၂၀၁၅ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၁၇ ရက္ထုတ္ တနသၤာရီဂ်ာနယ္မွာ သမိုင္းန႔ဲ ဆိုင္တဲ့ အေတြးအျမင္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ဖတ္ခဲ႔ရပါတယ္။ ေဆာင္းပါးအမည္က “တနသၤာရီတိုင္းရဲ႕သမိုင္း အသစ္ေရးရ ေအာင္”လို႔ ေပးထားတယ္။ ေဆာင္းပါးရွင္ မီးေမာင္းထိုးျပလိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေတာ္မ်ားမ်ား ရင္းႏွီး ကၽြမ္း၀င္ေနတဲ႔ ပါးစပ္ရာဇ၀င္၊ ေနာက္ေရး ရာဇ၀င္ေတြကို သမိုင္းသုေတသန နည္းက်က် စိစစ္တိုက္ဆိုင္ ညႇိႏႈိင္းသံုးသပ္ တည္းျဖတ္တာေတြ မလုပ္ၾကဘဲ သက္ဆိုင္ရာ လူမ်ိဳးစြဲအလိုက္ ဟုတ္မွန္းမသိ မဟုတ္မွန္းမသိ ရမ္းသမ္းၿပီး အတင္းအဓမၼ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာေနၾကတဲ့၊ သမိုင္းသုေတသီ မဟုတ္တဲ႔ လူမ်ိဳးစြဲ၀ါဒသမားေတြရဲ႕ ထင္ သလိုအေျပာ အေရးေတြကို ဆင္ဆင္ျခင္ ျခင္ ေျပာၾကေရးၾကဖို႔နဲ႔ တနသၤာရီတိုင္းရဲ႕ လစ္ဟာေနတဲ့၊ သမိုင္းကြက္လပ္ေတြကို စနစ္တက် စံမီမီ အသစ္ျပန္လည္ေရးသားၾကဖို႔ တိုက္တြန္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
မူလေဆာင္းပါးပါစာမွ အခ်ိဳ႕ကို ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပပါမယ္ဆိုရင္
“ေရွးမွတ္တမ္းေတြျဖစ္တဲ့ အမွားေတာ္ပုံက်မ္းေတြကို ကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ႀကဳံ ေနခဲ့ရပါတယ္။ သမိုင္းကို ေလ့လာတဲ့ အခါ မွန္တာေတြ ရွိသလို မွားတာေတြ လည္းရွိပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ ေဒသသမိုင္း၊ လူမ်ိဳးစုငယ္ေတြ သမိုင္းကို ေလ့လာတဲ့ အခါ အင္မတန္ မ်က္ႏွာငယ္ပါတယ္။ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနေတြအရ ဖ်က္ဆီးခံရတာေတြ၊ ေဖာ္ျပခြင့္ မရတာေတြ၊ ၀ါးၿမိဳခံ လိုက္ရတာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ ဒီလိုပဲ စား၀တ္ေနေရးခက္ခဲေနတဲ့ ျပည္သူေတြက အသိပညာ အားနည္းၿပီး ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္လိုစိတ္ နည္းပါးၿပီး ပ်က္စီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာလည္း ရွိပါတယ္”။
“တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီးမွာဆို ထား၀ယ္(သာဂရ)နဲ႔ တနသၤာရီၿမိဳ႕ေဟာင္း ေတြက လူသိမ်ား ထင္ရွားပါတယ္။ အျခား ၿမိဳ႕ေဟာင္းေတြလည္း အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္။ ဒီေဒသနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလ့လာ တဲ့အခါ အေတာ္စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းပါ တယ္” ။
“ဒီ ထား၀ယ္နဲ႔ တနသၤာရီၿမိဳ႕ေဟာင္း ေတြကို ဗမာကလည္း သူပိုင္တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ မြန္ကလည္း သူပိုင္တယ္ ဆိုတယ္။ ရခိုင္ကလည္း အားက်မခံ ငါတို႔ဆီက ထြက္ေျပးတဲ့ လူေတြလို႔ ဆိုတယ္။ ရွမ္းက လည္း ငါတို႔ပိုင္တယ္တဲ့။ ယိုးဒယားက လည္း ငါတို႔ေျမလို႔ အၿမဲေျပာတယ္”။
“ဘာသာစကား ေလ့လာတဲ့ ပညာရွင္ ေတြကလည္း ထား၀ယ္နဲ႔ တနသၤာရီကို ဗမာလို တစ္မ်ိဳး၊ ယိုးဒယားလို တစ္မ်ိဳး၊ ရွမ္းလို တစ္မ်ိဳး၊ မြန္လိုတစ္မ်ိဳး၊ မေလးလို တစ္မ်ိဳး၊ ကရင္လိုတစ္မ်ိဳး ဘာသာျပန္ၾက ေလရဲ႕။ ထား၀ယ္နဲ႔ တနသၤာရီ စကားေတြ ထဲမွာ ဘယ္စကားလုံးက ငါတို႔ စကားလုံး မို႔ ဒီေျမက ငါတို႔ေျမ ဆိုတာေတြလည္း မနည္းပါဘူး”။
“ထား၀ယ္ဘက္ကို ၾကည့္တဲ့အခါ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၄၀၀၀ ေလာက္ ကတည္းက လူေတြ ရွိေနပါၿပီ။ ဘယ္သူ ေတြဆိုတာ ဆက္လက္ ျငင္းခုံရဦးမွာပါ။ ထား၀ယ္ေဒသမွာ ေတြ႕ရွိရတဲ့ ေရွးယဥ္ ေက်းမႈ အေထာက္အထားေတြအရ ေက်ာက္ေခ်ာ လက္နက္ေတြ၊ ပုတီးေစ့ ေတြ၊ လက္ေရးစင္းပါ အုတ္ေတြ၊ ဒဂၤါး ေတြ၊ အ႐ိုးအိုးေတြ၊ ေျမထည္ပစ္ၥည္းေတြ စတဲ့ အေထာက္အထားေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀၀၀ ေလာက္က စတယ္။ ဒီလို အေထာက္အထားေတြနဲ႔ မွတ္တမ္း ေတြအရ ေျပာရရင္ ထား၀ယ္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေလာက္က တည္းက ၿမိဳ႕ျပတည္ေထာင္ေနတယ္လို႔ ေတြ႕ရ တယ္။”
“ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာက ထား၀ယ္နဲ႔တနသၤာရီကို ဗမာ၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ ကရင္၊ ရွမ္း၊ ယိုးဒယားစတာေတြက သိေနေတာ့ ဒီလူေတြ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကား ေနခ်ိန္နဲ႔ မတိုင္မီကတည္းက ထင္ရွားၿပီး သား ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အေရးပါၿပီးသား ျဖစ္ႏိုင္တယ္”။
အထက္ပါအတိုင္း ေျပာထားတာ ေတြ႔ပါတယ္။
ထိုေဆာင္းပါးရွင္က ထိန္းထိန္း သိမ္းသိမ္းနဲ႕ ဒီေလာက္ပဲ ေျပာသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လက္ေတြ႕ ၾကံဳ ေတြ႕ရတဲ့ ျဖစ္စဥ္အမွန္မွာ သမိုင္းသမိုင္း ဆိုၿပီး လူမ်ိဳးေရးအစြဲေတြနဲ႔ ဟီရိၾသတၱပၸ ကင္းမဲ့စြာ အေထာက္အထား မေပးစတမ္း စာတမ္းေတြထဲအထိပါ ထင္ရာေရး ထင္ရာေျပာတာ ေတြ႕ရတယ္။ သမိုင္းကို သမိုင္းလို မေရးဘဲ ႏိုင္ငံေရးမွာ မိမိတို႔ လူမ်ိဳး အသာစီးရေရးအတြက္ လက္နက္ သဖြယ္အသံုးခ်ၿပီး သိကၡာမထိန္းဘဲ ၀ါဒ ျဖန္႔တဲ့ လုပ္ရပ္ပံုစံေတြနဲ႕ တမင္တကာ အမွားေရးျပ နားသြင္းယူတဲ့ပံုစံေတြကို ေျပာဆို ေရးသားျဖန္႔ေ၀ၿပီး စာဖတ္သူကို အဆိပ္ခတ္ေနတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ ရွိေနၾက တယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာ အသိအမွတ္ျပဳခံ ပညာရွင္ဆိုသူေတြကအစ အဲလိုကိစၥေတြ မွာ ပါ၀င္လ်က္ရွိေနတာကိုလည္း အံ့ၾသဖြယ္ ေတြ႕ျမင္ ေနရပါတယ္။
အနာရွိ၍ စပ္ၾကလွ်င္လည္း မတတ္ႏိုင္ပါ။ လက္ေတြ႕တြင္ ထိုသို႔ ျဖစ္ေန သည္မွာ အမွန္တရားသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တနသၤာရီတိုင္းရဲ႕ သမိုင္းကို စိတ္ပါ၀င္စားၾကလို႔ ေရးသား ၾကရာမွာလည္း မည္သူကေရးသည္ဆိုေစ စနစ္တက် ခ်ည္းကပ္ထားတဲ့ သမိုင္းစာေပ မ်ားကိုသာ ေရးသားၾကေစလိုတဲ႔ ဆႏၵရွိပါ တယ္။ စိစစ္ညႇိႏွိဳင္းျခင္းမရွိတ့ဲ အပ္ေၾကာင္း ထပ္ ရာဇ၀င္အဆိုေတြ ေရးသားၾကတာ မ်ားလြန္းေနၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ရာဇ၀င္အဆိုမ်ား မွားသည္မဆိုပါ။ ရာဇ၀င္မွန္ေၾကာင္း သက္ေသျပႏိုင္မွ သမိုင္းဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ရာဇ၀ံသေခၚတဲ့ ရွင္ဘုရင္ေတြအေၾကာင္း ေရးတဲ့ ရာဇ၀င္ဟာ သမိုင္း မဟုတ္ေသး။ ရာဇ၀င္လာစာေတြ တကယ္မွန္ပါေၾကာင္း အေထာက္အထားေပး သက္ေသျပႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ရာဇ၀င္ဆိုတာ သမိုင္းရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ မွန္တယ္ မွားတယ္ မသိရေသးတဲ႔ ရာဇ၀င္အဆို ဒ႑ာရီေတြကို သမိုင္း ေခါင္းစဥ္ေအာက္ ထည့္ေရးတဲ႔အခါ အလြတ္တမ္း ၀ါသနာရွင္မ်ား၊ ေဒသႏၱရသုတ ရွာမွီးသူမ်ားအတြက္ ေကာင္းပင္ေကာင္း ျငားေသာ္လည္း ပညာရွင္တန္းမွာေတာ့ စံမမီ ေဘာင္မ၀င္လို႔ ရယ္ဖြယ္ျဖစ္ေနတတ္ သလို ပညာရွင္မ်ား ကဲ့ရဲ႕ခံရတာလည္း ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ ဘုရားသမိုင္းဆိုၿပီး ဒ႑ာရီေတြေရးသားတာ ဘာသာေရးယံု ၾကည္ခ်က္အရ သဒၶါတရား ထက္သန္ေအာင္ လႈံ႕ေဆာ္ေပးတဲ့စာျဖစ္သည္မွာ မွန္ေပမယ့္ ထိုစာမ်ိဳးကို ေခတ္သစ္သမိုင္း ပညာက ထပ္မံၿပီး အထပ္ထပ္ စစ္ေဆး တဲ႔အခါ က်မ္းဂန္မွာ ေတာင္မပါတဲ့ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြ၊ ဘုရားႂကြ လာလို႔ ဘာျဖစ္တယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတြဟာ အလိုအေလ်ာက္ ျပဳတ္က်န္ခဲ႔ပါတယ္။
ဒီစာမ်ိဳးေတြကို သမိုင္းစာတမ္းေတြ မွာ ထည့္ေရးတဲ႔အခါ ပညာရွင္မ်ားနဲ႔ နားလည္တတ္ကၽြမ္းၾကသူေတြက ေလွာင္ ေျပာင္တာ ကဲ့ရဲ႕တာ မေျပာေသာ္လည္း ၾကိတ္ျပံဳးတာေတြ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ဘယ္ေခတ္က ပညာရွင္ ေရးတယ္ ဒီစာ မွတ္တမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ ေရွးက်တယ္ ဆိုဆို ကိုးကားစရာအျဖစ္ေတာင္ စာရင္း မသြင္းၾကေပ။ ထိုထိုဒ႑ာရီေတြထဲက ကိုးကားေတာ့မယ္ဆိုတဲ႔အခါ ေျမေပၚ ေျမေအာက္ေတြ႕ရွိရတဲ႔ ပစၥည္းအေထာက္ အထားမ်ား ျပည္တြင္းျပည္ပေခတ္ၿပိဳင္မွတ္တမ္းမ်ားနဲ႔ တိုင္ဆိုင္စစ္ေဆးၿပီးတဲ့ အခါ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ အနီးစပ္ဆံုးျဖစ္ တယ္ဆိုမွသာ တစေလာက္ ဆြဲထုတ္ၿပီး ကိုးကားျပဳၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ထိုသို႔ စစ္ေဆးထားၿပီး အခ်က္ အလက္မွ ေကာက္ခ်က္ကို ယူဆတင္ျပၾက သည္ကိုပင္ ၀ိ၀ါဒကြဲျပားသည့္ အေၾကာင္း ကိစၥ မ်ားစြာရွိၾကပါတယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ ဘဲ အေထာက္အထားမျပ မိမိစိတ္ထင္ရာ ဆြဲေရးတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနခဲ႔ေသာ္ မည္မွ်ပင္ စိတ္ကူး စိတ္သန္းေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ဖတ္ေပ်ာ္ ႏွစ္လိုေအာင္ တင္ျပထားသည္ ျဖစ္ေစ ထိုစာသည္ သမိုင္းမျဖစ္။ အေပ်ာ္ ဖတ္ ရသစာေပ တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုသို႔ စာေရးေကာင္းတိုင္း သမိုင္းျဖစ္ရ ေသာ္ ခ်စ္ဦးညိဳ၊ တကၠသိုလ္စိန္တင္စေသာ စာေရးဆရာမ်ားသည္လည္း သမိုင္း ပညာရွင္ ျဖစ္ေနေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ရာဇ၀င္မွတ္တမ္းမ်ားႏွင့္ ပက္သက္ ၍ ရာဇ၀င္လာစာမ်ားသည္ မွန္တာလည္း ရွိ မွားတာလည္းရွိသလုိ အပိုအကဲအျဖစ္ လုပ္ဇာတ္ ထိုးဇာတ္မ်ားလည္း အမ်ား အျပား ပါ၀င္ေနၿပီး တခ်ိဳ႕က ျမႇဳပ္ကြက္ ပံုစံျဖင့္ ေရးသားထားတာေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။ ထိုရာဇ၀င္မ်ား မွန္သည္ မွားသည္ကို စစ္ေဆးရမည့္တာ၀န္ဟာ သမိုင္းသုေတသီမ်ား စာဖတ္သူမ်ားရဲ႕ တာ၀န္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရာဇ၀င္ဆရာ တို႔ကို အျပစ္တင္စရာ မရွိေပ။ ထိုအေရး အသားပံုစံေတြဟာ သူတို႔ေခတ္ သူတို႕ အခါက ေခတ္စား လူႀကိဳက္မ်ားတဲ႔ ပံုစံနဲ႕ သူတို႔သိမီသမွ်ကေန ေရးသားမွတ္တမ္း တင္ေပးခဲ့သည္ကိုကပင္ အင္မတန္ ေက်းဇူးမ်ားလွၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္မွ ေခတ္ေပၚ သမိုင္းပညာရပ္စံသေဘာသည္ ထိုဆရာတို႔ ေခတ္နဲ႔ မတူညီတဲ႔အတြက္ ယခင္ဆရာတို႔ ေက်းဇူး ေၾကြးခ်ေပးခဲ႔တာေတြကေန မိမိ တို႔ေခတ္နဲ႔အညီ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္ တန္း၀င္စံမီတဲ႔ သမိုင္းစံသေဘာအတိုင္း ေလ်ာ္ညီေအာင္ ေျပာင္းလဲျပဳျပင္ၿပီး ေနာက္လူတို႔အတြက္ မွတ္တမ္းျပဳေပးရ မွာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ တာ၀န္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ စာတမ္းေရးသူမ်ားႏွင့္ ေဆာင္းပါးေရးသူမ်ား တင္ျပၾကပံု ျခားနား တတ္တဲ႔ သေဘာသဘာ၀ေလးေတြ ရွိၾက တယ္။ စာတမ္းေရးသူဟာ အယူအဆတစ္ ခု ေျပာတိုင္း အနည္းဆံုးအေနနဲ႕ အေထာက္ အကိုးတစ္ခု ရွိေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အေထာက္အကိုးဟူသည္ စိတ္ကူးယဥ္ (သို႔) သဘာ၀ယုတ္ၱိက်ေသာ္လည္း ပညာ ရပ္ေဘာင္က လက္မခံေသာယုတ္ၱိမ်ိဳး ျဖစ္ေန၍ မရ။
ဥပမာ “သူဟာ မင္းအေဖ ျဖစ္ေၾကာင္း မင္း ဘယ္လိုသိသလဲ။ သူမ်ားေျပာလို႔ သိတယ္။ ေသြးက ေျပာလို႔ သိတယ္။ သူမ်ား ေျပာတိုင္း မင္းအေဖဆိုတာ မွန္ရဲ႕လား။ ေသြးကေျပာတာ ဆိုတာမ်ိဳး ဆုပ္ကိုင္ျပစရာ ထိုးျပစရာမရွိတဲ႔ ယုတ္ၱိမ်ိဳး မျဖစ္ရ။ ေဆာင္းပါးေရးသူမ်ားကေတာ့ ထိုသို႔အေထာက္ အကိုး မ်ားမ်ားျပေလ့ မရွိေပ။ ထိုစာအုပ္ က ထိုသို႔ဆိုပါသည္။ ထိုသုိ႔ ေဖာ္ျပထား သည္ကို ေတြ႕ရသည္ဆိုတာမ်ိဳးျဖင့္ အကာအကြယ္ယူၿပီး တိုက္ဆိုင္ စီစစ္ သုတ္သင္တည္းျဖတ္ထားတာေတြ ပါပါ မပါပါ စာျဖစ္ၿပီးေရာ ေရာသုပ္ေရးတတ္ ၾကတာက မ်ားပါတယ္။ ဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္း တုိ႔၌ ေဆာင္းပါးေရးၾကသူမ်ားတြင္လည္း စာေရးရတာေပ်ာ္ၿပီး ေရးခ်င္ရာေရးေန သူမ်ား၊ တခ်ိဳ႕က ၀မ္းေရးအတြက္ေရးသား ေနသူမ်ား၊ တခ်ိဳ႕က ရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္ခု အတြက္ ၀ါဒျဖန္႔စာမ်ားကဲ့သို႔ ေရးၾကတာ ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾကတဲ႔အတြက္ စာဖတ္သူက အကဲျဖတ္ တဲ႔အခါ သူတင္ျပလိုတဲ႔အယူအဆ ေကာက္ခ်က္အတြက္ ဘာအေထာက္ အထားေပးထားသလဲ ဆိုတာကိုပဲ ၾကည့္ ျပီး ယူသင့္တာယူ ပယ္သင့္တာပယ္ၾကရ တာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ေျပာတိုင္း အမွန္ယူစရာ မလိုအပ္ေပ။ က်မ္းကိုး က်မ္းကားအေနျဖင့္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကား ေသာ က်မ္းႀကီး က်မ္းခိုင္တို႔ျဖင့္ မည္မွ် ေလာက္မ်ားေအာင္ ေဖာ္ျပေရးသားထား သည္ဆိုေစ မွန္ၿပီဟု လက္ခံယူစရာ မလို။ ေခတ္သစ္သမိုင္းပညာရဲ႕ စံသေဘာက ထိုသို႔ မဟုတ္ေပ။ ထိုစာတို႔ကို ထပ္မံ စီစစ္ၿပီး ယံုၾကည္ေလာက္စရာ ေခတ္ၿပိဳင္ အေထာက္အထားရွိပါမွ လက္ခံအတည္ ျပဳတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေဆာင္းပါးဆိုတာက ေဆာင္းပါး မွ်ေလာက္သာ ေဖာ္ျပႏိုင္တာပါ။ ေဆာင္းပါးသည္ ပညာရပ္ဆန္လြန္းေန လွ်င္ ဖတ္ေကာင္းေအာင္ေရးရန္ မလြယ္ လွသျဖင့္ အဆင္မေျပလွေပ။ သို႔ေသာ္ လည္း နားလည္လြယ္ေအာင္ ေပါ့ေပါ့ပါး ပါးဟန္ျဖင့္ စိစစ္ၿပီးသား အခ်က္အလက္ မွန္မ်ားကို ခ်ျပၿပီး ေတြးဆစရာ ေပးႏိုင္ပါ တယ္။ ရာဇ၀င္လာမွန္သမွ် ကူးခ်ၿပီး ေလွ်ာက္ေရးေနရံုႏွင့္ေတာ့ သမိုင္းမျဖစ္ လာႏိုင္တာမို႕ သမိုင္းေဆာင္းပါး ေရးၾက တဲ႔အခါ ထိန္းဆဆင္ျခင္ၿပီး တင္ျပႏိုင္ ၾကလွ်င္ သာ၍ေကာင္းလာမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။
တနသၤာရီတိုင္းရဲ႕ သမိုင္းကို ေရးၾက တဲ႔အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ လည္းျဖစ္ အားသာခ်က္တစ္ခုအေနနဲ႔ လည္းျဖစ္တဲ့ ရာဇ၀င္မွတ္တမ္း မ်ားမ်ား စားစား မရွိတာမို႔ အရမ္းအားစိုက္ၿပီး ပင္ပန္းႀကီးစြာ လိုက္စစ္ေနရန္ပင္ မလိုပါ။ အားသာခ်က္လို႔ ေျပာရတာက ရာဇ၀င္ေတြကို အမ်ားႀကီး စစ္ေဆးေန ရာမလိုေတာ့ဘဲ ေျမျပင္အေထာက္ အထားနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပက ေခတ္ၿပိဳင္ ေလာက္ကိုသာ စစ္ေဆးရေတာ့တာမို႔ အျငင္းပြားစရာ ေခါင္းခဲစရာ နည္းသြား တာမို႕ အားသာခ်က္အေနနဲ႔လည္း ျဖစ္တယ္ ေျပာရတာပါ။
ေျမေပၚေျမ ေအာက္ေတြ႕ ပစ္ၥည္းအေထာက္အထားကို ေရးတဲ့အခါ ဆိုင္ရာပညာအကဲျဖတ္ သေဘာနဲ႔ ဘယ္လိုပင္ ေကာက္ခ်က္ဆြဲ သည္ဆိုေစ ေကာက္ခ်က္သာ မွန္တယ္ မွားတယ္ရွိၿပီး ပစၥည္းကေတာ ့အဲသမိုင္း အေထာက္အထား အမွန္စစ္စစ္ အဆင့္ ေရာက္ၿပီး ျဖစ္ေနလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ရာဇ၀င္ရွိေနရင္ ရာဇ၀င္နဲ႔ လိုက္ညႇိေနရ တာကိုက အလုပ္တခု ျဖစ္လာပါတယ္။
မရွိေတာ့ ဒီအဆင့္ကို လုပ္စရာ မလိုေတာ့ ေအးတာေပါ့။ အျငင္းပြားစရာလည္း နည္းေရာ။ စာမွတ္တမ္းအေနနဲ႕ မ်ားမ်ား စားစား မရွိသလို အားလံုးဟာ ေခတ္ၿပိဳင္ စာေတြ မဟုတ္ဘဲ ေနာက္ေရးရာဇ၀င္ ေတြခ်ည္း ျဖစ္တာမို႔ ရာဇ၀င္ေတြကို စစ္ေဆးတဲ႔အခါ အနီးစပ္ဆံုး ျပည္တြင္း မွတ္တမ္းေတြအေနျဖင့္ ျမန္မာရာဇ၀င္ မြန္ရာဇ၀င္ ယိုးဒယားရာဇ၀င္သမိုင္း စတာတို႔ေလာက္နဲ႕ တိုက္စစ္တာ ေတာင္ ရာဇ၀င္အဆို မွန္/ မမွန္ သိႏိုင္တာျဖစ္ ပါတယ္။ ကရင္ရာဇ၀င္ ရခိုင္ရာဇ၀င္ ရွမ္းရာဇ၀င္ စတာေတြက မည္သို႔ပင္ ဆိုထားေခ်ကာမူ ယင္းအဆိုတို႔ မွား ေၾကာင္း စစ္ေဆးတင္ျပထားၾကတာေတြ အမ်ားအျပားရွိႏွင့္ၿပီး ျဖစ္သလို စစ္ေဆး တင္ျပခ်က္မ်ား မွန္ကန္ေၾကာင္း အတည္ျပဳ ထားၾကျပီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ထပ္မံ စစ္ေဆးရန္ပင္ မလိုေတာ့ေအာင္ လံုေလာက္ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
တနသၤာရီသမိုင္းသစ္ကိုေရးၾကတဲ႔ အခါ ၀ါသနာရွင္အသီးသီး အေနနဲ႕ မိမိ တို႔ေဒသအသီးသီးမွ သမိုင္းအေထာက္ အထားမ်ား စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေဒသႏၱရ သုတမ်ားကို မိမိတို႕နားလည္သလို ေရးသားမွတ္တမ္းတင္ၿပီး ဂ်ာနယ္မွျဖစ္ ေစ သက္ဆိုင္ရာ ပုဂ္ၢိဳလ္တို႕ကို ေပးပို႔ ျခင္းျဖင့္ျဖစ္ေစ ၀ိုင္း၀န္းေဖာ္ျပ ေဆာင္ရြက္ ၾကပါလွ်င္ နားလည္ကၽြမ္းက်င္ေသာ သုေတသီတို႔မွ ယူသင့္တာယူ ပယ္သင့္ တာပယ္ရင္း အခ်က္အလက္မ်ားမ်ား စုေဆာင္းမိကာ ခိုင္မာတဲ့ သမိုင္းတရပ္ဆီ လွမ္းတက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နားလည္ ကၽြမ္းက်င္ၾကတဲ႔ သမိုင္းသုေတသီမ်ား ကေတာ့ “မင္းဟာက ပံုျပင္ေတြပါကြာ”ဆိုတာမ်ိဳး တစ္ပါးသူက လက္ညႇိဳးထိုးၿပီး အဟားမခံရေအာင္ သမိုင္းစံ မူေဘာင္ အတိုင္း စနစ္တက် ခိုင္မာတာေတြ ေလာက္ကို ယူဆတင္ျပၾကမွာပဲမို႔ နားလည္ၿပီးသားသူတို႔အတြက္ အထူး ေျပာစရာလည္း မလိုအပ္ပါ။
ေဒသသမိုင္းဆိုတာ အေျခခံအက် ဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ေဒသသမိုင္းဟာ ႏိုင္ငံေတာ္သမိုင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ လူမ်ားစုသည္ အေမရိ ကန္အေၾကာင္း လကမ္ၻာအေၾကာင္း စသျဖင့္ ကမၻာႏွင့္ခ်ီျပီး အာေပါင္အာရင္း သန္သန္ ေျပာတတ္ၾက သူမ်ားေသာ္လည္း မိမိရြာတြင္ အိမ္ေျခဘယ္ေလာက္ရွိမွန္း မသိ လူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ ရွိမွန္းမသိ မိမိပတ္၀န္းက်င္က ေလ့လာမွတ္သား စရာမ်ားကို မွတ္သားထားဖို႔လိုေၾကာင္း လည္းမသိ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ျဖစ္ေန တတ္သူေတြက မ်ားေနတာပါ။ အဂၤလန္လို ႏိုင္ငံမွာေတာင္ ေက်းရြာတိုင္းမွာ ေက်းရြာသမိုင္း ေက်ာက္စာတိုင္ေတြ စိုက္ထူထားျပီး အစိုးရအစီအမံနဲ႕ ေက်ာင္း သားေတြကို ေလ့လာေရး လႊတ္ေပးတာ ေတြ စဥ္ဆက္မျပတ္ လုပ္ၾကတာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ကိုယ့္ေက်းရြာ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ ကို တန္ဖိုးထားတတ္တာ ဂရုျပဳတတ္တာ ဟာလည္း ႏိုင္ငံသားေကာင္း ပီသတာ ႏိုင္ငံေတာ္ကိုအက်ိဳးျပဳတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံသားေတြ အေနနဲ႔လည္း ဒါဟာ ငါတို႔ တာ၀န္ဆိုတဲ႔ အသိစိတ္နဲ႔ အထူးတလည္မဟုတ္ဘဲ ေန႔တဓူ၀ သြားလာလႈပ္ရွားရင္း အနည္းငယ္ မွ် ဂရုစိုက္မွတ္သားၿပီး ၀ိုင္း၀န္း မွတ္တမ္း ျပဳေပးၾကပါရင္ တေျဖးေျဖးနဲ႕ စိုေျပ ေ၀ဆာတဲ႔ မွတ္တိုင္တစ္ခုကို စိုက္ထူ ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္းသုေတသီ ေတြကိုသာ အားကိုးအားထားျပဳျပီး ငါတို႔နဲ႕ မဆိုင္ဟုေနၾကပါလွ်င္ ဘယ္သမိုင္း သုေတသီမွ နယ္စံုေအာင္ သြားေနႏိုင္မွာ မဟုတ္ ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔လည္း လုပ္ဖို႔လို တယ္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္နဲ႔ ရိုင္းပင္းၾကမွသာ ျပည့္စံုလာမွာ ခိုင္မာလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီစာဟာ တနသၤာရီတိုင္းရဲ႕ သမိုင္း အသစ္ ေရးသားဖို႔အတြက္ ေဒသအသီး သီးမွ သမိုင္းပညာရပ္နဲ႔ စိမ္းေနေသးတဲ႔ ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္တာမို႔ ပညာ ရွင္မ်ားနဲ႔ တတ္သိ နားလည္ထားၿပီးၾကသူ မ်ားက နားလည္ေပးႏိုင္ၾကဖို႔ ရန္လည္း ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္။ ေခတ္သစ္ သမိုင္း ပညာရပ္သေဘာအရ သမိုင္း ဘယ္လိုေရးရတယ္ ဆိုတာကို ပညာရပ္ ဆန္ဆန္ မဟုတ္ဘဲ အေျခခံပံုစံသေဘာ တင္ျပထားတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ တနသၤာရီတိုင္းရဲ႕ သမိုင္းအေၾကာင္း စံခ်ိန္မွီ ေဒါင္ေဒါင္ ျမည္ခိုင္မာတဲ့ သမိုင္းမွတ္တမ္း တစ္အုပ္ မွ မထြက္ရွိထားေသးေပ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႕ႀကိဳးစားၿပီး ေရးသား မွတ္တမ္း ျပဳေနၾကသည္ ဆိုေသာ္လည္း ေနရာစံု ကို မသြားႏိုင္သျဖင့္ အခ်က္အလက္ စံု လင္စြာ ေဖာ္ျပႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ေပ။ တိုင္းတခု ေဒသတစ္ခု အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာစံခ်ိန္မီ တဲ႔ တနသၤာရီတိုင္းရဲ႕ သမိုင္းသစ္ေရး သားခ်ိန္လည္း တန္ျပီ။ ရွိသင့္ၿပီ။ ရွိဖို႔ လိုၿပီမို႔ အာဏာပိုင္မ်ားဘက္ကလည္း စိတ္၀င္တစား ပံ့ပိုးကူညီ ေပးႏိုင္ပါလ်င္ ကာလမၾကာမီအတြင္း မာမာခ်ာခ်ာ စံခ်ိန္မီတဲ့ သမိုင္းမွတ္တမ္းတစ္ရပ္ ထြက္ေပၚလာစရာ ရွိပါေၾကာင္း တင္ျပရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါတယ္။ ။
အာကာၿဖိဳး(ကံေပါက္)
