လူဆိုတာမ်ိဳးက အစြဲအလန္းႀကီး တတ္တယ္။ ကိုယ္လုပ္ေနက်သည့္ အလုပ္ဆိုရင္ ဒီအတိုင္းလုပ္လိုက္ရမွ ပစၥည္းဝယ္တာမ်ိဳးဆိုရင္လည္း ဝယ္ေန က်ဆိုင္မွ သုံးေနက်အမ်ိဳးအစားမွ။
ကၽြန္ေတာ္ဆို ဆိုင္ကယ္ ဓာတ္ ဆီထည့္တာကိုပင္ ထည့္ေနက်ဆိုင္မွဆို တာမ်ိဳး။ အဲ့ဆိုင္ေရွ႕ျဖတ္သြားရင္ေတာင္ ဓာတ္ဆီကုန္ကုန္ မကုန္ကုန္ ဒီဆိုင္က ထည့္ေနရမွ ဓာတ္ဆီကုန္ခါနီးဆိုလၽွင္ ထည့္ေနက်ဆိုင္ အေရာက္ေမာင္းၿပီး ျဖစ္ေအာင္ သြားထည့္တတ္တယ္။ ဆီ ဆိုင္နားေရာက္ခါနီးမွ ဆက္သြားမရ၍ တြန္းရတာလည္း အခါခါပင္။
ကၽြန္ေတာ္ လူမွန္းသိစကတည္းက ဆံပင္ၫွပ္ေနရတယ္။ အေဖျဖစ္သူက ဆံပင္ရွည္လၽွင္ မႀကိဳက္။ သူလည္း အတိုပုံစံပဲ ၫွပ္တယ္။ ဆံပင္ပုံစံေျပာင္း သြားတာလည္း မႀကိဳက္ေတာ့ တစ္လ မျပည့္ခင္ တစ္ခါေတာ့ အနည္းဆုံးၫွပ္ ရတယ္။ ဆုံလည္လက္တန္းေပၚမွာ သစ္ ျပားႀကီးတင္ၿပီး ထိုင္ရတာမ်ိဳးႀကီး။ ယားလို႔ ကုတ္ဖို႔လုပ္ယင္”ေန..ေန..ကေလး ဦးဦး … ျခားေပးမယ္”လို႔ ေျပာတာမွတ္မိေသးတယ္။ ျခားေပးမယ္ ဆိုတာေတာ့ ၫွပ္ေနတာကို အခ်ိန္ခဏ ျခားေပးမယ္လို႔ ေျပာေပးတာလို႔ ထင္တာ ပါပဲ။ ကေလးအ႐ြယ္ဆိုေတာ့ ေမးလည္း ေသခ်ာမေမးျဖစ္။
ေက်ာင္းေနခ်ိန္ မိသားတစ္စုလုံး တျခားၿမိဳ႕ကိုေျပာင္းေတာ့ ဆံပင္ၫွပ္ဆိုင္ ေနာက္တစ္ခုကိုပါ ေျပာင္းရတယ္။ အ ေအးခန္းဆံသဆိုလား အဆင့္ျမင့္ဆံသ ဆိုလား မမွတ္မိေတာ့ပါ။ မွန္ခန္းေတြထဲ မွာ ၫွပ္ရတယ္။ ၫွပ္ေနက်လူတစ္ဦးနဲ႔ ပုံမွန္ၫွပ္ရတယ္။ အေဖလည္း ဒီလူနဲ႔ပဲ ၫွပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီလူနဲ႔ပဲ ၫွပ္ရတယ္။ ပုံစံကေတာ့ အေဖေျပာတဲ့ပုံစံ ဗိုလ္ေကဆီ႐ြဲ ပိပိျပားျပားေပါ့။ ၿမိဳ႕မက် ေတာမက်စတိုင္။ အေဖတစ္လတစ္ခါ ၫွပ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီအစီအစဥ္အ တိုင္း ဆံပင္ပုံစံ ကိုယ္ႀကိဳက္လားမႀကိဳက္ လား တစ္ခါမွမစဥ္းစားျဖစ္ခဲ့။ ေသခ်ာ တာတစ္ခုက ဆံပင္ၫွပ္ဆိုင္လာရင္ ဒီ ဆံပင္ၫွပ္တဲ့ အသက္ခပ္လတ္လတ္ အ႐ြယ္ လူၫွပ္ေပးမွဆိုတာမ်ိဳး။ ကၽြန္ ေတာ္ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ ဆံပင္ၫွပ္ဆရာ လို႔ဆိုႏိုင္တယ္။
တျခားလူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဆံပင္ၫွပ္ ျခင္းႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္ဆိုတဲ့ အသိပဲ ရွိခဲ့ ဖူးတယ္။ အဲဒီဆံပင္ၫွပ္ဆရာ ဆိုင္မလာ တဲ့ေန႔ဆို ကၽြန္ေတာ္လည္း လာတဲ့ေန႔ အထိ ေစာင့္ေနရလို႔ ဆံပင္ပိုရွည္သြား တာမ်ိဳးလည္း ႀကဳံဖူးခဲ့ပါတယ္။
အထက္တန္းေလာက္ေရာက္လာေတာ့ အေဖက အိမ္အျပင္ထြက္ ဆံပင္ၫွပ္ေလ့ မရွိေတာ့ဘူး။ အိမ္ကို ေနာက္တတိယ ေျမာက္ ဆံပင္ၫွပ္ဆရာ ေရာက္လာၿပီး လာၫွပ္ေပးတာ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္ မွာပဲ ၫွပ္ရေတာ့တယ္။ ဆံပင္ၫွပ္ကိရိ ယာအစုံသူနဲ႔ပါလာတာ ေတြ႕တယ္။ လၽွပ္ စစ္ေမာ္တာလည္း အိမ္မွာပလပ္ထိုး အိမ္ေရွ႕၀ရန္တာမွာ ထိုင္ၫွပ္ရတယ္။
မီးမလာတဲ့ေန႔ဆိုလည္း သူမွာ လက္ၫွပ္ ေမာ္တာနဲ႔ တက်ီက်ီၫွပ္ပါေတာ့တယ္။ တစ္လတစ္ႀကိမ္လာတာလည္း အခ်ိန္မွန္ တယ္။ ကိုယ္ေတြလည္း အျပင္ထြက္စရာ မလိုေတာ့။
“အေဖရယ္ ရန္ကုန္က ဝန္ႀကီးေတြ ဆိုလည္း ဒီလိုဘဲ အိမ္မွာၫွပ္တယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္။ ဆံပင္ၫွပ္ဆိုင္တို႔ဘာတို႔ သြားမၫွပ္ၾကဘူးတဲ့”
ဒီလိုေျပာေတာ့ အေဖက ၿပဳံးတယ္။
“ေအးေလ ကိုယ့္ကုသိုလ္နဲ႔ ကိုယ္ ေပါ့ကြ”တဲ့။
ဒီတတိယေျမာက္ ကၽြန္ေတာ္ၫွပ္ဖူး တဲ့ဆရာက အသက္ေတာ့ အေဖထက္ႀကီး တယ္။ စိတ္ရွည္တာရယ္၊ ဝါရွိတာရယ္၊ အခ်ိန္တိက်တာရယ္ကို အေဖသေဘာက် တယ္။ ဆံပင္ပုံစံကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မွာ ေစာဒက တက္ခြင့္မရွိ။ အေဖႀကိဳက္ရင္ ၿပီးတာပဲနဲ႔ ဒီဆံသဆရာ ၫွပ္ရင္ၿပီးတာ ပဲလို႔ ယုံၾကည္ထားတယ္။
ပထမႏွစ္တကၠသိုလ္တက္ေတာ့ အထက္ တန္းေက်ာင္းတုန္းကသူငယ္ခ်င္းေတြက
“မင္းဆံပင္ပုံစံက ေတာက်လိုက္တာ ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းေလးပို႔ၿပီး ျပင္ႏိုင္ဦး မွပါ”လို႔ဆိုၿပီး ပုံစံျပင္ခိုင္းတယ္။ သူတို႔ ေတြလည္း ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ ကိုယ္တိုင္ လိုက္ပို႔ၿပီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ၾကပ္မတ္ ပုံေျပာင္းေပးတဲ့ Hair cream ေတြJel ေတြ Shampoo ေတြကအစ စီစဥ္ေပး တယ္။ ဆံပင္ၫွပ္ဆိုင္က ဆုံလည္ခုံေတြ၊Air con ေတြ coffee ဆိုင္ေတြက ကၽြန္ေတာ္အတြက္ တကယ့္ အထူးအဆန္း ေက်ာင္းစာေမးပြဲၿပီးလို႔ နယ္ၿမိဳ႕ေလးျပန္ ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ အေဖၫွပ္ေနတဲ့ ဆံသဆရာနဲ႔ အံမဝင္ေတာ့။ ကိုယ့္ပုံစံသူ လည္း ျပန္မၫွပ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္းေျပာရွာတယ္။ အေဖက ဒီ ေတာ့မွ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးတယ္။
“သားႀကိဳက္တဲ့ဆိုင္မွာ ၫွပ္ပါတဲ့”
ကၽြန္ေတာ္ကို ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ေပးလာ တဲ့သေဘာ။ ဒီေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စတုတၳေျမာက္ျဖစ္မယ့္ ဆံသဆရာကို ရွာရေတာ့တယ္။ လူငယ္လည္း ျဖစ္ရမယ္၊ သန္႔ရွင္းရမယ္၊ ေခတ္မီရမယ္၊ ေဈးႏႈန္း လည္းသင့္တင့္ရမယ္ေပါ့။ လတိုင္း ဆံ ပင္ၫွပ္ေနရတာ ဆိုေတာ့ေလ။
အေဖကေတာ့ သူၫွပ္ေနက် ဆံ သဆရာနဲ႔မွပဲ သူကြယ္လြန္တဲ့အထိ ၫွပ္သြားပါတယ္။ သူဘ၀မွာလည္း ဆံ ပင္ၫွပ္ဆရာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မွ ရွိမယ္ မထင္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း လိုက္ရွာရင္း ဆံ ပင္ၫွပ္ရင္း ဆံပင္ေလးခါေလာက္ အစမ္းအၫွပ္ခံရၿပီးမွ သေဘာက်တဲ့ စတုတၳေျမာက္ဆံသဆရာကို ရွာေတြ႕ခဲ့ ပါတယ္။ အသက္လည္း ကၽြန္ေတာ္ထက္ ၇ႏွစ္ ၈ႏွစ္ေလာက္ပဲႀကီးပါတယ္။ လိုတဲ့ ဆံပင္ပုံစံလည္း ရတယ္။
ဆံပင္ၫွပ္ရင္း ေဘာလုံးပြဲအေၾကာင္း စာအုပ္ေတြ ဂ်ာ နယ္ေတြအေၾကာင္းလည္း ေျပာဆိုဖလွယ္ လို႔ရတယ္။ သန္႔ရွင္းဖို႔အတြက္လည္း လိုသလိုေျပာလို႔ ရတယ္။ ဆံပင္ၫွပ္ရာမွာ လိုတဲ့ ၿခဳံပိုင္းတို႔၊ လိုအပ္တဲ့ဃသ်ာနအငခ ေတြလည္း ယူသြားလို႔ရတယ္။ ဆံပင္ၫွပ္ ၿပီး ဇက္ေၾကာဆြဲေပးတာတို႔၊ မုတ္ဆိတ္ ရိပ္ခိုင္းတာတို႔လည္းလုပ္ေပးတယ္ ေဈး ႏႈန္းလည္း သင့္တင့္တယ္ဆိုေတာ့ အဲဒီ ဆံသဆရာကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္ ေပါ့။
အစြဲအလန္းႀကီးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဆံပင္ကို သူၫွပ္မွတစ္ လေလာက္ ခရီးသြားစရာရွိရင္ေတာင္ ဆံပင္မရွည္ခင္ၫွပ္သြားၿပီး ျပန္ေရာက္ တာနဲ႔တန္းၿပီး ဆံပင္ၫွပ္တာမ်ိဳး အလုပ္ ကိစၥေတြနဲ႔ နယ္ၿမိဳ႕မွာ မေနျဖစ္ရင္ေတာင္ မွ ဆံပင္ၫွပ္ဖို႔လိုတဲ့အခ်ိန္ခ်ိန္ၿပီး နယ္ ၿမိဳ႕ကိုျပန္တာမ်ိဳး ဆံပင္ၫွပ္ရင္းက ေဘာ လုံးပြဲအေၾကာင္းေတြ တစ္၀ႀကီးေျပာ၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရးအေၾကာင္း လည္း မလြတ္။ ဆံပင္ၫွပ္ခံရင္းနဲ႔ ဗဟုသုတေတြရေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေက်နပ္မႈအျပည့္။
သူ႕ဆီ ကၽြန္ေတာ္ဆံပင္ၫွပ္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္အတြင္း သူဆိုင္သုံးခါ ေျပာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုင္က တျဖည္းျဖည္း နဲ႔ေသးလာလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ဆံပင္ၫွပ္ခံ ရင္း အၿမဲေနာက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားေတြ လို မတိုးတက္လာဘဲနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္လို႔ ေဖာက္သည္ အခိုင္အမာရွိပါလ်က္နဲ႔ ဒီလိုျဖစ္ရလားလို႔။
ဒါေပမဲ့ ဆံသဆရာကို အားေပးတာ ဆိုင္ရဲ႕အခင္းအက်င္းကို ဂ႐ုစိုက္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သူလည္းသိရွာပါတယ္။ နယ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ လူဦးေရ၊ စားအိုးႀကီးလာတဲ့ မိသားစုအေျခအေနေတြေၾကာင့္ ဒီလို ဆိုင္တျဖည္းျဖည္းေသးသြားတယ္ဆို တာေတာ့ ယုံၾကည္ထားၿပီးသားပါ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ လကလည္း ကၽြန္ေတာ္ နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ သင္တန္းလုပ္စရာရွိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းက ဆံပင္ရွည္တဲ့အခ်ိန္ နဲ႔ၫွိၿပီး ျပန္ဖို႔လုပ္ပါတယ္။ ဆံပင္ၫွပ္ ရင္းသင္တန္းလုပ္ရင္းေပါ့။
ေရာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ အိမ္မွာရွိတဲ့ ဆံပင္ၫွပ္တဲ့ ကိရိယာေလး ေတြယူၿပီး သူရဲ႕ဆံပင္ၫွပ္ဆိုင္သြားေတာ့ ဆိုင္ေနရာေျမကြက္လပ္ႀကီးျဖစ္လို႔ေန ေတာ့ ဒီလူဘယ္ကိုေျပာင္းသြားျပန္တာ တုန္းလို႔စဥ္းစားၿပီး အနီးအနားပတ္ဝန္း က်င္ကိုစုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၃ပတ္ ေလာက္က အစာအိမ္ေသြးေၾကာေပါက္ ၿပီး ႐ုတ္တရက္ဆုံးသြားတယ္လို႔ သိရ ေတာ့ ကိုယ္နားကို ကိုယ္မယုံႏိုင္ဘဲျဖစ္ မိခဲ့ပါတယ္။ မ်က္ရည္ေတြတားမရေလာက္ ေအာင္ ဘယ္ကေနက်လာမွန္းလည္း ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္အံဩေနမိပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕မိသားစုဝင္ေတြကလည္း စိတ္မ ေကာင္းျဖစ္လြန္းလို႔ သူ႕ရဲ႕ဆိုင္ ခန္းကေလး ကိုလည္း အၿပီးဖ်က္သိမ္းလိုက္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆို႔နင့္ၿပီး တျခား ဆံပင္ၫွပ္ဆိုင္ကို သြားဖို႔ေျခဦး မလွည့္ ေတာ့ဘဲ အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ေသ ျခင္းတရားကို အၿမဲနီးေနပါလားလို႔ ဆင္ျခင္မိပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေဖၫွပ္ခဲ့တဲ့ တတိယေျမာက္ ဆံပင္ ၫွပ္ဆရာကို သတိရမိပါတယ္။ ခုခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုစုံစမ္းၿပီး ဆံပင္သြားၫွပ္ ရင္ သူေပ်ာ္ေနမလား။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္ ေက်ာ္ကဆုံးသြားတဲ့ အေဖအေၾကာင္း ေတြပဲေျပာေနမလား သူအရမ္းအိုေနၿပီး လား ဆံပင္ေရာၫွပ္ေသးရဲ႕လား စသျဖင့္ စဥ္းစားမိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူ႕အေၾကာင္းစုံစမ္း၍မရ ေတာ့ပါ။ သူ႕အိမ္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဆႏၵေတြ မျပည့္ ေတာ့ပါ။ သူ႕နာမည္ကိုေမးၿပီး သူ႕ေနခဲ့ တယ္လို႔ ထင္တဲ့လမ္းမွာစုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ ဒီနာမည္မ်ိဳးနဲ႔ ဒီအသက္အ႐ြယ္နဲ႔ လြန္ခဲ့ တဲ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ နာေရးတစ္ခု ျဖစ္ဖူးေၾကာင္း၊ ဘာအလုပ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ တာကိုမသိလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ ဆံသ ဆရာဟုတ္မဟုတ္ မသိေၾကာင္းေတာ့ အနည္းငယ္စုံစမ္း ရခဲ့ပါတယ္။
အစြဲအလန္းႀကီးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဝမ္းနည္းျခင္း၊ ယူက်ဳံးမရျခင္းေတြနဲ႔ ကိုယ္ဘာသာကိုယ္လုပ္လို႔မရတဲ့ ဒီဆံပင္ ၫွပ္ျခင္းအမႈအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ပဥၥမေျမာက္ဆံသဆရာကို ရွာေဖြရဦးမွာ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
