“ထား၀ယ္က ဘယ္ေလာက္လွသလဲဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာင္ ေႀကာ္ျငာစရာ မလိုဘူး။
သူတို႔ပဲ ေႀကာ္ျငာသြားၾကလိမ့္မယ္”
ေလာင္းလံုးၿမိဳ႕နယ္၊ ေဂါ့အင္းရြာဇာတိျဖစ္သူ ကို၀ါယုသည္ လက္ရွိတြင္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ေနလ်က္ရွိၿပီး သူ၀ါသနာပါသည့္ ဏေမောသအသမ ေခၚ စက္တပ္ဆင္ထားသည့္ ေလထီးကို တစ္စိုက္မတ္မတ္ ပ်ံသန္းစီးနင္းလ်က္ ရွိသည္။ ယခုႏွစ္ လြတ္လပ္ေရးေန႔ အခမ္းအနားတြင္ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕၌ ထိုင္းေလထီးစီးသမား မ်ားႏွင့္အတူ လာေရာက္ ပ်ံသန္းျပခဲ့ဖူးသည္။ လာမည့္ သီတင္းကၽြတ္လတြင္ ထား၀ယ္သို႔ျပန္လာၿပီး Paramotor စီးနည္းကို အခမဲ့သင္ေပးရန္ စီစဥ္ေနသည့္ ကို၀ါယု ႏွင့္ တနသၤာရီ အပတ္စဥ္က ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းထားပါသည္။
တနသၤာရီ။ ။ဒီႏွစ္ လြတ္လပ္ ေရးေန႔ အခမ္းအနားတုန္းက ထား၀ယ္မွာ လာစီးျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္ မဟုတ္လားခင္ဗ်။ ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို လာစီးျဖစ္ခဲ့တာလဲ။
ကို၀ါယု။ ။ စီးျဖစ္တာက ထိုင္းႏိုင္ငံက ေလထီးစီးသူေတြက ကၽြန္ေတာ့္ ကို သင္ေပးၿပီးေနာက္ပိုင္း “ငါတို႔ ျမန္မာ ျပည္မွာလဲ ပ်ံခ်င္တယ္” ဆိုၿပီး ေျပာလာ ၾကတယ္။ ေန႔တိုင္းေျပာေနတယ္။ “ထား ၀ယ္မွာ သြားကစားခ်င္တယ္”ဆိုၿပီး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရွာင္လႊဲလို႔ မရေတာ့ဘဲ ထား၀ယ္မွာ သြားကစားလို႔ ရေအာင္ ဆက္သြယ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး အာမခံလိုက္ ေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ထား၀ယ္မွာ ဘယ္သူမွ ေကာင္းေကာင္း မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ေယာကၡမနဲ႔ လူႀကီးေတြနဲ႔ NLD က လူေတြနဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းၿပီး ေတာင္းဆိုေပးတယ္။ အစိုးရကလည္း ခြင့္ျပဳေပးတယ္။
တနသၤာရီ။ ။ ထိုင္းကစားသမားေတြက ထား၀ယ္မွာ ဘာလို႔ ပ်ံခ်င္ၾကတာ လဲ။
ကို၀ါယု။ ။ သူတို႔က ထား၀ယ္ ဆိုၿပီး သီးသန္႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံက လွတယ္ဆိုတာ သူတို႔ သိထား တယ္။ သဘာ၀အလွတရားေတြရွိတယ္ ဆိုတာ သိထားတယ္။ သူတို႔ေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဓေလ့ေတြ၊ ႐ိုးရာေတြ၊ အလွအပေတြ အဲဒါေတြကို ၾကည့္ခ်င္လို႔။
တနသၤာရီ။ ။ ဘန္ေကာက္မွာ စီးရတာနဲ႔ ထား၀ယ္မွာစီးရတာ ဘာကြာလဲ။
ကို၀ါယု။ ။ အမ်ားႀကီးကြာ တယ္ဗ်။ ဘန္ေကာက္မွာက ေျမျပားႀကီး။ လယ္ကြင္းေတြ ရွိမယ္။ တိုက္ေတြပဲ ရွိတယ္။ တက္လိုက္ခ်ိန္တိုင္း ဘယ္ကြင္း မွာပဲ ကစားကစား ဒီျမင္ကြင္းေတြပဲ ေတြ႔ရတယ္။ ထား၀ယ္မွာက်ေတာ့ ေတာင္တန္းေတြ ရွိတယ္။ ပင္လယ္ေတြရွိ တယ္။ ေရွးေဟာင္းအိမ္ေတြ ျမင္ရတာ လည္း ရွိတယ္။ သဘာ၀အလွတရားေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ ထား၀ယ္မွာစီးဖူး တဲ့သူေတြဆိုရင္ ဒီမွာ ျပန္ႂကြားၾကတာေတြ ၾကားရတယ္။ ထား၀ယ္မွာ ဘာေတြေတြ႕ ရတယ္ဆိုၿပီး။
တနသၤာရီ။ ။ Paramotor ကို ဘယ္အခ်ိန္ကစၿပီး စစီးျဖစ္လဲ ခင္ဗ်။
ကို၀ါယု။ ။ ကၽြန္ေတာ္စီးတာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ ခင္ဗ်။
တနသၤာရီ။ ။ ဘယ္လိုစိတ္ကူးနဲ႔ စီးျဖစ္တာလဲ။
ကို၀ါယု။ ။ ကၽြန္ေတာ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက ၀ါသနာရွိတယ္ဗ်။ ထိုင္းေတြစီးေနတာ ျမင္တယ္။ တီဗြီေတြ ထဲမွာ ျမင္ရတယ္ဆိုေတာ့ စီးခ်င္တဲ့အာသီသ ရွိခဲ့တယ္ ေလထီးစီးတာကို။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကတည္းက ေလယာဥ္ အငယ္ေလးေတြ လုပ္တမ္းကစားတာေတြ ကို အၿမဲတမ္းေလ့လာေနတယ္။ သူမ်ားစီး တာျမင္ေတာ့ စီးေနတဲ့သူေတြေနာက္ကို လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း စီးေနတဲ့ သူေတြက မသင္ေပးၾကဘူး။
မသင္ေပးေပမယ့္ သူတို႔စီးတဲ့ေနာက္ ကို အၿမဲတမ္း လိုက္လိုက္ေနတာ။ ကိုယ္ နဲ႔ မသိေပမယ့္ ဒီလိုပဲ လိုက္ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ သူတို႔က မသင္ေပးဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ ဥပေဒ ေတြ၊ စည္းကမ္းေတြနဲ႔ ထိန္းထားတာေတြ လည္း ရွိတယ္ေလ။ သူတို႔သင္ေပးခဲ့ရင္ သူတို႔တာ၀န္ယူရမယ္ ဆိုတာရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာတစ္ ေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လည္း သူတို႔က မသင္ ေပးဘူး။ သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လာလုပ္ တဲ့ ျမန္မာတစ္ေယာက္က ေလထီး ၀ယ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔လည္း သူတို႔က ထင္ထားတာကိုး။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က အၿမဲတမ္း လိုက္ေနတာ။ သူတို႔ဆီကို သြားတိုင္း ကၽြန္ေတာ္က ေရခဲေတြ၀ယ္သြားတယ္။ ေရေတြ၀ယ္သြားၿပီးေတာ့ သူတို႔ကို လိုက္ေပးေသာက္တယ္။ ေနာက္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အဲလိုမ်ိဳးလိုက္ေနေတာ့ သူတို႔ က အားနာၿပီး မသင္ေပးလို႔ မရေတာ့ဘူး ဆိုသလိုမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ Sa Waent က ကၽြန္ေတာ့္ကို သနားလာလားေတာ့ မသိဘူး။ ငါ သင္ေပး မယ္တဲ့ သူက။ ငါက ျမန္မာေတြ၊ ထိုင္းေတြ မခြဲျခားဘူး တဲ့။ နင္ စိတ္ေကာင္းရင္၊ နင္လူေကာင္းဆို ရင္ ငါသင္ေပးမယ္ ဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို သံုးေလးရက္ေလာက္ ေလ့လာလိုက္ၿပီးေတာ့ သင္ေပးမယ္လို႔ အာမခံၿပီးသင္ေပးေတာ့ တာပဲ။ တကယ္ ေတာ့သူသင္ေပးမယ္လို႔ ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ထီး(ေလထီး) ၀ယ္ထားၿပီး ၿပီ။ စက္လည္း၀ယ္ထားၿပီးၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ထီး၀ယ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔က ထီးကို ေပးလိုက္ေပမယ့္ စက္ကို မေပးလိုက္ဘူး။ လူတိုင္းကို မေပးလိုက္ဘူး။ စီးမတတ္ ေသးတဲ့သူကို စက္အတြက္ ပိုက္ဆံေပးခဲ့ရ ေပမယ့္ စက္ကို မအပ္လုိက္ဘူး။ တကယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္စီးလို႔မတတ္ေသးဘဲနဲ႔ စက္ကိုယူၿပီး ကြင္းမွာ သြားစီးၿပီဆိုတာနဲ႔ သူမ်ားေတြ ကန္႔ကြက္ၿပီပဲ။ စီးလို႔မတတ္ ေသးတဲ့သူကို ဘယ္သူေရာင္းလိုက္လဲ။ ေရာင္းတဲ့သူက ဘယ္သူလဲဆိုၿပီးေတာ့။
တနသၤာရီ။ ။ ပထမဆံုးစီးတုန္းက ဘယ္လိုခံစားရလဲ။
ကို၀ါယု။ ။ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္တယ္။ ေၾကာက္တာထက္ လန္႔တာက မ်ားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ျမင့္ တာပဲဆိုၿပီး။ မ်က္လံုးလည္း ျပာသြား တယ္။ ပါ၀ါမကိုက္တဲ့ မ်က္မွန္တပ္ထား ရသလိုမ်ိဳး ခံစားရတယ္။
တနသၤာရီ။ ။ အစ္ကိုက ဒီမွာ ဏေမောသအသမ စီးေနတာေပါ့ေနာ္။ အခု တေလာ ထား၀ယ္မွာ Paramotor အေပ်ာ္တမ္းကလပ္ဖြဲ႕မယ္ဆိုၿပီး စီစဥ္ေန တယ္လို႔ သိရတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးကလပ္ဖြဲ႕ တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အစ္ကို႔အေနနဲ႔ သိထားတာရွိလား။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ကလပ္ဖြဲ႕ တဲ့အေပၚမွာ အစ္ကို႔အေနနဲ႔ ဘယ္လို ျမင္လဲခင္ဗ်။
ကို၀ါယု ။ ။ ထား၀ယ္မွာ Paramotor မ ကလပ္ ဖြဲ႕မယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ေတာ့ ေသခ်ာမသိေသး ဘူး။ သတင္းကေတာ့ ၾကားေနရတယ္။ သူတို႔ေတြလည္း တစ္ခါတစ္ေလ စကား လာေျပာတာေတြရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လာသင္ေပးရမယ္ဆိုၿပီး။ ဒါေပမယ့္ ကလပ္ဖြဲ႔တဲ့ကိစၥေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မသိရ ေသးဘူးခင္ဗ်။
ဘယ္လိုအေျခအေနလုပ္မယ္ဆိုတာ လည္း ကၽြန္ေတာ္ မသိရေသးဘူးခင္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကေတာ့ ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ရည္ရြက္ခ်က္ က ထား၀ယ္ေဒသခံေတြ အတြက္ ဘာလုပ္ေပးမယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိ တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ကူးက ဘယ္လိုရွိတယ္ဆိုတာ မသိရေသးဘူး။ သူတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို မေဆြးေႏြးလာ ေသးဘူး။
တနသၤာရီ။ ။ Paramotor နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထား၀ယ္ကို ဘယ္ေလာက္ ထိေမွ်ာ္မွန္းထားလဲခင္ဗ်။
ကို၀ါယု။ ။ Paramotor နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ေခၚၿပီး လာကစားလို႔ရေအာင္။ ကမၻာမွာလွည့္ ပတ္ၿပီးစီးေနၾကတဲ့ ေလထီးသမားေတြကို ထား၀ယ္ကို၀င္လာ ကစားႏိုင္ေအာင္ ရည္မွန္းထားတယ္။ သူတို႔ထား၀ယ္မွာ လာကစားရင္ ထား၀ယ္မွာ ပိုက္ဆံေတြ လာျဖဳန္းမယ္။ ဆိုင္ေတြေရာင္းေကာင္း လာမယ္။ ဟိုတယ္ေတြလည္း ဧည့္သည္ ေတြမ်ားလာမယ္။ ထား၀ယ္ရဲ႕ အလွအပ ေတြကိုလည္း ကမၻာက သိလာလိမ့္မယ္။ ကစားသမားေတြကပဲ ျဖန္႔ျဖဴးသမား ေတြျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ထား၀ယ္က ဘယ္ေလာက္လွသလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ေၾကာ္ျငာစရာမလိုဘူး။ သူတို႔ပဲ ေၾကာ္ျငာသြားၾကလိမ့္မယ္။ ဒါဆို ကမၻာ လွည့္ခရီးသြားေတြက ထား၀ယ္ကိုစိတ္၀င္ စားလာမယ္။ အဲဒါက ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ။
တနသၤာရီ။ ။ ခုနက အစ္ကို ေျပာတာက ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ထား၀ယ္ မွာလာစီးရင္ ရႏိုင္မယ့္ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ေပါ့ေနာ္။ တခ်ိဳ႕က ေျပာၾကတာရွိတယ္။ ဟိုတစ္ခါက အစ္ကိုတို႔ ထား၀ယ္မွာလာ စီးတုန္းကေပါ့။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို ပ်ံခြင့္ေပးရင္ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အေနအထား အေပၚစီးကေန သိရၿပီး လံုၿခံဳေရးအတြက္ စိုးရိမ္ရတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ၾကားခဲ့ရတာရွိ တယ္။ အဲဒီအေပၚမွာ အစ္ကို႔အေနနဲ႔ ဘယ္လိုျမင္လဲဗ်။
ကို၀ါယု။ ။ အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ကလပ္ေတြရွိလာရင္ ထိန္းသိမ္းတဲ့သူက ကလပ္ကပဲ ျဖစ္မွာပဲ။ သူတို႔ ဘယ္မွာ စီးသင့္တယ္။ ဘယ္မွာ မစီးသင့္ဘူးဆိုတာ တကယ့္တာ၀န္ယူ၊ တာ၀န္ခံလိုက္တာက ကလပ္ကလူေတြပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ အခု ေခတ္က ၿဂိဳလ္တုေခတ္ဗ်။ အႏၱရာယ္ ေပးခ်င္တယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို ၀င္လာၿပီး အႏ္ၱရာယ္ျဖစ္ခံၿပီး လာေလ့လာ စရာမလိုဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္ရွိ တယ္ဆိုတာ အကုန္သိေနတဲ့ေခတ္မွာ။ အိမ္ကေန ကြန္ပ်ဴတာ၊ ဖုန္းထဲက ၾကည့္ရင္ ဘယ္အိမ္မွာ ဘယ္ေခါင္မိုးမိုး ထားတယ္ဆိုတာေတာင္ ၾကည့္လို႔ရေန တယ္ေလ။ အခုေခတ္မွာ။ လံုၿခံဳေရး အတြက္ေတာ့ စိတ္ခ်။ Paramotor က အေ၀းႀကီးေျပးလုိ႔ရတာလည္းမဟုတ္ဘူး။ တက္ခ်င္တဲ့ေနရာတက္၊ ဆင္းခ်င္ တဲ့ေနရာဆင္းလို႔ ရတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အားကစားနည္းတစ္ခုပါပဲ။
တနသၤာရီ။ ။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ တျခားဘာေျပာခ်င္တာရွိေသးလဲ။
ကို၀ါယု။ ။ Paramotor စီး တာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထား၀ယ္သားေတြနဲ႔ အလွမ္းမေ၀းဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အခြင့္အေရး မရွိတာေလာက္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အခုခ်ိန္မွာ သင္ေပးမယ့္ အခြင့္အေရးလည္း ရွိတယ္။ လူႀကီးေတြလည္း အဲဒါက ႏိုင္ငံအတြက္ အက်ိဳးရွိတယ္ဆိုတာ သိပါ လိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထား၀ယ္သားေတြ စုစုလံုးလံုးနဲ႔ ထား၀ယ္က ေတာ္ေတာ္လွပ တယ္ဆိုတာကို ကမာၻကိုျပရေအာင္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
တနသၤာရီ။ ။ ေက်းဇူးတင္ပါ တယ္ခင္ဗ်ား။
Dawei Watch
