ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၀င္းထဲ အျခား အမတ္ေတြ၊ ၀န္ႀကီးေတြက ကားစီးၿပီး ၀င္ခ်ိန္ မွာ သူက က်ားစီးၿပီး ၀င္ပါတယ္။
လႊတ္ေတာ္၀န္ထမ္းေတြက က်ားကို ေနရာခ်ေပးဖို႔ က်ားပါကင္ အခက္ေတြ႔ေနခ်ိန္ မွာ က်ားက လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ထိပ္ဆံုးေလွကားထစ္ မွာ ခန္႔ခန္႔ႀကီး က်ားထိုင္ ထိုင္လို႔။
အမတ္ေတြ၊ ၀န္ႀကီးေတြက ေမာင့္က်က္ သေရေခါင္းေပါင္းေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေခါင္း ေပါင္းေတြကိုယ္စီ ေပါင္းထားခ်ိန္မွာ သူက နဖူးတန္းမွန္စီ၊ နားရြက္ဖံုး ေခါင္းေပါင္းျဖဴ ေလးနဲ႔။
သူ႔အ၀တ္အစားကလည္း လႊတ္ေတာ္ ဥက္ၠ႒ႀကီးထက္ ပိုေရွးဆန္တယ္ ေျပာရပါ မယ္။ ေတာင္ရွည္ပုဆိုးနဲ႔ ဖဲအကႌ်ျဖဴလက္ရွည္။ ၿပိဳးျပက္ေတာက္ပေနတဲ့ နန္းတြင္းက အိမ္ေရွ႕စံတို႔ ၀တ္ေလ့ရွိတဲ့ အကႌ်မ်ိဳး။
လႊတ္ေတာ္ႀကီးဟာ သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ထီးမူ နန္းဟန္နဲ႔ ပိုျပည့္စံုေနပါေတာ့တယ္။
အထူးျခားဆံုးကေတာ့ အမတ္ေတြ၊ ၀န္ႀကီးေတြက ဖိုင္တဲြေတြ၊ စာရြက္စာတမ္း ေတြ လက္ထဲကိုင္ထားေပမယ့္ သူကေတာ့ ေစာင္းေကာက္ႀကီးကို ရင္၀ယ္သားလို ေထြးပိုက္ထားေလရဲ႕။
လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေနရာယူလိုက္ရင္ သူက အထင္ေပၚဆံုး ျဖစ္ေနေတာ့ သူ႔ကို က်န္တဲ့အမတ္ေတြနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ဥက္ၠ႒ႀကီး က ၾကည့္မရဘူးရယ္။ လႊတ္ေတာ္ေလ့လာေရး လာသူေတြကလည္း သူနဲ႔ ဓာတ္ပံုတြဲ႐ိုက္ ခြင့္ရဖို႔ပဲ ႀကိဳးစားတတ္ၾကေတာ့ ဆယ္လီ အမတ္ေတြ၊ ဆယ္လီအမတ္မေတြလည္း ၾကည့္မရျပန္ဘူး။
သူကေတာ့ ဘယ္သူ႔မွ ဂရုမစိုက္။
လႊတ္ေတာ္ထဲလည္း ဘယ္သူေတြ ဘာအေၾကာင္းေဆြးေႏြးေဆြးေႏြး သူက ေအးေဆး။
ပ်င္းပ်င္းရွိရင္ သူ႔ေစာင္းေကာက္ကိုပဲ ပြတ္ေနတတ္တယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာက ဖုန္းမပြတ္ရလို႔ပဲ ကန္႔သတ္ထားၿပီး ေစာင္းမပြတ္ရလို႔ ကန္႔သတ္မထားမိေလ ေတာ့ လႊတ္ေတာ္ဥက္ၠ႒ကလည္း ဒီအတိုင္းပဲ ၾကည့္ေနရတယ္။
အဲ …. တစ္ခုပဲ။
“ေရငန္” လို႔ အသံၾကားလို႔ေတာ့ မရ။
လႊတ္ေတာ္ထဲ အသံၾသဇာအျပည့္နဲ႔ မိုးႀကိဳးပစ္သလို ေအာ္ဟိန္းတတ္တယ္။
“ေဟ့..၊ ေရငန္ကို မထိနဲ႔..၊ ေရငန္က ငါပိုင္တာ…၊ ငါက ေရငန္ပိုင္ ဦးရွင္ႀကီးကြ..”
သူ အဲလို ထေအာ္ရင္ လႊတ္ေတာ္ျပင္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ သူ႔စီးေတာ္က်ားကလည္း လႊတ္ေတာ္ႀကီး တုန္သြားေအာင္ ထဟိန္းတတ္ တယ္။
“ေဂါင္း ……”
အဲလိုေတြ ျဖစ္လာရင္ လႊတ္ေတာ္တက္ ေနသူေတြ အားလံုးတိတ္..။ လႊတ္ေတာ္ဥက္ၠ႒ ကလည္း ေရငန္အေၾကာင္း ေနာက္မွ ေဆြးေႏြး ဖို႔ေျပာၿပီး အစီအစဥ္ကို ေက်ာ္ပစ္လိုက္ရ တယ္။
အဲဒီလႊတ္ေတာ္အစီအစဥ္ တီဗီြက လႊင့္ရင္ သူ႔ကို မဲေပးေရြးခ်ယ္လိုက္သူေတြ က လက္ေခါက္မႈတ္ၾက။ လက္ခုပ္လက္၀ါး တီးၾက၊ ေအာ္ဟစ္ အားေပးၾက။
“ရႊီး..၊ ေျဖာင္း..၊ ေျဖာင္း…၊ ေျဖာင္း..၊ ေဟး ဒါမွ ငါတို႔အမတ္ကြ..”
သူ႔ကို မဲေပးေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့ ထား၀ယ္ ခ႐ိုင္၊ ေလာင္းလံုးၿမိဳ႕နယ္က ေရလုပ္သား အခ်ိဳ႕ဆို သူတို႔အမတ္ အဲလို ထဟိန္းရင္ သဲေသာင္ကိုဆင္းၿပီး ကၽြမ္းပစ္သူပစ္၊ ပင္လယ္ ထဲ ဒိုင္ဗင္ထိုးသူထိုး။
ဟုတ္တယ္ေလ….။ သူတို႔အမတ္က သူတို႔ကို အကာအကြယ္ေပးခဲ့တာ လႊတ္ ေတာ္ထဲ စေရာက္ကတည္းကပဲ မဟုတ္ လား။
ၿပီးေတာ့ အင္မတန္မွ ေခတ္မီတဲ့ ဦးရွင္ႀကီး။ ကမ္းနီးေရလုပ္သားေတြ ေထာင္က် ခဲ့ရတဲ့ ေခတ္နဲ႔မညီတဲ့ ဥပေဒကိုလည္း သူက လႊတ္ေတာ္ထဲကေန ျပန္ျပင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကမ္းနီးေရလုပ္သားေတြ ေထာင္က်မယ့္ ေဘးက ဒီအမတ္ေၾကာင့္ လြတ္သြားတာ။
ခုထိလည္း ပင္လယ္ထဲ သူပဲ အကာ အကြယ္ေပးရင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္က အခြန္ေတြ တိုးေကာက္မယ္ ဘာညာဆို သူပဲ ဒိုင္ခံ ထခ်ဲ ေနတာ။
တနသၤာရီတစ္တိုင္းလံုးက ေရလုပ္သား ေတြကလည္း ေလာင္းလံုးၿမိဳ႕နယ္သားေတြ ဒီအမတ္ကို ေရြးမိတာ လူေရြး အလြန္မွန္ သြားတယ္လို႔ ေျပာမဆံုး။
ေလာင္းလံုးသားေတြကလည္း ဒီအမတ္ ကို လြယ္လြယ္ ရခဲ့သည္မဟုတ္။ ခဲရာခဲဆစ္ မွ တကယ့္ ခဲရာခဲဆစ္။
ေရငန္ကိစ္ၥကို ျပည္ေထာင္စုမွာ အေရး ဆိုမွ ရမယ္ဆိုတာ ေလာင္းလံုးသားေတြ ေထာင္ထဲေရာက္ၿပီးမွ ပိုသိလာေတာ့ ေရငန္ ကိစ္ၥ ျပည္ေထာင္စုမွာ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေျပာႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ရွိသူကို ၀ိုင္းစဥ္းစားၾကတယ္။
အဲဒီမွာ ဦးရွင္ႀကီးကို စေတြးမိၾကတာ။ သူက ေရငန္တ႐ိုး ပိုင္စံစိုးသူေလ။
ေနာက္ၿပီး သူ႔ကို အမတ္ေရြးခံဖို႔ စည္း႐ံုး ေရး ဆင္းရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ အမတ္ျဖစ္ၿပီးရင္ ၿမိဳ႕နယ္ေရာ ပင္လယ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ လွည့္ လည္ရင္ ျဖစ္ျဖစ္ စရိတ္လည္း က်ဥ္းမယ္ ေလ။ သူ႔မွာက ကုန္းလမ္းေရလမ္း ခရီးသြားဖို႔ အတြက္ ဆီထည့္စရာမလိုတဲ့ မိေက်ာင္းနဲ႔ က်ား ရွိၿပီးသားကိုး။
ဒါနဲ႔ ဦးရွင္ႀကီးကို ပင့္ဖိတ္ၿပီး အက်ိဳး အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ၾကေတာ့ ဦးရွင္ႀကီးက ျငင္းေသးတယ္။
လူေတြတက္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ မတက္ ခ်င္ဘူးတဲ့။ လူေတြက ဥပေဒဆိုၿပီး စာရြက္ မွာ ေရးထားတာေလးကိုေတာင္ ေခတ္မမီေတာ့ လို႔ ျပင္ဖို႔အေရး အီေလးဆဲြလြန္းတာ သူနဲ႔ ကိုက္မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဇယား႐ႈပ္တယ္ ဆိုၿပီး ျငင္းတယ္။
ရြာသားေတြက အတန္တန္ ေတာင္းပန္ ေတာ့ ဘယ္ပါတီေအာက္မွ မ၀င္ရဘဲ တစ္သီး ပုဂ္ၢလအေရြးခံရမယ္ဆို လက္ခံမယ္တဲ့။ ပါတီတစ္ခုခုကို၀င္ရင္ ဗဟိုဆိုတာႀကီးက လူႀကီးေတြမ်က္ႏွာ ၾကည့္ေနရတာ သူစိတ္နဲ႔ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့ေလ။
ဒါနဲ႔ ဟုတ္ၿပီဆိုၿပီး ေလာင္းလံုးသား ေတြက ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ဦးရွင္ႀကီးကို တစ္သီးပုဂ္ၢလ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ အမတ္အျဖစ္ ၀င္ၿပိဳင္ေစၿပီး ေလာင္းလံုးသား ေတြ မဲေပးၾကဖို႔ အားတက္သေရာ မဲဆြယ္ ေပး ၾကတယ္။
“ေရလုပ္သားမ်ားကို ကာကြယ္ေပးမယ့္ ေရငန္ပိုင္ဦးရွင္ႀကီးကို မဲေပးၾကပါခင္ဗ်ား”
ဒီသတင္း ဟိုးေလးေက်ာ္ၿပီး ၿမိတ္၊ ေကာ့ေသာင္းဘက္က သိကုန္ေရာ။
အဲဒီမွာ ၿမိတ္၊ ေကာ့ေသာင္းဘက္က ေရလုပ္သားေတြက ဦးရွင္ႀကီးကို အလု အယက္ပင့္ၾက၊ သူတို႔ဆီမွာ ၀င္ၿပိဳင္ေပး ၾကဖို႔ အၿပိဳင္အဆိုင္ ေလွ်ာက္ထားၾကပါ ေလေရာ။ ဒီေတာ့ ေလာင္းလံုးသားေတြက ေတာင္းပန္ရပါတယ္။ ေနာက္ေရြးေကာက္ပဲြ က်မွ ဦးရွင္ႀကီးကို ၿမိဳ႕နယ္အလွည့္က် အမတ္ လုပ္ခိုင္းၾကပါ။ ခုေတာ့ ေလာင္းလံုးအလွည့္ ထားလိုက္ၾကပါေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ဦးရွင္ႀကီး က ေရငန္ကိစ္ၥ ျပည္ေထာင္စုမွာ အေရးဆိုေပး မွာဆိုေတာ့ ၿမိတ္၊ ေကာ့ေသာင္းကိစ္ၥလည္း ပါၿပီးသားပါလို႔ ေခ်ာ့ေမာ့ရပါတယ္။
ဒီေတာ့ သူတို႔လည္း ေက်နပ္ၿပီး ဆုေတာင္းေပးတယ္။
“ဦးရွင္ႀကီး သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ ရွည္ ပါေစ။ ၿမိတ္၊ ေကာ့ေသာင္းမွာလည္း အမတ္ ဆက္လုပ္ႏိုင္ပါေစ….”
အဲလို အလုအယက္ ျဖစ္ၿပီးမွ ဦးရွင္ႀကီး ေလာင္းလံုးအမတ္ ျဖစ္လာတာပါ။ ခုေတာ့ ေရငန္ကိစ္ၥ တနသၤာရီတိုင္းသားေတြ စိတ္ေအး ေနၾကရပါၿပီ။
“ေဟ့..၊ ေရငန္ကို မထိနဲ႔..၊ ေရငန္က ငါပိုင္တာ..၊ ငါက ေရငန္တ႐ိုးပိုင္စံစိုးတဲ့ ေရငံပိုင္ ဦးရွင္ႀကီးကြ…”လို႔ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္မွာ ထေအာ္တိုင္း သူ႔စီးေတာ္ က်ားကလည္း “ေဂါင္း ….”လို႔ လႊတ္ေတာ္ ႀကီး တုန္သြားေအာင္ ထဟိန္းတိုင္း၊
“ရႊီး..၊ ေျဖာင္း..၊ ေျဖာင္း…၊ ေျဖာင္း ..၊ ေဟး ဒါမွငါတို႔အမတ္ကြ…” လို႔ တနသၤာရီ တိုင္းသားေတြ ေပ်ာ္ေနၾကရပါၿပီ။
တကယ္ပါ။
ေနာင္ေရြးေကာက္ပဲြေတြမွာလည္း ၿမိတ္၊ ေကာ့ေသာင္းဘက္ မဲဆြယ္ပဲြေတြမွာ ေရလုပ္သားေတြရဲ႕ မဲဆြယ္သံေတြ ၾကားေန ရဦးမွာပါ။
“ေရငန္ပိုင္ကို မဲေပးၾကပါ….”
မူးေဆးအိုး
