လူစြမ္းေကာင္းေတြ ကိုးကြယ္ေနၾကရဆဲလား

0
892

ငယ္ငယ္က  အေမ႔အိပ္ရာ၀င္ ပံုျပင္ ေတြထဲက ဖန္ဆင္းရွင္ေတြ၊ လူစြမ္း ေကာင္းေတြကို အိပ္မက္ မက္ခဲ့ဖူးသည္။ တတ္သိ နားလည္တတ္ကာစ အရြယ္မွာ လည္း စူပါမင္းတို႕၊ စပိုက္ဒါမင္းတို႕လို လူစြမ္းေကာင္းေတြကို အားက်ခဲ့ဖူးသည္။ ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္ေသာအရာ မစြမ္းေဆာင္ ႏိုင္သည့္အရာမ်ားကို အဲသည္ လူစြမ္းေကာင္း ေတြက ရုပ္ရွင္ထဲမွာ စြမ္းေဆာင္ျပသြား ၾကေပသကိုး။ ခုေရာ၊ ပစ္ၥက္ၡဘ၀မွာ လူစြမ္း ေကာင္းေတြ ကိုးကြယ္ ေနၾကရဆဲလား။ ေတြးစရာ ျဖစ္သည္။

မည္သည့္ အေျခအေနေတြမွာ လူစြမ္းေကာင္း ေမွ်ာ္ၾကပါသလဲ။

အားကိုး ေဆာက္တည္ရာမဲ့၊ ကိုယ္ တိုင္ မစြမ္းႏိုင္ေကာင္းေသာ အေျခအေန ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ လူစြမ္းေကာင္း ကို ေမွ်ာ္တတ္ၾကပါသည္။ ငယ္ႏုေသး စဥ္အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အိပ္မက္ထဲက လူစြမ္း ေကာင္းသည္ ဘာမဆို လုပ္ႏိုင္သူ။ ဘယ္သူနဲ႕ ရန္ျဖစ္ျဖစ္ အဲသည္လူစြမ္းေကာင္း သာရွိလွ်င္ ကိုယ့္အတြက္ ေဘးမျဖစ္။ အဲသည္ လူစြမ္းေကာင္း နဲ႕ တိုင္ေျပာမယ္ စသျဖင့္ စကားႏိုင္ယူၾကသည္။  အဲသေလာက္ အထိ မိမိတို႕ စိတ္မွာ လူစြမ္းေကာင္းေၾကာင့္ လံုျခံဳသည္ဟု ခံစားၾကရသည္။

မူလတန္းပညာ နည္းနည္းပါးပါး တတ္သိလာခ်ိန္မေတာ့ လူစြမ္းေကာင္း သည္ လူသားေတြ ျဖစ္လို႕လာသည္။ ဆိုပါစို႕၊ အေဖသည္လည္းေကာင္း၊ အေမသည္လည္းေကာင္း ကိုယ့္ လူစြမ္းေကာင္းေတြ ျဖစ္လာၾကသည္။ ကိုယ့္လက္ ကိုယ့္ေျခ ကိုယ့္အေတြး အေခၚျဖင့္ လက္ေတြ႕က်က် ေတြးေတာ ရပ္တည္လာႏိုင္သည္ႏွင့္အမွ် လူစြမ္းေကာင္း ေမွ်ာ္သည့္အေလ့၊ လူစြမ္းေကာင္း ကိုးကြယ္သည့္အေလ့သည္လည္း တျဖည္း ျဖည္း ေျပာင္းလဲလာသည္။ သို႕တိုင္ အေျခအေနအခ်ိဳ႕မွာ လူစြမ္း ေကာင္းကို အားထားေနၾကရဆဲ၊ ေမွ်ာ္ေန ၾကရဆဲ ျဖစ္ပါ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ မိမိတို႕လုပ္ႏိုင္စြမ္းကို မယံုၾကည္ ၾကရေသးသည့္အတြက္တည္း။

ဆိုရလွ်င္ လူစြမ္းေကာင္း၀ါဒ ထြန္းကား ေသာ ျမန္ျပည္တြင္ သည္ေန႕ သည္အခ်ိန္ အထိ လူစြမ္းေကာင္းကို ေမွ်ာ္ေနၾကဆဲ၊ ေမွ်ာ္ေနရဆဲ။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ မူ၀ါဒဟူ၍ ပီပီျပင္ျပင္ မခ်မွတ္ႏိုင္သည့္ အေနအထားတြင္ လူစြမ္းေကာင္း ေမွ်ာ္ၾက သည္။ မည္သို႕ပင္ ဆိုေစကာမူ၊ ျခြင္းခ်က္ အားျဖင့္ဆိုေသာ္ စသည္တို႕ျဖင့္ လက္တစ္ လံုးျခား လုပ္ၾကသည္႔အခါ ျဖစ္ေစ၊ မိမိ တို႕ကိုယ္ကို မိမိပညာျဖင့္ အကာအကြယ္ မျပဳႏိုင္သည့္အခါ ျဖစ္ေစ၊ တည္ဆဲ ဥပေဒ ကို လက္တစ္လံုးျခား အသံုးျပဳၾကသူေတြ ေၾကာင့္ ေအာက္ေျခ ျပည္သူေတြ နစ္နာ ၾကသည့္ အခါျဖစ္ေစ လူစြမ္းေကာင္းကို ေမွ်ာ္ၾကသည္။ ေမွ်ာ္သည္ ဆိုရံု။

ဘာအားထုတ္မႈမွ် ပါမလာ။ ဘယ္အဆင့္ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လို ႀကိဳးစားၾကရမည္ စသည္႕ အေျဖရွာသည့္ အဆင့္ကို မေရာက္။ ေမေမသာရွိရင္ဆို သည့္ လူစြမ္းေကာင္းအေပၚမွာသာ အနာဂတ္ကို ၀ကြပ္အပ္လ်က္ မိမိတို႕ တာ၀န္ႏွင့္ လုပ္ၾကရမည့္ အပိုင္းတို႕ကို သိေအာင္ မႀကိဳးစားၾကေတာ့။ ျဖစ္လာ လွ်င္ ခဏတာ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါး ျဖစ္ၾကသည္။ ေနာက္ေတာ႔ ေအးေဆး ေမ့လြယ္ ေပ်ာက္ လြယ္ ျဖစ္သြားၾကသည္။ အစေတးခံရသူ တို႕အဖို႕ ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးရယ္လို႕ ယိုးမယ္ ဖြဲ႕ကာ အေႂကြးဆပ္ၾကရသူေတြက ဆပ္ ၾကရသည္။ အသက္ေပးရတာ၊ ေထာင္က် တာေတြမွသည္ ဘ၀ေတြပါ ပ်က္ၾကသည္။ အေတြးမွာေတာ့ လူစြမ္းေကာင္းသာ လာခဲ့လွ်င္ ကယ္တင္ျခင္းခံရမည္ဟူလို။

ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ အတိတ္ကာလမွာ အာဏာရွင္တို႕က လူစြမ္းေကာင္း၀ါဒကို အသက္သြင္းခဲ့ၾကသည္။ လူစြမ္းေကာင္း ၀ါဒျဖင့္ အဆင့္တစ္ခုထားကာ အဲသည္ အာဏာရွိသူက ေသေစ၊ ရွင္ေစ ပိုင္းျဖတ္ လ်က္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကသည္။ ၎င္းတို႕ ပါးစပ္ သည္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္သည္။ ၎င္းတို႔ သေဘာက် ပညာရွင္တို႕က ဥပေဒကို လက္တစ္လံုးျခား ေဘာင္၀င္ ေအာင္ လုပ္ေပးၾကရသည္။

၎င္းအတြက္ အက်ိဳးရွိၾကသူ ခရိုနီ သန္းႂကြယ္ ကုေဋၾကြယ္ သူေ႒းေတြ မ်ားစြာ ေပၚလ်က္ တိုင္းျပည္က ခၽြတ္ျခံဳက်သြား သည္။ ပညာရွင္တို႕က အဘယ့္အတြက္ ေၾကာင့္ ယင္းတို႕ သေဘာက် ေဘာင္၀င္ ေအာင္ လုပ္ေပးၾကသနည္း။ အဂတိတရား ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။ အဂတိတရားေလးပါး အပါအ၀င္ျဖစ္ေသာ ဘယာဂတိေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕က သေဘာက် လုပ္ေပးၾကသည္။ ေဘးျဖစ္မွာ ေၾကာက္သျဖင့္ ၎င္းတို႕တတ္ သည့္ပညာျဖင္႕ စည္းလြတ္၀ါးလြတ္ ကိစ္ၥေတြမ်ိဳးကိုပင္လွ်င္ ေဘာင္၀င္ေအာင္ လုပ္ေပးၾကသည္။ အဆိုပါ သိတတ္သူတို႕ ကို အာဏာ ပိုင္စိုးသူက တစ္ဖက္ကလည္း ကယ္တင္ရွင္အျဖစ္ အဆင့္တစ္ခုမွာ အကာအကြယ္ ျပန္ေပးသည္။ ဆိုပါစို႕ ဥပေဒအေၾကာင္းအရ အစြပ္စြဲခံရ ေစကာမူ လူစြမ္းေကာင္းက ကာကြယ္ေပးလွ်င္၊ ခြင့္လႊတ္လွ်င္ အျပစ္မျဖစ္။ ယင္းကာလ မ်ားမွာ လူစြမ္းေကာင္း၀ါဒသည္ တိတ္တဆိတ္ ရွင္သန္ အားေကာင္းလို႕ ေနသည္။

ဖိႏွိပ္ေသြးအစုပ္ခံ တျဖစ္လဲ အုပ္ခ်ဳပ္ ခံ ျပည္သူတို႔ တစ္ခဲနက္ ညီညြတ္မႈေၾကာင့္ ေခတ္သည္ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ေျပာင္းလဲ လုလု လမ္းေပၚ ေရာက္လာသည္။ ေျပာင္း ကား မေျပာင္းေသး။ လူစြမ္းေကာင္း အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္လာတာကလြဲလွ်င္ အေျပာင္းအလဲ လမ္းေၾကာင္းေပၚ မေရာက္ လာ။ အေျပာင္းအလဲကို မလိုသည့္ ယခင္ ေခတ္ႏွင့္ စနစ္တြင္ သာယာေနၾကသူေတြ ႏွင့္ သည္ဖက္ ေခတ္တစ္ေခတ္ အေျပာင္း အလဲကို လိုလားသူေတြအၾကား အားၿပိဳင္မႈ ရွိလာသည္။ ေခတ္အေျပာင္းကို လိုလား ၾကသူေတြမွာလည္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါ၀င္ အလုပ္လုပ္ၾကဖို႕ထက္ လူစြမ္း ေကာင္း၀ါဒကိုသာလွ်င္ ေမွ်ာ္ေနၾကဆဲ။

သမိုင္းအလွည့္အေျပာင္းမွာ ေခတ္ သည္ အေျပာင္းအလဲ လမ္းေၾကာင္းေပၚသို႕ ေရာက္သာ ေရာက္လာသည္။ တညီတည္း ကုန္းလို႕ ရုန္းၾကဖို႕ အသင့္မျဖစ္ၾကသလို စနစ္တက်လည္း ယင္းသို႕ ျဖစ္ေအာင္ စီမံထားခဲ့ၾကသည္။ လြဲေနျမဲ လြဲေနဆဲ အဆင္အျပင္ေတြႏွင့္ ခရီးဆက္ေန ၾကသလို အခ်ိဳ႕အေရးအရာမ်ားကိုေတာ႔ အဲသည့္အလြဲလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာပဲ ၀ဲလည္လည္ေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ စနစ္တက်  စီမံလို႕ထားၿပီး ျဖစ္သည္။

ဆိုပါစို႕၊ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အလံုးစံု  ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းေၾကာင္းသည္လည္း ေကာင္း၊ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္အခ်ိဳ႕၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယန္ၱရားသည္လည္းေကာင္း ယင္းသံသရာမွာ ၀ဲလည္လည္ ေ၀႔လည္ လည္ ျဖစ္ေနသည္။

တစ္ဖက္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႕ဘက္က လည္း  မူ၀ါဒကို တိတိပပ ခ်မျပႏိုင္ပါဘဲ လူကို ၾကည့္ကာ အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကရေလေသာ အေနအထားမွာ အက်ပ္အတည္းကို ေျဖရွင္းလို႕မရ။

ဆိုပါစို႕ လွ်ပ္စစ္မီး က႑မွာ ေပး ေဆာင္ၾကရမည့္ အေႂကြးအတြက္ ၀န္ႀကီးဌာန ႏွင့္ တိုင္းအစိုးရတို႕ ေ၀့လည္လည္ ျဖစ္ေန ခ်ိန္မွာ ေထာက္ျပေ၀ဖန္သူ ကိုေဇာ္ဟိန္း သည္ လူစြမ္းေကာင္း ျဖစ္လာသလို ႏိုင္ငံေတာ္ အတြက္ ေပးေဆာင္ရမည့္ ေပးေဆာင္ၾက ရမည့္ အခြန္အခ ေႂကြးက်န္ မေပးသြင္း သူတို႕က တစ္ဖန္ျပန္လည္  သတင္းစာ ရွင္းလင္းသည့္ အေနအထားသည္ လွလွ ပပေတာ့ မဟုတ္။

ပင္လယ္ျပင္ ငါး သယံဇာတ ထိန္းသိမ္း ေရးအတြက္ အဆိုတင္သူက တင္သည္။ စီမံခ်က္ အႀကီးႀကီးေတြ ခ်ကာ အလုပ္ အမွန္ လုပ္ၾကခ်ိန္မွာေတာ့ ၀ါလတ္၊ ၀ါးတန္း ေလွႀကီးေတြအတြက္ ျခြင္းခ်က္အားျဖင့္ အခ်ိန္ကာလ တစ္ႏွစ္တိုးျမႇင့္ သတ္မွတ္ ေပးရ မခက္ေသာ္လည္း ကင္းမြန္ေလွငယ္ တို႕အတြက္က်ေတာ့ ျခြင္းခ်က္အားျဖင့္ဆို ေသာ္ဟူသည့္ ကန္႔သတ္ခ်က္အတြက္ ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးသည့္ ျခြင္းခ်က္က အခ်ိန္မီ ထြက္လာဖို႔ ခဲခက္ေနျပန္သည္။ အဲသည္မွာ ၀မ္းစာေရးအတြက္ ငါးဖမ္းထြက္ၾကသူ ေတြ ပင္လယ္ျပင္မွာ အဖမ္းခံၾကရ ဥပေဒအရ ေထာင္သို႔ျမန္းၾကရသည္။ အလားတူ သစ္ေတာ က႑တြင္ေရာသည္ နည္းႏွင္ႏွင္ ခံၾကရဆဲ။ ျခြင္းခ်က္အားျဖင့္ ဆိုေသာ္ဆိုသည့္စည္းအတြင္း ေဘာင္အတြင္း က ပါးပါးလွပ္လွပ္ သစ္ေတာကို ခုတ္လွဲ ေသာ္လည္း အျပစ္မျဖစ္ျငား မိမိအတြက္ ေလွထြင္းဖို႕ ၊ အိမ္ျပင္ဖို႕ သစ္ခုတ္သူတို႕ သစ္ေတာဥပေဒျဖင့္ ေထာင္နန္းစံၾကရ သည္။

မူးယစ္ေဆး၀ါး က႑တြင္လည္း သည္နည္းႏွင္ႏွင္သာ။

လူစြမ္းေကာင္းေတြ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ေပၚလာၾကပါသည္။ ေခတ္ႏွင္႕ စနစ္ကို ေျပာင္းေစလိုၾကေလေသာ၊ ေခတ္ကို ေ၀ဖန္ပိုင္းျဖတ္ခ်င့္ခ်ိန္ကာ ေဆြးေႏြးလို ေသာ လူစြမ္းေကာင္းေတြ ေပၚလာၾက သည္။ ကိုေဇာ္ဟိန္း၊ ကိုထူးေနေအာင္၊ ကိုစိုးသူရေဇာ္  စသျဖင္႕ ေခတ္ကို ေထာက္ ျပေ၀ဖန္ၾကသူ လူစြမ္းေကာင္းေတြ ေပၚလာၾကသည္။ သို႕ေသာ္ လက္တစ္လံုး ျခား အျဖစ္မ်ားအတြက္ ေသးေသး ငယ္ငယ္ မသိနားမလည္သူေတြက အျပစ္ဒဏ္ကို ခံေနရသည့္အျဖစ္မ်ိဳးမွ ကယ္ထုတ္ႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းက မရွိ ေသး။ အဲသည္အထိ ေတြးေတာကာ အလုပ္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းသူ ေပၚမထြက္လာေသး။

အေကာင္းဘက္က ျမင္ၾကည့္ပါလွ်င္ လူစြမ္းေကာင္းတို႕ကို ၀န္းရံၾကျခင္းေၾကာင့္ လူစြမ္းေကာင္းတို႕သည္ အေျပာင္းအလဲ လမ္းေၾကာင္း တစ္ခုအေပၚ ဆြဲတင္ႏိုင္တန္ ေကာင္းသည္ဟု ယံုၾကည္ရဆဲ ျဖစ္ပါ၏။ လက္ေတြ႔လည္း လမ္းစေပၚလာခဲ့သည့္ ဥပမာ မ်ားစြာ ရွိေနပါသည္။ ေဒါက္တာ စိုးသူရေဇာ္၏ ဇီးပင္ႀကီးစစ္တမ္း ေရးသား ေ၀ဖန္ကာမွ်ျဖင့္ ႏွိပ္ကြပ္ခံရၾကမည့္ အေနအထားမွသည္ အေရြ႕တစ္ခုအျဖစ္ လမ္းေၾကာင္းေပၚ တင္လာႏိုင္သလိုမ်ိဳး ကိုေဇာ္ဟိန္း၏ ပင္လယ္ျပင္မွ တိုက္ရိုက္ သက္စြန္႕ဆံဖ်ား လႊင့္ေပးျခင္းမွလည္း အေကာင္းဘက္သို႕ တြန္းတင္လာႏိုင္သည္ ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္ျငား လူစြမ္းေကာင္း၀ါဒကို အားေပးေနၾကရဆဲဟု ဆိုေသာ္ ရ၏။

လူကေရးေသာ ဥပေဒတြင္ အားနည္း ခ်က္မ်ား ရွိေနႏိုင္ပါသည္။ ယင္းတို႕ကို ျပင္ဆင္ႏိုင္ဖို႔ ဥပေဒ ပညာရွင္ေတြႏွင့္ အတူ ဥပေဒျပဳသူေတြ တာ၀န္ရွိလာပါ၏။ ဆိုပါစို႕။ သရုပ္ေဆာင္ သီဟတင္စိုး မတရား က်င့္ပါသည္ဟု အစြပ္စြဲခံရသည့္ အမႈမ်ိဳး တြင္ အမ်ိဳးသားတို႕အဖို႕ အစြပ္စြဲခံရသည္ ႏွင့္ ဥပေဒ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရ အခ်ဳပ္လြတ္ ထုေခ်ခြင့္မရပါ။ ခ်င္းျပည္နယ္မွ က်န္းမာ ေရးဆရာမ ေဒၚသန္းသန္းျမင့္ ေမာ္ေတာ္ ဆိုင္ကယ္အတြင္း မူးယစ္ ေဆးထည့္ကာ အဖမ္းခံရသည့္အမႈမွာ အခ်ဳပ္လြတ္ ေခ်ပခြင့္ ယခင္က မရဖူးပါ။ ယခုအခါမွာ ေတာ့ လူမႈကြန္ရက္ ကယ္မမႈေၾကာင့္ သာ ၎င္းတို႕အတြက္ သက္သာခဲ့ၾကရ သည္။ ေခတ္အဆက္ ဆက္မွာ  ယင္းကဲ့သို႕ နစ္နာၾကသူေတြ မနစ္နာၾကဖို႕ရာ ျပင္ ဆင္ၾကရမည့္အခ်က္ေတြ မ်ားလွပါသည္။ မျပင္ႏိုင္ေသးသမွ် နစ္နာၾကရသူေတြ ရွိခဲ့ ရွိေနဆဲ။

ေျပာင္းလဲလာေသာ ေခတ္မွာ ျပည္သူ႕ ေထာက္ခံမႈေၾကာင့္ တာ၀န္ရွိလာ သူတို႕ အဖို႔ အဘေခတ္ကလို စူပါပါ၀ါ မရွိၾက။ ဥပေဒကို ေက်ာ္လြန္လ်က္ “ကယ္မ” ႏိုင္ေသာ အစြမ္းမရွိၾက။ ဆိုပါစို႕။

ေရလုပ္ ငန္းဥပေဒအရ တရားစြဲေထာင္ အခ်ခံရ လုလု ေရလုပ္သားငယ္ေတြ အတြက္ တစ္ေခတ္တစ္ခါက အဘတို႕ လက္ထက္ မွာ အဘက လြတ္ေစဆိုကာမွ်ျဖင့္ အမႈ မႀကီးေသာ္ျငား သည္ဖက္တစ္ ေခတ္မွာ လြတ္ဖို႕ မျမင္။ ထိုေသာအခါ အစာအိမ္ ႏွင့္ လူမႈဘ၀ကို အထိခံရေသာ ေအာက္ေျခ ျပည္သူတို႔အေနျဖင့္ လူစြမ္းေကာင္းလို အစြမ္းမရွိဟု ျမင္လာကာ အနာဂတ္မွာ ျပည္သူ႕ေထာက္ခံမႈ အတန္အသင့္ ဆံုး႐ံႈး မည့္သေဘာ ရွိလာသည္။

ေခတ္အေျပာင္းကို လိုပါလွ်င္ စနစ္ တက် ေျပာင္းလဲမႈကို ေဖာ္ေဆာင္ ႏိုင္ေသာ အျမင္ႏွင့္ ဦးေဆာင္စြမ္းအား ရွိဖို႕ လိုအပ္သလို ဘယ္လမ္းေၾကာင္းျဖင့္ သြားၾကမည္ဟူသည့္ အေျခခံမူကို ပီပီ ျပင္ျပင္ ခ်ျပႏိုင္ရပါမည္။ လူစြမ္းေကာင္း ေတြ ကယ္မျခင္းထက္ ပီျပင္ေသာ လမ္း ေၾကာင္းျဖင့္ မူ၀ါဒရွိရွိ ေရွ႕သို႕ ဆက္ၾကရ မည့္ အေျခအေနမွာ အခ်ိဳ႕ေတြက ယင္းသို႕ တိတိပပ လမ္းမျပ မူခ်မျပ ပါဘဲ ေတာ္လွန္ေရးလမ္းေၾကာင္းေပၚက မဆင္းႏိုင္ၾကေသးသည္ကလည္း ရွိေန ျပန္ပါ၏။

ျဖစ္လာလွ်င္ အရာရာ တာ၀န္မယူ တာ၀န္မခံေသာ “ဘူးတစ္လံုးေဆာင္ အို ေအာင္မဆင္းရဲ” ဟူသည့္ အ႐ူးကြက္နင္း သူ၊ “ခရိုနီႏွင့္ေပါင္းလမ္းေၾကာင္း မေစာင္း”ဟူသည္ မိုးခါးေရေသာက္ၾကသူေတြ ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ အေနအထားမွာ ျပင္ ၾကရမည့္ ကစားကြက္ႏွင့္ လူစားလဲမႈ အတြက္ တာ၀န္ရွိေသာ နည္းျပက လူစားမလဲရဲသလို ကစားကြက္ကိုလည္း မျပင္ႏိုင္ၾကေသးပါေခ်။  သည္အေျခမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ လူစြမ္းေကာင္းကို ေမွ်ာ္ေနၾကရဆဲအေျခေလာ။ ေတြးစရာ မ်ားလွပါ၏။

အားကိုး ေဆာက္တည္ရာမဲ့၊ ကိုယ္ တိုင္ မစြမ္းႏိုင္ေကာင္းေသာ အေျခအေန ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ လူစြမ္းေကာင္း ကို ေမွ်ာ္ၾကပါသည္။ ငယ္ႏုေသးစဥ္ အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အိပ္မက္ထဲက လူစြမ္း ေကာင္းသည္ ဘာမဆို လုပ္ႏိုင္သူ။ ဘယ္သူနဲ႕ ရန္ျဖစ္ျဖစ္ အဲသည္လူစြမ္း ေကာင္းသာရွိလွ်င္ ကိုယ့္အတြက္ ေဘးမ ျဖစ္။ အဲသည္ လူစြမ္းေကာင္းနဲ႕ တိုင္ ေျပာမယ္ စသျဖင့္ စကားႏိုင္ယူၾကသည္။  အဲသေလာက္အထိ မိမိတို႕ စိတ္မွာ လံုျခံဳသည္ဟု ခံစားၾကရသည္။ သည္ဘက္ ေခတ္မွာ လံုျခံဳမႈရဖို႕ရာ စြမ္းေဆာင္ရွင္ လူစြမ္းေကာင္းလာပါမွ ျဖစ္လာ ႏိုင္ပါ မည္ေလာ။ ေတြးမိပါသည္။

အေျခခံမူ တစ္ခုျဖင္႕ လမ္းေၾကာင္း မွန္ကို ခ်ျပၿပီး အဲသည္ လမ္းမွန္ေပၚသို႕ မတြန္းတင္ၾကပါဘဲ လူစြမ္းေကာင္း တစ္ေယာက္တည္းက ကြင္းထဲ ပတ္ေျပးရင္း ကစားေနၾကသည့္ ကစားပြဲေတြ ရင္ေမာစြာၾကည့္ရင္း လူစြမ္းေကာင္း ကယ္မခ်ိန္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေမွ်ာ္ေနရ ဆဲလား။ ေတြးမိပါသည္။   ။

ကိုရိုးေဆး