နဘုလယ္ေျခေတာ္ရာဘုရား ေခါင္းေလာင္းစာ

0
5626

သမိုင္းကို ေလ့လာတဲ့အခါ ျဒပ္ရွိ အေထာက္အထားနဲ႔ ျဒပ္မဲ့အေထာက္ အထားဆိုၿပီး သတ္မွတ္ပါတယ္။ ျဒပ္ရွိ အေထာက္အထား ဆိုတာက ျမင္ေတြ႔ကိုင္ တြယ္ျပသႏိုင္တဲ့ ၿမိဳ႕႐ိုးေတြ၊ က်ဳံးေတြ၊ အုတ္ ေတြ၊ အ႐ုပ္ေတြဆိုၿပီး ရွိတယ္။ သမိုိင္းကို အမ်ားယုံေအာင္၊ လက္ခံေအာင္ေျပာဖို႔ဆိုရင္ ဒါေတြကို သက္ေသလုပ္ၿပီး ေျပာရပါတယ္။ ဒီလို ျဒပ္ရွိ အထာက္အထားေတြထဲ မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ ေခါင္းေလာင္းေတြလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလို ေခါင္းေလာင္းအလွဴေတြထဲမွာမွ စာပါတဲ့ေခါင္းေလာင္းေတြဆိုရင္ သမိုင္း အတြက္ အေရးပါလွပါတယ္။ ထား၀ယ္မွာ ကံေကာင္းတာက ရွင္မုတၳီးဘုရားမွာ ရွိတဲ့ မြန္စာပါေခါင္းေလာင္း၊ ျမန္မာလို ေရးထိုးထားတဲ့ ေခါင္းေလာင္း(၁၀)ေက်ာ္ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီေခါင္းေလာင္းေတြက ထား၀ယ္သမိုင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းေတြ အတြက္မ်ားစြာ အေရးပါလွတယ္။

ဒီလို အေရးပါမွန္းသိလို႔ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္၊ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေတြမွာ ထား၀ယ္ တကၠသိုလ္က တာ၀န္ခံပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ေဌး၊ ျမန္မာစာပါေမာကၡ ဦးေအာင္ေဇာ္၊ နည္းျပဦးေဇာ္မိုး၀င္း၊ ဦးထြန္းလင္းေက်ာ္နဲ႔ ဦးသန္းေဆြ (ေမာင္သန္းေဆြ-ထား၀ယ္)တို႔ ေခါင္းေလာင္း စာေတြ စုခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၃ခုႏွစ္မွာ နဘုလယ္ေျခေတာ္ရာရွိ ေခါင္းေလာင္းစာ ကိုကူးခဲ့ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ ေက်ာ္က နဘုလယ္သြားဖို႔ဆိုတာ ခက္ပါတယ္။ နဘုလယ္အပိုင္ ဦးေမာင္လြင္ႀကီး အေၾကာင္းၾကားေတာ့ ေမာင္းမကန္မွာ လာႀကိဳပါတယ္။ ဘုရားေျခေတာ္ရာသြားေတာ့ ျပည္သူစစ္အဖြဲ႔ေတြ လုံျခဳံေရးလိုက္ ေပးတာလည္း သတိရမိတယ္။

ျမန္မာစာဌာနက တြဲဖက္ပါေမာကၡ ဦးညႊန္႔သိန္းကလည္း ထား၀ယ္ေဒသေခါင္း ေလာင္းစာမ်ားဆိုၿပီး ထား၀ယ္ တကၠသိုလ္ သုေတသနစာတမ္းဖတ္ပြဲမွာ ဖတ္ၾကား တင္သြင္းဖူးပါတယ္။ ဆရာရဲ႕စာတမ္းမွာ ေခါင္းေလာင္းစာ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာစာဌာန ပါေမာကၡ ဦးေအာင္ေဇာ္ရဲ႕ဇနီးကလည္း ရန္ကုန္တတၠသိုလ္မွာ ထား၀ယ္ေခါင္းေလာင္း ေတြအေၾကာင္း စာတမ္းဖတ္ဖူးတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ ဒီလိုေတြေျပာတာက စိတ္၀င္စားတဲ့သူေတြ လိုက္ရွာႏိုင္ေအာင္ပါ။

စုထားတဲ့ ေခါင္းေလာင္းစာေတြ ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ နဘုလယ္ေျခေတာ္ရာ ေခါင္းေလာင္းစာကို မေတြ႔ရဘူး။ ဘယ္မွာ ဘယ္လို ေပ်ာက္ေနမွန္းမသိဘူး။ ဒါနဲ႔ သစ္တိုေထာင့္သား တပည့္ေက်ာ္ သန္႔ဇင္ေအာင္ေခၚၿပီး ေခါင္းေလာင္းစာကို ျပန္ကူးရတယ္။

နဘုလယ္ေျခေတာ္ရာ ေခါင္းေလာင္းစာ

စာေၾကာင္း၁။    ။ ေဇယ်တုသပၸမဂၤလံ။ သကၠရာဇ္၁၁၉၀ျပည့္နေတၱာ္လျပည့္ ေက်ာ္၅ဥက္ ၆၈နညတစ္ခ်က္တီး အခ်ိန္တြင္။ နႏၵပညာမၾတာႏွင့္ ေရႊပုတ္လဲခင္ႀကီ ဘုန္ႀကီေအာင္ဘုန္ႀကီး သာဟုနာမတြင္ၿပီး ဆရာႀကီးတိုးရင္ႏွီး အစခ်ီၿပီးမႈလွ်င္၊ အာစရိယ ဂႏုပ္

စာေၾကာင္း၂။    ။မုတ္ဂိုဏ္အုပ္စႏၵ ပညာဓဇမဟာဓမၼရာဇာဂု႐ုအမွဴးျပဳ၍ တိုက္စုသံဃာ အမ်ားလာ၍ ညီညာ၀ိုင္ ထုပ္သြန္လုပ္ေသာ့အခါ ဆင္ဆိတ္လကြဲကၽြန္ ေရႊပုပ္လဲရြာ ေက်ာင္တကာပိဒုမ္ သမီးခင္ပြန္ ေက်ာင္တကာ ဘိုးျမတ္ေက်ာ္ ေက်ာင္တကာဘိုးျမတ္ေၾကာင္တလို

စာေၾကာင္း၃။    ။ င္တိန္ ပိႏၷဲေတာ ႏွင့္ ဓာယကာဆရာတစုတိုးႏွင့္ညိဳညြတ္ တိုင္ပင္သြန္လုပ္၍ ေအာင္ျမင္ၿပီလွ်င္ ျမတ္စြာဘုမ္ေမၚ့မည္ေတာ္တြင္ထ ေဂၚဓမၼ အား ယည္ေယာ္၍ ပါဒေရြံ စက္ခ်လ်က္ နင္ထားေခ်ဖ၀ါးေတာၾသ္ၠ္ စက္ဘုမ္းေက်ာ္ ကို အသံဟူေသာအလွဴျဖင့္ အကၽြ

စာေၾကာင္း၄။    ။ ႏု္ပ္တို႔လွဴပါ၏ ဣဓိနာဃဃုဒါေနန။ ဤေခါင္ေလာင္ဟူ ေသာအလွဴေၾကာင့္။ မယံ။ အကၽြႏု္ပ္ တို႔သည္။ အနာဂေတ။ ေနာင္ေသာအခါ၌။ပညာဓိကပညာျဖင့္လႊန္ ျမတ္ေသာ ဗုဂၢတၱ။ ဘုရားအျဖစ္သို႔။ ယေတၳားေယာ့သည္။ဘ၀ါမိျဖစ္ရလို၏။ဘ၀ါဘေ၀၊ ဘ၀ႀကီးငယ္ ၌သံသရာေႏၱ္ၾကင္လ

စာေၾကာင္း၅။    ။ ဥ္သဥ္ရွိေသာ္ မဓူ ရသရသမ္ၸေႏ္ၷာ သာယာေသာအသံႏွင့္ၿပီ့ စုံျခင္သဥ္လဥ္ ေင္၀ါ့စါယစကား ဆိုျခင္း ျဖင့္ အဘိလဘဘိေတာစ အလြန္တင့္ တယ္ျခင္သဥ္လဥ္ေင္ ေယာ၀ အၾကင္မွ် ေလာံ သာေ၀ ၀ဥကာေမာက်ားေစလိုသဥ္ အမွီျဖစ္၏တာ၀။ ထိုမွ်ေလာံ။ သဃုနအသံ ျဖင့္ ယရိ

စာေၾကာင္း၆။    ။ တုံႏႈန္စိန္ေသာဌါ၊ သမေတၳာစ၊စြန္ႏိုင္သည္ ဘေ၀ဘ၀ါမိျဖစ္ ရလို၏။ ဣမသ။ ဤေခါင္ေလာင္ တူေသာ အလွဴ၏။ဘါ၀ဥၥ။ အလွဴ၏အဖိုကိုလဥ္။ မာတာပီတာစရိေယ၀။ မိဘဆရာဧကရဇ္ တုိကိုလွ်င္၊ အာဒိကတြာအစျပဳ၍ ေတဘုံမၼ ကာဘုံသုမၻာ၌ျဖစ္ကုန္ေသာ သတၱ၀ါတို႔ သွ္မယံအကၽြႏု္ပ္

စာေၾကာင္း၇။    ။ တို႔ႏွင္သမံအမွ် လႏၻႏၱဳ ယေစကုံသတည္။         ၊ေၾကး အခ်ိန္ေဘာင္အခြက္ ၆၄ ၆ိ၀ကို နႏၵပညာ မတၱရာႏွင့္ကုသိုလ္အထြန္ရွည္စြာသြန္လုပ္ က်သည္ ပုတိအာႏွင့္ျပည့္စုံဘာလို၏

ဒီေခါင္းေလာင္းစာကို တတ္သမွ် မွတ္အမွ်ေလးဖတ္ၿပီး ေတြးမိတာကေတာ့ ထား၀ယ္နဲ႔ နဘုလယ္အတြက္ အေရးပါ တဲ့ အခ်က္ေတြ ေတြ႔ရတယ္။ နဘုလယ္ အတြက္ ခိုင္လုံတဲ့ သမိုင္းအေထာက္ အထားလည္း ျဖစ္တယ္။ ေခါင္းေလာင္း မွာ ေရးထိုးထားတဲ့ ပထမစာေၾကာင္းမွာပဲ အခ်ိန္ဆိုတဲ့ သကၠရာဇ္ ၁၁၉၀ ျပည့္ နေတၱာ္ လျပည့္ေက်ာ္ ၅ရက္ဆိုၿပီး တိတိက်က် ေရးထိုးထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ သကၠရာဇ္ ေတြမွာလည္း သာသနာသကၠရာဇ္၊ ေကာဇာ သကၠရာဇ္ဆိုၿပီးရွိတယ္။ အခုေရးထိုးထား တဲ့ သကၠရာဇ္ ၁၁၉၀ ဆိုတာ ေကာဇာ သကၠရာဇ္ပဲ ျဖစ္တယ္။ လက္ရွိေကာဇာ သကၠရာဇ္က ၁၃၈၀ခု ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေခါင္းေလာင္းက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း (၁၉၀)ႏွစ္က ျဖစ္တယ္။

အလွဴရွင္က ဘယ္သူေတြလဲဆိုေတာ့ နႏၵပညာအမတ္၊ ေရႊပုတ္လဲခင္ႀကီး၊ ဘုန္ႀကီး ေအာင္၊ ဘုန္းႀကီးသာတို႔က အစျပဳတယ္။ ဆရာျဖစ္တဲ့ဂႏုပ္မုတ္ဂိုဏ္းအုပ္ဆရာ ေတာ္စႏၵပညာဆရာေတာ္ႀကီး တိုက္စု သံဃာေတြ အမွဴးထားတယ္။ ဒါယကာ ေတြက ဆင္ဆိတ္လကြဲကၽြန္ ေရႊပုပ္လဲရြာ က ေက်ာင္းတကာႀကီးပိဒုမ္မိသားစု၊ ဘိုုးျမတ္ေက်ာ္၊ ဘိုးျမတ္ေၾကာင္၊ တလိုင္ ထိန္၊ ပိႏၷဲေတာက ဒါယကာဆရာတစ္စုတို႔ ျဖစ္တယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ရည္ရြယ္တဲ့ ေျခေတာ္ရာမွာ အသံဟူတဲ့အလွဴအျဖစ္ လွဴတယ္။ ေခါင္းေလာင္းကို အသံ ကိုယ္စား လွဴဒါန္းတယ္။ ဒီေနရာမွာ စိတ္၀င္စား စရာက ေရႊပုတ္လဲ၊ ေရႊပုပ္လဲဆိုတဲ့ေနရာ ပါ။ ဒီေနရာက ေရႊပုတ္လဲခင္ႀကီးဆိုတဲ့ သာသနာေခါင္းေဆာင္လည္း ပါပုံရတယ္။ ခင္ႀကီးလည္း သုံးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီး လည္း သုံးတယ္။ ဂိုဏ္းအုပ္လည္း သုံး တယ္။ သာသနာအတြင္းက အဆင့္အတန္း ေတြလား၊ ဂိုဏ္အရလား၊ ေဒသအလိုက္ သုံးတာလား၊ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ဒကာေတြထဲမွာလည္း အဓိက ေဖာ္ျပတာက ေရႊပုပ္လဲရြာ ေက်ာင္းတကာ ပိဒုမ္သမီးခင္ပြန္း၊ ေက်ာင္းတကာ ဘိုး ျမတ္ေက်ာ္၊ ေက်ာင္းတကာဘိုုးျမတ္ေၾကာင္ ဆိုၿပီးေဖာ္ျပတယ္။ ေရႊပုပ္လဲရြာဘယ္မွာ လဲ။ ေရႊပုပ္လဲရြာဆိုတဲ့ စာလုံးေရွ႕မွာ ဆင္ဆိတ္လကြဲကၽြန္လို႔ ေရးထားတဲ့ အတြက္ ဒီေန႔ ဆင္ဆိတ္လက္၀ဲကၽြန္း ေနရာနီးမွာ ရွိခဲ့သလားဆိုတာ ဆက္ေလ့ လာရမယ့္ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။

အသံအလွဴျဖစ္တဲ့ ေခါင္းေလာင္းကို လွဴတယ္။ ဒီလွဴရတဲ့အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေနာင္အခါ ဘုရားအျဖစ္ ဆုေတာင္းတယ္။ ဘုရားျဖစ္တဲ့အခါမွာလည္း ပညာအဓိက ဘုရားရွင္ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ဆုေတာင္းက အားႀကီးလွပါတယ္။ အခုလက္ရွိ ေဂါတမ ဘုရားရွင္သာသနာမွာ နိဗၺာန္မရခ်င္ဘူူး။ ဒီဆုေတာင္းမ်ဳိးကို အျခားေဒသမွာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။

ဆုေတာင္းက ဆက္ပါေသးတယ္။ကၽြန္ေတာ္ေတာ့သိပ္နားမလည္ပါ။ ေတြးမိသမွ်ေရးရရင္ နိဗၺာန္မရခင္၊ ပညာ ဓိကဘုရား မျဖစ္ခင္ သံသရာမွာ က်င္လည္ ရရင္လည္း အသံနဲ႔ျပည့္စုံျခင္း၊ ေကာင္း ေသာစကားကို ဆိုျခင္းတို႔ ရလိုတယ္လို႔ ထင္တယ္။ အသံျဖင့္ သံသရာကို စြန္႔လႊတ္ ႏိုင္တဲ့ဘ၀ျဖစ္ရေစလိုတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပုံရ ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့မွ ဒီေခါင္းေလာင္းအလွဴ အတြက္ အလွဴရွင္၊ မိဘဆရာ၊ ဧကရာဇ္၊ သတၱ၀ါေတြကို အမွ်ေပးတယ္။ ေခါင္းေလာင္း ရဲ႕ အေလးခ်ိန္ ၆၄ပိႆာ ၆၀သားလို႔ ေရးထားတယ္။ နႏ္ၵပညာအမတ္ႀကီးနဲ႔ ကုသိုလ္အရွည္ အတြက္ သြန္းလုပ္တယ္။ ပုဒိအာနဲ႔ ျပည့္စုံလိုတယ္။ ေနာက္ဆုံး စာေၾကာင္းက်မွ နႏၵပညာအမတ္ႀကီး တစ္ေယာက္တည္းေဖာ္တယ္။ ဘုရားျဖစ္ လိုေၾကာင္း ထပ္မံၿပီး ေဖာ္ျပပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း(၁၉၀)ႏွစ္က နဘုလယ္ေျခေတာ္ရာဘုရားမွာ ဆရာေတာ္ ႀကီးေတြနဲ႔သံဃာေတြ၊ နႏၵပညာ အမတ္ ႀကီး၊ ဆင္ဆိတ္လကြဲကၽြန္ေရႊပုပ္လဲရြာ၊ တလိုင္ထိန္၊ပိႏၷဲေတာက ဒါယကာမိသားစုေတြ စုေပါင္းၿပီး အသံဆိုတဲ့ ေခါင္းေလာင္း ကို လွဴတယ္။ ေနာင္ဘ၀ ဘုရားျဖစ္လို ေၾကာင္းဆုေတာင္းတယ္။ သံသရာက်င္ လည္ ရရင္လည္း အသံနဲ႔ျပည့္စုံခ်င္တယ္။ အလွဴကို မိဘဆရာသာမက ဘုရင္နဲ႔သတၱ၀ါ ေတြကို အမွ်ေ၀တယ္။ ေခါင္းေလာင္းက ေၾကးခ်ိန္ ၆၀ပိႆာ ၆၀သားရွိတယ္။

ဘုလယ္လို႔ထား၀ယ္လိုေခၚတဲ့နဘု လယ္ေဒသသမိုင္းအတြက္ဆိုရင္ ေျခ ေတာ္ရာဘုရားေခါင္းေလာင္းစာက အေရးပါလွပါတယ္။ ဒီေခါင္းေလာင္းစာ အကိုးအကားအရ ထား၀ယ္နဘုလယ္ ေဒသမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း (၁၉၀)က တည္းက လူေနထိုင္႐ုံသာမက ဗုဒၶဘာသာစည္ပင္ထြန္းကားေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ပါတယ္။ နဘုလယ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ထား၀ယ္ေဒသသမိုင္းေတြ၊ ပုံျပင္ေတြ၊ အစဥ္အဆက္မွတ္ခဲ့တာေတြက ထား၀ယ္ဘိုးေဘးေတြရဲ႕ေဒသျဖစ္တယ္။ ဒီေခါင္းေလာင္းစာအရ ႏွစ္ေပါင္း(၁၉၀)ေတာ့ ေရွးက်ၿပီလို႔ မျငင္း ႏိုင္ေအာင္ေျပာ ႏိုင္ၿပီ။ ဒီထက္ ပိုေျပာခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီေခါင္းေလာင္းအလွဴ မလုပ္ခင္အနည္း ဆုံးႏွစ္(၁၀၀)ကတည္းက လူေနၿပီလို႔ ေျပာႏိုင္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္က ဘာသာေဗဒကၽြမ္းက်င္ သူ မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ေတြ က ျမန္မာစာဌာနနဲ႔ သမိုင္းဌာန၊ ေရွး ေဟာင္းသုေတသနတို႔က ဆရာေတြ။ဆရာမေတြ ေရးေစခ်င္တယ္။ ေနာင္လူငယ္ ေတြကလည္း မွားတာျပင္၊ လိုတာထပ္ထည့္ ၾကပါလို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ထား၀ယ္တို႔ရဲ႕ေရွး႐ိုးရာဓေလ့မ်ားရွင္သန္ေနေသးတဲ့ နဘုလယ္ေဒသကို ၀ိုင္း၀န္းထိန္းသိမ္းၾကပါစို႔။

 

          ဆရာေဇာ္ (စိတ္ပညာ)