စိန္ေခၚပါေစ၊ စိန္ေခၚပါေလ

0
496

ဦးစီးဦးရြက္ ျပဳျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ မွတ္သားစရာ ေတြက မကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။

လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္တဲ့အခါ အင္မတန္ သိမ္ေမြ႕ သည့္ ကိစၥမ်ား ရွိသလို၊ အခ်ိဳ႕ကိစၥမ်ားမွာ လည္း လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိလွ်င္ လုပ္သင့္သည္ ဟု ယံုၾကည္လွ်င္ လြယ္လင့္တကူ လုပ္ႏိုင္ သည့္ အေနအထား ျဖစ္သည္။

မ်ားစြာေသာ မွတ္သားဖြယ္ရာေတြ ထဲကေန တစ္ခုကို ဒီေနရာမွာ ေဆြးေႏြးခ်င္ ပါတယ္။

“ကိုယ့္ရဲ႕ အဖဲြ႕သားေတြကို သက္သာ ဇုန္ထဲကေန ဆဲြထုတ္ပါ”

အေတာ္ပင္ မွတ္သားဖြယ္ မွာၾကား ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။

သက္သာဇုန္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာ ၾကတဲ့အခါ သက္သာဇုန္ဟာ အႏၱရာယ္ ဇုန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာလည္း ပါပါတယ္။

ရုတ္တရက္ဆို တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ သြားႏိုင္ပါတယ္။ သက္သာဇုန္ရဲ႕ သေဘာ က ကိုယ့္ကို အႏ္ၱရာယ္ကင္းတဲ့၊ စြန္႔စား ရမႈနည္းတဲ့၊ စိတ္လံုျခံဳမႈကို ျဖစ္ေစတဲ့၊ ပံုမွန္လုပ္ေနက်ျဖစ္တဲ့ သေဘာပါ။

ဒါဆို ဘာေၾကာင့္ သက္သာဇုန္ကို အႏၱရာယ္ဇုန္လို႔ ေျပာတာပါလဲ။

(၁) သက္သာဇုန္ထဲမွာပဲ ေနေန တယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို တန္႔ေစပါတယ္။

(၂) ဒါ ဒါေတြပဲ လုပ္ေနတာျဖစ္တဲ့ အတြက္ တီတြင္ ဆန္းသစ္မႈ မရွိဘူး။

(၃) ေလွ်ာက္သာ ေလွ်ာက္ေနတယ္။ ဘယ္မွလည္း သိပ္မေရာက္ဘူး။ ေခတ္က ျမန္လြန္းတဲ့အခါ က်န္ေတာင္ က်န္ခဲ့ႏိုင္ တယ္။

(၄) အသစ္ေတြကို မလုပ္ၾကည့္၊ စိန္ေခၚမႈ ၊ စြန္႔စားရမႈ မရွိတာေတြကိုပဲ လုပ္ေနေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ က်ဆင္းလာတယ္။

(၅) စြန္႕စားရဲတဲ့စိတ္ ပါးပါးလာၿပီး ေၾကာက္စိတ္ ပိုပို ကဲလာတယ္။

(၆) ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ အဖဲြ႕အစည္းက တိုးတက္မႈ ေႏွးမယ္။

စသည္ျဖင့္ ဘ၀အတြက္ မ်ားစြာအႏၱရာယ္ျဖစ္ေစတဲ့ အေျခအေနေတြ ေအာက္ကို ေရာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

သက္သာဇုန္ထဲမွာ ေနတာဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အရစ္က် သတ္ေနတာနဲ႕ အတူတူပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ဦးစီးဦးရြက္ ျပဳသူေတြ ဟာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း သက္သာ ဇုန္ရဲ႕ အျပင္ဘက္ကို ထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားရ သလို ကိုယ္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကိုလည္း သက္သာဇုန္ထဲကေန ဆဲြထုတ္ ထားဖို႔ လိုပါတယ္။

ဆိုေတာ့ ဒီေနရာမွာ ေျပာစရာ ရွိလာ တာက သက္သာဇုန္ရဲ႕ အျပင္ဘက္ကို ထြက္ရမယ္ဆိုလို႔ အလြတ္ဇယားႀကီး ထြက္ရမလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ သုခမိန္ေပါ့။ ခ်င့္ခ်င့္ ခ်ိန္ခ်ိန္ သုခမိန္နဲ႔ မလုပ္မရႈပ္မျပဳတ္မတူ တာေတာ့ အက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းျပေနဖို႕ မလိုဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။

သက္သာဇုန္ကေန ထြက္ဖို႕ ႀကိဳးစား တဲ့အခါ မျဖစ္မေန လုပ္ရမွာက စြန္႕စား ရႏိုင္ေခ်ကို တြက္ဆဖို႕ပါ။ စြန္႕စားရႏိုင္ ေခ်၊ ကိုယ္ရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္၊ အေျခ အေနအခင္းအက်င္း စသျဖင့္ ေသခ်ာ ထည့္သြင္းစဥ္းစားၿပီး ဘယ္ေလာက္ေတာ့ ငါထြက္လို႕ ရတယ္။ ဘယ္အထိေတာ့ ငါတို႔ ထြက္ဖို႕ မသင့္ဘူး စသျဖင့္ ဆင္ျခင္ တုံတရားရွိရွိနဲ႕ စနစ္တက် ေဖာက္ထြက္ ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

စိန္ေခၚပါေစ

ဘာေၾကာင့္ သက္သာဇုန္အေၾကာင့္ ဒီေလာက္အထိ အေရးတႀကီး ေျပာေနရ တာလဲဆိုရင္ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။

ဦးစီးဦးရြက္ ျပဳေနသူ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက စိန္ေခၚတာ ၾကံဳဖူးပါသလား။

ကိုယ့္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ တစ္ ေယာက္ေယာက္၊ ကိုယ္ဦးစီးဦးရြက္ျပဳေန ရသူတစ္ေယာက္ေယာက္က ကိုယ့္ကို “ဒါေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး”၊“ဒါေတာ့ ဒီလို မျဖစ္သင့္ဘူး” ၊ “ဒီဟာမ်ိဳးဆို ဒီေလာက္ ပမာဏ ေငြေၾကးထုတ္ေပးမွ လုပ္လို႔ရ မယ္” ၊  “ဒီလစာ မရရင္ အလုပ္ေျပာင္းမွ ရမယ္” စသျဖင့္ စိန္ေခၚတဲ့ အေနအထား မ်ိဳးပါ။

ဒီအေနအထားက ကိုယ့္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္က သက္သာဇုန္ကေန ေဖာက္ထြက္ ဖို႔ ႀကိဳးစားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကားတစ္ခု ရွိတာ ကိုး။ “ဘယ္သူမွ အတြန္႔မတက္ဘဲ အရာရာ အဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္ တစ္စံု တစ္ခုေတာ့ ႀကီးႀကီးမားမား မွားယြင္း ေနၿပီ၊ စိုးရိမ္ဖြယ္ အေနအထား ျဖစ္ေနၿပီ”ဆိုတာပါပဲ။ ဘာလို႔ဆိုရင္ မတူညီမႈ ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ စုဖဲြ႕ထားၿပီး အတူတကြ အလုပ္လုပ္ၾကရတဲ့အခါ ျငင္းခံုစရာ၊ သူ႕ အယူအဆ ငါ့အယူအဆ လြန္ဆဲြတာေတြ၊  တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စိန္ေခၚ ၾကတဲ့ အတြန္႔တက္ၾကတဲ့ အေနအထားမ်ိဳး မၾကာခဏဆိုသလို ၾကံဳရမွာပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။

ဒါက ပံုမွန္ အေျခအေနပါ။

ဆိုေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ အဲလို မဟုတ္ တဲ့အေနအထားဆိုရင္ေတာ့ ပံုမွန္မဟုတ္ ပါဘူး။

ကိုယ့္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက ကိုယ္ေျပာတာေတြအားလံုးကို အခ်ိန္ တိုင္း သေဘာတူေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါ အႏၱရာယ္ အခ်က္ေပးမႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို သာယာေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ဘဲ စိုးရိမ္ဖြယ္အျဖစ္ ျမင္တတ္ဖို႕၊ အေလး အနက္ သတိမူဖို႕ လိုပါတယ္။

စိန္ေခၚပါေလ

စိန္ေခၚတယ္ေျပာလို႔ ကိုယ္ကလည္း စိန္ေခၚတာ အတြန္႕တက္တာမ်ိဳး လုပ္ဖို႕ လိုပါတယ္။ အဲလို အတြန္႔တက္ စိန္ေခၚ တာေတြက လုပ္ငန္းခြင္မွာသာမက လူမႈဘ၀ရဲ႕ ေန႔စဥ္ ကိစၥရပ္ေတြမွာလည္း စိန္ေခၚတာ အတြန္႕တက္တာမ်ိဳး လုပ္လို႕ ရပါတယ္။

ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘယ္ေလာက္ အထိ သက္သာဇုန္ထဲမွာ ေနေနမိပါသလဲ။

လူတစ္ဦးခ်င္းစီျဖစ္ေစ၊ အဖဲြ႕အစည္း ေတြျဖစ္ေစ ေသခ်ာ သံုးသပ္ဖို႕ လိုပါ တယ္။

ဥပမာတစ္ခု ၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။

ထံုးစံအတိုင္း အမ်ားျမင္လည္း ျမင္သာေအာင္ အစိုးရတို႕၊ လႊတ္ေတာ္ တို႕နဲ႔ ဥပမာ ေပးပါ့မယ္။

(၁) လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အေနနဲ႔ အစိုးရကို အက်ပ္႐ိုက္ေစတာမိ်ဳး မေမးၾကဖို႔ ေျပာတဲ့ကိစၥကို ၾကည့္ရင္ ဒါ သက္သာဇုန္ထဲမွာပဲေနဖို႔ လုပ္ေနတာ ပါ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အရစ္က် သတ္တာ အျပင္ တိုင္းျပည္ကိုလည္း သတ္ရာ က်ပါတယ္။

(၂) ျပည္ေထာင္စုက ဘာမွ မညႊန္ ၾကားထားဘူး။ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ညႊန္ၾကား မႈကို ေစာင့္ေနတယ္။ ဒါလည္း ထိုနည္း လည္းေကာင္းပါပဲ။

(၃) အေျခခံ ဥပေဒအရ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဒါေတြ လုပ္လို႔မရဘူး။ ဒါလည္း ဆင္ေျခ ဆင္လက္ သက္သက္သာ ျဖစ္တယ္။

တကယ္သာ ေဖာက္ထြက္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵ ရွိမယ္ဆိုရင္ လုပ္လို႔ရတာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။

ဖြင့္ပဲြတကာ လိုက္တက္ၿပီး အခ်ိန္ ျဖဳန္းေနတာမ်ိဳးက အေပၚက ေျပာခဲ့တဲ့ အေျခခံ ဥပေဒနဲ႔လည္း မဆိုင္သလို၊ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ႔လည္း မဆိုင္ပါဘူး။

ဒါက ကိုယ့္ရဲ႕ ေရလိုက္ငါးလိုက္ ေနလိုမႈ၊ သက္သာဇုန္ထဲမွာ ေနလိုမႈနဲ႕ပဲ ဆိုင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္လည္း ကုန္၊ ေငြလည္း ကုန္၊ အက်ိဳးလည္း နည္းပါ လ်က္ အရင္က လုပ္ခဲ့တဲ့ လမ္းေဟာင္း အတိုင္း ဘာေၾကာက္လို႕ ေၾကာက္မွန္းမသိ၊ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ေနမွန္းမသိ လုပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အေျပာင္းအလဲကို လုပ္မယ္လို႕ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၿပီး အသိပညာေပး ဆိုင္းဘုတ္ ေလးတစ္ခုကို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အပါအ၀င္ ၀န္ႀကီးအမ်ားအျပား၊ သက္ဆိုင္ရာ ဌာနေတြက အဖဲြ႕၀င္အမ်ားအျပားနဲ႔ ဖြင့္တာမ်ိဳးက ရုပ္ဆိုးလြန္း အားႀကီးပါ တယ္။

ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးက သက္သာ ဇုန္ထဲမွာ ေနတယ္လို႕ေတာင္ေျပာလို႕ မရေတာ့ပါဘူး။ ဒါက သက္သာဇုန္ထဲမွာ နစ္ေနတာလို႔ကို ေျပာလို႔ရမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။

ဆိုင္းဘုတ္ထူတဲ့ေနရာေရြးခ်ယ္မႈ၊ လူေတြရဲ႕ ၾကည့္ႏိုင္မွတ္ယူႏိုင္စြမ္းနဲ႔ ဆိုင္းဘုတ္ စာလံုးအရြယ္အစား၊ အေရာင္ ေရြးခ်ယ္မႈ စသျဖင့္ အဲဒါေတြကို မေျပာ ေသးဘဲ၊ ဒီဆိုင္းဘုတ္ေလးတစ္ခုအတြက္ ကုန္လိုက္မယ့္ အခ်ိန္နဲ႔ ျပည္သူ႔ဘ႑ာ က နည္းနည္း ေနာေနာမဟုတ္။

အဲလိုဆိုင္းဘုတ္တကာ လိုက္ဖြင့္ေန မယ့္အစား တနသၤာရီတိုင္းမွာ သက္ဆိုင္ ရာ က႑အလိုက္ အသိပညာေပးေရးဆိုင္ ရာ မူ၀ါဒတစ္ခု ျဖစ္လာဖို႕ ကိစၥ ေဆြးေႏြး တယ္၊ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတယ္။ ျငင္းခုန္ ေနတယ္ဆိုတာကမွ ဟုတ္တုတ္တုတ္။

အခုေတာ့ လုပ္ေနက် လမ္းေဟာင္း အတိုင္း လိုက္လုပ္ၿပီး သက္သာဇုန္ထဲမွာ နစ္ေနေတာ့တာပါပဲ။

အခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အေျပာင္းအလဲကို ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္ ဖို႔ဆိုရင္ သက္သာဇုန္ထဲကေန ထြက္ဖို႔ လိုပါ တယ္။

အဲဒါက ကိုယ့္ကို စိန္ေခၚတာမ်ိဳးကို လက္သင့္ခံ စဥ္းစားတာမ်ိဳးျဖစ္ဖို႕လိုသလို ကိုယ္ကလည္း စိန္ေခၚတတ္ဖို႕ လိုပါ တယ္။

လမ္းေဟာင္းအမွားေတြကို ဘာမွန္း မသိ၊ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ ဘာေၾကာက္ လို႕ ေၾကာက္မွန္းမသိဘဲ လုပ္ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ  ေဖာက္ထြက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါက ကိုယ့္အက်ိဳးလည္းျဖစ္သလို တုိင္း ျပည္ရဲ႕ အက်ိဳးအတြက္လည္း ျဖစ္ပါ တယ္။

စိန္ေခၚပါေစ။

စိန္ေခၚပါေလ။

သည္မြန္