အခ်ိဳ႕က ေရႀကီးလၽွင္ စိတ္ညစ္ သည္။
မၽွားသူမ်ားကမူ ေရႀကီးေလေလ ေပ်ာ္ေလေလျဖစ္သည္။ ေရက မိမိတို႔ ဝန္းက်င္အထိ ေရာက္လာေလေလ ပို ေပ်ာ္ေလေလျဖစ္သည္။
‘ ေရရွိလၽွင္ ငါးရွိသည္’ ဟူသည့္ အယူအဆကို ငါးမၽွားသူတိုင္း လက္ ကိုင္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
‘ဆတ္ခနဲ’ ေဆာင္ဆြဲရမည့္ အခိုက္အတန္႔ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေစာင့္ဆိုင္းကာ မိမိငါးမၽွားခ်ိတ္တြင္ ပါလာမည့္ငါးကို ရင္ခုန္လႈပ္ခတ္စြာ ၾကည့္႐ႈရသည္က မၽွားသူတို႔အတြက္ တုႏႈိင္းမဲ့ အရသာျဖစ္ပါသည္။
‘မၽွားလို႔ရတဲ့ ငါးေတြ စားတာလဲ မဟုတ္ဘူး။ ငါမၽွားရတဲ့ ဖီလင္ေလးကို ႀကိဳက္လို႔မၽွားျဖစ္တာ။ ဘာဝါသနာပါလဲ ျဖည့္ရရင္း ေဘာလုံးကန္၊ စာဖတ္၊ ငါး မၽွားဆိုၿပီးျဖည့္ထားတာ’ဟု ထားဝယ္ၿမိဳ႕ ဆန္းခ်ီ(ၿမိဳ႕သစ္)ရပ္ကြက္မွ ကိုသားသား က ေျပာသည္။
မၽွားသူတို႔ ရင္ခုန္ရဆုံးအခ်ိန္က မိမိငါးမၽွားခ်ိတ္တြင္ ငါးလာဟပ္သည္ ဟုယူဆရသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ မိမိ မၽွားေနသည့္ ေရေအာက္တြင္ ငါးအမ်ိဳး အစား ေျမာက္မ်ားစြာရွိေသာေၾကာင့္ မၽွားတံႀကိဳး၏ ေဖာ့တုံးငယ္လႈပ္ခ်ိန္က စိတ္လႈပ္ရွားရဆုံးအခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ငါးျဖစ္ျဖစ္ မၽွားသူတိုင္း အလြတ္မခံလို။
‘ ေဖါ့တုံးေလးလႈပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ ေဘးကေန စကားလာေျပာေနတယ္ ဆို အာ႐ုံစူးစိုက္လို႔ မရဘူး။ ငါးမၽွား တယ္ဆိုတာက ငါးနဲ႔ လူနဲ႔ တိုက္ပြဲ၊ အားၿပိဳင္ေနတာ။ ငါးမၽွားလို႔ ကိုယ္မရ ဘူးဆိုရင္ ကိုယ္ညံ့တာေပါ့’ဟု ကိုသား သားက ေျပာသည္။
အခ်ိဳ႕ကမူ ငါးမၽွားျခင္းက စိတ္ကို အနားေပးျခင္းတစ္မ်ိဳးဟု ဆိုၾကသည္။
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ ဝိတိုရိယပြိဳင့္ဝန္း က်င္တြင္ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ စုဖြဲ႕ငါးမၽွား ေလ့ရွိသည္ဆိုေသာ ဘုရင့္ေနာင္ရပ္ကြက္ မွ ဦးမ်ိဳးသည္လည္း ငါးမၽွားျခင္း၏ အဓိကရလဒ္မွာ စိတ္တည္ၿငိမ္ျခင္းဟု ဆိုသည္။
‘ဖမ္းမိရင္ေတာ့ စိတ္ေက်နပ္တာ ေပါ့၊ အၿမဲတမ္းေတာ့ မမၽွားျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အသက္ႀကီးလာေတာ့၊ စိတ္ေတြၿငိမ္ေအာင္ လုပ္တဲ့အခါ မၽွားျဖစ္တာေလာက္ပဲ’ဟု ဦးမ်ိဳးက ေျပာသည္။
ငါးမၽွားသည့္ အေပ်ာ္တမ္းတံငါ သည္မ်ားက အမ်ိဳးသားသာမဟုတ္ၾက ပါ။ အမ်ိဳးသမီးအပ္်ာတမ္း ငါးမၽွားသူ တို႔လည္း ေပါလွပါသည္”ငါးေလးပဲမၽွားတာ၊ အသက္က လည္း ႀကီးၿပီဆိုေတာ့ ေျမးေတြကိုထိန္း ရင္း အိမ္ေစာင့္ေပါ့၊ ၾကားထဲပ်င္းရင္ တို႔ေတြ ငါးလာမၽွားၾကတယ္၊ ဥပုသ္ေန႔ ကလြဲရင္ က်န္ၾကားရက္ေတြမွာ မၽွား ျဖစ္တယ္”ဟု ေဒၚလုံးလုံကေျပာသည္။
ေဒၚလုံးလုံးကဲသို႔ ငါးငယ္မၽွားသူ မ်ားအေနျဖင့္ က်ဴဝါး႐ိုးငါးမၽွားတံျဖင့္ တီေကာင္၊ ဘီစကစ္မုန္႔စသည္တို႔ကို ငါးစာလုပ္ကာ အဓိကအားျဖင့္ ေရကန္၊ ေခ်ာင္းငယ္၊ တူးေျမာင္းတို႔တြင္ ငါး မၽွားေလ့ရွိၿပီး၊ ငါးခုံးမ၊ ငါးေျပမ၊ ငါး ေဘးၾကား၊ ငါးဇင္ဆက္တို႔ကို ဖမ္းမိ တတ္ေၾကာင္း ေဒၚလုံးလုံကေျပာသည္။
အခ်ိဳ႕ ငါးမၽွားဝါသနာရွင္မ်ားက ေန႔ျခင္းညျခင္း ေကာင္ကာငင္ကာ ဝါသနာထပါျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ေပ။
ရွစ္တန္းအ႐ြယ္ကတည္းက အေပ်ာ္ တမ္းငါးမၽွားလာၿပီး ယခု အိမ္ေထာင္က် ကာ သားသမီးသးkHေယာက္ ရၿပီးခ်ိန္အထိ ျဖစ္ေၾကာင္း ၿမိတ္ၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕သစ္ရပ္ေန ကိုေအာင္ၿဖိဳးကေျပာသည္။
“ငါးမၽွားတာကို ငယ္ငယ္ကတည္း က ဝါသနာပါတာ။ အိမ္ျပန္ရင္ေတာ့ တစ္ဟင္းစာလတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ေလး စားရတာလည္း ဘယ္လိုအရသာနဲ႔မွ မတူဘူး”ဟု ၎က ဆိုသည္။
လက္ရွိဆိုင္ကယ္တကၠစီေမာင္းေန ၿပီး ကိုေအာင္ၿဖိဳးကသည္လည္း ေရထ ပတ္၊ ေရႀကီးသည့္အပတ္တိုင္း ဆိုင္ကယ္ အဆြဲရပ္ကာ ငါးမၽွားေနက်ျဖစ္သည္။
“ငါးလြတ္သြားရင္လည္း ရင္ထဲမွာ ဟာလို႔ျဖစ္သြားတာေပါ့။ လႊတ္တဲ့ငါးက ငါးႀကီးလားဘာလားဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ေပါ့”ဟု တီးဂါးဒင္းလက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွ ဆိုင္ ကယ္ငွားသူက ေျပာသည္။
အမ်ားစုသူတို႔ကား ေရရွိလၽွင္ ငါး ရွိသည္ဟူေသာ အယူအဆျဖင့္ ငါး ဆက္မၽွားေနဦးမည္ျဖစ္သည္။
