ယခင္အပတ္မွ အဆက္
စိန္ေခၚမႈမ်ား
ဦးရဲေအာင္အပါအ၀င္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကို ထြက္လာၾကတဲ့ ခေမာင္းသြယ္သား ေတြမွာ စိန္ေခၚမႈေတြ အျပည့္နဲ႔ပါ။ ခရီး စဥ္ေအာင္ျမင္ပါ့မလား၊ ဘယ္လိုအခက္ အခဲေတြ ရွိလာႏိုင္မလဲ၊ အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစု၀င္ေတြက နဂိုကတည္းကမွ ခု လိုရပ္ေ၀းေျမျခားကို မသြားေစခ်င္ၾက။ ပိုဆိုးတာက ျပည္ပခရီးတစ္ခါဖူးမွ် မ သြားဖူးတဲ့သူေတြလည္း ၅ ေယာက္ ၆ ေယာက္ပါေတာ့ အရာရာတိုင္းက သူတို႔ အတြက္ စိန္ေခၚမႈ။
တင္ႀကိဳ စိတ္ပူခဲ့သလိုပါပဲ။ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးေကာင္တာေရာက္တာနဲ႔ ျပႆနာက စေတာ့တာပါပဲ။ ရွပ္အက်ႌ တစ္ပတ္ႏြမ္း နဲ႔ ပုဆိုး၀တ္ၿပီး ၫွပ္ဖိနပ္စီးထားသူ အမ်ားစုပါတဲ့ ႐ိုး႐ိုးအအ ေတာင္သူႀကီး ေတြျဖစ္တဲ့ ဦးရဲေအာင္တို႔တစ္သိုက္ကို ထိုင္း လ.၀.ကက ေမးခြန္းေပါင္းေသာင္း ေျခာက္ေထာင္ စေမးပါၿပီ။ ထိုင္းစကား မေျပာတတ္၊ အဂၤလိပ္လိုေျပာတတ္တဲ့ ခရီးစဥ္စီစဥ္သူေတြ ေျပာတာကိုလည္း နားမေထာင္ဘဲ “ဘာ ဩ ရွင္တို႔က ဒီ ပုံစံနဲ႔ အလည္လာတာလား၊ ဘယ္သြားမွာ လဲ၊ ဘာလုပ္စားသလဲ၊ ေတာင္ယာလုပ္ တယ္တဲ့လား”စတဲ့ အထင္ေသးသလို မ်က္ႏွာထားတဲ့ ေလသံျမႇင့္ေျပာေနတဲ့ အဲသည္ထိုင္း လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးအရာရွိ အမ်ိဳးသမီးကို ဦးရဲေအာင္ အေတာ္ေလး မ်က္စိစပါးေမႊးစူးမိတယ္။ တစ္ၿပိဳင္နက္ မွာ အားငယ္စိတ္လည္း ျဖစ္မိတယ္။
ေနာက္ဆုံး ခရီးစဥ္စီစဥ္တဲ့အဖြဲ႕က ထိုင္းအမ်ိဳးအမီးေရာက္လာၿပီး ခပ္တင္း တင္းေျပာေတာ့မွ ျပည္၀င္ခြင့္ေပးတယ္။ ခရီးစဥ္ တတိယေန႔မွာ ထိုင္းအမ်ိဳးသား လူ႕အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ေရာက္လို႔ ေကာ္မရွင္နာမင္းႀကီးက ေလဆိပ္မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ျပႆနာကို သူၾကားရေၾကာင္း၊ ထိုင္းႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေရာ လူ႕အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ တာ၀န္ရွိသူ တစ္ဦးအေနနဲ႔ပါ သူစိတ္မေကာင္းေၾကာင္း၊ ေတာင္းပန္ပါေၾကာင္းေျပာမွ ရင္ထဲက အက်ိတ္အခဲ ေၾကသလိုျဖစ္ရတယ္။
အမွန္တကယ္ေတာ့ ထိုင္း လ.၀.က မွာ ႀကဳံခဲ့ရတဲ့ စိန္ေခၚမႈထက္ ကိုယ့္ေဒသ မွာ ႀကဳံရမယ့္ စိန္ေခၚမႈေတြကို ဦးရဲေအာင္တို႔ပိုၿပီးေတာ့ စိုးရိမ္မိပါေသး တယ္။ ထား၀ယ္အထူးစီးပြားေရးဇုန္ဟာ ေဒသတြင္းက လူေပါင္းမ်ားစြာကို အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြ ဖန္တီး ေပးၿပီး စီးပြားေရးတိုးတက္လာမယ္ဆိုတဲ့ ေ႐ႊေရာင္အိပ္မက္ မက္လုံးေတြေၾကာင့္ လည္း ဒီစီမံကိန္းနဲ႔ဆက္စပ္စီမံကိန္း ေတြအေပၚ ေမးခြန္းထုတ္တာေသာ္လည္း ေကာင္း၊ အျခား႐ႈေထာင့္တစ္ခုခုကေနေ၀ဖန္ရင္ေသာ္လည္းေကာင္း အခ်ိဳ႕လူ ေတြ အသည္းတဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး ရန္ ေတြ႕ၾကတာ ခေမာင္းသြယ္သားတို႔သိ တယ္ေလ။
ႏိုင္ငံအစိုးရတာ၀န္ရွိသူေတြနဲ႔ ကန္ခ်နဘူရီ-ထား၀ယ္လမ္းပိုင္းကို အဆင့္ျမႇင့္တင္ရာမွာ လိုအပ္တဲ့ ေငြေၾကး ကိုထုတ္ေခ်းေပးမယ့္ ၿႏီဗ ကိုယ္တိုင္ က ဒီလမ္းဟာ ထား၀ယ္အထူးစီးပြားေရး ဇုန္စီမံကိန္းနဲ႔ ပတ္သက္မႈမရွိပါဘူးလို႔ တြင္တြင္ေျပာေနတာေတာင္မွ ဒီလမ္းကို အထူးစီးပြားေရးဇုန္ပါလို႔ ျမင္ေနသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒး။
ေနာက္ၿပီး ဦးရဲေအာင္တို႔စိုးရိမ္တာ က စီမံကိန္းေထာက္ခံသူအမ်ားစုဟာ တကယ့္အေရးႀကီးတဲ့ သတင္းအခ်က္ အလက္ေတြကို ခေရေစ့တြင္းက်သိၾကသူ နည္းၿပီး ထစ္ကနဲရွိ ဆဲၾကမယ္ဆိုတဲ့သူ ေတြ မ်ားေနတာကိုပဲ။
ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို အေသး စိတ္ ဥပေဒ႐ႈေထာင့္ကေနျဖစ္ေစ၊ တျခား ႏိုင္ငံေတြမွာျဖစ္ေနတဲ့ လက္ေတြ႕အျဖစ္ အပ်က္ေတြကို ဥပမာေပးၿပီး ခ်က္က် လက္က်ေထာက္ျပေ၀ဖန္သူေတြကိုျဖစ္ ေစ စီမံကိန္းကန္႔ကြက္သူလို႔ တံဆိပ္ကပ္ ၾကတာက စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလွပါ တယ္။
ဒီမွာထင္ရွားတဲ့ဥပမာကိုျပရရင္ ၂၀၁၀ အီတာလွ်ံ ထိုင္းကုမၸဏီလမ္းအူေၾကာင္းစေဖာက္စဥ္ကတည္းက ဒီေန႔ အထိ မေျဖရွင္းရေသးတဲ့ လမ္းနဲ႔ပတ္ သက္တဲ့ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့သူေတြကို စီမံကိန္းကန္႔ ကြက္သူေတြဆိုၿပီး ေခါင္းစဥ္တပ္ၾကတာ ပါပဲ။ NEDA က ေခ်းေငြေပး။မေပးကို ဆုံးျဖတ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ၂၀၁၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလကေန စက္တင္ဘာလအထိ ၈ လတာအခ်ိန္ယူၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံက နည္း ပညာကုမ္ၸဏီ ၃ ခုကို ငွားရမ္းလုပ္ကိုင္ေစခဲ့ တယ္။ စာခ်ဳပ္အရ အဲဒီကုမၸဏီ ၃ ခုဟာ ၈ လတာအတြင္းမွာ အစီရင္ခံစာကို အ ၿပီးသတ္ ေရးသားရမွာျဖစ္ၿပီး ဒီကာလ အတြင္း ေဒသေနျပည္သူလူထုေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆုံၫွိႏႈိင္းမႈ ၂ ႀကိမ္ ျပဳလုပ္မယ္လို႔လည္း ဆိုထားတယ္။
အဲဒီလိုသေဘာတူညီမႈေတြရွိထားေပမယ့္ ၾသဂုတ္လကုန္ပိုင္းအထိ လမ္း ျဖတ္သြားမယ့္ ခေမာင္းသြယ္ေဒသအပါ အ၀င္အေရွ႕ေတာတစ္ခြင္က ေက်း႐ြာေတြ ကို တာ၀န္ရွိသူေတြ မေရာက္လာၾကဘူး။ လမ္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေတြ႕ဆုံပြဲကို နဘုလယ္ေဒသမွာ ျပဳလုပ္တဲ့သတင္းကို ခေမာင္းသြယ္သားေတြ သဲ့သဲ့ၾကားမိေပ မယ့္ ဒီေဆြးေႏြးပြဲေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အမွန္တကယ္ ထိခိုက္ခံစားခဲ့ရသူေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ မသိေနၾကဘူး။
“႐ြာမွာက အစည္းအေ၀းလုပ္ဖို႔ ထိုင္စရာေတြ သိပ္အဆင္မေျပဘူး၊ ၿပီး ေတာ့ မိုက္ခ႐ိုဖုန္းေတြလည္း မရွိဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ နဘုလယ္က ေရနက္ဆိပ္ကမ္း ႐ုံးမွာ ေတြ႕ဆုံပြဲလုပ္တာပါ” လို႔ NEDA ဒုဥကၠ႒က ဘန္ေကာက္ သူ႕႐ုံးခန္းက ေတြ႕ဆုံပြဲမွာေျပာေတာ့ ဦးရဲေအာင္တို႔ အံ့ၾသမိတာအမွန္။ ထိုင္းတက္ၠသိုလ္တစ္ခု ကေန သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ သိပၸံေမဂ်ာနဲ႔ေဒါက္တာဘြဲ႕ရလာၿပီးစီမံကိန္းေပါင္းမ်ားစြာကို လုပ္ကိုင္ဖူးတဲ့အေတြ႕အႀကဳံရွိပါတယ္လို႔ သူ႕ကိုယ္သူမိတ္ ဆက္ခဲ့သူက ခုလိုစကားမ်ိဳး ေျပာထြက္ တာကို ခေမာင္းသြယ္သားတို႔ စိတ္မ ေကာင္းလည္း ျဖစ္မိတယ္။
အဆိုးဆုံးကေတာ့“တိုင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳး ေရးလုပ္တဲ့ေနရာမွာ ေဒသေနျပည္သူ ေတြ အနစ္နာခံရမယ္” ဆိုတဲ့စကားကို သူေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ပါပဲ။ “ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းကို မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္သလို ခံစားရ တယ္”လို႔ ဦးရဲေအာင္က ေလးေလးပင္ပင္ ေျပာတယ္။ သူ႕ေခါင္းထဲမွာေတာ့“ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးစီမံကိန္းေတြကို ကန္႔ကြက္ေနသူေတြ မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်။ တာ၀န္ယူမႈရွိတဲ့၊ ေကာင္းမြန္ၿပီး ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ေရရွည္အက်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ ထြန္းမယ့္ စီမံကိန္းမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္ လိုလုပ္ၾကမလဲဆိုတာကို ေဆြးေႏြးေနတာ ျဖစ္ပါတယ္” လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေရ႐ြတ္မိေန ေလရဲ႕။
သတင္းအခ်က္အလက္ရရွိမႈ
စီမံကိန္းအေကာင္အထည္ေဖာ္မယ့္ ေနရာဟာ ကရင္အမ်ိဳးသားအစည္းအ႐ုံး KNU ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမျဖစ္တဲ့အတြက္ KNU ဗဟိုနဲ႔ ေတြ႕ဆုံေတာင္းဆိုခြင့္ရဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့။
တကယ္ေတာ့ ဒီခရီး မစတင္မီက တည္းက ဒီလမ္းစီမံကိန္းအဆင့္ျမႇင့္တင္ ျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ရင္ တာ၀န္ရွိသူေတြ ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္တဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ ေတြကိုေပးဖို႔ ျမန္မာအစိုးရ တာ၀န္ရွိသူ ေတြကို ခေမာင္းသြယ္သားတို႔ ဆက္သြယ္ ခဲ့တယ္။ ထား၀ယ္အထူးစီးပြားေရးဇုန္ စီမံခန္႔ခြဲမႈေကာ္မီတီ (ေနျပည္ေတာ္)ကေန ထား၀ယ္အထူးစီးပြားေရးဇုန္စီမံခန္႔ခြဲမႈေကာ္မီတီ(ထား၀ယ္)ကို ျပန္လႊဲ တယ္။ အဲဒီေကာ္မီတီတာ၀န္ရွိသူက ဒီ လမ္းဟာ အထူးစီးပြားေရးဇုန္စီမံခန္႔ခြဲမႈ ေကာ္မီတီရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲမႈေအာက္မွာ မရွိ ေတာ့ေၾကာင္းနဲ႔လမ္းဦးစီးဌာနက ျပဳလုပ္ မယ့္ ၾသဂုတ္ ၂၉ နဘုလယ္ေတြ႕ဆုံပြဲမွာ သြားေျပာဖို႔ ေျပာလာျပန္တယ္။
စုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ လမ္းဦးစီးဌာနက ျပဳလုပ္မယ့္ ၾသဂုတ္ ၂၉ ေတြ႕ဆုံပြဲကို လမ္းျဖတ္သြားမယ့္ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္ စပ္တစ္ေလွ်ာက္ေက်း႐ြာေတြက ႐ြာသူ႐ြာ သားအေတာ္မ်ားမ်ား မသိၾက။ ေရျဖဴ ဘက္မွာေတာ့ ေက်း႐ြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးနဲ႔ ေနာက္တစ္ဦးတက္ေရာက္ဖို႔ ဖိတ္ထား တယ္ဆိုၿပီး သိရတယ္။
ဦးရဲေအာင္တို႔ ေဆြးေႏြးလိုတာက အေပၚမွာေျပာခဲ့သလို လမ္းအူေၾကာင္း ျပႆနာကို ဘယ္လိုရွင္းၾကမွာလဲ၊ ဘယ္ သူက တာ၀န္ယူမွာလဲ။ ေနာက္ၿပီးအေရး ႀကီးတာတစ္ခုက ဒီလမ္းမႀကီးဟာ ဘန္းေခ်ာင္းနဲ႔ ကမိုေသြး(ခေမာင္းသြယ္) ေခ်ာင္းတို႔ ေမတ္ၱာၿမိဳ႕မွာ ေပါင္းဆုံၿပီး တနသၤာရီ ျမစ္မႀကီးျဖစ္လာတဲ့ ေရေ၀ေရ လဲ ေဒသႀကီးကို ျဖတ္သြားရမွာ။ ၂၀၁၀ ITD လမ္းအူေၾကာင္းေဖာက္ခဲ့စဥ္ ကတည္းက ကမိုေသြးေခ်ာင္းထဲကို စီး ၀င္တဲ့ ေခ်ာင္းလက္တက္ေတြ၊ ေရေ၀ ေရလဲဧရိယာေတြ ဖုံးသြားတာ၊ ပ်က္သြား တာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့တယ္။
ဒီေဒသေတြဟာ ဦးရဲေအာင္တို႔လိုခေမာင္းသြယ္သားေတာသူေတာင္သားေတြအတြက္ အသက္ေသြးေၾကာေတြဆိုက လည္း မမွား။ ဒီေခ်ာင္းလက္တက္ေတြက ေန ေသာက္ေရရတယ္။ ဖား၊ ငါး ရာသီမေ႐ြး ရွာေဖြစားေသာက္လို႔ရတယ္။ “ကၽြန္ေတာ္တို႔႐ြာေတြမွာ ၿမိဳ႕ေပၚလို စူပါ မားကတ္ေတြ၊ ေစ်းေတြမရွိေပမယ့္ ဒီ ေခ်ာင္း၊ ဒီေတာ၊ ဒီေတာင္တန္းေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ စူပါမားကတ္ႀကီး ေတြပါပဲ”လို႔ ခေမာင္းသြယ္သားေတြ ဂုဏ္ယူတဲ့အသံနဲ႔ ေျပာခဲ့တာၾကားရတိုင္း ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္းထရတယ္။ ေနာက္ တစ္ခုက ကမိုေသြးေခ်ာင္းမႀကီးကို ျဖတ္ ၿပီး ေခ်ာင္းဟိုမွာဘက္မွာ စိုက္ပ်ိဳးလုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကသူေတြဟာ အကယ္၍ မ်ား ဒီလမ္းမႀကီး ေဖာက္ၿပီးသြားရင္ ဘယ္လိုျဖတ္သန္းသြားလာၾကရမလဲ။ဘယ္ေနရာကေန ျဖတ္ၾကမလဲ။ ၿပီးေတာ့ ကမ္ၻာေပၚမွာ မ်ိဳးသုန္းေပ်ာက္ကြယ္သြား ေတာ့မယ့္ ေတာ႐ိုင္းတိရိစ္ၦာန္ေတြ ေန ထိုင္က်က္စားရာျဖစ္တဲ့ ဒီဧရိယာႀကီးဟာ ေဒါန-တနသၤာရီ႐ိုးမႀကီးရဲ႕ အသည္း ႏွလုံးေနရာ။ ဒီေတာဒီေတာင္မွာ ဒီအ ေကာင္ေတြ ဘယ္လိုျဖတ္သန္းက်က္စား ၾကမလဲ။ ဇီ၀မ်ိဳးစုံမ်ိဳးကြဲဆိုင္ရာထိန္း သိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ လည္း ေျပာစရာေတြ ခေမာင္းသြယ္သား တို႔ရင္မွာအျပည့္။
ဒါေၾကာင့္လည္း တာ၀န္ရွိသူေတြကို သူတို႔ရဲ႕ေက်း႐ြာေတြအထိလာၿပီး ဒီလမ္း စီမံကိန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ႐ြာသူ႐ြာသား ေတြနဲ႔ လာေဆြးေႏြးေစလိုတာ။
“ကၽြန္ေတာ္တို႔အင္တာနက္မွာ သတင္းအခ်က္အလက္တခ်ိဳ႕တင္ေပး ထားတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲဖိတ္စာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အင္တာနက္ကေန စာပို႔ၿပီး သိလိုတာေတြ ေမးခ်င္ရင္ေမးလို႔ရေပမယ့္ စာပို႔လာတဲ့သူ သိပ္မရွိဘူး” လို႔ NEDA ဒုဥကၠ႒ေျပာေတာ့ ဦးရဲေအာင္ သူ႕ကိုအ ေတာ္ကေလး အံ့ၾသသြားတယ္။ ဌာေနကရင္တိုင္းရင္းသားခရစ္ယာန္ဘာသာကိုးကြယ္သူအမ်ားစုေနထိုင္တဲ့ အေရွ႕ ေတာတစ္ခြင္မွာ ႐ြာသူ႐ြာသားအမ်ားစုက တနလၤာေန႔ဆို ေခ်ာင္းဖ်ား (ေတာင္ေပၚ) ကို ရိက္ၡာထုပ္ထမ္းၿပီး အိမ္ကေနခြာၾကၿပီ ေလ။ ကေလးေတြနဲ႔ သက္ႀကီး႐ြယ္အို အမ်ားစုသာ အိမ္မွာ က်န္ၾကတာမ်ား တယ္။ တစ္ပတ္လုံးလုံး ေတာင္ယာ၊ ကြမ္းသီးၿခံေတြမွာ အလုပ္လုပ္ၾကၿပီး ေသာၾကာ ဒါမွမဟုတ္ စေနေန႔မွ ႐ြာျပန္ လာတတ္ၾကတာကိုး။ ေနာက္ တနဂၤေႏြ ဘုရားေက်ာင္းတက္ၿပီး တနလၤာေန႔ ေတာျပန္တက္ၾက။ တယ္လီဖုန္းလိုင္းေတြ ရေနၾကၿပီဆိုေသာ္လည္း ဆက္သြယ္ ေရးမရေသးတဲ့႐ြာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါ ေသးရဲ႕။ အင္တာနက္ဆိုတာ ဂ်ိဳနဲ႔လားလို႔ ေမးမယ့္ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြအမ်ားစုေနၾက တဲ့ေဒသမွာ စီမံကိန္းအေကာင္အထည္ ေဖာ္မယ့္သူေတြက ေဒသအေၾကာင္းကို ေတာ့ အေသးစိတ္မဟုတ္ေတာင္ အၾကမ္း ဖ်ဥ္းေတာ့ ေလ့လာသင့္ရဲ႕။
ကမ္းလက္မ်ား
ထုိင္းႏုိုင္ငံျပင္ပကိုထြက္ၿပီး ရင္း ႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈစီမံကိန္းေတြ ျပဳလုပ္ၾကတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံသားေတြ ပုိင္ဆိုင္တဲ့ စီးပြား ေရးလုပ္ငန္းေတြေၾကာင့္ လူ႕အခြင့္အေရး နဲ႔ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ ထိခိုက္ မႈေတြေလွ်ာ့ခ်ဖို႔နဲ႔ လူမႈတရားမွ်တမႈရွိ လာဖို႔အေရး အစဥ္တစိုက္ေတာင္းဆိုေန ၾကတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံသား သုေတသီေတြနဲ႔လူ႕ အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူတခ်ိဳ႕ဟာ ခေမာင္းသြယ္သားေတြရဲ႕ ျပႆနာဇာစ္ ျမစ္ကို သိၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ (ထိုင္း) ႏိုင္ငံျဖတ္ေက်ာ္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈစီမံကိန္းမ်ား တာ၀န္ယူတာ၀န္ခံမႈရွိေစေရး(ထိုင္း )အစိုးရက ေဆာင္႐ြက္ရန္ တိုက္တြန္း ေျပာဆိုမႈ လႈပ္ရွားမႈ ေဆာင္႐ြက္သူေတြက ထိုင္းႏိုင္ငံအမ်ိဳးသားလူ႕အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္နဲ႔ ဦးရဲေအာင္တို႔ကို ေတြ႕ဆုံႏိုင္ ဖို႔ စီစဥ္ေပးခဲ့ၾကတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ အမ်ိဳးသားလူ႕အခြင့္ အေရးေကာ္မရွင္နာမင္းႀကီးနဲ႔ေကာ္မရွင္ အဖြဲ႕၀င္ေတြ၊ အၿမဲတမ္းအတြင္းေရးမွဴးနဲ႔ ႐ုံးအဖြဲ႕ဟာ သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ စီမံကိန္းေတြေၾကာင့္ စီမံကိန္းအေကာင္ အထည္ေဖာ္ရာေဒသက ျပည္သူလူထုအ မ်ား ဆိုးက်ိဳးမျဖစ္ေစေရးနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးတဲ့ ဆိုးက်ိဳးေတြကို ျပန္လည္ကုစားႏိုင္ေရး ထိုင္းအစိုးရတာ၀န္ရွိသူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္သြားဖို႔ ခေမာင္းသြယ္သား တို႔ကို ကတိေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါ့အျပင္ အာဆီယံအဆင့္ လူ႕အခြင့္အေရးေကာ္မ ရွင္အတြင္းေရးမွဴးမ်ား အစည္းအေ၀းမွာ လည္း ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို ထည့္သြင္းေဆြးေႏြးေပးဖို႔ သေဘာတူခဲ့ တယ္။
ထိုင္းအမ်ိဳးသားလူ႕အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္ဟာ ထိုင္းစီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ လူ႕အခြင့္အေရးကို ေလးစားလိုက္နာဖို႔ သူတို႔လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိသမွ် အစြမ္းကုန္ႀကိိဳး စားေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ေကာ္မရွင္နာမင္း ႀကီးရဲ႕စကားဟာ ခေမာင္းသြယ္သားေတြ ရင္မွာ ဆူးတစ္ေခ်ာင္းလိုစူးေနဆဲျဖစ္တဲ့ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္က လ.၀.က အရာရွိ အမ်ိဳးအမီးရဲ႕ မသတီစရာ ဆက္ဆံေရးကို အၿပီးတိုင္ ဆြဲႏုတ္ပစ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီခရီး ဟာ သူတို႔ရွာေဖြေနတဲ့ လူမႈတရားမွ်တ မႈကို ေတြ႕ရွိႏိုင္မယ့္ ခရီးစဥ္ျဖစ္တယ္ဆို တာကိုလည္း ဦးရဲေအာင္အေနနဲ႔ ယုံၾကည္ ခ်က္ ပိုမိုခိုင္မာလာခဲ့တယ္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္ –
ေအာင္လြင္(ကေပါက္သား)
