မြန္ျပည္နယ္အတြင္း ငွက္ဖ်ားေရာ ဂါျဖစ္ပြားမႈႏႈန္းသည္ တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ ႏွစ္ ေလ်ာ့က်လာၿပီး ယခုႏွစ္တြင္ လူ တစ္ေထာင္တြင္ တစ္ေယာက္ေအာက္သာ ရွိၿပီး ေသဆုံးမႈလည္း မရွိေတာ့ဟု မြန္ ျပည္နယ္ ငွက္ဖ်ားဆရာဝန္ႀကီးက ေျပာ သည္။
ငွက္ဖ်ားျဖစ္ပြားမႈႏႈန္းသည္ လြန္ ခဲ့သည့္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ခန္႔က လူတစ္ေထာင္ တြင္ ၂၅ ေယာက္ႏႈန္းျဖစ္ပြားၿပီး လူတစ္ သိန္းမွာ ၂၅ ေယာက္ႏႈန္း ေသဆုံးမႈရွိခဲ့ သည္။
၂၀၁၃ ခုႏွစ္တြင္ လူတစ္ေထာင္တြင္ ၂ ဒသမ ၄ ေယာက္ႏႈန္းျဖစ္ပြားၿပီး လူ တစ္သိန္းမွာ ၀ ဒသမ ၅ ေယာက္ေသဆုံး မႈ ရွိခဲ့ရာမွ၂၀၁၇ ခုႏွစ္မွာေတာ့ လူတစ္ ေထာင္မွာ ၀ ဒသမ၆ေယာက္ႏႈန္းသာ ျဖစ္ပြားၿပီး ေသဆုံးမႈမရွိေတာ့သည္ဟု ငွက္ဖ်ားဆရာဝန္ႀကီးေဒါက္တာ ဥာဏ္ ဆင့္က ေျပာသည္။
“ငွက္ဖ်ားက မြန္ျပည္နယ္မွာ ေတာ္ ေတာ္နည္းလာၿပီ”ဟု ေဒါက္တာဥာဏ္ ဆင့္က ေျပာသည္။
ျပည္နယ္အတြင္း ေဝးလံေခါင္ဖ်ား ၿပီး က်န္းမာေရးဌာနက လက္လွမ္းမမီ သည့္ ေတာေတာင္ႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည့္ ဘီးလင္းၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ေရးၿမိဳ႕နယ္တို႔တြင္ ငွက္ဖ်ားျဖစ္ပြားမႈရွိေနေသးသည္ဟု ၎ က ဆက္ေျပာသည္။
မြန္ျပည္နယ္အတြင္း ငွက္ဖ်ားျဖစ္ ပြားမႈႏႈန္းေလ်ာ့က်လာျခင္းသည္ ေရာဂါ ကာကြယ္ေရးႏွိမ္နင္းေရးလုပ္ငန္းမ်ားတိုးျမႇင့္လုပ္ေဆာင္လာျခင္းအျပင္ အဓိ ကအားျဖင့္ ကာကြယ္ေရးအပိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံတကာ၏ ကူညီေထာက္ပံ့မႈႏွင့္ အ တူေဆးစိမ္ျခင္ေထာင္မ်ား ျဖန္႔ေဝေပး ျခင္း၊ ေဆးျပားျဖင့္ ျခင္ေထာင္မ်ား ေဆး စိမ္ေပးျခင္း လုပ္ငန္းမ်ား ခါတိုင္းထက္ ပိုမိုတိုးခ်ဲ႕လာျခင္းႏွင့္ ကုသေရးအပိုင္း တြင္ အျမန္ေသြးစစ္ကိရိယာမ်ား အသုံး ျပဳျခင္း၊ အစြမ္းထက္သည့္ ငွက္ဖ်ားေဆး ႏွင့္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ကုသေပးႏိုင္ ျခင္းႏွင့္ သဘာပတ္ဝန္းက်င္ ေျပာင္းလဲမႈ တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ၎က ရွင္းျပ သည္
လူမ်ားအစုလိုက္အၿပဳံလိုက္ ေ႐ႊ႕ ေျပာင္းသြားလာျခင္းႏွင့္ ငွက္ဖ်ားပိုးႏွင့္ ေဆးယဥ္ပါးလာျခင္းတို႔သည္ ငွက္ဖ်ား ျဖစ္ပြားမႈႏႈန္းတိုးျမင့္လာႏိုင္သည့္ အဓိ ကျပႆနာတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္ဟု ေဒါက္ တာဥာဏ္ဆင့္က ေျပာသည္။
မြန္ျပည္နယ္က်န္းမာေရးဦးစီးဌာန ငွက္ဖ်ားေရာဂါကာကြယ္တိုက္ဖ်က္ေရး ဌာနကလည္း ငွက္ဖ်ားေရာဂါႏွင့္ ပတ္ သက္သည့္ ကာကြယ္ေရး၊ ကုသေရး အ ျပင္ က်န္းမာေရးအသိပညာေပးလုပ္ငန္း မ်ားကိုလည္း NGO, INGO အဖြဲ႕ အ စည္းတို႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္လ်က္ရွိ သည္။
