ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၁၂)

0
1045

ယခင္အပတ္မွ အဆက္
ဓါတ္မီးစက္တည္ဖို႔ကိစၥႏွင့္ ပတ္ သက္၍ တိရစၧာန္မ်ားမွာ အႀကီးအက်ယ္ သေဘာကြဲလ်က္ရွိၾကသည္။ ထိုကိစၥမွာ လြယ္ေသာ ကိစၥမဟုတ္သည့္ အေၾကာင္း ကိုလည္း ေဘာ္ျဖဴက ဝန္ခံသည္။ အုတ္ တို႔ အဂၤေထတို႔ ရဖို႔လည္းမလြယ္။ ဒိုင္န မိုစက္တို႔ ေၾကးနန္းႀကိဳးတို႔ရဖို႔လည္း မလြယ္။ လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ဘယ္ နည္းႏွင့္ ရႏိုင္မည္ဟုလည္း ေဘာ္ျဖဴက ဖြင့္၍ မေျပာ။ တစ္ႏွစ္အတြင္း လိုသမၽွ ျပည့္စုံႏိုင္လိမ့္မည္ဟုသာ ေျပာသည္။ ေဘာ္ျဖဴ အဆိုအားျဖင့္ ဓါတ္မီးစက္ တည္ဖို႔ အလုပ္မွာ ခက္ေသာအလုပ္မွန္ ေသာ္လည္း တည္ၿပီးေသာအခါ တိရစၧာန္ မ်ားမွာ အားလပ္ခြင့္အမ်ားႀကီး ရႏိုင္ ၾကမည္ျဖစ္သျဖင့္ တနဂၤေႏြတပတ္လၽွင္ သုံးရက္ထက္ပို၍ အလုပ္လုပ္ရဖို႔ လို မည္မဟုတ္ျဖစ္သည္။

ဗႏၶဳလ၏ သေဘာအရမွာ ေလာ ေလာဆယ္အဖို႔တြင္ ဓါတ္မီးစက္တည္ဖို႔ ထက္ ေကာက္ပဲသီးႏွံ ပို၍ထြက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔က အေရးႀကီးသည္။ ဓါတ္မီးစက္ တည္ေနရ၍ ေကာက္ပဲသီးႏွံ ပိုထြက္ ေအာင္ လုပ္ခ်ိန္မရလၽွင္ အားလုံးကုန္ ငတ္ေသကုန္မည္။ ဤနည္းျဖင့္ တိရစၧာန္ မ်ားမွာ ေဘာ္ျဖဴ၏ အႀကံကို ႀကိဳက္ေသာ တိရစၧာန္မ်ားကတဖက္ ဗႏၶဳလ၏အႀကံ ကို ႀကိဳက္ေသာ တိရစၧာန္မ်ားကတဖက္ ႏွစ္ဂိုဏ္းကြဲ၍ ေနၾကသည္။ ေဘာ္ျဖဴ အႀကံကို ႀကိဳက္ေသာ တိရစၧာန္မ်ားက “ဓါတ္မီးစက္တည္၍ တပတ္သုံးရက္သာ အလုပ္လုပ္ခ်င္လၽွင္ ေဘာ္ျဖဴကို မဲေပး ပါ”ဟု ေအာ္ၾကသည္။ ဗႏၶဳလဘက္သား မ်ားကလည္း “စားခြက္ထဲ၌ အစာအ ျပည့္ရွိေစလိုလၽွင္ ဗႏၶဳလကို မဲေပးပါ”ဟု ေအာ္ၾကသည္။ မေဟာ္တေကာင္မွာ ေဘာ္ျဖဴဘက္လည္းမပါ။ ဗႏၶဳလဘက္ လည္းမပါ။ သူ႕သေဘာအရမွာ ဓါတ္မီး စက္တည္ၿပီးလၽွင္ အလုပ္သက္သာမည္ ဆိုသည္ကိုလည္း မယုံ။ အစားအေသာက္ ပိုလၽွံလာလိမ့္မည္ဆိုသည္ကိုလည္း မယုံ။ ဓါတ္မီးစက္ ရွိသည့္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ ျဖစ္ေစ ေလာကႀကီးသည္ ဘယ္တုန္းကမွ မေကာင္းခဲ့သည့္အတိုင္း ေနာက္ကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မၽွ ေကာင္းမည္မဟုတ္။ ဤ ကား မေဟာ္၏ ယုံၾကည္ခ်က္တည္း။

ဓါတ္မီးစက္တည္ဖို႔ကိစၥႏွင့္ ပတ္ သက္၍ ဗႏၶဳလႏွင့္ေဘာ္ျဖဴတို႔ အခ်င္း မ်ားၾကျခင္း ကိစၥမွတပါး ေျခေလးေခ်ာင္း ကြင္းကို ကာကြယ္ဖို႔ျပႆနာလည္း ရွိ ေသးသည္။ လူသားတို႔မွာ ႏြားတင္းကုပ္ တိုက္ပြဲတြင္ အေရးနိမ့္၍ သြားေသာ္လည္း ေနာက္တဖန္ထပ္၍ ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္း ကိုရေအာင္ တိုက္ၿပီးလၽွင္ ဦးသာေခါင္ကို ျပန္၍ ထားၾကလိမ့္မည္ အျဖစ္ကိုလည္း အားလုံးေသာ တိရစၧာန္တို႔ သေဘာေပါက္ ၾကသည္။ လူသားမ်ားအေရးနိမ့္သြား သည့္သတင္းမွာ တေယာက္စကားတ ေယာက္နားႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တဝိုက္က အကုန္လုံးသိသြားသျဖင့္ အနီးအနားက တိရစၧာန္မ်ားမွာ တလႈပ္လႈပ္တ႐ြ႐ြျဖစ္၍ ေနၾကသည္။ လူသားမ်ားက ေနာက္တ ႀကိမ္လာ၍ တိုက္ၾကဦးမည္မွာ ေသခ်ာ သည္။

ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း ဗႏၶဳ လႏွင့္ေဘာ္ျဖဴတို႔မွာ သေဘာခ်င္း မတိုက္ဆိုင္ၾက။ ဗႏၶဳလ၏ သေဘာအရ ဆိုလၽွင္ အားလုံးေသာ တိရစၧာန္တို႔သည္ လက္နက္မ်ား စုေဆာင္း၍ လက္နက္မ်ား ကို ကိုင္တတ္ေအာင္ သင္ၾကားၾကရမည္။ ေဘာ္ျဖဴ၏ သေဘာအရဆိုလၽွင္ ခိုမ်ား ကို ေစလႊတ္၍ အျခားကြင္းမ်ားက တိရစၧာန္မ်ားကို ေတာ္လွန္ၾကေအာင္ လႈံ႔ ေဆာ္၍ ေပးရမည္။ ဗႏၶဳလက ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္မွ မကာကြယ္ႏိုင္လၽွင္ လူသားမ်ား က အေရးသာလိမ့္မည္ဟု ေျပာသည္။ ေဘာ္ျဖဴကမူ ေနရာတကာတိုင္း၌ ေတာ္ လွန္ေရးေတြ ျဖစ္ေပၚလာလၽွင္ ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ကာကြယ္ဖို႔ မလိုေတာ့ဟု ေျပာ သည္။ တိရစၧာန္တို႔သည္ ဗႏၶဳလေျပာ သည္ကို ပထမၾကားရၿပီးေနာက္ ေဘာ္ျဖဴ ေျပာသည္ကို ဒုတိယၾကားၾကရသည္။ ဘယ္သူေျပာတာမွန္သည္ဟု မဆုံးျဖတ္ ႏိုင္ၾက။ ဗႏၶဳလေျပာသည္ကို ၾကားေန တုန္းတြင္ ဗႏၶဳလေျပာတာမွန္သည္ဟု ထင္၍ ေဘာ္ျဖဴေျပာသည္ကို ၾကားရ ေသာအခါ ေဘာ္ျဖဴေျပာတာမွန္သည္ဟု ထင္ၾကသည္။

ေနာက္ဆုံးတြင္ ဓါတ္မီးစက္တည္ သင့္ မတည္သင့္ကို ဆုံးျဖတ္ဖို႔ အစည္း အေဝး က်င္းပၾကသည္။ ေဘာ္ျဖဴသည္ စီမံကိန္းမ်ားကို အျပည့္အစုံ ေရးဆြဲၿပီး သျဖင့္ အစည္းအေဝး ပရိသတ္အား ဓါတ္မီးစက္တည္ျခင္း၏ အက်ိဳးရွိပုံမ်ား ကို အက်ယ္တဝင့္ေျပာျပသည္။ ေဘာ္ ျဖဴေျပာေနစဥ္တြင္ သိုးမ်ားက”ေျခေလး ေခ်ာင္းေကာင္းတယ္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း မ ေကာင္းဘူး”ဟု ရံဖန္ရံခါေအာ္ၾကျခင္း မွတပါး အျခားတစုံတရာ အေႏွာင့္အ ရွက္မရွိ။ေဘာ္ျဖဴေျပာၿပီးေသာအခါ ဗႏၶဳလကထ၍ ကန္႔ကြက္သည္။ ဗႏၶဳလက ဓါတ္မီးစက္လုပ္ဖို႔အတြက္ ဘယ္သူမွ မဲမေပးၾကရန္ တခြန္းႏွစ္ခြန္း ေျပာၿပီးလၽွင္ ထိုင္လိုက္ သည္။ ထိုအခါ ေဘာ္ျဖဴက ထတဲ့၍ ေျခ ေလးေခ်ာင္း ေကာင္းတယ္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း မေကာင္းဘူးဟု ေအာ္မည္ လုပ္ၾကသည့္ သိုးမ်ားကို ေငါက္၍ ပစ္ၿပီးလၽွင္ ဓါတ္မီး စက္တည္ျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကို စိတ္အား ထက္သန္ စြာႏွင့္ ေျပာျပသည္။ ေဘာ္ျဖဴေနာက္ ထပ္မေျပာခင္ ဓါတ္မီး စက္တည္ဖို႔ မတည္ဖို႔ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ မဲညီ လ်က္ရွိသည္။ သို႔ရာတြင္ ေဘာ္ျဖဴက အေျပာေကာင္းသျဖင့္ ေဘာ္ျဖဴဖက္ က မဲႏိုင္ဖို႔ ေသခ်ာသြားသည္။

ေဘာ္ျဖဴက ဓါတ္မီးစက္တည္ၿပီး လၽွင္ ေျပာင္း႐ိုးစဥ္းစက္ စပါးေလွ႔စက္ႏွင့္ ဓါတ္မီးမ်ာသာ တပ္ဆင္ႏိုင္မည္မဟုတ္။ လယ္ထြန္စက္ ပ်ိဳးႀကဲစက္ ေကာက္ရိတ္ စက္မွစ၍ ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္းတြင္ တိရစၧာန္မ်ားမွာ ဓါတ္မီးကိုယ္စီႏွင့္ ေနရ ၾက႐ုံတြင္မက ေရပူေရေအးေပးဖို႔စက္ မီးလႈံဖို႔စက္ စသည္တို႔ ပါရၾကမည္ျဖစ္၍ တိရစၧာန္တို႔မွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔မလိုေတာ့ဘဲ စည္းစိမ္ခံၾကဖို႔သာ ရွိေတာ့သည့္အ ေၾကာင္းကို စီကာပတ္ကုံးကြင္းကြင္းကြက္ ကြက္ျမင္ေလာက္ေအာင္ ေျပာျပသည္။ ေဘာ္ျဖဴေျပာၿပီးေသာအခါ ေဘာ္ျဖဴဖက္ က မဲႏိုင္ေတာ့မည္ကို တိရစၧာန္တိုင္း သိၾကသည္။ ထိုအခိုက္တြင္ ဗႏၶဳလက မတ္တတ္ထ၍ ေဘာ္ျဖဴကို မ်က္ေစာင္း ထိုးၾကည့္ၿပီးလၽွင္ အသံဆိုးႀကီးႏွင့္ အီသံ ေပးလိုက္သည္။ ယခင္က ဗႏၶဳလ သည္ ကဲ့သို႔အီသည္ကို ဘယ္တိရစၧာန္မွ မၾကားဘူးၾက။
ဗႏၶဳလ၏ အီသံကို ၾကားသည္ႏွင့္ တၿပိဳက္နက္ လည္ပင္းတြင္ ေၾကးမႈိတပ္ လည္ပတ္ပတ္ထားသည့္ေၾကာက္မက္ ဖြယ္ေကာင္းသည့္ ေခြးႀကီးကိုးေကာင္ သည္ ကိုက္မည့္ခဲမည့္ေဟာင္သံကို ေပး ၿပီးလၽွင္ ဒလၾကမ္းေျပးဝင္ လာၾကသည္။ ထိုေခြးႀကီးကိုးေကာင္သည္ ေဘာ္ျဖဴ ရွိရာသို႔ ထိုး၍လိုက္ၾကသျဖင့္ ေဘာ္ျဖဴ မွာ အေရွာင္ေကာင္းေပ၍သာ အသက္ ခ်မ္းသာရာရသည္။ ေဘာ္ျဖဴမွာ တခါ တည္းထြက္၍ ေျပးရသည္။ ေခြးႀကီးမ်ား လည္း ေဘာ္ျဖဴေနာက္က ထပ္ၾကပ္လိုက္ ၾကသည္။ တိရစၧာန္မ်ားလည္း အံ့အား သင့္၍ ေနၾကၿပီးလၽွင္ ေဘာ္ျဖဴက ေရွ႕က ေျပး၍ ေခြးႀကီးမ်ားက ေနာက္က လိုက္ ၾကသည္ကို ဝိုင္း၍ ၾကည့္ေနၾကသည္။ ေဘာ္ျဖဴလည္း လယ္ကြင္းထဲမွ ျဖတ္၍ လမ္းေပၚသို႔ ေျပးသည္။ ေဘာ္ျဖဴမွာ ဝက္ျဖစ္ၿပီး အေျပးျမန္ေပ၍သာ ေတာ္ ေတာ့သည္။ ေခြးႀကီးမ်ားကလည္း ေနာက္က လိုက္ၿမဲလိုက္လ်က္ ရွိေသး သည္။

ျဖဳန္းဆို ေဘာ္ျဖဴေခ်ာ္၍ လဲသည္။ ကံေကာင္း၍ ေခြးႀကီးေတြ မမွီခင္ ကျပာ ကရာထ၍ ေျပးျပန္သည္။ ေခြးႀကီးေတြ ကလည္း ေနာက္ကလိုက္ျပန္သည္။ ေခြးႀကီးတေကာင္က အၿမီးကိုလွမ္း၍ ကိုက္လိုက္သည္။ ေဘာ္ျဖဴက အၿမီးကို ရမ္း၍ ဖယ္လိုက္ႏိုင္ခင္လို႔သာ လြတ္ သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဘာ္ျဖဴသည္ တအားကုန္ႀကဳံး၍ ေျပးၿပီးလၽွင္စည္း႐ိုး ေပါက္တခုထဲသို႔ ျဖဳတ္ကနဲ ဝင္ေျပး သည္။ ထိုအခါမွစ၍ ေဘာ္ျဖဴကို မျမင္ရ ေတာ့။
တိရစၧာန္မ်ားသည္ အေၾကာက္ႀကီး ေၾကာက္ကာ အစည္းအေဝးေနရာ၌ ျပန္ ၍ဝင္ၿပီး အေျခမပ်က္ ထိုင္ေနၾကၿပီး ေနာက္ ႏႈတ္ပိတ္၍ ေနၾကသည္။ မၾကာမီ ေခြးႀကီးမ်ား ျပန္ေရာက္လာသည္။ လက္ ဦးတြင္ ထိုေခြးႀကီးမ်ား ဘယ္လိုဘယ္နည္း ႏွင့္ ဘယ္ကေရာက္လာသည္ဟု ဘယ္သူ မၽွ မသိၾက။ ေနာက္မွ အေၾကာင္းကို သိ ၾကသည္။ ထိုေခြးႀကီးမ်ားမွာ ငယ္ငယ္ ကေလးထဲက ဗႏၶဳလဝွက္၍ ေမြးထား ေသာ ေခြးကေလးကိုးေကာင္ျဖစ္သည္။

အသက္မႀကီးေသးေသာ္လည္း ထြား က်ိဳင္းသျဖင့္ ထိုေခြးကိုးေကာင္မွာ က်ား ကဲ့သို႔ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္။ ေခြး ကိုးေကာင္သည္ ဗႏၶဳလအနားက မခြါ ၾက။ ယခင္က ေခြးမ်ားသည္ ဦးသာေခါင္ ကိုျမင္လၽွင္ အၿမီးႏွံ႔ၾကသကဲ့သို႔ ထိုေခြး ကိုးေကာင္လည္း ဗႏၶဳလကိုျမင္လၽွင္ အၿမီးႏွံ႔ၾကေလသည္။
ဗႏၶဳလသည္ ေခြးမ်ား ၿခံရံလ်က္ ယခင္ ဗိုလ္ႀကီးထိုင္ေသာ ကမူေပၚသို႔ တက္ၿပီးလၽွင္ မိန္႔ခြန္းႁမြက္သည္။” ဒီေန႔ ကစၿပီး တနဂၤေႏြေန႔မနက္ က်င္းပၿမဲ ျဖစ္ေသာ အစည္းအေဝးမ်ားကို ႐ုပ္သိမ္း လိုက္သည္။ ထိုအစည္း အေဝးမ်ားမွာ အပို သက္သက္ျဖစ္ၿပီး အလကားအခ်ိန္ ကုန္ သည္။ ေနာင္အဖို႔ ေျခေလးေခ်ာင္း ကြင္း စီမံခန္႔ခြဲမႈ အရပ္ရပ္ကို ဝက္ ေကာ္မတီအဖြဲ႕က အကုန္႐ြက္ေဆာင္ မည္။ ထိုေကာ္မတီအဖြဲ႕တြင္ ငါက သဘာပတိလုပ္မည္။ ဝက္ေကာ္မတီ အဖြဲ႕သို႔ တိရစၧာန္အမ်ား တက္ေရာက္ ခြင့္မရွိ။ အဖြဲ႕က ဆုံးျဖတ္လိုက္ေသာ အေၾကာင္းမ်ားကို ေနာက္မွ တိရစၧာန္ မ်ားထံသို႔ အေၾကာင္းၾကားမည္။ တိရစၧာန္ မ်ားမွာ တနဂၤေႏြေန႔မနက္တိုင္းတြင္ စုေဝးၿမဲစုေဝး၍ အလံကို အေလး ျပဳၿပီးလၽွင္ ဒို႔တိရစၧာန္သီခ်င္းကို ဆိုၾက ရမည္။ ထို႔ေနာက္ ရက္သတၱတပတ္အ တြက္ အလုပ္တာဝန္မ်ားကို ခံယူၾကရ မည္။ ယေန႔ကစ၍ အေျခအတင္ျငင္းခုံ ေျပာဆိုခြင့္ကို ပိတ္လိုက္သည္”ဟု ဗႏၶဳလ ေျပာသည္။

ေဘာ္ျဖဴကို ေမာင္းထုတ္လိုက္ သည့္အတြက္ တိရစၧာန္မ်ားမွာ မ်ားစြာ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ား၍ ၿငိမ္ေနၾကေသာ္ လည္း ဗႏၶဳလ၏ မိန္႔ခြန္းကို သေဘာမ က်ၾက။ မ်ားစြာေသာ တိရစၧာန္တို႔အနက္ အခ်ိဳ႕က ဗႏၶဳလ၏ မိန္႔ခြန္းကို ကန္႔ကြက္ လိုၾကေသာ္လည္း လယ္လယ္ဝယ္ဝယ္ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ မေျပာ တတ္ၾက သျဖင့္ ၿငိမ္၍ေနၾကသည္။ ဗႏၶဳလ၏ မိန္႔ ခြန္းကို ၾကားရေသာအခါ ဂ်ိဳကားေတာင္ မွပင္ အစိတ္ မခ်မ္းသာ သလိုလို ျဖစ္သည္။ ဂ်ိဴကားသည္ နား႐ြက္ႏွစ္ဖက္ ကို ေပ၍ ေခါင္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္ခါၿပီးလၽွင္ အႀကံထုတ္ ၾကည့္သည္။ သို႔ရာတြင္ အထမေျမာက္ သျဖင့္ ဘာမၽွထ၍ မေျပာျဖစ္။ ေရွ႕ဆုံး က ထိုင္ေနၾကေသာ ဝက္ ေလးေကာင္က တၿပိဳက္နက္တည္း ထၾကၿပီးလၽွင္ က်ယ္ ေလာင္စြာ ကန္႔ကြက္ၾကသည္။

ထိုအခါ ဗႏၶဳလ၏ ကိုယ္ရံေတာ္ေခြး မ်ားက ေၾကာက္မက္ဖြယ္ဟိန္းလိုက္ ၾကသျဖင့္ ဝက္ေလးေကာင္မွာ ေနာက္ ထပ္ ဘာမၽွ ဆက္မေျပာဝံ့ဘဲ ျပန္ထိုင္ၿပီး ၿငိမ္သြားၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ သိုးမ်ားက “ေျခေလးေခ်ာင္း ေကာင္းတယ္။ ေျခႏွစ္ ေခ်ာင္း မေကာင္းဘူး” ဟု တဆယ့္ငါးမိ နစ္ခန္႔ဆက္၍ ေအာ္ၾကသျဖင့္ ေနာက္ ထပ္ ဘာမၽွေျပာဆို၍ မျဖစ္ေတာ့။