လက္ရွိကာလတြင္ အမ်ားဆံုးေတြ႕ရသည္မွာ တစ္ခုခုကို ျမင္၊ သိ၊ ၾကားသည္ ႏွင့္ အလြယ္တကူ တံဆိပ္ကပ္၊ အလြယ္တကူ လက္ညႇိဳးထိုး အလြယ္တကူေျပာဆိုေဝဖန္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
အျဖဴမဟုတ္လွ်င္ အမည္း၊ အမည္းမဟုတ္လွ်င္ အျဖဴ စသျဖင့္ ရန္ငါ စည္းျခားၾကသည္။
တကယ့္ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရာတြင္ အလြယ္တကူ လက္ညႇိဳးထိုး႐ံုႏွင့္ မၿပီးေပ။ အားလံုး ပူးေပါင္းအေျဖရွာမွသာ အဆင္ေျပေလ့ ရွိသည္။
ဥပမာ – ၿမိတ္ – တနသၤာရီ အေ၀းေျပးလမ္းေပၚေရာက္ေနသည့္ ႏြားမ်ားေၾကာင့္ မၾကာခဏ ယာဥ္မေတာ္မဆမႈ ျဖစ္ပြားရသည့္ကိစၥမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ဌာနတစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု၊ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးသူ႔တာ၀န္ ကိုယ့္တာ၀န္ဟု လက္ညိႇဳးထိုးေန ျခင္းထက္စာလွ်င္ အားလံုး ပူးေပါင္းၿပီး ျပႆနာ၏ရင္းျမစ္ကို ေသခ်ာစြာ ဆန္းစစ္ရန္ လိုေပသည္။
ႏြားအျပစ္လား၊ လူအျပစ္လားဟူသည့္ စဥ္းစားခ်က္ထက္ ႏြားမ်ားအဘယ့္ေၾကာင့္ လမ္းေပၚေရာက္လာသည္ကို ဘက္စံု ေထာင့္စံုမွ စဥ္းစားၿပီး အေျဖရွာမွသာ ျပည့္စံုသည့္ အေျဖကိုရွာေတြ႕မည္ ျဖစ္သည္။
လမ္းေပၚ ျဖတ္သန္းသြားလာသူမ်ားေၾကာင့္လား။
စားက်က္ေျမ မရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္လား။
ႏြားပိုင္ရွင္မ်ား စည္းကမ္းမဲ့ ႏြားေက်ာင္းေသာေၾကာင့္လား။
ႏြားေတြက လမ္းကို က်ဴးတာလား။
လူေတြက စားက်က္ကို က်ဴးတာလား။
စသျဖင့္ မ်ားစြာေသာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မ်ားကို စဥ္းစားၿပီးအေျဖရွာရမည္ ျဖစ္သည္။
တံဆိပ္ကပ္ျခင္းသည္ အင္မတန္လြယ္သည့္ အလုပ္ျဖစ္ပါသည္။ အင္မတန္လည္း အေတြးတိမ္သည့္ အလုပ္ျဖစ္သည္။ အင္မတန္လည္း အႏၱရာယ္ႀကီးသည့္ အလုပ္ျဖစ္သည္ကို သတိျပဳေစခ်င္ပါသည္။
အယ္ဒီတာ
