အခါႀကီးရက္ႀကီးေန႔ ေရာက္လာမွာကို ေၾကာက္တယ္။ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြ ေရာက္လာမွာကို ေၾကာက္တယ္။ ပြဲေတာ္ ရက္ေတြ ေရာက္လာမွာကို ေၾကာက္တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ နည္းနည္းပါသလို လူငယ္ ေလးေတြအတြက္က ပိုမ်ားတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒီေန႔ေတြဟာ လူသတ္ တဲ့ေန႔ေတြလို ျဖစ္လာတယ္။ ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူးသလိုမ်ိဳးကို ျဖစ္ေနၾကတာ။ က်န္တဲ့ေန႔ေတြလည္း ယာဥ္မေတာ္ တဆ ျဖစ္လို႔ ေသၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခါႀကီး ရက္ႀကီးေတြ၊ ပြဲေတာ္ေတြ႐ွိတဲ့ ေန႔ေတြ အစ႐ွိတဲ့ေန႔ေတြဆို နည္းနည္းပို မ်ားသလား လို႔ပါ။ အဲဒီေန႔ေတြဆို အေရးေပၚလူနာတင္ ယာဥ္ေတြရဲ႕ အသံေတြ ခပ္စိပ္စိပ္ၾကားရတယ္။ နာေရး ကူညီမႈအသင္းေတြ အလုပ္ပိုမ်ားတယ္။ ရဲေတြလည္း အလုပ္ပို႐ႈပ္ၾကရတယ္။ မျမင္ခ်င္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကို ရင္နာနာနဲ႔ပဲ ၾကည့္ၾကရတယ္။ က႐ုဏာသက္စြာ စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာႏွင့္ ၾကည့္ ၾကရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ညည္းညဴ အျပစ္တင္ရင္းေပါ့။
လူေတြဟာ ေသေန႔က်ရင္ ေသၾကရ တာပါပဲ။ သူ႔ေန႔က်ရင္ ေ႐ွာင္လႊဲလို႔မရ ပါဘူး။ ဒါကို ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းမ်ား ေစာေနသလား သံသယျဖစ္လာမိတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဥပေစ္ၦဒကကံနဲ႔ ေသေနၾကရတဲ့သူ အမ်ားစုဟာ လူငယ္ေတြ။ အမ်ားဆံုးက အမ်ိဳးသားေတြ။ အသက္အားျဖင့္ ၁၅-၂၀ ၀န္းက်င္ေလးေတြ။ တကယ္ႏွေျမာဖို႔ ေကာင္းတယ္။ အ႐ြယ္ေကာင္းတုန္းမွာ ေႂကြလြင့္သြားၾကရတယ္။ မိသားစု အတြက္ နစ္နာသလို ႏိုင္ငံ့အတြက္လည္း လူသားအရင္းအျမစ္ ဆံုး႐ံႈးရပါတယ္။
ခက္တာက သူတို႔ဟာ ကိုယ္မဟုတ္ေတာ့ ဘာမွမတတ္ႏိုင္။ ကိုယ့္အလွည့္ ေစာေစာမေရာက္ဖို႔ပဲ ဆုေတာင္းေနရ တယ္။ သတိႀကီးႀကီးထားေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံတရားကို ႀကိဳမျမင္ႏိုင္ေတာ့ စိတ္ပူေနရတယ္။ ကိုယ္ကမွန္ေပမယ့္ သူကမမွန္ရင္လည္း ကိုယ္ပါအဆစ္ ပါသြားႏိုင္တယ္။ ကိုယ္က ယာဥ္စည္း ကမ္း လမ္းစည္းကမ္း လိုက္နာေပမဲ့ မလိုက္နာတဲ့သူနဲ႔ ေတြ႕ရင္ ေအာင့္သက္ သက္နဲ႔ခံရမွာ။ အထူးသျဖင့္ မီးပြိဳင့္ေတြ မွာ ပိုသတိထားရတယ္။ မီးနီျဖတ္ေမာင္းတဲ့ သူေတြ၊ မီး၀ါလုေမာင္းတဲ့သူေတြ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း မီးစိမ္းေတာ့မယ့္ စကၠန္႔ပိုင္းေလးကို မေစာင့္ႏိုင္တဲ့သူေတြ ယာဥ္မေတာ္တဆ ျဖစ္ၾကတာပါပဲ။ ယာဥ္ေၾကာ နားမလည္တဲ့သူေတြနဲ႔ေတြ႕ရင္ ပိုၿပီးေတာ့ စိတ္ကသိကေအာင့္ ျဖစ္ရတယ္။ ေသရမွာ ေၾကာက္လို႔ေတာ့မဟုတ္။ လူ႔ေလာကထဲက ထြက္ခြာဖို႔ ဘာမွမထုပ္ပိုး မျပင္ဆင္ရ ေသးလို႔။ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ တရားေတြ နည္းေနေသးလို႔။ ေသရင္ အပါယ္တံခါး မပိတ္မွာ စိုးရိမ္ေနရတယ္။
ခ်စ္သူမ်ားေန႔ညက ကားနဲ႔ဆိုင္ ကယ္တိုက္မိတဲ့လူငယ္ေလးႏွစ္ဦး တစ္ဦးက ေနရာမွာတင္ ပြဲခ်င္းၿပီးသြား တယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေဆး႐ံုေရာက္ၿပီးမွ ဆံုးသြားတယ္။ အဲဒီ လူငယ္ေလးႏွစ္ဦးထဲက တစ္ဦးက ကၽြန္ေတာ့္ ေဘာ္ဒါမွာ ေက်ာင္းဖြင့္စ တစ္လနီးပါး ေလာက္ေနၿပီးေတာ့ မေပ်ာ္လို႔ဆိုၿပီး ႐ြာျပန္သြားတယ္။ ကိုးတန္းေက်ာင္းသား ေလးပါ။ အခုေတာ့ လူ႕ေလာကႀကီး ကေတာင္ သူ႔အတြက္ ေပ်ာ္ဖို႔မေကာင္း ေတာ့လို႔လားမသိ ေသ႐ြာကို အၿပီးအပိုင္ ကူးသြားေလရဲ႕။ စိတ္ထဲမေကာင္း ျဖစ္ရတယ္။ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္က တိုေတာင္းေပမယ့္ အခုလိုမ်ိဳးျဖစ္ သြားေတာ့ ပိုၿပီးစိတ္ထိခိုက္ရတယ္။ သူတို႔ျဖစ္တာ ၁၅ရက္ေန႔ မနက္ ၃နာရီ ေလာက္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လာသြားတဲ့ေန႔။ တိုက္ဆိုင္တယ္ပဲ ေျပာရမလား။ အဲဒီေန႔ က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ထား၀ယ္ ျပည္သူ႔ေဆး႐ံုႀကီးကို ေရာက္သြားေသး တယ္။
ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမမွာလုပ္တဲ့ ေတြ႕ဆံုပြဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ထား၀ယ္ျပည္သူ႔ေဆး႐ံုအုပ္ႀကီးရဲ႕စကား ကို ကိုးကား ေျပာဆိုသြားတာေလး ႐ွိတယ္။ ဆိုင္ကယ္ မေတာ္တဆျဖစ္တဲ့လူနာေတြ မွာ ဦးထုပ္မေဆာင္းတဲ့လူနာ ၈၀ရာခိုင္ ႏႈန္းေလာက္က အသက္ကယ္လို႔ မမီဘူး လို႔။ အဲဒီလိုေျပာသြားတာက ေသာၾကာေန႔။ စေနတစ္ရက္ျခားၿပီး တနဂၤေႏြမနက္ လည္း ေရာက္ေရာ က်န္းမာေရးလမ္းမွာ လူငယ္ေလးတစ္ဦး ကားႀကီးနဲ႔ကားငယ္ ေ႐ွာင္ေနတဲ့ၾကား ၀င္ျဖတ္ေမာင္းေတာ့ ကားငယ္နဲ႔ၿငိၿပီး ကားႀကီးဘီးေအာက္ ေခါင္း၀င္သြားပါေလေရာ။ ဦးထုပ္ ေဆာင္းမထားေတာ့ ဖရဲသီး ကားတက္နင္း သလို ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ အသက္က ၁၇ႏွစ္တဲ့။ ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ေတာ့ မ႐ွိေလာက္ေသး။ မိဘမ်ားအေနနဲ႔ ကိုယ့္သားသမီးေတြကို ၁၈ႏွစ္မျပည့္ ေသးရင္ ဆိုင္ကယ္ေပးမစီးသင့္ဘူးလို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒီလိုမွ မဟုတ္လွ်င္ ေတာ့ ကိုယ့္ရင္ေသြးကို ကိုယ္သတ္သလိုပဲ ျဖစ္ေနေတာ့မွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္အခုလိုမ်ိဳး သိုင္း၀ိုင္းခ်ဲ႕ ထြင္ၿပီး ေရးေနရတာက အေၾကာင္း႐ွိလို႔ ပါ။ ယာဥ္မေတာ္တဆ ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္း အရင္း ေလးခု႐ွိတယ္လို႔ ဖတ္မွတ္ရဖူးပါ တယ္။
(၁) ယာဥ္ေၾကာင့္။
(၂) လမ္း ေၾကာင့္။
(၃) ရာသီဥတုေၾကာင့္။
(၄) လူေၾကာင့္ ပါ။
အဲဒီအနက္က ေနာက္ဆံုးတစ္ခု ျဖစ္တဲ့ လူေၾကာင့္ ျဖစ္တာကေတာ့ ရာခိုင္ႏႈန္းအမ်ားဆံုးပါ။ ယာဥ္မဆင္မျခင္ ေမာင္းလို႔၊ အရက္ေသာက္ၿပီးေမာင္းလို႔၊ ဖုန္းေျပာရင္းေမာင္းလို႔ စသည္ျဖင့္ လူေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ ယာဥ္မေတာ္တဆ ျဖစ္မႈက ရာခိုင္ႏႈန္းအမ်ားဆံုးပါ။
တစ္ခ်ိဳ႕က ေဒါသေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာ လည္း ႐ွိပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္ေလာက္ က ထား၀ယ္က ဆရာ၀န္ႀကီးတစ္ဦး ေ႐ွ႕က ေႁမြလိမ္ေႁမြေကာက္ ေမာင္းသြား တဲ့ ဆိုင္ကယ္ကို စိတ္ဆိုး ေဒါသထြက္ၿပီး ကားနဲ႔လိုက္တိုက္ရင္း အ႐ွိန္မထိန္းႏိုင္ လို႔ သံုးဘီးဆိုင္ကယ္နဲ႔ လမ္းေဘးမွာ ရပ္ေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို ၀င္တိုက္ မိတဲ့ျဖစ္စဥ္ကို အားလံုး အမွတ္ရၾကမွာ ပါ။ အဲဒီလိုျဖစ္ရတာဟာ ေဒါသေၾကာင့္ ဆိုတာ ဘယ္သူမွမျငင္းႏိုင္ပါဘူး။
ယာဥ္ေမာင္းတဲ့ခ်ိန္ အ႐ွိန္မ်ားလြန္း လွ်င္လည္း ယာဥ္မေတာ္တဆျဖစ္တတ္ပါ တယ္။ အ႐ွိန္မထိန္းႏိုင္လို႔ ဓာတ္တိုင္နဲ႔ ၀င္တိုက္မိသူေတြ၊ လမ္းေဘးထိုးက်တဲ့ သူေတြ၊ တစ္ျခားယာဥ္ေၾကာက ယာဥ္ ေတြကို ၀င္တိုက္မိတာေတြ ခဏခဏ ျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ယာဥ္စည္းကမ္း၊ လမ္းစည္းကမ္း မလိုက္နာလို႔ ျဖစ္တာ ကလည္း အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ ေတာ့ ႐ွိေနမွာပါ။
ဆိုေတာ့ကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေန ျဖင့္ လူ႔သက္တမ္းေစ့ ေနသြားခ်င္လွ်င္ ေတာ့ ယာဥ္စည္းကမ္း၊ လမ္းစည္းကမ္း ေတြကို လုိက္နာၾကဖို႔ လိုပါမယ္။ အဓိကကေတာ့ အေရးတႀကီးမဟုတ္ လွ်င္၊ အျမန္မလိုလွ်င္ မလိုအပ္ဘဲနဲ႔ အ႐ွိန္ ျပင္းျပင္းမေမာင္းပါနဲ႕။ အ႐ွိန္ေလွ်ာ့ ေမာင္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြရဲ႕ ေဒါသကို ေလွ်ာ့ၾကပါ။ ဒါဆို ေဘးကင္း ၾကမွာပါ။ အလ်င္လိုလြန္းၿပီး မေရာက္ ဘဲ ျဖစ္မွာ စိုးလို႕ပါ။ ။
သန္းေဇာ္ဦး(ရလိုင္)
