ဒီတစ္ပတ္ထဲမွာပါပဲ။
ထားဝယ္နဲ႔႐ြာ သြားေန ျပန္ေနက် လမ္းမွာ ရဲေတြ၊ ယာဥ္ထိန္းရဲေတြ ဟိုေနရာ သည္ေနရာေတြမွာ ေတြ႕ရတယ္။
ရွင္ေတာက္ထိန္ ဘုရားလမ္း ထိပ္ ေတြမွာ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြနဲ႔ ေမာ္ေတာ္ပီ ကယ္သုံးေလးဦး၊ ကေျမာကင္း တံတား ထိပ္ မွာလည္း အဲဒီအတိုင္း၊ ကေျမာကင္း လမ္း တစ္ေလၽွာက္ ဝန္ႀကီးအိမ္ရာေရွ႕မွာ လည္း ထိုအတိုင္း၊ ကမ္းနားလမ္းနဲ႔ ကေျမာကင္း လမ္းေထာင့္ ထန္းပင္တန္း မွာလည္း ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ေတြနဲ႔။ ေတြ႕တာက ညေန ၃ နာရီေလာက္။
ေအာ္ ထားဝယ္ကို ခပ္ႀကီးႀကီး ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ ေရာက္ေနျပန္သေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ အိမ္ျပန္လာတယ္။
ည ကိုးနာရီေလာက္က်မွ ပြိဳင့္နဲ႔ ယာဥ္ တန္းတစ္တန္း အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္ သြား လိုက္တယ္။ ေမာင္းမကန္က ျပန္ လာတာ ျဖစ္မွာေပါ့။
ဟိုမွာ ရဲေတြ၊ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ေတြ ေစာင့္ေနရတာက ေန႔လယ္ကတည္းက။ အဲဒီထက္ေတာင္ ေစာရင္ ေစာေနဦးမယ္။
ေနာက္က်ေတာ့ သတင္းေတြမွာ ၾကည့္ လိုက္ေတာ့မွ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး ဌာန ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး ဦးေဖျမင့္ ခရီးစဥ္ ျဖစ္ေနတယ္။
ဝန္ႀကီးခရီးစဥ္မွာ ရဲေတြ၊ ေမာ္ေတာ္ပီ ကယ္ေတြ အဲေလာက္လိုလားေပါ့။ ေနာက္ၿပီးအၾကာႀကီး အခ်ိန္ကုန္ခံ ေစာင့္ေနရတယ္။ ထမင္းေတာင္ စားၾက ရရဲ႕လား မသိ။
ဟိုရက္ကလည္း ထားဝယ္အထူး စီးပြားေရးဇုန္ စီမံခန္႔ခြဲမႈ အစည္းအေဝး လုပ္ ေတာ့လည္း လုံၿခဳံေရးေတြ ဒီအတိုင္း လမ္းတစ္ေလၽွာက္မွာ ေစာင့္ေနရတယ္။ အဲဒီ အစည္းအေဝးမွာ အႀကီးဆုံးက တိုင္းေဒသႀကီး ဝန္ႀကီးအဆင့္ပဲ။
လူထုအတြက္ လုံၿခဳံေရးလို႔ ေျပာ လိုက္ရင္ ရဲအင္အား မလုံေလာက္ရတာနဲ႔၊ ဟိုဟာ ျဖစ္ရတာနဲ႔၊ ဒီဟာ ျဖစ္ရတာနဲ႔ ဆိုၿပီး သတင္းေတြမွာ ဖတ္ရတယ္။
အဲဒီနည္းပါတယ္ဆိုတဲ့ ရဲနဲ႔လုံၿခဳံ ေရး အင္အားကို ပါဝါရွိသူေတြအတြက္ပဲ ပိုပို သာသာ အသုံးခ်ၿပီး ဘယ္လို အင္အား ေတြ ျဖဳန္းတီးေနလဲ။ မလိုဘဲ ဘယ္လိုေတြ သုံးေနၾကလဲ။ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ေန မိတယ္။
ကိုယ္က ႐ြာသားပဲဆိုေတာ့ အဆင့္ ဆင့္ ေသာ လုံၿခဳံေရးကိစၥေတြ နားမလည္ ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ လုံၿခဳံေရးနဲ႔ ေအးခ်မ္းသာယာေရး လုပ္ ေဆာင္ေနတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ အင္အားက လူဦးေရ ယွဥ္ရင္ ရွိသင့္တဲ့အခ်ိဳးထက္ နည္းေနတယ္ဆိုၿပီး ဖတ္မိထားေတာ့ ဝန္ႀကီးတစ္ေယာက္အတြက္ ဒီလိုလူမ်ား မ်ား သုံးစရာလိုသလား စဥ္းစားမိတယ္။
တကယ္က တိုင္းေဒသႀကီး ဝန္ႀကီး အဆင့္ဆို တခါခါ ထားဝယ္က လက္ ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ မနက္ခင္း လက္ဖက္ ရည္လာေသာက္ ေနတာေတာင္ ေတြ႕ရ တတ္ေသးတာကိုး။ တခါခါ ဆိုင္ကယ္ တစ္စီးနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲမွာေတာင္ ေတြ႕ရတတ္ ေသး။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကေတာ့ ပီးေပၚ အဲဟုတ္ပါဘူး ပြိဳင့္ကားေလးနဲ႔မွ သြား တတ္ပုံရတယ္။ ဒီက နယ္ခံ မဟုတ္ေတာ့ လမ္းဘယ္သိမလဲေလ။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္ကေန ထားဝယ္လာလို႔ ေလဆိပ္ေရာက္ရင္ ေလယာဥ္ေပၚကဆင္းရင္ ေလယာဥ္ ေလွကား၀မွာ ရဲေမသုံးေလးေယာက္နဲ႔ ရဲသားေတြ တခါခါ ေစာင့္ေနတတ္တယ္။
ေလယာဥ္မွာ အတူတူစီးလာတာ ေတြ႕မိသမၽွေတာ့ အေကာင္ႀကီးႀကီး မပါ ပါဘူး ေပါ့။
ဘယ္ကလာ ေနာက္ေတြ႕တာက လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ကေတာ္ ေလယာဥ္ေပၚ မွာ ပါလာတာကိုး။ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒က အေဆာင္ေပၚတီကိုေရွ႕ ကားနားမွာ ေစာင့္ ေနတယ္။
အမယ္ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ ကေတာ္ ကို ထီးေတာင္ မိုးေပးလိုက္ေသး။ အၿမဲတမ္း အဲလိုဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူးေပါ့။
စဥ္းစားမရတာက ေလယာဥ္ေပၚက အဆင္းကေန ေလဆိပ္ အေဆာင္ထဲထိ ထီးမိုးေပးဖို႔ အၿခံအရံေတြ ဘာေၾကာင့္ လိုအပ္လာရတာလဲ။ ထီးေလာက္ကေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေဆာင္းလည္း ရတာပဲ။
တစ္ခါလည္း ရန္ကုန္အသြားမွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ ေလယာဥ္တစ္စီးတည္း က်ဖူးတယ္။ အမယ္ေလးဗ်ာ ထားဝယ္ ေလဆိပ္မွာ ယာဥ္တန္းေတြနဲ႔ ေဖြး ေဖြး လႈပ္။ ရဲေတြကလည္းမ်ား၊ ေဘးမွာ ပါေနၾက သူေဌးေတြကိုလည္း ေတြ႕ လိုက္ေသးတယ္။ အဲေလာက္ မ်ားမ်ား စားစား လုံၿခဳံေရးလိုလား၊ အဲေလာက္ မ်ားမ်ားစားစား ေခၽြရံသင္းပင္း လိုလား ဆိုတာကို စဥ္းစားမိတယ္။
မဲဆႏၵရွင္လူထုအတြက္ သုံးရမယ့္ ရဲတပ္ ဖြဲ႕ဝင္ေတြကို အာဏာစည္းထဲက လူေတြက အေဆာင္အေယာင္လို သေဘာ ထားၿပီး ဘာလို႔ ေပါေပါေလာေလာသုံးၿပီး ဇာခ်ဲ႕ ခ်င္ၾကတာလဲ။
မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူေတြအတြက္၊ အခြန္ ထမ္းျပည္သူေတြအတြက္ လုံၿခဳံ ေရး တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြကို အက်ိဳးရွိရွိ အသုံး ခ်ရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလား။ ထားဝယ္မွာ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြ အဲေလာက္အင္အား ေတာင့္ေနၿပီလား။ ထားဝယ္မွာ အဲလိုမ်ိဳး ေခၽြရံသင္းပင္းေလးနဲ႔မွ သြားရဲတဲ့ အထိ မလုံၿခဳံေတာ့ဘူးလား။
အရပ္သား တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေမးၾကည့္ပါရေစ။
ဝန္ႀကီး ဝန္ေလးေတြ၊ ကေတာ္ေတြ ေတာင္ အဲလို မလုံမၿခဳံ ခံစားေနရရင္ ကိုယ္ေတြလို ႐ြာသား ဘယ္နားသြားေန မလဲလို႔။
သူရိန္
ေသာၾကာျပင္႐ြာ၊ ေလာင္းလုံးၿမိဳ႕နယ္။
ဇန္နဝါရီလ ၂၇၊ ၂၀၁၈
