မွတ္မွတ္ရရ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၀ ႏွစ္ ေက်ာ္ လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္က ထင္သည္။ ယခုကဲ့သို႕ မဂၤလာကာလတြင္ အိတ္ေဆာင္ ေရဒီယိုေလးကေန မဂၤလာသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ လာေနသည္။
“ခ်စ္တာ ႀကိဳက္တာ ပဓာနမို႕ …” ဟု စာသားပါသည့္ မဂၤလာသီခ်င္း။ နာမည္ ေက်ာ္သီခ်င္းဟု သိေသာ္လည္း သီခ်င္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့။ သို႕ေသာ္ တစ္သက္လံုး မွတ္မိေနသည္က ထိုသီခ်င္းလာခ်ိန္တြင္ အေဖ လုပ္လိုက္သည့္ အျပဳအမူ ျဖစ္သည္။
“ခ်စ္တာ ႀကိဳက္တာ ပဓာနမို႕ …”ဟု စာသားကို ေရဒီယိုေလးက လာေနခ်ိန္တြင္ “ခ်စ္တာႀကိဳက္တာ ခ်ည္းနဲ႕ မၿပီးဘူး”ဟု ေျပာၿပီး ေရဒီယိုကို ကိုင္ေပါက္မည့္ဟန္ လုပ္ၿပီး ေဘးကို “ဂြပ္”ခနဲ႕ ဖယ္ၿပီး ခ်လိုက္ ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္၊ အခ်စ္ကို စိတ္ကစားစအရြယ္ ကိုယ့္အတြက္ အေဖ့ အျပဳအမူက အဆန္း ျဖစ္ေနသည္။ “အဲလိုႀကီးလား”ဟုလည္း ေတြးမိသည္။
အဆိုပါ အခင္းျဖစ္ၿပီး ၁၀ ႏွစ္ခန္႕ အၾကာမွာေတာ့ အေဖ့ေျပာၿပီး လုပ္လိုက္ သည္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ သည္က မွန္ပါသည္။ တိတိက်က်ေျပာရ လွ်င္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ မွန္ပါသည္။ တကယ့္ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခ်ိန္တြင္ ခ်စ္တာ ႀကိဳက္တာခ်ည္းျဖင့္ မၿပီးပါ။
သို႕ေသာ္ . . . ။ ယင္းသို႕ အေျဖဆီ ဦးမတည္သည့္ အစြန္းထြက္ အေကာက္ အယူမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါ။ တစ္ဦးကို တစ္ဦး ခ်စ္ျခင္း ေမတ္ၱာရွိရန္မွာ အေျခခံ လိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္သည္။ အေဆာက္အအံု တစ္ခု၏ ေအာက္ေျခအထိုင္ဟုပင္ ဆိုႏိုင္ သည္။
ေအာက္ေျခအထိုင္ အေျခခိုင္လွ်င္ ခိုင္သေလာက္ အိမ္၏ ေတာင့္တင္းမႈ တည္ျမဲမႈ၊ ေရရွည္ခံမႈ၊ ေလဒဏ္မိုးဒဏ္ ရာသီဥတုဒဏ္ကို ခံႏိုင္မႈတို႕ အားေကာင္း သည္ဟု ေယဘုယ် ယူဆႏိုင္သည္။
သို႕ေသာ္ ေအာက္ေျခအထိုင္တစ္ခု တည္းႏွင့္လည္း မျဖစ္။ မ်ားေျမာင္လွစြာ ေသာ ေထာက္ပံ့ရမည့္ အရာမ်ားလည္း ေကာင္းရန္၊ အံ၀င္ဂြင္က် ျဖစ္ရန္ လိုအပ္လွ ေပသည္။ အမိုးေကာင္းရမည္။ နံရံက လည္း သင့္တင့္ ေလွ်ာက္ပတ္ရမည္။ အခန္း ဖဲြ႕တာကလည္း ပနံသင့္ရမည္ စသျဖင့္ အားလံုး သူ႕ေနရာႏွင့္ သူ အံ၀င္ဂြင္က် ျဖစ္ ရန္ လိုေပသည္။
ယင္းသို႕ အံ၀င္ဂြင္က် ျဖစ္ရန္မွာ ခ်စ္႐ံု ႏွင့္ မၿပီး။ ခ်စ္တတ္ရန္လည္း လိုအပ္ေပ သည္။
မတူညီသည့္ မိသားစု ၂ ခုမွ ေပါက္ ဖြားလာသူ ၂ ဦး ႏွစ္ကိုယ္တူ ဘ၀လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းၾကၿပီဆိုလွ်င္ နိစၥဓူ၀ ၾကံဳရ သည္က မတူညီမႈမ်ား တြန္းတိုက္မိျခင္း ျဖစ္သည္။
ထိုမတူညီမႈမ်ားကို မိမိတို႕၏ ဘ၀ အိမ္ေလးတြင္ အံ၀င္ဂြင္က် ျဖစ္ေအာင္ မည္သို႕ ညွိမည္နည္း။ ခ်စ္တတ္ျခင္းျဖင့္ သာ ညႇိႏိုင္ပါသည္။ ေမတ္ၱာျဖင့္သာ ညႇိႏိုင္ ပါသည္။ ယင္းအတြက္ ခ်စ္တတ္ရန္ လိုပါ သည္။ ခ်စ္တတ္ျခင္းသည္ ေမတ္ၱာစိတ္ ျဖင့္ ခ်စ္ျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။
မတူညီမႈမ်ား တြန္းတိုက္မိသည့္ အခါ ခ်စ္တတ္ျခင္းျဖင့္သာ မတူညီရျခင္း ၏ ရင္းျမစ္ကို ရွာႏိုင္ပါမည္။ သို႕မွသာ နားလည္ အသိအမွတ္ျပဳ၊ စာနာႏိုင္မည္။ သို႕မွသာ ပထမအဆင့္အေနျဖင့္ ၾကံဳရသည့္ တြန္းတိုက္မႈကို အရွိန္ေလ်ာ့ႏိုင္ေပမည္။
ယင္းသို႕ အရွိန္ေလ်ာ့ၿပီးမွသာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း မတူညီသည့္ အရာ ၂ခု အံ၀င္ဂြင္က်ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစား ညႇိႏိႈင္း ရမည္ ျဖစ္သည္။အခါေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ လူ ေတြ ေျပာေလ့ရွိသည္မွာ “ဒီလင္ ဒီမယား ဘာဆို ဘာမွ မတူတဲ့ ၂ ေယာက္ ဘာေၾကာင့္ ညားပါလိမ့္”ဟူသည့္ စကား ျဖစ္သည္။ အမွန္မွာ ဘာမွ မတူျခင္းေတာ့ မဟုတ္။ အေျခခံ တူညီသည့္အခ်က္မ်ား ရွိေလ့ရွိ သည္။ ယင္းသို႕ လင္ႏွင့္ မယားတြင္ တူညီ သည့္ အခ်က္မ်ား ရွိသည္ကို ကာယကံရွင္ မ်ား ကိုယ္တိုင္ပင္ သိခ်င္မွ သိေပမည္။
စိတ္ေနသေဘာထား၊ တန္ဖိုးထားမႈ၊ ယံုၾကည္မႈ စသျဖင့္ တစ္စံုတစ္ရာ တစ္ စိတ္တစ္ေဒသ တူေနေလ့ ရွိပါသည္။
ယင္းအခ်က္ကို ေတြ႕ရန္ ၾကည့္တတ္ ရန္ အင္မတန္ အေရးႀကီးေပသည္။ ယင္း သို႕ တူညီသည့္ အခ်က္ကို ေတြ႕လိုက္ျခင္း ျဖင့္ မတူညီမႈမ်ားကို နားလည္ေပးရန္၊ ညႇိ ႏွိဳင္းရန္အတြက္ ခြန္အား ျဖစ္ေစပါသည္။
အခ်စ္ႀကီးသည့္အခါ အတ္ၱႀကီးသည့္ အတြက္ အမ်က္ႀကီးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္ ကိုယ္ေျပာင္းေစခ်င္သည္ မ်ားျဖင့္ ပူေလာင္ရသည္။ ကိုယ့္ခ်စ္သူကို ဤသို႕ ဤလို ျမင္ခ်င္ပါသည္ဟူသည္ ကပင္ ေစတနာအေရာင္းဆုိးထားသည့္ အတ္ၱ ျဖစ္သည္။ ယင္းအတြက္ အတင္း အၾကပ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္လွ်င္ေတာ့ အတ္ၱစစ္စစ္ ျဖစ္သြားသည္။ သို႕ေသာ္ အမွန္ ကို လက္မခံခ်င္သည့္အတြက္ အခ်စ္ကို ရိုးမယ္ဖဲြ႕သည္။ ခုတံုးလုပ္ၾကသည္။ နား ေထာင္ေကာင္းသည့္အတြက္ လူေတြက လည္း ယံုၾက ေမ်ာပါၾကသည္။
ခ်စ္တတ္သည့္အခါ ေမတ္ၱာစိတ္ျဖင့္ ခ်စ္တတ္လာသည္။ အယူမွန္သည့္ ခ်စ္ ျခင္းဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ သည့္အတြက္ သူ႕အခြင့္အေရး၊ သူ႕အယူအဆ၊ သူ႕ျဖတ္ သန္းမႈ စသျဖင့္ မိမိ၏ လက္တဲြေဖာ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အစစအရာရာကို နားလည္ အသိအမွတ္ျပဳရန္ ႀကိဳးစားသည္။ ေနာက္ ႏွစ္ကိုယ္တူေလွ်ာက္မည့္ လမ္းအတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မည့္ အေျဖကို ရွာ သည္။ အခ်စ္ကိုလည္း ရိုးမယ္မဖဲြ႕၊ ခုတံုး မလုပ္ေပ။
ခ်စ္တာနဲ႕ ခ်စ္တတ္တာ အပံုႀကီး ကြာ ပါသည္။ တကယ့္ ခိုင္ျမဲ ေအးခ်မ္းသည့္ လက္တဲြေဖာ္မ်ားျဖစ္ခ်င္ပါက ခ်စ္႐ံုႏွင့္ မၿပီး ခ်စ္တတ္ရန္လည္း လိုေပသည္။
မက္အိမ္
