တေလာက ညနက္လာရင္ ထား၀ယ္ ၿမိဳ႕မွာ ေပါက္ကြဲသံေတြ ၾကားရလို႔ဆိုၿပီး ၀ိုင္းၿပီး စူးစမ္းၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ရွမ္းေျမာက္မွာလည္း စစ္ေတြ စျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ နည္းနည္းလန္႔ပါတယ္။ ညစဥ္ရက္ဆက္ ျဖစ္လာေတာ့ အစိုးရကို လည္း ၀ိုင္းေျပာၾက၊ ရဲကိုလည္း ၀ိုင္းေအာ္ ၾကနဲ႔ အဲဒီကိစၥစစ္ေဆးဖို႔ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ကိုယ္တိုင္ ထုတ္ေျပာရတဲ့ အထိ ျဖစ္လာ တယ္။
မၾကာေသးမီက တရားခံ မိၿပီဆိုၿပီး သတင္းေတြမွာ ေတြ႕လိုက္တယ္။
ေပါက္ကြဲသံေတြ ၾကားရေအာင္ လုပ္သူေတြဟာ အသက္ ၁၉ ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္ႏွစ္ဦးနဲ႔ အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္တစ္ဦးတို႔ ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ပုံေတြနဲ႔ တကြ သတင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပလာၾကတယ္။
ေခါင္းထဲမွာ ေခါင္းေလာင္းသံေတြ ျမည္သြားတယ္။
အခ်ိဳ႕ကေတာ့ Facebook ေပၚမွာ ၀ိုင္းဆဲၾကတယ္။ ဒီေကာင္ေတြ ဘာလဲ ညာလဲေပါ့။ ဖင္ယားတယ္ေပါ့။ အဲဒီမွာ ေခါင္းထဲက ေခါင္းေလာင္းသံက ပိုၾကမ္း လာတယ္။
အမႈက်ဴးလြန္ေစႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္း ရင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိႏိုင္ေပမဲ့ ႐ႈေထာင့္တစ္ခုက ေန ေတြးၾကည့္မိတယ္။ သူတို႔ကို ဒီလိုျဖစ္ လာေစတဲ့ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းက ဘယ္လို တြန္းပို႔ေစလိုက္လဲ။
တက္လာတဲ့ သတင္းေတြကို လိုက္ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို လုပ္ရတယ္ဆိုတာကို ရဲက ေျဖထားတာ မေတြ႕ဘူး။ စစ္ေနတုန္းပဲလို႔ ေရးထားတယ္။
တအားကို သိခ်င္ေနၾကတာက လည္း အဲဒါပဲ။ ျဖစ္စဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေ၀ဖန္မႈေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္။ အဓိကက ဖမ္းမိတယ္ဆိုတဲ့ ေဗ်ာက္အိုးက အဲေလာက္ အသံက်ယ္က်ယ္ထြက္လား။ ဒီလူငယ္ ေတြေကာ တကယ္လုပ္ခဲ့ရဲ႕လား ဆိုတာ မ်ိဳးေတြလည္း ေမးခြန္းထုတ္ၾကတယ္။
ဒီေဆာင္းပါးမွာ အဓိက ေဆြးေႏြး လိုတာကေတာ့ အဲဒီ ကိစ္ၥ မဟုတ္ပါဘူး။ လူငယ္နဲ႔ မႈခင္းဆိုင္ရာ ႐ႈေထာင့္ကေန ေဆြးေႏြးလိုပါတယ္။
သူတို႔ ဒီအမႈကို က်ဴးလြန္ခဲ့တာ မွန္ရင္ သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ။ ဒီလိုၿမိဳ႕ထဲမွာ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေဖာက္ခြဲ မႈျဖစ္ေအာင္ က်ဴးလြန္ေစခ်င္လာေအာင္ ေစ့ေဆာ္ေပးတဲ့ အရာေတြက ဘာေတြျဖစ္ မလဲ။
အခုေနာက္ပိုင္းမွာ မႈခင္းနဲ႔ လူငယ္ ဘာသာရပ္ကို ေျပာၾက ေဆြးေႏြးၾကတဲ့ ေနရာမွာ လူငယ္ေတြ အမႈအခင္းေတြ က်ဴးလြန္တယ္ဆိုတာ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္း တစ္ခုလုံးရဲ႕ ျပႆနာအျဖစ္ ႐ႈျမင္ေနၾက ၿပီျဖစ္ပါတယ္။
စား၀တ္ေနေရးေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ လုပ္ခ်င္လို႔ကို လုပ္တယ္ဆိုတဲ့ လူငယ္ေတြ ရဲ႔အမႈအခင္းေတြက ပိုၿပီး စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ဥပမာ ထား၀ယ္မွာ ဒီလို ေဗ်ာက္အိုးခြဲတဲ့ ကိစ္ၥမ်ိဳးေပါ့။ ဒါမ်ိဳး ေတြ ၿမိတ္မွာလည္း ျဖစ္ဖူးပါတယ္။ အမ်ား ပိုင္ပစ္ၥည္းေတြကို အေၾကာင္းမဲ့ ဖ်က္ဆီး တာမ်ိဳးေပါ့။
လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းကို အရြဲ႕တိုက္ ခ်င္တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ လူ႔အသိုင္း အ၀ိုင္းရဲ႕ Attention (အေလးေပးစိတ္ ၀င္စားမႈ)ကို လိုခ်င္လို႔ လုပ္တာလား။ သူ႔တို႔မွာ ပါ၀ါတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေၾကာင္း ျပခ်င္တာလား။
လူငယ္ေတြမွာ ဒီလိုမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေလ့ ျဖစ္ထ ရွိပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲ စ၀င္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႔အရြယ္ေရာက္ ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ပါ၀ါထုတ္ျပခ်င္တာမ်ိဳး၊ သူ႔တို႔မွာ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္ရွိေၾကာင္း၊ လူ႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာ ထိုက္တန္တဲ့ ေနရာ တစ္ခုခု ရသင့္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး ထုတ္ျပ ခ်င္ေလ့ရွိပါတယ္။ Social Status တစ္ခု လိုခ်င္တာေပါ့။
ဒါေပမဲ့ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းက ဖယ္ၾကဥ္ ခံရထားရတဲ့လူငယ္ေတြ၊ ေစာေစာစီးစီး ပညာေရးခရီး ရပ္ဆိုင္းလိုက္ရၿပီး အလုပ္ လက္မဲ့ ျဖစ္ေနသူေတြ၊ အနာဂတ္ေပ်ာက္ ေနၿပီလို႔ ခံစားေနရသူေတြ၊ ကိုယ္ဟာ ေလာကအတြက္ အသုံးမ၀င္သူ၊ မိဘေဆြ မ်ိဳးေတြအတြက္ အသုံးမက်သူ၊ Powerless ေတြအျဖစ္ ခံစားေနရသူေတြ၊ အဲဒီ လူငယ္ ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ပါ၀ါကို တစ္နည္းနည္း နဲ႔ ထုတ္ျပဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း အဆိုးဘက္ ကိုေရာက္သြားေစတတ္၊ အမႈအခင္း က်ဴး လြန္ေစတတ္၊ ဥပေဒပ လုပ္ရပ္ေတြ က်ဴး လြန္သြားေစ တတ္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး မူးယစ္ေဆးသုံးၿပီး ထြက္ ေပါက္ရွာတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္လာႏိုင္ပါ တယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို အရြယ္ေရာက္ လာရင္ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲ ေနရာတက် ၀င္ဆံ့ေအာင္ ဘယ္လို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကူညီႏိုင္မလဲ။ သူတို႔က ဆင္းရဲသည္ ျဖစ္ေစ၊ ေက်ာင္းပညာတစ္ပိုင္းတစ္စပဲရွိသည္ျဖစ္ေစ ေလာကႀကီးအတြက္ အသုံးမက်သူေတြလို႔ သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ အထင္မေရာက္သြားေအာင္ ဘယ္လို ကူညီႏိုင္မလဲ။
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အခုျဖစ္ေန တာက သူတို႔ကို ကူညီမယ့္အစား ဥပေဒ ဆိုတာႀကီးနဲ႔ ကိုင္ေပါက္ၿပီး အျပစ္ေပးဖို႔ လုပ္ေတာ့တာပဲ။
အဲဒီမွာ အေျခအေနကို ပိုဆိုးသြားပါ ေစေတာ့တယ္။
သူတို႔ကို အျပစ္ေပးလိုက္ေတာ့ ေထာင္ထဲေရာက္သြားေရာ။ ေထာင္ထဲမွာ လူဆိုးအႀကီးစားေတြ၊ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ အေပါင္းအသင္းျဖစ္သြားေရာ။ မူလက လူငယ္စိတ္အရ ဆိုးမိုက္႐ုံ သက္သက္ ျဖစ္ေပမဲ့ ေထာင္ထဲမွာ လူဆိုးအႀကီးစား ေတြဆီမွာ တပည့္ခံမိသြားၿပီး လူဆိုးအျဖစ္ ခံယူလိုက္ေကာ။ လူဆိုးကြန္ရက္ႀကီးထဲ ၀င္မိရက္သား ျဖစ္သြားေကာ။ ေထာင္ဟာ သူတို႔ အတြက္ ဆိုးမိုက္ပညာသင္ယူရာ တကၠသိုလ္ျဖစ္သြားေရာ။ ၾကာလာေတာ့ လူဆိုးေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာေရာ။
ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြ လူ႔အသိုင္း အ၀ိုင္းအတြင္း ၀င္ဆံ့ေအာင္ ဘယ္လို ကူညီမလဲဆိုတာ ကနဦးကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ေအာက္ကို ကေလးကို သတ္မွတ္ၿပီး အျပစ္က်ဴးလြန္ရင္ ျပန္လည္ထူေထာင္ ေရး စခန္းေတြကို ပို႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသက္ ၁၈၊ ၁၉ ၀န္းက်င္ေတြဆို ဘယ္လို စီမံလဲ သိခ်င္မိတယ္။
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ လူငယ္ေတြ ကို ေထာင္ထဲထည့္လိုက္တာဟာ ပိုဆိုးတဲ့ အေျခအေနေတြကို ဖန္တီးေပးတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္လာၾကပါၿပီ။
ၿဗိတိန္မွာ လူငယ္ေတြကို ေထာင္ခ်ႏႈန္း မ်ားလာလို႔ဆိုၿပီး မူ၀ါဒေရးရာ ကၽြမ္းက်င္ သူေတြက ေ၀ဖန္ေနၾကပါတယ္။ လူငယ္ ေတြ အမႈအခင္းက်ဴးလြန္တိုင္း ေထာင္ခ် တာ၊ အက်ဥ္းခ်ထားတာမ်ိဳးေတြဟာ ေရရွည္အတြက္ ဘယ္လိုမွ မေကာင္းႏိုင္ ဘူးဆိုၿပီး ေ၀ဖန္ေနၾကပါၿပီ။
ၿဗိတိန္က ပညာရွင္ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေရတိုမွာ ရဲတပ္ဖြဲ႕ရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေဘာင္ထဲ က ဆင္ျခင္ဥာဏ္ရွိရွိနဲ႔ လုပ္တာမ်ိဳးကို အားေပးပါတယ္။ ေရရွည္မွာေတာ့ မိဘ၊ စာသင္ေက်ာင္းနဲ႔ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြ ပူးေပါင္း ၿပီး ပညာေပးတာ၊ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ ႏိုင္လာေအာင္ လမ္းေၾကာင္းဖြင့္ေပးတာ မ်ိဳးလုပ္ၾကဖို႔ အားေပးပါတယ္။ တရား႐ုံး ေတြဟာ အေျဖမဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုပါ တယ္။
ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြ အေနနဲ႔ လူငယ္ေတြ အမႈအခင္း က်ဴးလြန္မိတိုင္း ထစ္ခနဲရွိ အျပစ္ေပးဖို႔၊ ႐ုံးတင္တရားစြဲ ဖို႔ မလုပ္ဘဲ ဘယ္လို လိမ္ၼာပါးနပ္စြာ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ မလဲဆိုတာၾကည့္ၿပီး လုပ္ခြင့္ေဘာင္ (Discretionary Power) ထဲ ကိုင္တြယ္ ဖို႔ တိုက္တြန္းၾကပါတယ္။ တရား႐ုံး မတင္ဘဲ ဆိုးသြမ္းလူငယ္ေတြကို ကိုင္ တြယ္ပုံနည္းအဆင့္ဆင့္ေတြ ရွိသင့္တယ္ လို႔ အၾကံျပဳ ၾကပါတယ္။
အမႈအခင္းအေသးေတြ က်ဴးလြန္မိ ရင္ မိဘေတြက တစ္ဆင့္ အလြတ္သေဘာ အသိေပးတာလုပ္ဖို႔၊ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ႏိုင္ေအာင္ လမ္းဖြင့္ကူညီေပးဖို႔၊ ရပ္ ကြက္ထဲမွာ နည္းနည္းထူးျခားတဲ့ လူငယ္ ေတြကို သတိထားမိၾကရင္ သူတို႔ အမႈအခင္း ေတြ က်ဴးလြန္မွ အျပစ္ေပးတာမ်ိဳးထက္ မက်ဴးလြန္မိေအာင္ ဘယ္လို လမ္းေၾကာင္း ေပးမလဲဆိုတာကို ရပ္ရြာ၊ ရဲတပ္ဖြဲ႕တို႔ ေပါင္းလုပ္ၾကဖို႔ စသည္ျဖင့္ တိုက္တြန္း ၾကတာ ရွိပါတယ္။
လူငယ္ေတြက ဆိုးခ်င္လို႔ ဆိုးတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ပညာရွင္ေတြက ဆိုပါ တယ္။ သူတို႔ဟာ အကူအညီလိုေနသူ ျဖစ္တယ္။ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ ေဖးမမႈကို လိုေနသူေတြ ျဖစ္တယ္။
အခန္႔မသင့္လို႔ အမႈအခင္းေတြ က်ဴး လြန္မိရင္ေတာင္မွပဲ ဥပေဒ စာအုပ္ႀကီး ကိုင္ၿပီး အျပစ္ေပးဖို႔ သက္သက္မဟုတ္ဘဲ အျခားေသာ လူမႈေရး႐ႈေထာင့္အေထြေထြ ကေန စဥ္းစားဖို႔ လိုပါတယ္။ လူငယ္ အမႈအခင္းဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႔အ၀ိုင္း အ၀န္းတစ္ခုလုံးမွာ တာ၀န္ရွိတယ္ဆိုတာ စဥ္းစားဖို႔ လိုပါတယ္။
ဘယ္လိုေသာ လူငယ္ျဖစ္ေစ ကၽြန္ ေတာ္တို႔ လူ႔အ၀ိုင္းအ၀န္းက ေပါက္ဖြား လာသူေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတိခ်ပ္ဖို႔လိုပါမယ္။ Product of our Society ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ ဆိုးတာျဖစ္ ျဖစ္၊ ေကာင္းတာျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႔အ၀ိုင္းအ၀န္းတစ္ခုလုံးမွာ တာ၀န္ရွိ တယ္ဆိုတာ နားလည္ဖို႔ လိုပါတယ္။
တနသၤာရီတိုင္းမွာ လူငယ္ေတြ စုစု႐ုံး႐ုံးနဲ႔ ႔ Youth Policy ေတြ ဘာေတြ တက္တက္ႂကြႂကြလုပ္ေနၾကေတာ့ အားတက္ မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလို လူငယ္ေခါင္း ေဆာင္ေတြ အေနနဲ႔လည္း လူငယ္ဆိုး ေလးေတြကို အျပစ္တင္တဲ့ ႐ႈေထာင့္တစ္ခု တည္းကမၾကည့္ဘဲ ေဖးေဖးမမနဲ႔ လက္တြဲ ေခၚၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းက ေပါက္ဖြားလာသူ ေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းက ေမြးဖြားေပးလိုက္သူေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ သူတို႔ ေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းဟာ ကၽြန္ ေတာ္တို႔မွာ တာ၀န္ရွိလို႔ပါပဲ။
လူငယ္ျပႆနာ၊ လူငယ့္မႈခင္းဟာ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္း တစ္ခုလုံးရဲ႕ ျပႆနာ လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ အနာဂတ္လည္း ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ အတြက္ အနာဂတ္ရွိဖို႔လိုတယ္။ သူတို႔ အိပ္မက္ေတြ ရွိဖို႔လိုတယ္။ သူတို႔ လမ္း မေပ်ာက္သြားဖို႔ လိုပါတယ္။
ခြန္းသု
