ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၁၀)

0
1046

ယခင္အပတ္မွ အဆက္
ထိုအခါ ဦးသာေခါင္တို႔လူစုက ေအာင္ၿပီေအာင္ၿပီဟု ေအာ္ၿပီးလၽွင္ တိ ရစၧာန္မ်ားအား ဖိ၍ လိုက္ၾကသည္။ ဤ သို႔လိုက္ျခင္းကား ေဘာ္ျဖဴစီစဥ္ထား သည့္အတိုင္း ျဖစ္ျခင္းပင္တည္း။ ဦးသာ ေခါင္တို႔လူစုသည္ ၿခံတြင္းသို႔ အကုန္ ေရာက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳက္နက္ တင္းကုပ္ ထဲတြင္ ပုန္း၍ေနၾကေသာ ျမင္းမ်ား၊ ႏြားမ်ားႏွင့္ဝက္မ်ားသည္ ဦးသာေခါင္တို႔ ေနာက္ဆြယ္မွ ေပၚလာၾကသည္။ထိုအ ခိုက္တြင္ ေဘာ္ျဖဴက တိုက္ဖို႔ရာ အမိန္႔ ေပးလိုက္သျဖင့္ ဦးသာေခါင္တို႔ လူစုအား ေရွ႕ေနာက္ၫွပ္၍ တိရစၧာန္တို႔ က တိုက္ၾကသည္။

ေဘာ္ျဖဴကိုယ္တိုင္က ဦးသာေခါင္ ဆီကို ဝါးလုံးထိုးေျပး၍ ပက္သည္။ ဦး သာေခါင္က ေဘာ္ျဖဴေျပးလာသည္ကို ျမင္၍ ေသနတ္ကို ေမာင္းတင္ၿပီး ဆီး၍ ပစ္သည္။ ေသနတ္က်ည္ဆံမ်ားသည္ ေဘာ္ျဖဴ၏ ေက်ာကို ရွပ္၍ မွန္သြား သျဖင့္ ေဘာ္ျဖဴမွာ ေသြးခ်င္းခ်င္း နီးသြားၿပီးလၽွင္ သိုးတေကာင္ပြဲခ်င္းၿပီး ေသသြားသည္။ ေဘာ္ျဖဴသည္ သူ႕ဒဏ္ ရာကို ပမာန မျပဳဘဲ ဦးသာေခါင္ ေျခေထာက္ကို ေျပး၍ ကိုယ္လုံးႏွင့္ တိုက္လွဲလိုက္သည္။ ဦးသာေခါင္မွာ ေနာက္ေခ်းပုံထဲသို႔ ပစ္လဲ သြားၿပီးလၽွင္ လက္ထဲမွ ေသနတ္လြတ္က် သြားသည္။ ထိုအခိုက္တြင္ ဂ်ိဳကားက တအားေျပး၍ ေဝွ႔လိုက္ရာ ဦးေပါက္ေက်ာ္၏ တပည့္ ေခါင္းကို ေဝွ႔မိသျဖင့္ ေျမႀကီးေပၚ အလ်ားေမွာက္ထဲက်သြားသည္။ သူတို႔ ဖက္က လူတေယာက္လဲက် သြားသည္ ကို ျမင္ေသာအခါ ဦးသာေခါင္ တို႔ဖက္မွ လူမ်ားသည္ လက္ထဲက တုတ္ မ်ားကို ခ်၍ ေလးငါးေျခာက္ေယာက္ထြက္ ေျပးၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္ကစ၍ ဦးသာ ေခါင္တို႔ လူစုမွာ စိတ္ဓါတ္ပ်က္ျပားၿပီး လၽွင္ ကစဥ့္ကရဲ ထြက္ေျပးၾကသည္။

လူသားေတြ ေျပးမွန္းသိေသာအခါ တိရစၧာန္မ်ားက ေနာက္မွဖိ၍ လိုက္ၾက သည္။ ဦးသာေခါင္တို႔ လူစုမွာ အေဝွ႔ခံရသူခံရ အကန္ခံရသူခံရ အထိုး အဆိတ္ခံရသူခံရ အနင္းခံရသူခံရ ျဖစ္သည္။ တိရစၧာန္တိုင္း တိရစၧာန္ တိုင္းက သူနည္းႏွင့္သူ လူသားတို႔အပၚ တြင္ ရန္တုံ႔ျပန္ၾကသည္။ ခါတိုင္း ေရွာင္ဖယ္ ေရွာင္ဖယ္လုပ္ေနၾက မိတိုး ကေတာင္ သည္တခါမေန။ မိတိုးက တင္းကုပ္ေခါင္းမိုးေပၚမွ လူတေယာက္၏ ေက်ာေပၚသို႔ ျဖဳန္းကနဲ ခုန္ခ်ၿပီးလၽွင္ ဇက္ပိုးကို တအားဖိ၍ ကုပ္လိုက္သည္။ အကုပ္ခံရသူလည္း အေမေအာ္က ဘေအာ္ကာ တခါတည္း ထြက္ေျပးသည္။ ဦးသာေခါင္တို႔လူစုသည္ ေျပးေပါက္ရ သည္ႏွင့္ တၿပိဳက္နက္ စည္း႐ိုးေပါက္မွ တခါတည္းထြက္၍ ေျပးၾကသည္။ ကြမ္း တရာညက္ခန္႔အတြင္း၌ ဦးသာေခါင္ တို႔လူစုမွ လာလမ္းအတိုင္း အရွက္တကြဲ တပ္ေခါက္၍ ေျပးရသည္။ ထိုသို႔ အေျပး တြင္ ငန္ ဘဲမ်ားက ေနာက္မွ တ႐ႉး႐ႉး တရွားရွားေအာ္ကာ သလုံးသာမ်ားကို လိုက္၍ ဆိတ္လိုက္ၾကေသးသည္။
ဦးသာေခါင္တို႔ လူစုအနက္ ဂ်ိဳကား ၏ ခ်ိဳခ်က္ျဖင့္လဲ၍ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ လူ သားတေယာက္မွ လြဲ၍ အကုန္ထြက္သြား ၾကၿပီ။ ဂ်ိဳကားသည္ ေျမႀကီးေပၚတြင္ စန္႔စန္႔ ႀကီး လဲက်န္ရစ္ခဲ့ေသာ လူသားကို ခြါႏွင့္ ဟိုဖက္သည္ဖက္လွိမ့္၍ ၾကည့္ သည္။ ထိုလူသားမွာ လႈပ္ေဖၚရွက္ေဖၚ မရ။ ဂ်ိဳကားသည္ စိတ္မေကာင္း။
“ဒီလူသားေတာ့ ေသရွာၿပီ။ ငါက တမင္ေသေအာင္ လုပ္လိုက္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါက တအားစြပ္ၿပီ ေဝွ႔လိုက္ ယင္ ဒီလို ျဖစ္သြားမွာဘဲလို႔ မေတြးမိလို႔ ဒီလိုျဖစ္ သြားတာဘဲ။ ငါတမတင္လုပ္တာ မဟုတ္ဖူးလို႔ ေျပာယင္ေတာင္ ယုံၾကမွာ မဟုတ္ဖူးထင္တယ္”ဟု ေနာင္တျဖစ္ ေသာ ေလသံႏွင့္ ဂ်ိဳကားက ေျပာသည္။

ထိုအခါ ေဘာ္ျဖဴက “လြမ္းမေန စမ္းပါနဲ႔ ရဲေဘာ္ရယ္။ စစ္ကို စစ္လို သေဘာထားစမ္းပါ။ လူသားမွန္ယင္ အ သက္မရွိသူကလြဲၿပီး တေကာင္မွ ေကာင္း တာ မဟုတ္ပါဘူး”ဟု ေျပာသည္။ ေဘာ္ ျဖဴမွာ ေသနတ္မွန္ေသဒဏ္ရာျဖင့္ ေသြး ေတြရဲေနသည္။ ဂ်ိဳကားသည္ မ်က္ရည္ ေတြလည္လာၿပီး “ငါဟာ ဘယ္သူ႕ အ သက္ကိုမွ သတ္ခ်င္စိတ္ မရွိပါဘူး။ ကုန္ကုန္ေျပာရမယ္ဆိုယင္ လူသား အသက္ေတာင္ မသတ္ခ်င္ပါဘူး”ဟု ဝမ္းနည္းစြာ ေျပာသည္။
ထိုအခိုက္တြင္ “ဟဲ့ မယ္သီတ ေကာင္ မျမင္ပါလား”ဟု တိရစၧာန္ တ ေကာင္က ေျပာသည္။ မယ္သီ ေပ်ာက္၍ ေနသည္။ တိရစၧာန္အားလုံး မ်က္လုံး မ်က္ဆန္ျပဴး၍ သြားၾကသည္။ မယ္သီမွာ ဒဏ္ရာဘဲ ရသြားသလား။ လူသားေတြ ကဘဲ့ ဖမ္းသြားၾကသလားဟု အမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြးေတာပူပန္ၾကသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ မယ္သီကို သူ႕ေဇာင္းထဲမွာ သြား၍ ေတြ႕ၾကသည္။ မယ္သီမွာ ေကာက္႐ိုး ၾကားထဲတြင္ ေခါင္းဝွက္၍ ပုန္းေနသည္။ မယ္သီသည္ ေသနတ သံၾကားကတဲက ထြက္ေျပးၿပီး ပုန္းေန သည္။ မယ္သီကို ရွာ၍ ျပန္လာၾကေသာအခါ တုံးလုံး ႀကီးလဲ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ လူသားသည္ အူယားဖါးယားထ၍ ေျပးႏွင့္ၿပီ။ ဂ်ိဳကား ၏ ခ်ိဳခ်က္မွာ မူးသြား႐ုံေလာက္သာ ျဖစ္သျဖင့္ ထိုလူသားထ၍ ေျပးႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။

တိရစၧာန္မ်ားသည္ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ၾကၿပီးလၽွင္ ဆူညံ့စြာ ျပန္၍စုၾက သည္။ တိုက္ပြဲ၌ သူက ဘယ္လိုတိုက္ခဲ့ သည္။ ငါက ဘယ္လိုတိုက္ခဲ့သည္ဆိုေသာ ကိုယ္ေတြ႕အေၾကာင္းမ်ားကိုလည္း သံ ကုန္တင္၍ အလုအယက္ျပန္ေျပာၾက သည္။ ထို႔ေနာက္ ေရွာင္တခင္ေအာင္ပြဲ က်င္းပၾကသည္။ တိရစၧာန္တို႔သည္ အ လံတိုင္၌ “ခြါႏွင့္ ဂ်ိဳ ” အလံကို တင္ၿပီး လင္ ဒို႔တိရစၧာန္သီခ်င္းကို အႀကိမ္မ်ားစြာ ဆို၍ အေလးျပဳၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ တိုက္ပြဲ၌ က်ဆုံးေသာ သိုး၏အေလာင္း ကို စစ္အခမ္းအနားႏွင့္ တၿဂိဳဟ္ၾက သည္။ က်ဆုံးသူသိုး၏ သင္းခ်ိဳင္းတြင္ လြမ္းသူ႕ပန္းေခြခ်ၿပီး ေနာက္အထိမ္းအ မွတ္ အလို႔ငွါ က်ားလၽွင္ပင္ တပင္စိုက္ ထားၾကသည္။ သိုး၏အေလာင္းကို မျမဳပ္ခင္ ေဘာ္ျဖဴက အသုဘမိန္႔ခြန္းေျပာ ၿပီးေနာက္ တိရစၧာန္မ်ားအား အေျခေလး ေခ်ာင္းကြင္းကို အေရးအေၾကာင္းရွိက အသက္ႏွင့္လဲ၍ ကာကြယ္ၾကရန္ တိုက္ တြန္းစကားေျပာသည္။

ထိုေနာက္ တိရစၧာန္တို႔သည္ ေဘာ္ ျဖဴႏွင့္ ဂ်ိဳကာတို႔အား “တိရစၧာန္ဇာနည္ ပထမတန္း” ဘြဲ႕တံဆိပ္ကို တညီတၫြတ္ တည္း အပ္ႏွင္းၾကသည္။ တံဆိပ္မွာ ေၾကးခေလာက္အပ်က္တခုကို လုပ္ထား ေသတံဆိပ္ျဖစ္၍ တနဂၤေႏြေန႔ အျခား အလုပ္အားလပ္ေသ ေန႔တိုင္းတြင္ တပ္ဆင္ ရန္ျဖစ္သည္။ က်ဆုံးေသာ သိုးရဲေဘာ္ ကိုလည္း”တိရစၧာန္ဇာနည္ ဒုတိယတန္း” ဘြဲ႕တံဆိပ္ျဖင့္ ၿခီးျမႇင့္လိုက္ၾကသည္။
ထိုေနာက္ ေတာ္လွန္ေရး သမိုင္းထိုး သည့္အခါတြင္ သူတို႔ပထမ ေအာင္လိုက္ ေသာ တိုက္ပြဲကို ဘယ္လိုနာမည္ေပးဖို႔ အေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း အႀကီး အက်ယ္ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ေနာက္ဆုံး တြင္ ႏြားတင္းကုပ္မွ ေခ်ာင္း၍ တိုက္ ေသာ တိုက္ပြဲ ျဖစ္သည့္အတြက္ ႏြားတင္း ကုပ္တိုက္ပြဲဟု ေခၚရန္ အားလုံးသေဘာ တူၾကသည္။ တိုက္ပြဲအၿပီးတြင္ ဦးသာ ေခါင္၏ ေသနတ္ကို ႐ႊံ႕ထဲမွ ျပန္၍ရၾက သည္။ ဦးသာေခါင္အိမ္ထဲ၌ ယမ္းေတာင့္ မ်ားလည္း ေတြ႕ၾကသည္။ ထိုေၾကာင့္ ေသနတ္ကို အလံတိုင္ေရွ႕၌ အေျမာက္သ ဖြယ္ တပ္ဆင္ၿပီးလၽွင္ ႏွစ္တိုင္းႏွစ္ တိုင္းေတာ္လွန္ေရးေန႔၌ တႀကိမ္ႏြား တင္းကုပ္တိုက္ပြဲေန႔၌ တႀကိမ္ ပစ္ေဖါက္ ရန္ သေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ၾကသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။