လူအမ်ားစု အနားယူအိပ္စက္ေနသည့္ ညနက္သန္းေခါင္တြင္ ေခၽြးတလံုးလံုးျဖင့္ ခ်က္ျပဳတ္ေၾကာ္ ေလွာ္ေနသူတို႔ကို ၿမိဳ႕လမ္းေဘး ေနရာအခ်ိဳ႕တြင္ ေတြ႕ျမင္ဖူးပါလိမ့္မည္။
ရပ္ကြက္အခ်ိဳ႕၏ လမ္းမေဘးတစ္ေနရာတြင္ ယာယီမ႑ပ္ထိုးကာ အပတ္စဥ္ ခ်က္ျပဳတ္ေနသူ တို႔ကို ေတြ႔ရပါမည္။
ထိုယာယီမ႑ပ္၏ လူျမင္သာသည့္ေနရာတြင္ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးမ်ား ေရးထားပါလိမ့္မည္။
“တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း ဆြမ္းခံႂကြပါဘုရား”
“အဂၤါေန႔တိုင္း ဆြမ္းခံႂကြပါဘုရား”
ယခုကဲ့သို႔ေသာ ၀ါတြင္းကာလတြင္မူ ထိုသို႔ စုဖဲြ႔ခ်က္ျပဳေနသည့္အဖဲြ႔မ်ား ပိုမ်ားလာသည္။
“ဥပုသ္ေန႔တိုင္း ဆြမ္းခံႂကြပါဘုရား”
သူတို႔သည္ အ႐ုဏ္ဆြမ္းေလာင္းလွဴေရး အဖဲြ႔၀င္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။
သူ႔တို႔အဖြဲ႕၀င္မ်ားသည္ တစ္ညလံုး တေပ်ာ္တပါး ခ်က္ၾကျပဳတ္ၾကရင္း၊ အိပ္မငိုက္ေစရန္ ေနာက္ေျပာင္ၾကည္စယ္ၾကရင္း နံနက္အ႐ုဏ္ မတက္မီ ဆြမ္းႏွင့္ ဆြမ္းဟင္း က်က္ေစရပါသည္။
အရုဏ္ခ်ိန္တြင္ ၾကြလာသည့္ သံဃာေတာ္မ်ား၏ သပိတ္ထဲသို႔ ဆြမ္းေလာင္းလွဴျခင္း၊ ဆြမ္းဟင္း ခ်ိဳင့္ထဲသို႔ ဆြမ္းဟင္းမ်ား ထည့္ကာ သံဃာေတာ္မ်ားကို ဆက္ကပ္ျခင္းတို႔ ျပဳရသည့္အခ်ိန္က အ႐ုဏ္ဆြမ္းအဖဲြ႔တို႔ ပီတိျဖစ္ရဆံုးအခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။
ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ ဘုေမၼာ္ရပ္ကြက္ရွိ စေနအ႐ုဏ္ ဆြမ္းအလွဴရွင္အသင္းကေတာ့ အပတ္စဥ္ စေနေန႔ အ႐ုဏ္တိုင္း ဆြမ္းႏွင့္ ဆြမ္းဟင္း မပ်က္မကြက္ ခ်က္ျပဳတ္ ေလာင္းလွဴခဲ့သည္မွာ ၁၂ ႏွစ္ခန္႔(၅၅၉ ႀကိမ္) ရွိၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးေဆာင္သူတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ေဒၚသီသီေအးက ေျပာသည္။
“ရဟန္း သံဃာဆိုတာက ဆြမ္း၊ ကြမ္း ပစၥည္းေလးပါး ျပည့္စံုေနဖို႔ လိုတယ္ေလ။ သာသနာေတာ္ တည္တံ့ေနဖို႔အတြက္ အလွဴေငြ နည္းနည္းစီစုၿပီး ပစၥည္းေလးပါးထဲက ဆြမ္းလွဴျဖစ္တာ”ဟု ေဒၚသီသီေအး က ေျပာသည္။
အပတ္စဥ္ ဆြမ္း၊ အသားဟင္းတစ္မ်ိဳး၊ အသီးရြက္ေၾကာ္တစ္မ်ိဳးတို႔ကို တစ္ပတ္ၿပီး တစ္ပတ္ မထပ္ ရေအာင္ ခ်က္ျပဳတ္ကာ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕တြင္း ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္း အကုန္လံုးအျပင္ ဘိုးဘြားရိပ္သာ၊ သီလရွင္ စာသင္တိုက္၊ ရွင္မုတၳီးရြာအလြန္က ေရႊဂူေက်ာင္းအထိ၊ ေလာင္းလံုးၿမိဳ႕ မင္းရပ္႐ြာအထိ၊ ေတာမိုးေတာင္ အလယ္စခန္းသီလရွင္ေက်ာင္းအထိ စုစုေပါင္း ၁၅၉ ေက်ာင္း လိုက္လံလွဴဒါန္းေနေၾကာင္း ေဒၚသီသီေအးက ေျပာသည္။
ယင္းသို႔ လွဴဒါန္းႏိုင္ရန္အတြက္ အဖဲြ႔ငယ္ ၂၀ ဖဲြ႔ခဲြကာ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ေန မိတ္ေဆြမ်ားထံ အပတ္စဥ္ အလွဴခံၾကၿပီး ရန္ပံုေငြ ထူေထာင္ထားသည္ဟု ဆိုပါသည္။
စေန႔ေန႔ အ႐ုဏ္အမီ ဆြမ္းေလာင္းႏိုင္ရန္ ၾကာသပေတးေန႔ခန္႔ကတည္းက လုပ္ငန္း စၾကရသည္ ဆိုသည္။
ႀကိဳအခြံႏြာရမည့္ ၾကက္သြန္၊ သင္ရမည့္ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ စသည္တို႔ကို ရပ္ကြက္တြင္းရွိ အိမ္မ်ားသို႔ ႀကိဳတင္ေ၀ငွေပးထားရာ ရပ္ကြက္သူ/ သားမ်ားကလည္း အားတက္သေရာ ပါ၀င္ၾကသည္ ခ်ည္း။
“ရပ္ကြက္ထဲကလည္း သူ႔အိမ္လာေပးထားပါ။ ငါ့အိမ္လာေပးထားပါပဲ။ ခ်က္ျပဳတ္မယ့္ေန႔က်မွ တြန္းလွည္းေလးနဲ႔ လုိက္စုလိုက္တယ္”ဟု ေဒၚသီသီေအးက ေျပာသည္။
ပံုမွန္အားျဖင့္ ေသာၾကာေန႔ နံနက္ ကမ္းနားေစ်းတြင္ ေစ်း၀ယ္၊ မနက္ ၁၀ နာရီခန္႔တြင္ ခ်က္ ျပဳတ္ရန္ လွီးခုတ္၊ ညေန ၅ နာရီခန္႔တြင္ ခ်က္ ျပဳတ္ရန္ အားလံုးအသင့္ျဖစ္ေနၿပီ။
ဆြမ္းခ်ိဳင့္ေတြကိုက သံုးဘီးေလးစီးျဖင့္ ဆိုင္ကယ္ ရွစ္စီးက ညေနသံုးနာရီေလာက္ကတည္းက ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းေတြမွာ လိုက္ယူထားၿပီးသား။
ည ၈ နာရီခန္႔တြင္ စခ်က္ၾက။ ခ်က္ျပဳတ္သူမ်ား ကို မုန္႔ဟင္းခါး၊ လက္ဖက္ထမင္း လုပ္ေကၽြးသူက လုပ္ေကၽြး။ (ထိုအေကၽြးအေမြးအတြက္ ရန္ပံုေငြ သီးသန္႔ရွိသည္ဟူ၏)။
“အားလံုးက သဒၶါတရားနဲ႔ ၀ိုင္းလုပ္ၾကတာ ဆိုေတာ့ အခက္အခဲေတာ့ ဘာမွမရွိဘူး။ ဘယ္သူက ဘာလုပ္ဆိုတာမ်ိဳး ခြဲထားတာမရွိဘူး။ အားလံုးက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရြင္ မိသားစု စိတ္ဓာတ္အျပည့္နဲ႔လုပ္ၾက တာ။ ဒီကိုေရာက္လာၿပီဆိုရင္ ဆင္းရဲ၊ ခ်မ္းသာ မခြဲေတာ့ဘူး”ဟု ေဒၚသီသီေအးက ေျပာသည္။
ေဒၚသီသီေအးတို႔ အသင္းက ဆြမ္းသာလွ်င္ မ႑ပ္တြင္ ေလာင္းလွဴၿပီး ဆြမ္းဟင္းမ်ားကို ခ်ိဳင့္ျဖင့္ ထည့္ကာ ေက်ာင္းအေရာက္ ပို႔ေဆာင္ေပးၾကသည္။
မနက္ ၄ နာရီခန္႔မွစ သံုးဘီးဆိုင္ကယ္မ်ား၊ ဆိုင္ကယ္မ်ားျဖင့္ ဆြမ္းခ်ိဳင့္ လိုက္ပို႕ၾကသည္။ က်န္သူတို႔က ဆြမ္းခံၾကြလာသည့္ သံဃာတို႔ကို ဆြမ္းေလာင္းဖို႔ေနက်န္ခဲ့ၾကသည္။
“ဆြမ္းေလာင္းရင္လည္း ႀကိဳက္တဲ့သူ လာေလာင္း ၾကပဲ။ လွဴတန္းၿပီး အိုးခြက္သိမ္းတာနဲ႔ဆို ၁၀ နာရီ ေလာက္မွၿပီးတာ၊ အဲအခ်ိန္က်မွ နားၾကရတယ္”ဟု ေဒၚသီသီေအးက ေျပာသည္။
ထိုရပ္ကြက္အနီး ေဒါင္းငူတံငါရပ္ကြက္တြင္ လည္း အဂၤါဆြမ္းေလာင္းအသင္းရွိၿပီး အပတ္စဥ္ ဆြမ္းေလာင္းခဲ့သည္မွာ ၈ ႏွစ္ခန္႔ ရွိၿပီဟု ဦးေဆာင္ သူတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ေဒၚခင္ေဌးက ေျပာသည္။
ဆြမ္းစေလာင္းစဥ္က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တစ္ရာ ခန္႔ ပင့္ဖိတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ ရန္ပံု ေငြအခက္အခဲအရ ေက်ာင္းငါးဆယ္ေက်ာ္သာ က်န္ေတာ့ေၾကာင္း ေဒၚခင္ေဌးက ဆိုသည္။
လက္ရွိလွဴဒါန္းေနသည္မွာ ဆြမ္း၊ ဟင္းခ်ိဳ တစ္္မ်ိဳး၊ အသားဟင္းတစ္မ်ိဳး၊ အသီးရြက္ေၾကာ္တစ္မ်ိဳး။
“အေဒၚကေတာ့ ဒီအစဥ္အလာကိုေတာ့ အပ်က္ မခံဘူး။ ဆြမ္းအမာမလွဴရရင္ အျပဳတ္(ဆန္ျပဳတ္)လွဴမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္”ဟု ေဒၚခင္ေဌးက ဆိုသည္။
ထား၀ယ္ၿမိဳ႕တြင္ ထိုသို႔ အပတ္စဥ္ ဆြမ္းေလာင္း အသင္းမ်ားအျပင္ ၀ါတြင္းကာလ ဆြမ္းေလာင္း အသင္းမ်ားလည္း ရွိပါသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစုၿပီး အပတ္စဥ္ ဆြမ္းေလာင္းၾကသည္လည္း ရွိသည္။
ဆန္းခ်ီရပ္ ေစတနာလမ္းတြင္လည္း မေအးေအးသြယ္၊ ေဒၚသန္းသန္းဆင့္၊ ေဒၚစိုးစိုး စသည့္ သူငယ္ခ်င္း ၃၀ ခန္႔က ၀ါတြင္းကာလအတြင္း အျခားရပ္ကြက္မ်ား၊ အျခားလမ္းမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ကာ အလွည့္က် ဆြမ္းစုလွဴၾကသည္။
“အလွဴေငြက ကန္႔သတ္ထားတာ မရွိဘူး၊ သဒၶါရွိသေလာက္ ၀ိုင္းထည့္ၾက၊ ၀ိုင္းစုခ်က္ၾကေပါ့”ဟု ေဒၚစိုးစိုးက ေျပာ သည္။
ေကာ့ေသာင္းတြင္မူ ၀ါတြင္းကာလ တြင္ ရပ္ကြက္အလိုက္ အပတ္စဥ္ တစ္ရပ္ကြက္ တစ္ရက္ အလွည့္က် အ႐ုဏ္ဆြမ္း ေလာင္းေနၾကေၾကာင္း ေရႊဇင္ေယာ္ရပ္ကြက္ ဆြမ္းေလာင္းအဖြဲ႔ ၀င္ ဦးမ်ိဳး၀င္းက ေျပာသည္။
“ဓေလ့ကို ထိန္းရာလည္းေရာက္၊ အက်ိဳးကုသိုလ္လည္းရေတာ့ အက်ိဳး႐ွိ တာေပါ့”ဟု ဦးမ်ိဳး၀င္းက ေျပာသည္။
ရပ္ကြက္သူ ရပ္ကြက္သားတို႔က အလ်ဥ္းသင့္သလို ၀ိုင္းကူခ်က္ၾကၿပီး အရုဏ္ခ်ိန္တြင္ ရပ္ကြက္အတြင္းေနထိုင္ သူမ်ားႏွင့္ ရပ္ကြက္႐ံုးေရွ႕တြင္ စုေပါင္း ေလာင္းလွဴၾကေၾကာင္း ၎က ေျပာသည္။
“မနက္ေစာေစာဆို ရပ္ကြက္နိဗၺာန္ေဆာ္က မိုက္နဲ႔လိုက္ေအာ္ရင္ ကိုယ္တိုင္ လွဴခ်င္သူက ရပ္ကြက္ရံုးေ႐ွ႕လာလွဴတာေပါ့။ အိမ္ကယူလာတာေရာ စုေပါင္း ခ်က္တာေရာလွဴၾကတယ္”ဟု ဦးမ်ိဳး၀င္း က ဆိုသည္။
ၿမိတ္ၿမိဳ႕ ေဇယ်ာသီရိ ၄ ရပ္ကြက္တြင္ မူ အသင္းသား ၄၀ ဦးရွိ သံဃိကဒါန ဆြမ္းေလာင္းအသင္းကို ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က စတင္ဖဲြ႔စည္းကာ ၀ါတြင္းသုံးလအတြင္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားသို႔ ဆြမ္းမ်ားကို ခ်က္၍ အပတ္စဥ္ ပို႔ေဆာင္ေပးေန ေၾကာင္း ယင္းအသင္း၏ အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္သူ ကိုေက်ာ္မိုးသူက ေျပာသည္။
“သီတင္းကၽြတ္ျပီးမွပဲ ရပ္ကြက္ထဲ မွာ တစ္လတစ္ၾကိမ္ ဆြမ္းေလာင္းပါ တယ္”ဟု ကိုေက်ာ္မိုးသူက ေျပာသည္။
ျမိတ္ျမိဳ႕တြင္ လစဥ္ဆြမ္းေလာင္း သည့္ အသင္း ၅ သင္းခန္႕သာရွိျပီး နည္းပါးေနေသးေၾကာင္း ၎က ေျပာ သည္။
ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ ဓမ္ၼစၾကာေက်ာင္း တိုက္ေက်ာင္းေနသံဃာ ဦးေကာ၀ိဒက အရုဏ္ဆြမ္းေလာင္းအသင္းမ်ားသည္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတို႔အတြက္ အမွန္ပင္ လိုအပ္ေနသည့္အသင္းမ်ား ျဖစ္ေနေၾကာင္း မိန္႔ၾကားသည္။
“ဆြမ္းေလာင္းအသင္းေတြရွိေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြမွာ အသက္ၾကီး ေနလို႔ ဆြမ္းခံမၾကြႏိုင္တဲ့ သံဃာေတြ အတြက္ အဆင္ေျပတာေပါ့။ သူ႔ေက်ာင္း နဲ႔သူေတာ့ တကာေတြရွိၾကတယ္ဆို ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေက်ာင္း ေတြဆိုလည္း ဆြမ္းေရး၊ ကြမ္းေရး ခက္ခဲတဲ့ ေက်ာင္းေတြလည္း ရွိခ်င္ရွိမယ္ေလ”ဟု ဦးေကာ၀ိဒက မိန္႔သည္။
ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ ကရပ္ျပင္(ေျမာက္) ေသာၾကာဆြမ္းေလာင္းအသင္းတစ္ခုကို ဦးစီး ကမကထျပဳေနသည့္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဦးကုသလကမူ ၿမိဳ႕ေနသံဃာေတာ္ မ်ား အ႐ုဏ္ဆြမ္းခံ ၾကြရာတြင္ ဆြမ္းရရန္ ခက္ခဲၿပီး ဆြမ္းဟင္းရရန္မွာ ပို၍ပင္ခက္ခဲေၾကာင္း မိန္႔ၾကားသည္။
“အ႐ုဏ္ဆြမ္းရမွ တရားအားထုတ္ ႏိုင္မယ္၊ စာသင္သားေတြလည္းအဲဒီလို ပဲ။ အ႐ုဏ္ဆြမ္းမွာ လိုအပ္တဲ့ဆြမ္းကို မဘုန္းရဘဲေနရင္ စာသင္ရာမွာအခက္ခဲ ရွိတယ္”ဟု အရွင္ဦးကုသလက မိန္႔ဆို သည္။
အရွင္ဦးကုသလ၏ ေသာၾကာ အ႐ုဏ္ဆြမ္းတြင္ ပင္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ေနသူ မခ်စ္စု၀င္းကေတာ့ ဆြမ္းထမခ်က္ ရ မေနႏိုင္ေတာ့။
“တစ္ခါတစ္ေလဆိုလည္း မိုးေသာက္ထ အေစာႀကီးထရေတာ့ ပ်င္းေတာ့ ပ်င္းတယ္၊ လူဆိုေတာ့ေလ၊ ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ့္မွာ ကုသုိလ္ဆိုတာ အဲဒါပဲ ရွိတယ္ေလဆိုၿပီး သြားလုပ္ျဖစ္တယ္၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အက်င့္ရလာတယ္၊ ေနာက္ပိုင္းဆိုရင္ မလုပ္ရရင္ေတာင္ မေနႏိုင္ျဖစ္လာတယ္”ဟု ၎က ဆိုသည္။
တနသၤာရီသတင္းအဖြဲ႔
