနျပည္သူနဲ႔ သဘာ၀၀န္း က်င္ထိခုိက္မႈေတြအတြက္ လူမႈတရား မွ်တမႈ ရရွိေရး ေဒသေနျပည္သူေတြ ႏိုင္ငံျပင္ပကို ထြက္ၿပီးလႈပ္ရွားမႈေတြ ျပဳလုပ္ျခင္းရဲ႕ အစပ်ိဳးခရီးလည္း ျဖစ္ပါ တယ္။
ေနာက္ပိုင္း ဘန္းေခ်ာင္းေက်ာက္မီး ေသြးတြင္းကို တူးေဖာ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ရရွိ တဲ့ ထိုင္းပိုင္ East Star ေက်ာက္မီးေသြး တူးေဖာ္ေရးစီမံကိန္းေၾကာင့္ ေဒသေန ျပည္သူလူထုနဲ႔ သဘာ၀၀န္းက်င္ထိခိုက္မႈ ေတြကိုလည္း ထိုင္းႏိုင္ငံအမ်ိဳးသား လူ႕ အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ကို တင္ျပေတာင္း ဆိုခဲ့ၾကတယ္။ ကမိုေသြးေခ်ာင္းနဲ႔ ဘန္း ေခ်ာင္းတို႔ ေမတၱာၿမိဳ႕မွာ ေပါင္းဆုံၿပီး တနသၤာရီျမစ္မႀကီး ျဖစ္လာတာကို ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဟိႏၵား သတၱဳတြင္းစီမံကိန္းက စြန္႔ပစ္လိုက္တဲ့ ေရဆိုးနဲ႔စြန္႔ပစ္ေျမစာေတြ၊ ဘန္းေခ်ာင္း ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းက ထြက္လာတဲ့ စြန္႔ပစ္ေရဆိုးေတြဟာ တနသၤာရီျမစ္မ ႀကီးထဲကို ေရာက္ပါတယ္။ အဆိုးဆုံးက ေတာ့ ဘန္းေခ်ာင္းေက်ာက္မီးေသြးတြင္း က ၿငိမ္းမရႏိုင္ေအာင္ ေလာင္ေနတဲ့ ေက်ာက္မီးေသြးမီးေလာင္မႈပါ။ ဆိုး႐ြာလွ တဲ့အနံ႔ေတြကို ေဒသေနျပည္သူေတြ ေန႔စဥ္ စကၠန္႔မလပ္႐ႉ႐ႈိက္ေနရျခင္းပါ။ ဒီစီမံကိန္းေၾကာင့္ ေဒသေနျပည္သူေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးကို ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားထိခိုက္ေန တယ္လို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံတကၠသိုလ္က ပညာရွင္ေတြ ဓာတ္ခြဲစမ္းသပ္အတည္ျပဳေပး ထားၿပီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ထိုင္းအမ်ိဳးသားလူ႕အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္က အထက္ပါ စီမံကိန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးအဖြဲ႕ေတြ ကို ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာ ထား၀ယ္ကို ေစလႊတ္ခဲ့တယ္။ ထိုင္း အမ်ိဳးသား လူ႕အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္နာ မင္းႀကီးကိုယ္တိုင္လည္း ဒီစုံစမ္းစစ္ေဆး ေရးခရီးစဥ္ေတြမွာလိုက္ပါၿပီး ေဒသေန ျပည္သူလူထုေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈ ေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။
ထိုင္းအမ်ိဳးသားလူ႕အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္ဟာ စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈအစီရင္ခံ စာေတြကို ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕သက္ဆိုင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာနေတြကို ေပးပို႔ခဲ့ၿပီး ထိုင္းရဲ႕ ႏိုင္ငံျဖတ္ေက်ာ္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈစီမံကိန္း ေတြကို စနစ္တက်ၾကပ္မတ္ႏိုင္ဖို႔ တြန္း အားေပးခဲ့တယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ထိုင္းအစိုးရ အဖြဲ႕ဟာ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ (ထား၀ယ္ေဒသ)အပါအ၀င္ သူ႕ရဲ႕ ႏိုင္ငံ ျဖတ္ေက်ာ္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈစီမံကိန္းေတြကို “စီးပြားေရးနဲ႔ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ စံၫႊန္း”ေတြကို လိုက္နာဖို႔ အမိန္႔ထုတ္ ျပန္ခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဒါဟာ ထိုင္း ႏိုင္ငံမွာ ဥပေဒတစ္ရပ္အျဖစ္ ေရာက္ရွိ မလာေသးတာေၾကာင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ေတြဟာ(သူတို႔)စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ရာ ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္တြင္းဥပေဒေတြကိုသာ လိုက္နာရန္ဆိုတာက ရွိေနျပန္တယ္။
ဦးရဲေအာင္တို႔အတြက္ ကံေကာင္းမႈ တစ္ခုကေတာ့ ျပည္တြင္းမွာ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ အတြင္း ျပ႒ာန္းလိုက္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ ထိခိုက္မႈ ဆန္းစစ္ျခင္းဆိုင္ရာ လုပ္ထုံး လုပ္နည္းပဲ ျဖစ္တယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တုန္း က ျပ႒ာန္းခဲ့တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္း ေရးဥပေဒနဲ႔ အေပၚက ပတ္၀န္းက်င္ ထိခိုက္မႈဆန္းစစ္ျခင္းဆိုင္ရာ လုပ္ထုံး လုပ္နည္းေတြေၾကာင့္ သတ္ၱဳတြင္းစီမံကိန္း ေတြဟာ အရင္လို ထင္တိုင္းႀကဲမရ ျဖစ္ လာခဲ့တယ္။
၂၀၁၅ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေနာက္ပုိင္း တက္လာတဲ့ တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရအဖြဲ႕ ဟာ ဦးရဲေအာင္တို႔လို ေဒသေနျပည္သူ လူထုအစု အဖြဲ႕ေတြ၊ သယံဇာတ စီမံအုပ္ ခ်ဳပ္မႈ ပိုမိုေကာင္းမြန္လာေရးနဲ႔ ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံမႈစီမံကိန္းေတြ တာ၀န္ယူမႈ တာ၀န္ ခံမႈ ေကာင္းမြန္လာဖို႔အေရး လႈပ္ရွား ေဆာင္႐ြက္ၾကတဲ့ အရပ္ဘက္လူမႈအဖြဲ႕ အစည္းေတြနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ဆက္သြယ္ အလုပ္လုပ္လာခဲ့တယ္။ တိုင္းအစိုးရဟာ အရပ္ဘက္လူမႈအဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ ပူး ေပါင္းၿပီး စီမံကိန္းရွိတဲ့ေနရာက ေဒသေန ျပည္သူေတြ သတ္ၱဳတြင္းေတြကို တိုက္ ႐ိုက္၀င္ေရာက္စစ္ေဆးႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္း ေတြကို လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ တယ္။ ရလာဒ္အေနနဲ႔ ဟိႏ္ၵားလို လူမႈဒုကၡ နဲ႔ သဘာ၀၀န္းက်င္ထိခိုက္မႈေတြ အႀကီး အက်ယ္ျဖစ္ေစခဲ့ၿပီး ျပည္တြင္းမွာ ခ်မွတ္ ထားတဲ့ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒနဲ႔လုပ္ထုံး လုပ္နည္းေတြကို လိုက္နာမႈအားနည္းတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံပိုင္ ျမန္မာပြန္ပီပက္ကုမ္ၸဏီရဲ႕ သတၱဳတူးေဖာ္မႈလုပ္ငန္းေတြကို အစိုးရက ရပ္ဆိုင္းပစ္လိုက္တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဒါဟာ ဦးရဲေအာင္တို႔ရွာေဖြေနတဲ့ လူမႈ တရားမွ်တမႈကို ေတြ႕ရွိႏိုင္မယ့္ ရွာပုံ ေတာ္ခရီးရဲ႕အစသာ ျဖစ္ေသးတယ္။
ဦးရဲေအာင္အပါအ၀င္ခေမာင္းသြယ္ သားတစ္စုဟာ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္တုန္းက ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိေနခဲ့ၾကေသး တယ္။ ထိုင္းအမ်ိဳးသားလူ႕အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္က ဦးေဆာင္က်င္းပၿပီး ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံမႈနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ ထုိင္းႏိုင္ငံ၀န္ႀကီး ဌာန အေတာ္မ်ားမ်ားပါ တက္ေရာက္တဲ့ အစည္းအေ၀းကို ဖိတ္ၾကားခံရလို႔ပဲ ျဖစ္ တယ္။
လူမႈတရားမွ်တမႈကို လိုလားတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံသားသုေတသီေတြ၊ လူ႕အခြင့္ အေရးနဲ႔ သဘာ၀၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ လႈပ္ ရွားသူေတြဟာ ဦးရဲေအာင္တို႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြ ေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အရင္အပတ္က ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထိုင္းမိတ္ေဆြ အစုအဖြဲ႕ဟာ လာအို၊ ကေမ္ၻာဒီးယားနဲ႔ ျမန္မာအပါအ၀င္ ျပည္ပထြက္ၿပီး ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံမႈျပဳလုပ္ေနတဲ့ ထိုင္ႏိုင္ငံပိုင္စီးပြား ေရးလုပ္ငန္းေတြရဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႔ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ ထိခိုက္ခံ ရမႈေတြ၊ ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြကို အဲဒီ အစည္းအေ၀းမွာ ေဆြးေႏြးတင္ျပခဲ့ၾက တယ္။ ဟိႏ္ၵားသတ္ၱဳတြင္း၊ ဘန္းေခ်ာင္း ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းနဲ႔ ထား၀ယ္အထူး စီးပြားေရးဇုန္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ မယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့တဲ့ အီတာလ်ံ ထိုင္း ရဲ႕လုပ္ငန္းေတြလည္း အပါအ၀င္ျဖစ္ပါ တယ္။
တကယ္ေတာ့ အထက္ပါအစည္း အေ၀းဟာ “ထိုင္းႏိုင္ငံစီးပြားေရးႏွင့္လူ႕ အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသားအဆင့္ လုပ္ငန္းစဥ္”ကို ပါ၀င္သင့္ ပါ၀င္ထိုက္သူ ေတြနဲ႔ ခ်ျပရွင္းလင္းေဆြးေႏြးတဲ့ပြဲ ျဖစ္ တယ္။ အဲဒီအစီအစဥ္ အတည္ျဖစ္သြား ၿပီးရင္ ထိုင္းရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ စီမံကိန္းေတြ ဟာ ကုလသမဂ္ၢက ခ်မွတ္ထားတဲ့ စီးပြား ေရးနဲ႔လူ႕အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ လမ္းၫႊန္ ခ်က္ေတြကိုလည္း တပါတည္း လိုက္နာရ ဖို႔ ရွိလာပါမယ္။
ဒီတစ္ေခါက္ ခေမာင္းသြယ္သားတို႔ ရဲ႕ခရီးစဥ္မွာ ေနာက္ဆုံးေတြ႕ခဲ့တဲ့ အစိုးရ ဌာနက တရားမွ်တေရးဆိုင္ရာ၀န္ႀကီး ဌာန ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ “အခြင့္အေရးနဲ႔ ပိုင္ဆိုင္မႈဆိုင္ရာ ကာကြယ္ေရးဌာန” အႀကီးအကဲေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆုံမႈကို ဦးရဲေအာင္ ေက်နပ္မိတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ဒီ၀န္ႀကီးဌာနဟာ “ထိုင္းႏိုင္ငံစီးပြားေရးႏွင့္ လူ႕အခြင့္အေရး ဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသားအဆင့္ လုပ္ငန္းစဥ္”ကို ထိုင္းအစိုးရအဖြဲ႕က သက္ဆုိင္ရာ၀န္ ႀကီးဌာနေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ ႐ြက္လာၾကဖို႔အတြက္ ႀကိမ္တို႔ဖို႔ တာ၀န္ လည္း ရွိပါတယ္။ “ဒီကေန႔ေဆြးေႏြးမႈကို ကၽြန္မတို႔၀န္ႀကီးကို တိုက္႐ိုက္တင္ျပပါ မယ္၊ အီတလ်ံ ထိုင္းကုမ္ၸဏီ တာ၀န္ရွိသူ ေတြကိုလည္း ေခၚယူေဆြးေႏြးပါမယ္”လို႔ ဌာနအတြင္းေရးမွဴးရဲ႕ ကတိစကား အတည္ျဖစ္လာဖို႔ ခေမာင္းသြယ္သားတို႔ ဘုရားသခင္ထံမွာ ႀကိတ္ဆုေတာင္းမိ တယ္။
သူမက ၀န္ႀကီးဌာနအေနနဲ႔ “ထိုင္း ႏိုင္ငံစီးပြားေရးႏွင့္လူ႕အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသားအဆင့္ လုပ္ငန္းစဥ္”ကို အၿပီးသတ္ ေဆြးေႏြးၫႈိႏႈိင္းမႈေတြ ျပဳလုပ္ ေနေၾကာင္း၊ ဒီႏွစ္အကုန္မွာ ဒီအစီအစဥ္ ကို အတည္ျပဳႏိုင္ဖို႔ အစိုးရအေနနဲ႔ ေမွ်ာ္ မွန္းထားေၾကာင္းနဲ႔ ဒီအစီအစဥ္သာ အ တည္ျပဳႏိုင္ခဲ့ရင္ ထိုင္းႏိုင္ငံဟာ ကမၻာ ေပၚမွာ ျပည္တြင္းမွာ လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႔ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသားအဆင့္ လုပ္ငန္းစဥ္ရွိတဲ့ ပထမဆုံးႏိုင္ငံျဖစ္လာ မယ္လို႔လည္း သူမက ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြား ဟန္နဲ႔ဆိုေသးတယ္။
ခရီးသြားရတဲ့ ရက္ေတြၾကာလာ ေတာ့ ဦးရဲေအာင္တို႔လူစု ပင္ပန္းေနၾကၿပီ။ ၾကားထဲ ထား၀ယ္က သယ္လာတဲ့ ကြမ္းထုပ္ေတြ ကုန္သြားလို႔ ပါးစပ္ခ်ဥ္တဲ့ ဒဏ္ကို အလူးအလဲ ခံၾကရေသးတယ္။ ဘန္ေကာက္မွာ ကြမ္းယာဆိုင္ဖြင့္ထားတဲ့ ထား၀ယ္သူမေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေစာင္ မမႈေၾကာင့္သာ ကြမ္းဒုကၡ ေျပလည္ရ တယ္။ မဟုတ္လို႔က မလြယ္ေရးခ် မလြယ္။
ဒီခရီးစဥ္ဟာ ခေမာင္းသြယ္သားတို႔ အတြက္ စိတ္၀င္စားမႈေတြအျပည့္။ အဲဒီအထဲက စိတ္၀င္စားမႈ အထြဋ္အထိပ္ ေရာက္ေစခဲ့တာကေတာ့ မာတာဖြတ္ စက္မႈဇုန္ခရီးပါပဲ။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ရ႐ြမ္ကေန ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ကို ေ႐ႊ႕ လာမယ္ဆိုတဲ့ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံေတြဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးေတြပါလဲ။ အဲဒီစက္မႈလုပ္ငန္း ေတြက ထား၀ယ္ေဒသအပါအ၀င္ တနသၤာရီတိုင္းသူ တိုင္းသားေတြအတြက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကို ေဆာင္ၾကည္းလာမယ့္ စီမံ ကိန္းေတြျဖစ္လာမွာလား၊ ခေမာင္းသြယ္ သားေတြ ရွာေဖြေနတဲ့ လူမႈတရားမွ်တမႈ ကို အာမခံေပးႏိုင္မယ့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ စီမံကိန္းေတြျဖစ္လာမွာလား။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္ –
ေအာင္လြင္ (ကံေပါက္သား)
