“Change,Change,Change” ရယ္လို႔ အားလုံးက ေႂကြးေၾကာ္ၾကပါ သည္။
ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီလား။ ေျပာင္း လဲဖို႔ အားလုံးက အသင့္ျဖစ္ၾကပါၿပီလား။ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွပါ၏။
ဟိုး ေအာက္ေျခမွစလို႔ အထက္ အဆင့္ဘုံခုနစ္ဆက္အထိ ေျပာင္းလဲခ်ိန္ တန္ၿပီ၊ ေျပာင္းလဲလိုၾကသည္။ ေျပာင္းလဲ ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကသည္။ ေျပာင္းလဲဖို႔အခ်ိန္ တန္ၿပီေလာ၊ အသင့္ျဖစ္ၿပီေလာ ဆိုသည့္ အေမးအတြက္ အေျဖမရွိပါ။
အမွန္ေျပာင္းလဲဖို႔ရာ ပေရာ္ဖက္ရွင္ နယ္ပီသမႈကသာလၽွင္ အေျဖအျဖစ္ ျမင္ ပါ၏။
တစ္ေန႔က ေဖ့စ္ဘြတ္အသုံးျပဳသူ တစ္ေယာက္မၽွေဝထားေသာ ပို႔စ္ေလးကို သေဘာအျဖစ္ ျပလိုပါသည္။
႐ိုး႐ိုးဆရာဝန္တစ္ေယာက္ လူနာ ၾကည့္႐ႈတိုင္ပင္စမ္းသပ္ျခင္းအတြက္ ငါး ေထာင္၊ အထူးကုဆရာဝန္ႀကီးတစ္ ေယာက္ လူနာတစ္ေယာက္ ၾကည့္႐ႈကု သျခင္းအတြက္ ႏွစ္ေသာင္းသတ္မွတ္ဖို႔။ တစ္ရက္လၽွင္ လူနာ ယခုလိုေထာင္ ဂဏန္းမၾကည့္ဘဲ လူနာတစ္ေယာက္အ တြက္ အနည္းဆုံးအခ်ိန္ မိနစ္သုံးဆယ္ အထိေပးၿပီးကုသဖို႔။ ၿပီးလၽွင္ ကုသမႈ အတြက္ မေက်လည္မႈ၊ မေက်နပ္မႈမ်ား အတြက္ ျဖစ္လာေသာ ျပႆနာမ်ားအား ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေရွ႕ေနငွား ထားဖို႔ ဟူသတတ္။
ရယ္စရာအျဖစ္ မၽွေဝၾကေပမဲ့ သ ေဘာသဘာ၀က ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ပီပီ သသ က်သင့္သေလာက္ေပး၊ ျဖစ္လာလၽွင္ တာဝန္ယူတာဝန္ခံေပးဆိုသည့္ သေဘာ ျဖစ္သျဖင့္ သည္သေဘာသဘာ၀အရ ေျပာင္းလဲျခင္းကသာ အေျဖအျဖစ္ ဆို လိုပါသည္။
ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ဆိုသည္မွာ အသက္ကိုေမြးရင္း ဝမ္းကိုေက်ာင္းပညာ ရပ္ျဖစ္သည္။ အဲသည္ပညာရပ္မွာ ကၽြမ္း က်င္ပိုင္ႏိုင္စြာ ၿပီးျပည့္စုံျခင္း၊ တာဝန္ ယူမႈ တာဝန္ခံမႈ ရွိျခင္းကို Profes-sionalism လို႔ ေယဘုယ်ဆိုၾက ပါသည္။ အရပ္ထဲတြင္ကား ပ႐ိုဟု လည္းေကာင္း ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ဟု လည္းေကာင္း ဆိုၾကပါသည္။ သည္ ဘက္ေခတ္မွာ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ဆန္ ျခင္းသည္မ်ားစြာအေရးပါလာၿပီး ေခါင္း ေဆာင္မႈ၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈ အခန္းက႑မွာ အဲ သည္ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ပီသမႈဟာ အခ ရာက်လွပါသည္။
ပေရာ္ဖယ္ရွင္နယ္ဆန္မႈနဲ႔ က်န္း မာေရးဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ျဖစ္သည္။
ေန႔တဓူ၀လူနာႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းမ်ား ထိေတြ႕ဆက္ဆံ ေနၾကရသလို ဝန္ႏွင့္အား မမၽွသျဖင့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားစြာ ႀကဳံေနၾကသည္။ သည္ အတြက္ ျပႆနာေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ လည္း ရွိခဲ့၊ ရွိဆဲ၊ ရွိေနဦးမည္ကား မလြဲပါ။
ဝန္ေတြပိလာသည့္အခါ ပေရာ္ဖက္ ရွင္နယ္ဆန္စြာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကပ္မတ္ဖို႔ ခက္သလို ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ပီသေသာ အခြင့္အေရးႏွင့္ လုပ္ခလစာ မေပးမူဘဲ အတင္းအၾကပ္ၾကပ္မတ္ဖို႔လည္း အခက္ အခဲရွိေနတာက အမွန္။ တာဝန္သိသူ သာ ဝန္ပိတတ္ေလေသာ သည္ဘက္ ေခတ္မွာ ေသခ်ာၾကပ္မတ္ကြပ္ကဲမႈမရွိ ေလေသာအခါ တာဝန္မသိသူက တာဝန္ မရွိၾကေတာ့ပါ။ ထိုေသာအခါ အႀကီးအ ကဲအဖို႔မွာလည္း အေတာ္စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ရ ခက္ခဲပါသည္။ အလုပ္သမား ရွားပါးမႈ ေၾကာင့္ အလုပ္သမားမ်ား တာဝန္မဲ့ျခင္း၊ မေျပျပစ္ျခင္းမ်ားအတြက္ အေရးအရာယူ အလုပ္မွ ထုတ္ပယ္ဖို႔ရာ ခက္ခဲသလို တာဝန္ပိုင္းဆိုင္ရာ လစ္ဟင္းပါသျဖင့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးအရာယူျပန္ ပါကလည္း အလုပ္က ထြက္မေဟ့ဆိုတာ ေၾကာင့္ အႀကီးအကဲတို႔အဖို႔ ေဘးၾကပ္ နံၾကပ္အေနအထား။ မၾကာမတင္ကပဲ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းကို အျပစ္ေၾကာင့္ အလုပ္ထုတ္ပယ္ခဲ့သည့္ ၿမိဳ႕နယ္ဆရာ ဝန္ႀကီးအား သူ႕ေနအိမ္မွာတင္ပဲ ဓားျဖင့္ ဝင္ခုတ္သည့္ျဖစ္စဥ္က အထင္အရွား။
ထို႔အတြက္ အေျခအေနႏွင့္အခ်ိန္ အခါကိုၾကည့္ကာ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ၾကရပါ သည္။ မူအတိုင္း ျပတ္ျပတ္သားသား စီ မံအုပ္ခ်ဳပ္လၽွင္ ဝန္ႏွင့္အားမမၽွ ခိုင္းေနရ သျဖင့္ နားလည္မႈမေပးပါလၽွင္ အလုပ္ တြင္ေအာင္ လုပ္လို႔မရ ၊ ကပ္ဖဲ့ၿပီး အ ေႏွာင့္အယွက္မ်ား၊ အႏၲရာယ္မ်ားသလို ထိုသို႔မူအရ မဟုတ္ပါဘဲ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါအရ လုပ္ေဆာင္ေနၾကရတာ ေတြ မ်ားလာေသာအခါ ျပည္သူလူထုအ တြက္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈ အျပည့္အဝရ ေအာင္ ဝန္ေဆာင္မႈအပိုင္းကို ၾကပ္မတ္ရ မလြယ္လွပါ။ ထိုေသာအခါ အေျခ အေနႏွင့္အခ်ိန္အခါသည္ အလုပ္လုပ္ရန္ မသင့္သည့္အတြက္ ရန္မမ်ားလိုေသာ လူလိမၼာတို႔အလုပ္က ထြက္ၾကပါသည္။ က်န္ေနသူတို႔က လူမိုက္လားဆိုျပန္ ေတာ့မဟုတ္။System Failure ကို ျပင္လာလိမ့္မလား၊ အေျခအေနေတြ တိုးတက္လာေလမလား ေမၽွာ္လင့္မိသူ ေတြက အဲသည္ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြႏွင့္ အလုပ္ေတြထဲေနထိုင္ရင္း အၾကပ္အ တည္းအခက္အခဲေတြကို ႀကံ႕ႀကံ႕ခံေန ၾကျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။
ေဆးကုသျခင္းႏွင့္ ဝန္ေဆာင္မႈအ ေပၚ ျပည္သူတို႔အဖို႔ မေက်မနပ္သံေတြ ပြက္ေလာညံသလို သည္မွာဘက္ က်န္း မာေရးဝန္ထမ္းတို႔အဖို႔မွာလည္း အဆင္ ေျပေျပေတာ့ မဟုတ္ၾက။ ႏွစ္ဘက္စလုံး မွာ အဆင္မေျပၾကလို႔ဆိုေသာ္လည္း အဲ သည္က်န္းမာေရးဌာနေတြမွာ အလုပ္ ေတြက ဝန္ႏွင့္အားက မမၽွမတျဖစ္ ေလာက္ေအာင္ လူနာမ်ားျပားျပည့္ၾကပ္ လို႔ေနပါ၏။ အဲသည္ မေကာင္းသည့္ ဆက္ဆံေရးႏွင့္ Service ေပးေနသည့္၊ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္မႈမရွိသည့္ အခမဲ့နီးပါး အလကားေပးပါမည္ဆိုသည့္ သည္အစိုး ရရဲ႕ေဆး႐ုံေဆးခန္းေတြမွာ လူနာေတြက ျပည့္ၾကပ္လို႔ ေနပါသည္။ သည္ေသာ အခါ အခက္အခဲႏွင့္ျပႆနာေတြက အ ပုံအပင္။
ျပည္သူေတြ ျမင္ႏိုင္ေသာ ဆက္ဆံ ေရးႏွင့္သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္မႈ၊ ဝန္ေဆာင္မႈ အပိုင္းကိုမၽွသာ ျပည္သူေတြ ေျပာၾက ဆိုၾက၊ ေဝဖန္ၾကတာ ရွိပါေသးသည္။ အမွန္က သည့္ထက္နက္နဲေသာ အခက္ အခဲႏွင့္ျပႆနာေတြက အပုံအပင္ရွိေန ပါသည္။ ေဆးေလာကအသိုင္းအဝိုင္းမွ ကိုယ့္ထဲကိုယ့္ထဲကို မေျပာမဆိုေကာင္း သျဖင့္ ေပၚတင္မဟုတ္ တစ္စြန္းတစ္စသာ လၽွင္ ေျပာဆိုေဝဖန္ၾကတာ ရွိပါေသး သည္။ အတြင္းမွာ ျပဳျပင္စရာ တစ္ပုံတစ္ ပင္။
အနည္းစုကေတာ့ ေရွ႕ေနေရွ႕ရပ္ ႏွင့္ တရားတေဘာင္ျပဳကာ ရင္ဆိုင္လာ ၾကဖို႔ အခ်ိဳ႕က ျပင္လို႔ေနၾကၿပီ။ ေရွ႕ ဆက္လို႔ ျပင္သင့္တာေတြ မျပင္လာလၽွင္ ျဖစ္လာၾကမည့္ အေနအထားအတြက္ ေဆး႐ုံေဆးခန္းေတြ အသင့္ျပင္ၾကဖို႔ လို အပ္လွပါသည္။
ဥပမာဆိုရလၽွင္ သည္မွာဘက္ ေဆး႐ုံမွာလာျပေသာ ကေလးလူနာ အ သည္းအသန္အေျခအေနကို ကေလးကုသ မႈေပးသည့္ ဌာနမဟုတ္သျဖင့္ ႏွစ္မိုင္ေဝး ေသာ ကေလးကုသသည့္ ဌာနသို႔သြားဖို႔ သည္ဘက္က ၫႊန္ၾကားသည္။ ကေလး အေမခမ်ာ ဟိုဘက္ေဆး႐ုံသို႔ တကူးတ က သြားရွာသည္။ ျပင္ပလူနာၾကည့္ခ်ိန္ မဟုတ္သျဖင့္ မၾကည့္ေပးႏိုင္ပါဟုသာ အေျဖေပးလို႔ အသည္းအသန္လူနာကို လက္ဖ်ားႏွင့္ပင္ မတို႔မထိသည့္အျဖစ္ မ်ိဳးသည္ မျဖစ္သင့္၊ သည္လိုအျဖစ္မ်ိဳး သည္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈျဖစ္သျဖင့္ ထိထိ ေရာက္ေရာက္ အေရးအရာယူဖို႔ သတိ ေပးဖို႔ လိုအပ္ေပမဲ့ သတိေပး႐ုံကလြဲလို႔ သည္ထက္ အေရးယူဖို႔မလြယ္။ သတိေပး သည္ဆိုရာမလည္း လူနာသည္ လူနာ အား ကုသမႈေပးမည့္ ဆရာဝန္ထံသို႔ပင္ မေရာက္ခဲ့။ အျပင္ reception မွာတင္ပဲ ကိုယ့္ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းငယ္ေတြက ျပင္ ပလူနာျပမွာလား၊ ေဆး႐ုံတက္မွာလား မေမး။ လူနာဘက္က ေဆး႐ုံမတက္ လိုသျဖင့္ ျပင္ပလူနာျပမည္ဟုေျဖ။ ျပင္ပလူနာခ်ိန္ မဟုတ္ပါဆိုတာနဲ႔ လူနာ ကျပန္သြားရသည့္အေနအထားမွာ ကိုယ့္ ဘက္က ေဆးဝန္ထမ္းႏွင့္ မထိမေတြ႕ခဲ့ ရတာကိုပဲ အျပစ္လို႔ ဆိုရပါမည္။ လာ သမၽွေသာ လူနာတို႔ကို အခ်ိန္မေ႐ြး ေဆး ကုသမႈေပးသည့္ဝန္ထမ္းႏွင့္ ျပသၾကရ စတမ္းဆိုလၽွင္လည္း သည္ဘက္က ဆ ရာဝန္ႏွင့္သူနာျပဳအင္အားက မမၽွေတာ့။ မိမိတို႔လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ ဝန္၏ေလး ဆမကကို အင္ႏွင့္အား မမၽွမတမႏိုင္ မနင္း လုပ္ေဆာင္ေနၾကရသည့္ အေျခ အေန။
ဝန္ႏွင့္အား မမၽွသျဖင့္ဆိုတာနဲ႔ ဆက္ေျပာလို႔ကမရ။ အျခားျပည္သူ႕ က်န္းမာဘက္မွ ဝန္ထမ္းဆရာဝန္၊ အရပ္ ဘက္မွ အျခားဌာနဆိုင္ရာမ်ား အား မိမိဝန္ထမ္းငယ္မ်ားက ႐ိုင္းပ် ဆက္ဆံျခင္း စတာေတြကိုလည္း သတိေပး႐ုံမၽွကိုလၽွင္ ငိုႀကီးခ်က္မ အလုပ္ထြက္မည္၊ ဘာဘာ ညာညာ ဆိုသျဖင့္ ကိုယ့္ဘက္က ျပန္ေခ်ာ့ ေမာ့ေနရသည့္ အေနအထားတို႔သည္ အေကာင္းေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။ သည္ ထက္ပိုေျပာမိဆိုမိပါက မိမိဝန္ထမ္းက မိမိအရာရွိကို ျပန္လို႔ရန္ျပဳမည့္ အေန အထားမ်ိဳး။ အဲရန္ျပဳခံရလည္း ကိုယ္ျဖစ္ ကိုယ္ခံသာ။
တစ္ဆင့္တိုးလို႔ သာဓကျပရပါ လၽွင္ . . .။
သည္မွာဘက္က ဝန္ထမ္း သူနာ ျပဳကိုယ္ဝန္ေဆာင္က တစ္ဘက္ ေဆး႐ုံကို ကိုယ္ဝန္အပ္ရင္း ျပသရင္း ရင့္သီးစြာ အေျပာအဆိုခံရသျဖင့္ ေနာက္ေနာင္ အဲသည္မွာ မျပလိုေတာ့ ပါ။
အဲသည္ေဆး႐ုံမွာ မေမြးလိုေတာ့ပါ ဆိုသည့္အျဖစ္မ်ိဳးေတြမွသည္မိမိဝန္ ထမ္းသူနာျပဳ ေသြးစစ္ေတာ့ အသည္း ေရာင္အသားဝါဘီ ရွိပါသည္လို႔ အေျဖ ထုတ္ေပးလို႔ ျပန္စစ္ေတာ့ ေရာဂါပိုးမရွိ ျဖစ္ေနတာမ်ိဳး။
ရဲမႈခင္း၊ ေထာင္သား လူနာ ေသ သည့္အခါ မျဖစ္မေန ရင္ခြဲစစ္ေဆးရမည့္ ကိစၥမ်ိဳးကို မစစ္ေဆးပါဘဲ မိမိသေဘာ အေလ်ာက္ အိမ္ျပန္ပါသည္လို႔ လက္မွတ္ ထိုး အိမ္ျပန္ဆင္းခြင့္ေပးလိုက္ၿပီးမွ အသု ဘအေလာင္းျပင္ထားရာမွ ရင္ခြဲ စစ္ေဆးဖို႔ ျပန္လိုက္ေတာင္းၾကရတာမ်ိဳး။
ဟိုဘက္ေဆး႐ုံ သည္ဘက္ေဆး႐ုံ ေဘာလီေဘာပုတ္ၾကရာမွ လမ္းမွာ လူနာ ေသၾကတာမ်ိဳး အျပင္က ျပည္သူ ေတြ မသိႏိုင္ေသးသည့္ ကိစၥရပ္ေတြ မ်ားစြာကိုလည္း ခ်က္က်လက္က်၊ စည္းစနစ္ တက်အေရးအရာယူ အေျဖ ရွာၾကဖို႔ လိုအပ္လွပါသည္။
သို႔ေသာ္ ဝန္ႀကီးဌာနသည္ ယင္း အျဖစ္မ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ မဆိုထားႏွင့္ မိမိစကားမိမိဇာတ္ကိုလၽွင္ မိမိမႏိုင္၊ မကိုင္တြယ္ႏိုင္ မေျဖရွင္းႏိုင္ေသးသည့္ အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ပါ၏။ သည္ထက္ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ဆန္လာသင့္သည့္အ ေနအထားဟု ေျပာလိုပါသည္။ ယခုအ ေနအထားႏွင့္ဝန္းက်င္သည္ ပေရာ္ဖက္ ရွင္နယ္မပီသေသာ ေနရာႏွင့္ဝန္းက်င္ ျဖစ္လို႔ေနပါေသးသည္။
အဲသည္လို အေနအထားႏွင့္ ဝန္ အား မမၽွမတမွာ ေနရာအခက္အခဲႏွင့္ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္မႈ အခက္အခဲကလည္း ရွိလို႔ ေနျပန္သည္။
တစ္ဘက္က မိခင္ႏွင့္ကေလး ေဆး႐ုံမွာ လူနာေစာင့္ကို ဝင္ခ်င္သလို ဝင္ခြင့္မေပးလို႔ ေဆး႐ုံလား အက်ဥ္း ေထာင္လားဟူသည့္ အေမးႏွင့္ပို႔စ္ ေလးမွာ အေတာ္လည္း ေျပာၾကဆိုၾက ျပန္သည္။ လူနာ ၈၀ ပဲ ကုသမႈေပးႏိုင္ သည့္ ေဆး႐ုံလူနာေဆာင္မွာ လူနာ ၂၀၀ ေက်ာ္ လက္ခံထားရသည့္အထဲ လူနာတစ္ေယာက္လၽွင္ လူနာေစာင့္ တစ္ေယာက္ေပးထားပါလ်က္ႏွင့္ လူနာတစ္ေယာက္လၽွင္ တစ္ေဆြလုံး တစ္မ်ိဳးလုံး သာလာယံဇရပ္လို အခ်ိန္ မေ႐ြး စိတ္ႀကိဳက္ဥဒဟို ဝင္ခြင့္ထြက္ခြင့္ရ လိုသည့္သေဘာမ်ိဳး သူတို႔ဘက္က လိုဘ ကိုသည္မွာဘက္က မျဖည့္ေပး ႏိုင္ေသးသည့္ အေျခအေနျဖစ္ပါ၏။ စည္းႏွင့္ကမ္းႏွင့္ မလိုက္နာႏိုင္ပါဘဲ ငါ့စိတ္၊ ငါ့သေဘာ ၊ ငါ့အႀကိဳက္ေန ျခင္းက ဒီမိုကေရစီရဲ႕အႏွစ္သာရဟု ထင္ျမင္ယူဆ ေနၾကဆဲျဖစ္ေလေသာ သည္လူအမ်ားစုကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘက္က ဝန္ေဆာင္ေပးႏိုင္မႈ ပ်က္ ကြက္ဆဲ။ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ပီပီသသ က်သင့္သေလာက္ေပးၿပီး သူတို႔ရလို ေသာ အဆင့္တစ္ခုကို ေဆး႐ုံေတြက ျမႇင့္တင္ခြင့္မ်ိဳးကို ဝန္ႀကီးဌာနမွDecentralized လုပ္ေပးပါမွ ေျပလည္ မည့္အေနအထားဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။
သည္ဝန္ႀကီးဌာနတစ္ခုတည္း ကြက္ကြက္ေလးသာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သာဓကေဆာင္ေျပာဆိုျခင္းသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း သည္အေျခအေနမ်ိဳးက တစ္ႏိုင္ငံလုံး ေနရာတိုင္းဌာနတိုင္း ထို႔နည္းႏွင္ႏွင္သာ။
တာဝန္ယူမႈ တာဝန္ခံမႈ ေနရာတိုင္း မွာ ကင္းမဲ့လ်က္၊ လမ္းေပၚ ဓာတ္ႀကိဳး ျပတ္က်၊ ဓာတ္လိုက္ေသေသာ အျဖစ္ အတြက္ တာဝန္ရွိသူ မရွိသလို ၊ အႏွစ္ ႏွစ္ အလလ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းအတြက္ အေျဖရွာဖို႔ ဏူေညညငညါ မရွိ၊ မီးေလာင္ ပါမွ တာဝန္ မရွိ၊ တာဝန္ မသိၾကသလို ကံေကာင္းလို႔ အမႈိက္ပုံ မီးေလာင္တာ၊ အိမ္မပါ ကံေကာင္းလို႔ဆိုသည့္ တာဝန္ရွိသူတို႔ ႏွစ္သိမ့္စကားကအံ့ စရာ။
သည္ဘက္ကေရာ ထုတ္ျပန္ေၾက ညာၿပီးေသာ စာေမးပြဲ၊ အေျဖျပန္ေျပာင္း ဖို႔၊ ထုတ္ျပန္ေၾကညာေသာ အမိန္႔စာ လႊမ္းၿခဳံပယ္ဖ်က္ဖို႔အဆင့္မွသည္ တစ္ ႏိုင္ငံလုံး တိုက္႐ိုက္ထုတ္လႊင့္ေသာ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးစကားဝိုင္းမွ စကားအမွားကို လည္း လူပဲမွားႏိုင္တာပါပဲဟု ခပ္ေခ်ေခ် အေျဖေပးလ်က္ တာဝန္မရွိ တာဝန္မသိ ေသာ သည္အရပ္မွသည္ တာဝန္ယူတတ္ တာ ဝန္ခံတတ္ေသာ အရပ္ႏွင့္ပတ္ဝန္း က်င္အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာင္းလဲခ်င္ ၾကပါသည္။ ေျပာင္းလဲခ်င္ၾကပါၿပီ။
“Change,Change,Change” ရယ္လို႔ အားလုံးက ေႂကြးေၾကာ္ၾကပါ သည္။ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီေလာ။ ေျပာင္းလဲဖို႔ အားလုံးက အသင့္ျဖစ္ၾကပါ ၿပီေလာ။ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလွပါ ၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ေျပာင္းလဲခ်င္ လွပါ၏။
ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ပီပီသသ တာဝန္ယူ တာဝန္ခံမႈျဖင့္သာလၽွင္ မွန္ကန္ေသာ ေျပာင္းလဲမႈကို ျဖစ္ေစႏိုင္ မည္ဟု ယုံ ၾကည္ပါ၏။ ထိုအတိုင္းလၽွင္ ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားကို အစျပဳတန္ ေကာင္းသည္ဟုသာ။
