တိုင္းေရးျပည္ေရး၊ ရပ္ေရးရြာေရး ဆိုတာ ကုသိုလ္အလုပ္၊ ပရဟိတ အလုပ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီထက္ ပိုနက္နဲပါတယ္။ ကုသိုလ္ျဖစ္ အလွဴအတန္း အလုပ္ေတြမွာ ကိစၥမရွိေပမဲ့ လူသိန္းေသာင္း ခ်ီေသာ ဘ၀ကို အေလ်ာ္အစားလုပ္ရတဲ့ တိုင္းျပည္၊ ၿမိဳ႕ရြာ စီမံခန္႔ခြဲေရး ကိစၥေတြဆို ပိုၿပီးနက္နဲလာပါၿပီ။
အခုတေလာ ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္သာယာေရး အလုပ္ေတြမွာ အာ႐ုံက်မိေတာ့ ၿမိဳ႕နယ္ စည္ပင္သာသာေရး ေကာ္မတီ၀င္အခ်ိဳ႕ ဘယ္လို အလုပ္လုပ္ေနလဲ ေစာေၾကာမိတယ္။
စနစ္ေတြ ေျပာင္းၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္ေကာ္မတီ ဥကၠ႒နဲ႔ ေကာ္မတီ ၀င္ေတြကို ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္တဲ့ စနစ္နဲ႔ သြားခဲ့တယ္။ (ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္တဲ့ ပုံစံက လူသိပ္ၿပီး မသိတာက တစ္ပိုင္းေပါ့ေလ) တိုင္းေဒသႀကီး စည္ပင္ ဥပေဒကိုလည္း သီးျခားျပ႒ာန္းၿပီး အဲဒီ ဥပေဒကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ေရြးေကာက္ခံေတြမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။
စည္ပင္ဥပေဒအရ လုပ္စရာေတြက မ်ားလွပါတယ္။ ေစ်းေတြ၊ သားသတ္လိုင္စင္၊ အမိႈက္ကိစ္ၥ၊ စည္ပင္သာယာ နယ္နိမိတ္ထဲ က လမ္းတံတား၊ အပန္းေျဖစခန္း အေသးေလး ေတြကအစ စီမံခြင့္ရွိပါတယ္။ အမ်ိဳးေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ပါတယ္။
ၿမိဳ႕နယ္ စီမံခန္႔ခြဲေရး အလုပ္ေတြ မ်ားလို႔ ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္ဥကၠ႒ေတြကို ၿမိဳ႕နယ္၀န္လို႔ေတာင္ တင္စားေခၚႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔လုပ္ရင္လုပ္သေလာက္ ေျမျပင္မွာ အေျပာင္းအလဲ ျမင္ရမွာပါ။ ဥပမာ အမိႈက္ကိစၥဆိုရင္ပဲ ၾကည့္ႏိုင္ ပါတယ္။
သူ႔ဟာနဲ႔သူ လုပ္သေလာက္ေတာ့ လုပ္ေနၾကေပမဲ့ ထူးထူးျခားျခားႀကီး ေဖာက္ထြက္ၿပီး လုပ္ႏိုင္တဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ စည္ပင္ ဥကၠ႒ေတြ၊ ေကာ္မတီ၀င္ေတြကေတာ့ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ ရေနပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ေန တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ အေၾကာင္း ရင္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေရးႀကီးတာတစ္ခုကို စဥ္းစားမိတယ္။
အဲဒါကေတာ့ ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္ ဥကၠ႒ ေတြ၊ ေကာ္မတီ၀င္ေတြ ေနာက္ျပန္လွည့္ မၾကည့္ဘဲ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ဘယ္လို ေထာက္ပံ့မႈေတြ ေပးထားလဲ။ လစာရိကၡာ ေတြ ေပးထားလဲ ဆိုတာပါ။
စုံစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ စည္ပင္ ေကာ္မတီဥကၠ႒နဲ႔ေကာ္မတီ၀င္ အလုပ္ေတြ ဟာ ေစတနာ့၀န္ထမ္းသက္သက္ အလုပ္ ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ လစာရိကၡာ၊ ေထာက္ပံ့မႈ၊ အဆုံးအစြန္အားျဖင့္ လမ္းစရိတ္၊ ဧည့္ခံ စရိတ္ေတာင္ တရား၀င္ေပးထားတာ မရွိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ အခ်ိဳ႕သူေတြအတြက္ ႐ုံးကေန အလြတ္သေဘာ ထုတ္ေပးတာ၊ အလုပ္အတြက္ ႐ုံးသုံးစရိတ္ေတြကေန ထုတ္ၿပီး သုံးၾကစြဲၾကတာေတြ ရွိႏိုင္ေပမဲ့ ဥပေဒအရ ခံစားခြင့္ တရား၀င္ေပးထား တာမ်ိဳး မရွိလွပါ။
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အိတ္စိုက္၊ ေစတနာ့၀န္ထမ္းေနရတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ပထမဆုံး ျဖစ္လာတာက စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါတာပါပဲ။ ေနာက္မွာ မိသားစုက ရွိတယ္၊ ကိုယ့္စား၀တ္ေနေရးက ရွိတယ္။ အဲဒီ အျပင္ကို စည္ပင္အလုပ္ ကလည္း အိတ္စိုက္ေနရေသးတယ္ဆိုရင္ ေရရွည္ ဘယ္ခံႏိုင္မလဲ။
အခ်ိဳ႕စည္ပင္ ဥကၠ႒ေတြ၊ ေကာ္မတီ၀င္ ေတြဆို ညည္းညဴေနၾကၿပီ။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ အေရြးခံရၿပီး လစာမရလို႔ မလုပ္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာမ်ိဳး ဆင္ေျခေပးေနၾကတာၾကားရ တယ္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ဒီသက္တမ္းေတာ့ လုပ္လိုက္ဦးမယ္။ ေနာက္သက္တမ္း ဆိုရင္ေတာ့ အိမ္စီးပြားေရးဘက္ျပန္လွည့္မွ ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳး ေျပာေနၾကတဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္။
ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရး ဆိုတာ ေတာ္တတ္ မွန္ကန္တဲ့သူေတြ ၀င္လုပ္မွ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ေရာက္တာမ်ိဳးပါ။
အခုက ေတာ္တည့္မွန္ကန္သူေတြ၊ တတ္သိနားလည္သူေတြ ၀င္လုပ္ခ်င္ တယ္ဆိုရင္ ေငြေရးေၾကးေရးေလး အခံရွိမွ၊ ေနာက္ခံ စီးပြားေရးလည္း ေတာင့္တင္းမွ၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ေနာက္ေၾကာင္းလွည့္ ၾကည့္စရာမလိုေအာင္ ေထာက္ပံ့ေပးမယ့္ မိသားစုရွိမွ ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္မွ ၀င္လုပ္ဖို႔လြယ္တယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး အေျခအေနက လူတိုင္းမွာ ရွိဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။
စည္ပင္ ေကာ္မတီလို အေရးႀကီးတဲ့ ေနရာမ်ိဳးမွာ တတ္သိနားလည္သူေတြ ၀င္လာဖို႔လိုတယ္။ လုံး၀ အလုပ္မွာ ၂၄ နာရီ အခ်ိန္ျပည့္အားထည့္ၿပီး လုပ္ႏိုင္တဲ့သူေတြ ၀င္လာဖို႔ လိုတယ္။ ဒီအလုပ္ဟာ ပညာသည္ အလုပ္ (ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္အလုပ္) ဆိုတာ နားလည္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ကုမၸဏီတစ္ခုကို စီမံခန္႔ခြဲတဲ့ မန္ေနဂ်ာေတာင္ စီမံခန္႕ခြဲေရး ပညာတတ္မွေလ။ ၿမိဳ႕နယ္တစ္ခုဆို ပိုအေရးႀကီးၿပီေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ စိတ္ပါ၀င္စားတဲ့ ပညာသည္ေတြ ၀င္လာဖို႔ လစာခံစားခြင့္ေလာက္ေလာက္ငင နဲ႔ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ လိုတယ္။ လာဘ္မစား ေလာက္တဲ့ ပမာဏ ျဖစ္ဖို႔လည္း လိုတယ္။ ႏိုမို႔ဆို စည္ပင္မွာ အႀကီးစားလာဘ္ နည္း ႏိုင္ေပမဲ့ လက္မွတ္ထိုးခ လက္ဖက္ရည္ဖိုး စနစ္က ဆက္ရွိေနႏိုင္ေသးတယ္။
တိုင္းေရးျပည္ရာ စီမံေရး ၀င္လုပ္မယ္ ဆို ေစတနာတစ္ခုတည္းနဲ႔ မရ။ အျခား တစ္ဖက္ကလည္း တိုင္းျပည္အတြက္ အနစ္နာ ခံသင့္တယ္ ဆိုတဲ့ အျမင္မ်ိဳးရွိေပမဲ့ လက္ေတြ႕က်ဖို႔ လိုတယ္။ လူေတြကို က်င့္၀တ္သိကၡာတစ္ခုတည္းနဲ႔ ဆြဲေဆာင္ရ ခက္တယ္။ လက္ေတြ႕က်ဖို႔လည္း လိုေသးတယ္။
ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရးဆိုတာ မခံ ခ်င္စိတ္တစ္ခုတည္း၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ တစ္ခုတည္း၊ ေစတနာတစ္ခုတည္းနဲ႔ မရေတာ့။ ပညာတတ္ေတြ လိုလာၿပီ။
ႏို႔မို႔ဆို ငယ္ငယ္က ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြ မွာ ၾကားဖူးေနၾကအတိုင္း နယ္ခ်ဲ႕ အဂၤလိပ္ေတြကို ရရာလက္နက္ဆြဲကိုင္ ၿပီးေတာ့ တိုက္လိုက္တာပဲ။ ေနာက္ဆုံး ေတာ့ ၿဗိတိသွ် ကၽြန္ျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။
ရပ္ရြာၿမိဳ႕ျပ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ရရာလက္နက္ဆြဲကိုင္ၿပီး တိုက္မယ္ ဆိုတာထက္ လက္နက္ေကာင္းေကာင္း တီထြင္တတ္၊ တိုက္နည္းဗ်ဴဟာလည္း သိ၊ တိုက္လည္း တိုက္ႏိုင္တဲ့ ပညာသည္ ေတြ လိုပါတယ္။
ပညာတတ္ေတြကို ဆြဲေဆာင္ဖို႔ဆို တာ တိုင္းျပည္ခ်စ္ၾကရင္ ၀င္လုပ္ၾကပါ ဆိုတာမ်ိဳး တစ္ခုတည္းနဲ႔ မရေတာ့ပါ။ တန္ေအာင္ ေပးဖို႔ လိုလာၿပီ။ ေနာက္လွည့္ ၾကည့္စရာ မလိုေအာင္ေပးဖို႔ လိုလာပါၿပီ။ ေပးရတာကိုပဲ မၾကည့္ဘဲ ရလဒ္ကိုလည္း ၾကည့္တဲ့ ႐ႈေထာင့္မ်ိဳး လိုေနၿပီ။ ခပ္က်ယ္ က်ယ္ ေတြးၾကဖို႔ လိုမယ္။
လူသိန္းသန္းခ်ီေသာ ဘ၀ေတြကို အေျပာင္းအလဲ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ စီမံခန္႔ခြဲ ေရးပညာသည္ေတြအတြက္ တစ္လတစ္လ ကို လစာရိကၡာ ေလးငါးဆယ္သိန္းက တိုင္းေဒသႀကီး တစ္ခုလုံးရဲ႕ အသုံးစရိတ္၊ မလုပ္တတ္သူေတြ ၀င္လုပ္သြားလို႔ ဆံုး႐ႈံး သြားတဲ့ အရင္းအျမစ္၊ မလုပ္မရႈပ္မျပဳတ္ လုပ္ေနလို႔ ဆုံး႐ႈံးသြားတဲ့ အရင္းအျမစ္ ေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္လိုက္ရင္ ဘာမွ မေျပာပ ေလာက္ပါဘူး။
တနသၤာရီတိုင္းမွာ ၿမိဳ႕နယ္ ၁၀ ၿမိဳ႕နယ္ ဆို စည္ပင္ဥကၠ႒ ၁၀ ဦး၊ ေကာ္မတီ၀င္ ကလည္း ဆယ္ဂဏန္းဆိုေတာ့ စုစုေပါင္း လိုက္ရင္ ဘာမွ ေျပာပေလာက္တဲ့ ပမာဏ မဟုတ္ပါ။ စည္ပင္ေကာ္မတီ၀င္ေတြ၊ ဥကၠ႒ေတြက လုပ္ရင္ လုပ္သေလာက္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြထက္ေတာင္ အလုပ္မ်ားႏိုင္တာမ်ိဳးပါ။
သူတို႔ဟာ တကယ့္ကို လူထုထဲက ကိစၥေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရ တာမ်ိဳးပါ။ ေစ်းဆိုလည္းပါ၊ အမိႈက္ဆို လည္းပါ၊ လမ္းဆိုလည္းပါ ဆိုတာမ်ိဳးပါ။
ဒါေၾကာင့္ ဒီစည္ပင္အလုပ္ဟာ ေတာ္တတ္မွန္ကန္သူေတြ ၀င္လုပ္ႏိုင္တဲ့ မက္လုံးမ်ိဳးရွိတဲ့ အလုပ္ေနရာျဖစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ႏို႔မို႔ဆို သူတို႔အျပင္မွာ အျခား အလုပ္လုပ္ရင္ ပိုၿပီး စားေလာက္မွာကိုး။
အခ်ိဳ႕ကလည္း ေမးခြန္းထုတ္ႏိုင္ တယ္။ အစကတည္းက မသိဘူးလား။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ၀င္အေရြးခံၿပီး ခုမွ ဘာလို႔ ညည္းေနတာလဲ ဆိုၿပီး။ ဒါေပမဲ့ သိတဲ့အတိုင္းေလ။ ေသြးပူေနတုန္းၾကေတာ့ ငါရေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတာမ်ိဳး ရွိတာေပါ့။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း လုံးပါး ပါးလာေတာ့ ၾကာလာေတာ့ အားေလ်ာ့ ခ်င္တာၾကေတာ့ တာပါပဲ။
တစ္ဦးစ ႏွစ္ဦးစေတာ့ စိတ္လိုလက္ရ လုပ္ေနႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္စိတ္ ပါသူေတြ၊ တကယ္လည္း တတ္သိနားလည္ သူေတြ အုံလိုက္က်င္းလိုက္ ၀င္လာမွ သိသာတဲ့ အေျပာင္းအလဲကို တစ္တိုင္း လုံးခ်ီၿပီး ျမင္ႏိုင္မွာပါ။
၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒအရ စည္ပင္သာယာေရး လုပ္ငန္းဆိုတာ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ စရာမလိုဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာလုပ္ငန္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အခြင့္အေရးကို အျပည့္ အသုံးခ်ႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။
အဓိက တာ၀န္ရွိတဲ့ စည္ပင္၀န္ႀကီး ကလည္း တြန္းဖို႔ လိုပါတယ္။
လစာ မရလို႔၊ ေထာက္ပ့ံေၾကးမရွိလို႔ ဆိုတာဟာ ေပးစရာ ဆင္ေျချဖစ္ေနတယ္၊ မလုပ္မရႈပ္မျပဳတ္ ေနဖို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ မေကာင္းပါဘူး။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလူေတြ လုပ္မွ မလုပ္တာ မေပးႏိုင္ပါဘူးဆိုၿပီး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုသာ ေျပာေနမယ္ဆို ၾကက္ဥနဲ႔ ၾကက္မ ဇာတ္လမ္းလိုပဲ အေျဖေတြ႕မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ တန္ေအာင္ေပးပါ၊ တန္ ေအာင္ခိုင္းပါ၊ မလုပ္ႏိုင္ရင္၊ မတတ္ရင္ ထုတ္ပစ္ၾကပါ အဲလို လုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ေျပာင္းလဲခ်ိန္ တန္ခ်င္ရင္ ေျပာင္းေအာင္ လုပ္ရပါတယ္။ ေမွး ေနလို႔ မရပါဘူး။
အဲဒီ အတြက္ သတၱိလိုပါတယ္။
တစ္ခုကိုေတာ့ တည့္တည့္ေျပာလို ပါတယ္။ စည္ပင္ဥကၠ႒နဲ႔ ေကာ္မတီ၀င္ေတြ ရာထူးဆိုတာ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ရာထူး မဟုတ္ပါဘူး။ ထိုင္ခုံမွာ မိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္ၿပီး လူအ႐ိုေသခံဖို႔ ထားထားတဲ့ ေနရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ထိုင္ခုံမွာပဲ ထိုင္ေနၿပီး လာသမွ် လက္မွတ္ထိုးေပးေန႐ုံနဲ႔ မရပါ ဘူး။
ေန႔ညမျပတ္ စီမံခန္႔ခြဲေနရတဲ့ အလုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ စည္ပင္ေတြ အလုပ္ျဖစ္ဖို႔၊ ေျမျပင္မွာ တကယ့္ အေျပာင္းအလဲ ျမင္ရဖို႔ တန္ေအာင္ေပး လိုက္ပါ။ တန္ေအာင္လည္း ခိုင္းပါ။ ဒီလိုဆို လူေတာ္ေတြလည္း မ်က္စိက်တဲ့ အလုပ္ျဖစ္လာမယ္။ သူတို႔ပါ အုံနဲ႔ က်င္းနဲ႔ ပါလာရင္ အေျပာင္းအလဲ ျမင္ရမယ္။
ဒီအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ေငြကုန္၊ လူပန္း နဲ႔ ဘာမွ ေျပာင္းမွာ မဟုတ္ပါ။
အင္ဂ်င္မတပ္ဘဲေမာင္းခ်င္ရင္ေတာ့ ဘယ္မွေရာက္မွာ မဟုတ္ပါ။ ရရာအားနဲ႔ တြန္းလို႔ မရပါ။ ဒါေၾကာင့္ စည္ပင္ေတြကို အင္ဂ်င္တပ္ေပးပါလို႔ ေျပာလိုပါတယ္။
ဗေမာင္း
