ခုတစ္ေလာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ႏိုင္ငံ ေရးအ ခင္းအက်င္းေၾကာင့္ ျဗတ္စာ တစ္ေယာက္ အနႏၲသူရိယ အမတ္ႀကီးရဲ႕ “သူတည္း တစ္ေယာက္၊ ေကာင္းဖို႔ေရာက္ မူ” အစခ်ီ မ်က္ေျဖလကၤာထဲက “ေ႐ႊအိမ္ နန္းႏွင့္၊ ၾကငွန္းလည္းခံ၊ မတ္ေပါင္း ရံလ်က္၊ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္၊ စည္းစိမ္မကြာ၊ မင္းခ်မ္းသာကား၊ သမုဒၵရာ၊ ေရမ်က္ႏွာ ထက္၊ ခဏတက္သည့္၊ ေရပြက္ပမာ၊ တစ္သက္လ်ာတည့္”ဆိုတဲ့ ကဗ်ာစာသား ေလးကို ေျပးသတိရမိသဗ်။
ယူတတ္ရင္ေတာ့ သင္ခန္းစာေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ သို႔ေပေသာ္ျငား လူမိုက္မ်ားက ငါႏွင့္မဆိုင္လို႔ မွတ္ယူထားလိုက္ရင္ ေတာ့လည္း ျဗတ္စာလည္း ဘယ္တတ္ ႏိုင္မတုန္း။
အားလုံးသိေတာ္မူၾကတဲ့အတိုင္း ျဗတ္ စာတို႔ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးရဲ႕ သမၼတ ဦးထင္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ ဆႏၵအေလ်ာက္ ႏုတ္ထြက္သြားေတာ့ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးအေနနဲ႔ ျဗတ္စာလည္း အေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတယ္ ခင္ဗ်။ သမၼတႀကီးကို အရင္က ႐ုပ္ေသး သမၼတႀကီး၊ ဟန္ျပသမၼတႀကီး ရယ္လို႔ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေသာ သူေတြက ဘယ္လိုပဲ ေျပာၾကပါေစ။ ျဗတ္စာကေတာ့ စိတ္နဲ႔ ေတာင္ မထင္ခဲ့ဘူး ခင္ဗ်။ အျပစ္လည္း မဆိုရက္ခဲ့ပါဘူး။
ဟုတ္တယ္ေလ။
ျဗတ္စာတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အစိမ္းေရာင္ စာအုပ္ႀကီးရဲ႕ ေပးထားခ်က္အရ မျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ယူခဲ့ရတာကိုး။ ဒီလို အျပစ္ေျပာၾကမယ္မွန္းသိသိႀကီးနဲ႔ ဒီလို ႀကီးေလးတဲ့ တာဝန္ကိုယူရဲခဲ့တာ နည္း တဲ့သတၱိလားဗ်ာ။
ဒါ . . . သစၥာရွိခဲ့တာ ခင္ဗ်။ သစၥာ ရွိခဲ့တာ။
ကမၻာ့အလယ္မွာကို သစၥာရွိမႈကို ျပခဲ့တဲ့ သမၼတႀကီးလို႔ေတာင္ ျဗတ္စာက ၫႊန္းလိုက္ခ်င္ပါသဗ်။
သမၼတတာဝန္ထမ္းေဆာင္ ခ်ိန္ ကစလို႔ ခုေနာက္ဆုံးရာထူးက အနား ယူတဲ့အခ်ိန္ထိ ျပည္သူေတြက မ်က္မုန္း က်ိဳးစရာျဖစ္ေအာင္ တစ္ခုမွလုပ္မသြား ခဲ့ဘူး။ ရာထူးအရွိန္အဝါေပၚမွာ သာယာ မိန္းေမာသြားတဲ့ အမူအရာမ်ိဳးကိုေတာင္ တစ္စက္ကေလးမွ မျမင္ခဲ့ရဘူး။ စကား တစ္လုံးမွ မမွားခဲ့ဖူးဘူး။ သူတင္မက သမၼတႀကီးရဲ႕ ကေတာ္၊ သမၼတႀကီးရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ေသာ္မၽွ ကိုယ္က်ိဳးရွာမသြားခဲ့ဘူးလို႔ ျဗတ္စာေတာ့ ယုံၾကည္တယ္ခင္ဗ်။
ဒီေတာ့ သမၼတႀကီး အနားယူသြား လည္း လြတ္လပ္တဲ့ ျပည္သူတစ္ဦးအေနနဲ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လွည္းတန္းတစ္ဝိုက္မွာ ခါတိုင္းလိုပဲ ပုဆိုးေလး မမၿပီး ခပ္ရဲရဲ လမ္းေလၽွာက္ ရဲမွာပဲ ခင္ဗ်။ ဒီလို ေလၽွာက္တဲ့ အခိုက္မွာလည္း လုံၿခဳံေရး အျပည့္နဲ႔ သြားခဲ့ရတဲ့ ေ႐ႊထီးေဆာင္း ကာလေတြကို တမ္းမက္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး လို႔ေတာင္ ျဗတ္စာေျပာရဲသဗ်။ ဘာေၾကာင့္ ဆို ျပည့္တဲ့ အိုးဘ၀က လာၾကသူေတြကိုး။ စာေပ အသိအျမင္၊ အေတြးအေခၚျမင့္တဲ့ ဘ၀ေတြက လာခဲ့သူကိုး။
ဒါေၾကာင့္လည္း ျဗတ္စာတို႔ ေလးစား ရတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အဖြဲ႕အစည္း အေပၚ မိမိရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကိုေတာင္ စေတးၿပီး ႐ုပ္ေသးသမၼတ၊ ဟန္ျပ သမၼတဆိုတဲ့ စကားလုံးေတြကို ႀကံ႕ႀကံ႕ ခံရင္ဆိုင္ၿပီး သစၥာရွိခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ။
ဒီလိုသမၼတႀကီးရဲ႕ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳး၊ သစၥာ ရွိမႈမ်ိဳးကို ျဗတ္စာတို႔ႏိုင္ငံေရး ေလာကထဲ မွာရွိတဲ့ ဝန္ခ်ဳပ္ေတြ၊ ဝန္ႀကီး၊ ဝန္က ေလးေတြ အတုယူၾကေစခ်င္တယ္ ဗ်ာ။
ႏိုင္ငံေရး သမၻာမရွိ၊ အေတြ႕အႀကဳံ မရွိ၊ စာေပေလ့လာမႈကလည္း အားနည္း၊ စကားေျပာ နည္းပညာလည္းမတတ္၊ အမူအရာ အေနအထိုင္ကလည္း ဒီပ႐ို ေမစီ မဆန္၊ ဆပ္ျပာေကာင္းလို႔ ေခါင္း ေပါင္းျဖဴခဲ့ၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ အေျပာအဆို အျပဳအမူေတြက ေအာက္ေျခလြတ္၊ ဘ၀ေမ့။ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းေၾကာင့္ပဲ စင္ေပၚေရာက္ခဲ့သလိုလို အခ်ိဳးခ်ိဳးၿပီး လူထု ေခါင္းေဆာင္ေရွ႕မွာေတာ့ က်ိဳး ႏြံဟန္ျပ။ လူထုေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ စကား ကို အလြတ္က်က္ၿပီး ေရလဲသုံးျပ။ ၿပီးေတာ့ လုပ္ျပန္ေတာ့လည္း တလြဲစီ။ အေဝဖန္လည္း မခံႏိုင္ၾက။ လုပ္ငန္း အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈကလည္း အမ်ား အျမင္မွာ သံသယေတြျဖစ္။ တခ်ိဳ႕မ်ားဆို ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ေကာင္းစားေရးဝါဒမ်ား က်င့္သုံးေနသလား ထင္ရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ၿပီး အၫွီနံ႔ေတြက ထြက္လာ။ ဖုံးဖိ သူက ဖုံးဖိေပးၾကနဲ႔။ တကယ့္ကို ျမင္မ ေကာင္း၊ ၾကားမေကာင္း။ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ အမယ္အိုႀကီးကို ဝိုင္းႀကီး ပတ္ပတ္ ဒူေဝေဝလုပ္ၿပီး မ်က္စိ ေမွာက္ ေအာင္ မ်က္လွည့္ျပေနသလား ထင္ရ တယ္ ခင္ဗ်။
ဟုတ္ကဲ့။ အခ်ိန္ မေႏွာင္းေသးပါဘူး ခင္ဗ်။ သမၼတႀကီးဦးထင္ေက်ာ္ကို အတုယူၿပီး ျပင္ဆင္ဖို႔ အခ်ိန္ရွိပါေသး တယ္ဗ်။
သမၼတႀကီးလို လူထုေခါင္းေဆာင္ ကို ေရာ၊ ျပည္သူေတြကိုပါ ႐ို႐ိုက်ိဳးက်ိဳး ဆက္ဆံ ႏိုင္ၾကပါရဲ႕လား။ ကမ္းနားသစ္ ပင္တို႔ရဲ႕ သေဘာသဘာ၀အရ အနားယူ ခဲ့ၾကရင္ေကာ အမ်ားျပည္သူၾကားထဲ မိ မိအပါအဝင္ တစ္ေဆြလုံးတစ္မ်ိဳးလုံး ရင္ေကာ့ၿပီး သာမန္ျပည္သူဘ၀နဲ႔ လမ္း ေလၽွာက္ရဲၾကပါၿပီလား။ အနားယူၿပီး တဲ့ေနာက္ပိုင္း မိမိတို႔ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ေတြရဲ႕ စီးပြားေရး၊ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြနဲ႔ပတ္ သက္ၿပီး လိပ္ျပာသန္႔ၾကရဲ႕လားဆိုတာ ကို ေတြးမိေစခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်။
ဟုတ္ကဲ့ . . ကမၻာႀကီးဟာ က်ဥ္း က်ဥ္းကေလးပါ။ အခ်ိန္ကာလ ဆိုတာ လည္း အင္မတန္ တိုေတာင္းလွပါတယ္။ ဒီကေန႔ မိမိတို႔ရဲ႕ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ေနတဲ့ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံမႈေတြဟာ မၾကာမတင္မွာပဲ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေပၚ ေရာက္သြားမွာပါ ခင္ဗ်။
ျဗတ္စာတို႔ မဲေပးခဲ့တဲ့ ကိုယ္စား လွယ္ေတာ္ႀကီးေတြ သမိုင္းလွေစခ်င္ပါ တယ္။
တစ္ခ်ိန္မွာ ရာထူးအရွိန္အဝါ မရွိေတာ့ တဲ့အခ်ိန္ ေရာက္ေသာ္လည္း ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈေတြနဲ႔ လက္ဆြဲ ႏႈတ္ ဆက္ခ်င္ပါသဗ်။
ဟုတ္ကဲ့ ခုေတာ့လည္း ျဗတ္စာခ မ်ာ…ခုတစ္ေလာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းေၾကာင့္ ျဗတ္စာ တစ္ေယာက္ အနႏၲသူရိယ အမတ္ႀကီးရဲ႕ “သူတည္း တစ္ေယာက္၊ ေကာင္းဖို႔ ေရာက္မူ” အစခ်ီမ်က္ ေျဖလကၤာထဲက “ေ႐ႊအိမ္နန္းႏွင့္၊ ၾကငွန္းလည္းခံ၊ မတ္ေပါင္းရံလ်က္၊ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္၊ စည္းစိမ္မကြာ၊ မင္းခ်မ္းသာကား၊ သမုဒၵရာ၊ ေရမ်က္ႏွာထက္၊ ခဏတက္ သည့္၊ ေရပြက္ပမာ၊ တစ္သက္လ်ာတည့္” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာစာသားေလးကို ေျပးသတိရ ေနမိတာေပါ့ဗ်ာ။
ယူတတ္ရင္ေတာ့ သင္ခန္းစာေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ သို႔ေပေသာ္ျငား လူမိုက္မ်ားက ငါႏွင့္မဆိုင္လို႔ မွတ္ယူထားလိုက္ရင္ ေတာ့လည္း ျဗတ္စာလည္း ဘယ္တတ္ ႏိုင္မတုန္း။
