လြန္ခဲ့သည့္ ၃ ႏွစ္က ေလာင္းလံုးၿမိဳ႕ နယ္ ညင္းေမာ္ရြာသခ်ႋဳင္းတြင္ ထူးျခားသည့္ အေလာင္းတစ္ခု သၿဂႋဳဟ္ခဲ့ဖူးသည္။
ပို႔ေဆာင္သူမွာ လူႏွစ္ဆယ္ခန္႔သာ။ ရပ္ရြာအတြင္း လူသိမ်ားသူျဖစ္ ေသာ္လည္း ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမွ်သာ ပို႔ေဆာင္ၾကသည္။
တခ်ိဳ႕က အိမ္မွ နိဗၺာန္ယာဥ္ စထြက္ကတည္း ထံုးစံအတိုင္း ငိုၾကယိုၾကသည္။
“မမိစုေရ၊ နင့္သားသမီးေတြကို ဒီအတိုင္း ထားခဲ့ၿပီလား….”
“တစ္ခါမွ ေနမေကာင္း မျဖစ္ဖူးတဲ့သူ၊ အခုေတာ့ တစ္ခါေလး ေနမေကာင္း တာျဖစ္နဲ႔ ေသသြားပါေရာလား….”
စသည္ျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ကာ မ်က္ရည္ေတာက္ေတာက္က် ငိုၾကသည္။
သၿဂႋဳဟ္ရာတြင္ မီးသၿဂႋဳဟ္စက္ အသစ္တြင္ သၿဂႋဳဟ္ခြင့္မရ။ စက္ အေဟာင္းတြင္သာ သၿဂႋဳဟ္ခြင့္ရေသာ္ လည္း အသုဘပို႔ေဆာင္သည့္ ေဆြမ်ိဳးသားျခင္းတို႔ မၿငိဳျငင္ခဲ့။ သၿဂႋဳဟ္ခြင့္ ရသည္ကိုပင္ ေက်နပ္ၾကပါၿပီ။
ငိုသံကား မစဲ။ အေလာင္းကို မီး႐ိႈ႕ ေနစဥ္တြင္လည္း ၀မ္းနည္းပက္လက္ ငိုၾကသည္။
ထူးျခားသည္မွာ ႐ိႈ႕လိုက္ေသာ အေလာင္းက အ၀တ္အစား ၀တ္ေပးထားသည့္ ငွက္ေပ်ာတံုးႀကီးသာ ျဖစ္ပါသည္။
အေလာင္းက ငွက္ေပ်ာတုံးမွန္း ငိုသူတို႔အပါအ၀င္ လိုက္ပါပို႔ေဆာင္သူ အားလံုး သိပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔က အားရပါးရ ငိုၾကသည္။
သူ႔တို႔ ငိုေလေလ ယၾတာစြမ္းေလေလဟု သူတို႔ ယူဆၾကသည္။
အမွန္မွာ သူတို႔သည္ ေဆး႐ံုတက္ ေနသည့္ လူနာ ေဒၚမိစု(အမည္လဲႊ) ေသဆံုးၿပီဟု ယၾတာေခ်ေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထိုသို႔ ေသၿပီဟု ယၾတာေခ်သည္က ေဒၚမိစု တစ္ဦးတည္း မဟုတ္ပါ။
အသည္းအသန္ ေနထိုင္မေကာင္း ျဖစ္သူ၊ ေဆး႐ံုတြင္ အသက္လုကာ ေဆးကုသခံေနရသူ အေတာ္မ်ားမ်ားက ေဗဒင္ဆရာ၊ မယ္ေတာ္၊ ဘိုးေတာ္ စသူတို႔၏ ေဟာခ်က္မ်ားအရ ေသသည္ဟု ယၾတာ ေခ်တတ္ၾကပါသည္။
လူနာကိုယ္တိုင္ အယံုအၾကည္ မရွိလွ်င္ပင္ လူနာရွင္မ်ားက မိမိတို႔လူနာ အတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ေစေရး အလို႔ငွာ မိမိတို႔ ယံုၾကည္ကိုးစားသည့္ ေဗဒင္ဆရာ၊ မယ္ေတာ္၊ ဘိုးေတာ္တို႔ထံ ေျပးကာ ေဟာၾကတြက္ၾက ေသသည္ဟု ယၾတာ ေခ်ၾကရပါသည္။
လူနာေရာ လူနာရွင္မ်ားကိုယ္တိုင္ ပါ အယံုအၾကည္မရွိလွ်င္ပင္ ေဆြမ်ိဳး မ်ား၊ ေဆး႐ံုအခန္းေဖာ္မ်ား၏ တိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္ ေဗဒင္ေမးကာ လူနာေသသည္ဟု ယၾတာေခ်လိုက္ၾကရသူမ်ားလည္း ဒုႏွင့္ေဒး ရွိပါသည္။
ထိုသို႔ ေသသည္ဟု ယၾတာေခ်ရာ တြင္ အမ်ားအားျဖင့္ ငွက္ေပ်ာတံုးကို လူနာ ၏အရပ္ႏွင့္ ညီမွ်ေအာင္ ျဖတ္ၾကရသည္။ လူနာ၏ အကႌ်၊ လံုခ်ည္ (သံဃာဆိုက ထိုသံဃာသကၤန္း)ကို ၀တ္ဆင္ေပးၾကရ သည္။ လူနာ၏ ဆံပင္ကို ငွက္ေပ်ာတံုး ၏ ေခါင္းေနရာတြင္၊ လူနာ၏ လက္သည္းကို လက္ေနရာ၊ ေျခသည္းကို ေျခေနရာ တြင္ ထားၾကရသည္။
ယင္းသို႔ စီမံၿပီး အခ်ိဳ႕က အေခါင္း ထဲထည့္ၿပီး ကိုယ့္ဥယ်ာဥ္ျခံအတြင္း သြား ေရာက္ ျမႇဳပ္ႏွံၾကသည္ကို ေတြ႔ဖူးေၾကာင္း ျမိတ္ျမိဳ႕ ျမိဳ႕သစ္ရပ္ေန အသက္ ၆၂ ႏွစ္ရွိ ေဒၚျမင့္က ေျပာသည္။
အခ်ိဳ႕ေဗဒင္ဆရာတို႔ကလည္း ေသသည္ဟု အခမ္းအနားျဖင့္ အသုဘခ် သည္အထိ မလုပ္ခိုင္းဘဲ လူနာ၏ ေျခသည္း၊ လက္သည္း၊ ဆံပင္၊ အ၀တ္အစားတို႔ကို အိတ္ျဖင့္ထုတ္ကာ အရပ္ မ်က္ႏွာ တစ္ခုခုတြင္ ျမႇဳပ္ခိုင္းျခင္း၊ ေရတြင္ ေမွ်ာခိုင္းျခင္း စသည္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ ေစတတ္သည္။
ယင္းကို ကိုယ္စားလက္လွယ္ ပစ္သည္ဟု ေခၚၾကသည္။
ဆန္မုန္႔ညက္ျဖင့္ လူအရုပ္ လုပ္ကာ အိတ္ေသးေသးေလးျဖင့္ ဆန္တစ္အိတ္၊ ဆီတစ္အိတ္၊ ဆားတစ္အိတ္၊ လူနာ၏ ေျခသည္းလက္သည္းမ်ားျဖင့္ ထုတ္ကာ ေရေမွ်ာရ၊ ေျမျမႇဳပ္ရသည္မ်ားလည္း ရွိေၾကာင္း ေဒၚျမင့္က ေျပာသည္။
“လုပ္ေပးလို႔ ေကာင္းသြားၾကတဲ့ လူနာေတြလည္းရွိ ေသတဲ့လူနာေတြ လည္း ရွိတယ္။ ရာခိုင္ႏႈန္းအျပည့္ေကာင္း ရမယ္ဆိုတာေတာ့ မယုံၾကည္ဘူး။ ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ။ လုပ္ေပးတာက မမွားဘူးဆိုျပီးေတာ့ လုပ္ၾကတာပါ”ဟု ေဒၚျမင့္က ေျပာသည္။
ရတနာသံုးပါးကိုဦးထိပ္ပန္ဆင္ လ်က္ ၇ ရက္သားသမီးမ်ား၏ အက်ိဳး အတြက္ ယၾတာေပး၊ ေဟာေျပာေပးေန သည္ဆိုသည့္ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕နယ္ အလယ္ ကုန္းရြာမွ ေဟာဆရာတစ္ဦးကမူ “ယၾတာေကာင္းလွ်င္ မင္းေလာင္းပင္ ျဖစ္ႏိုင္”ဟူသည့္ဆို႐ိုးပင္ ရွိသျဖင့္ သင့္ ေတာ္သည့္ ယၾတာေခ်နည္းမ်ား ေဟာေျပာသည္ဟု ဆိုသည္။
ခက္ခက္ခဲခဲ အသက္လုရမည့္ လူနာမ်ိဳးဆိုက ၎င္း၏ေန႔နံအတိုင္း သစ္သားတံုးကိုရွာကာ စီရင္ရန္ ယၾတာ ေပးေၾကာင္း ေျပာသည္။
ဥပမာ – တနဂၤေႏြသားဆိုက ဥသွ်စ္တံုး။ တနလၤာသားဆိုက ငု၀ါတံုး၊ ငွက္ေပ်ာတံုး။ အဂၤါသားဆိုက ေညာင္ တံုး။ ဗုဒၶဟူးသားဆိုက ၀ါးလံုး စသျဖင့္. …။
ထို သစ္သားတံုးကို လူနာအ၀တ္၊ ဆံပင္၊ ေျခသည္းလက္သည္းျဖင့္ အထက္ ပါ နည္းအတိုင္းစီရင္ၿပီး လူနာ ေသၿပီ ဟုဆိုကာ လူနာႏွင့္အတူ တစ္ညအိပ္ ထားၿပီးမွ မနက္ က်ီးမႏိုးခင္ေသာ္လည္း ေကာင္း၊ မြန္႔တည့္အခ်ိန္ေသာ္လည္း ေကာင္း သြားျမႇဳပ္ခိုင္းေၾကာင္း အထက္ပါ ယၾတာဆရာက ေျပာသည္။
“ေသတယ္လို႔ ယၾတာေခ်တာက ေတာ့ အေတာ္ခက္ခဲၿပီး အသည္းအသန္ ျဖစ္တဲ့လူနာေတြကိုသာ လုပ္ေလ့႐ွိၾကတယ္။ ေတာ္႐ံုေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ ကိုယ္ စားလက္လွယ္လုပ္တာမ်ိဳးေတြ ေလာက္ပဲ လုပ္ခိုင္းတာ”ဟု ယၾတာဆရာက ေျပာသည္။
မိမိေသၿပီဟု စီရင္ထားၿပီး မိမိအ၀တ္ ကို ၀တ္ဆင္ေပးထားသည္ ယၾတာတံုး ႀကီးကို နံေဘးတြင္ခ်ကာ ညအိပ္ခဲ့ရဖူး သည္ဆိုေသာ အလယ္ကုန္းရြာသူ ေဒၚစုၾကည္ကမူ ယၾတာဆရာခိုင္း၍သာ လုပ္ခဲ့ရေသာ္လည္း ယင္းညကို ခုထိ မေမ့။
“ကိုယ့္ေဘးက လူေသေလာင္းနဲ႔ တူတူအိပ္ရသလိုပဲ။ စိတ္ထဲ ေၾကာက္ စိတ္ေတြတအားပဲေပါ့။ အိပ္လို႔ကလည္း မေပ်ာ္။ ဒါႀကီးၾကည့္ၿပီး တခုခုခံစားရသလို မေကာင္းဆိုး၀ါးလို လူေသေလာင္း ႀကီးလိုျမင္ၿပီး ေတြးေၾကာက္တယ္”ဟု ေဒၚစုၾကည္က ေျပာသည္။
ေဒၚစုၾကည္ကား ယၾတာေၾကာင့္ေလာ၊ ေဆးအစြမ္းေၾကာင့္ေလာ၊ ကံေၾကာင့္ေလာ မခြဲျခားႏိုင္ေသာ္လည္း ေနျပန္ေကာင္းခဲ့ပါသည္။
ေလာင္းလံုးၿမိဳ႕နယ္ ညင္းေမာ္ရြာမွ သခ်ႋဳင္းမီသၿဂႋဳဟ္စက္တြင္ ငိုယိုသူမ်ားျဖင့္ ေသၿပီဟု က်က်နန သၿဂႋဳဟ္ခဲ့သည့္ ေဒၚမိစုမွာမူ ထိုသို႔ ယၾတာေခ်ၿပီး ႏွစ္ရက္အၾကာတြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ေလသည္။
ထိုေၾကာင့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားက ေဒၚမိစုကို ညင္းေမာ္သခ်ႋဳင္းသို႔ ႏွစ္ႀကိမ္ တိုင္တိုင္ ထူးျခားစြာ ပို႔ေဆာင္သၿဂႋဳဟ္ခဲ့ရ ေလသည္။
တနသၤာရီသတင္းအဖြဲ႔
