နိဒါန္း။
သည္ဘက္ေခတ္နဲ႔ သည္ဘက္ စနစ္အတြင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔မ်ားစြာ သတိ ထားေနထိုင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကရတာ အမွန္။ “ေခတ္မေျပာင္းေသးဘူးလား”ဆိုသည့္အေမးကို က်န္းမာေရး ဝန္ထမ္း ေတြ ျဖစ္ၾကသည့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြလည္း”ေျပာင္းခ်င္လွေပါ့”လို႔ ေျဖခ်င္လွပါ၏။ အသြင္လည္း ေျပာင္းခဲ့ပါၿပီ၊ အျမင္လည္း ေျပာင္းခဲ့ပါၿပီ။ သည္ေခတ္၊ သည္စနစ္ သည္ဘက္ေခတ္တြင္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင္ေနၾကရပါၿပီလို႔ ဟစ္ေႂကြးဂုဏ္ယူခ်င္မိေပမဲ့၊ လက္ေတြ႕ ဘ၀မွာအမွန္ေတာ့ မဟုတ္၊ စံတလြဲနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ မ်ားစြာ။
ေဆး႐ုံမွာ ျဖစ္ၾကတဲ့ ရန္ပြဲ
ညအခ်ိန္မေတာ္ အရက္ဆိုင္မွာ ရန္ ျဖစ္ၿပီး လက္ဖ်ံဒဏ္ရာျဖင့္ ေရာက္လာ ေလေသာ ျပင္ပလူနာတစ္ေယာက္၊ အဲ သည္လူနာကို တာဝန္က် ဆရာဝန္မွ ေဆးထည့္ေပးၿပီး စစ္ေဆးကုသမႈ ေပး ၿပီး အိမ္ျပန္လႊတ္လိုက္ခ်ိန္ ဦးေခါင္း ေပါက္ၿပဲဒဏ္ရာျဖင့္ လာေသာ အျခားလူ နာတစ္ေယာက္ သူ႕အမ်ိဳးသမီးပါ လိုက္ ပါလ်က္ ေဆး႐ုံထဲဝင္အလာ ေဆး႐ုံအ ဝင္၀မွာ ဆုံၾကသည္။ ျဖစ္လက္စ ရန္ၿငိဳး ေတြႏွင့္ ဆက္ၿပီး ထိုးၾကႀကိတ္ၾကသည္။
သူတို႔ အရက္ဆိုင္မွာ တစ္ဝိုင္းတည္း အတူေသာက္ၾကရင္း ရန္ေတြျဖစ္ခဲ့ၾက သည္။ လက္ဖ်ံဒဏ္ရာရသူက ေဆး႐ုံ အရင္လာျပသည္။ ေခါင္းအ႐ိုက္ခံလိုက္ ရသူက မိန္းမကိုေခၚရန္ အိမ္ျပန္ေနေတာ့ ေနာက္က်ၿပီးမွ ေဆး႐ုံေရာက္သည္။ အဲသည္မွာ ေခါင္းကြဲေနသူက သူ႕ကို ႐ိုက္သူသည္ သူ႕ထက္အရင္ ေဆး႐ုံကို လာျပကာ အမႈႀကီးေအာင္ လုပ္ေလ သေလာဟု ယူဆကာ ေဆး႐ုံအဝင္မွာ ထိုးၾကႀကိတ္ၾက ရန္ျဖစ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ေဆး႐ုံလုံၿခဳံေရး တာဝန္က်ရဲက ရန္ ပြဲကို ဝင္ခြဲေပးျပန္ေတာ့လည္း ရဲကိုပါ ျပႆနာရွာသည္။ ရဲကပါ အရင္ေရာက္ သူဘက္က ပင္းေလမလားဟု မူးမူးႏွင့္ ေဟာက္ဟမ္း႐ုံမက ပါလာေသာ ဖုန္းျဖင့္ ေဆး႐ုံတစ္႐ုံလုံး ဗီဒီယို႐ိုက္မယ္၊ တိုင္ပစ္ လိုက္မယ္ႏွင့္ ၿခိမ္းေျခာက္သည္။ ဆဲဆို ရမ္းကားသည္။
တာဝန္က် ဆရာဝန္က လိုအပ္ေသာ ကုသမႈေပးၿပီး ခြဲစိတ္ကုသေဆာင္သို႔ တင္သည့္အခါ အဲသည္အေဆာင္မွာ ထပ္ ၿပီး မူးယစ္ရမ္းကားသည္။ ကိုယ့္က်န္းမာ ေရးဝန္ထမ္းေတြဘက္က ဘာမွ အလြန္မ ရွိ။ သူ႕ဘာသာသူ မူး႐ူးၿပီး ရန္ျဖစ္ၾက သည့္ ကိစၥ၊ ေဆး႐ုံမွာ လာေပါက္ ကြဲျပ သည္။ လာၿခိမ္းေျခာက္သည္။ အျဖစ္အ ပ်က္က ရွင္းလင္းသည္။ ေနာက္ ခြင့္ျပဳ ခ်က္မရယူဘဲ အခ်ိန္မေတာ္ေဆး႐ုံမွ ဆင္း သြားသည္။ ၿခိမ္းေျခာက္သည္။ ဗီဒီယို ႐ိုက္သည္။ ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းသည္။
ၿပီးေပါ့ေလ။ ဘာမွလည္း ထိခိုက္ မိတာ မဟုတ္ေလေတာ့ ဘာမွလည္း ျဖစ္ မသြားၾကပါ။ အစီရင္ခံစာေတြလည္း မတင္ခဲ့ၾက၊ အႀကီးကိုလည္း အေရးအရာ ယူမတိုင္ခဲ့ၾကေလေတာ့ ဘာမွလည္း အေရးမယူခဲ့ၾက။
အမူးေျပခ်ိန္
မနက္လင္း အားႀကီးမွာ အဲသည္ လူနာျပန္လို႔ လာသည္။ သူ႕အနာအတြက္ ေသာက္ရမယ့္ေဆးေတြ လာျပန္ေမးတာ တဲ့။ အမူးလည္းေျပၿပီဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဝန္ ထမ္း သူနာျပဳေတြဘက္မွ မ႐ိုင္းပါ။ ေသာက္ေဆးႏွင့္ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ကို အလိုက္အထိုက္ ေျပာျပေတာ့ သူျပန္ သြားသည္။ သည္လူတစ္ခုခုေတာ့ သူ႕စိတ္ မွာ မတင္မက် ခံစားေနရပုံရသည္။ ေနာက္ေန႔ မနက္က်ေတာ့ ထပ္လို႔သူ လာျပန္သည္။ ႐ုပ္က ခပ္ေခ်ေခ်ပါပဲ။
“ကၽြန္ေတာ့္ ဒဏ္ရာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေမးျမန္းခ်င္လို႔ပါဆရာ”လို႔ စိုး႐ြံ႕မႈ တစ္ ဝက္မ်က္လုံးေတြႏွင့္ သူတို႔လင္မယား ဝင္လာကာ လူနာအမ်ိဳးသားမွ ေျပာသည္။
“ဟုတ္ကဲ့ ေမးပါခင္ဗ်”
သူတို႔ကို အကဲခတ္ရင္း ျပန္ေျဖျဖစ္ သည္။
“ကၽြန္ေတာ္ဒဏ္ရာ အေျခအေနနဲ႔ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္အရာေတြ ေမးခ်င္လို႔ပါ ဆရာ”လို႔ သူဆက္ေျပာ ေတာ့ ကိုယ့္ဘက္ကလည္း သူ႕မ်က္လုံး ေတြ ေစ့ေစ့ၾကည့္ကာ
“ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ။
ခင္ဗ်ားနဲ႔ပတ္သက္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေတာ္စဥ္းစား ေနတာဗ်။ တစ္ပိုင္းက ခင္ဗ်ားဒဏ္ရာ အတြက္ စဥ္းစားေနတာ၊ လူနာတစ္ေယာက္ အတြက္ စိတ္ပူေနတဲ့ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ ရဲ႕ စိတ္ေပါ့ဗ်ာ။ ခုလို ခင္ဗ်ားလာေတြ႕ ေတာ့မွ ေျပာျပရတာေပါ့ေလ။ ေဆး႐ုံ ဆိုတာ ေဆးကုေပးတဲ့ ေနရာပါဗ်။ ခင္ ဗ်ားတို႔ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ လက္သင့္ခံ ကုသေပး၊ အသက္ကယ္ေပး ေနတဲ့ ေနရာရယ္ပါ။ အဲအတြက္ ခင္ဗ်ား အနာကို ဘယ္ႏွစ္ရက္ၾကာရင္ ေဆးထည့္ ရမယ္၊ ဘယ္ႏွစ္ရက္အၾကာမွာ ခ်ဳပ္႐ိုး ျဖည္ၾကရမယ္ စသျဖင့္ ေျပာျပခ်င္လို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ ေဆး႐ုံတင္ထားပါလ်က္နဲ႔ ခြင့္ျပဳခ်က္မယူဘဲ သေဘာဆႏၵအေလ်ာက္ ဆင္းသြားေလေတာ့ ပုံမွန္အားျဖင့္ျပန္ ၾကည့္ဖို႔ကို မလိုဘူးဗ်။ သို႔ေပမဲ့ လူနာ ျဖစ္ေလေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္က ခင္ ဗ်ားအတြက္ စိုးရိမ္ေနတာ။ ခုခင္ဗ်ားလာ ေတာ့ ရွင္းသြားတာေပါ့ေလ။ ကဲပါ ဆရာမ ေရ၊ သူ႕အတြက္ ဘယ္ေန႔ေဆးထည့္ ဘယ္ေန႔ ခ်ဳပ္႐ိုးျဖည္ဆိုတာ ေျပာျပလိုက္ ပါဦး”
ေသေသခ်ာခ်ာေျပာရင္း ေနာက္ တစ္က႑အတြက္ အသာ အားယူကာ သက္ျပင္း႐ႈိက္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေျပာ တယ္။
“ထိုင္ပါအုံး၊ ကိုေအာင္ဘုေရ၊ ကၽြန္ ေတာ္ ခုနက ေျပာခ်င္တဲ့ စဥ္းစားေနပါ တယ္ဆိုတဲ့ ဒုတိယအပိုင္းကို ဆက္ၾကရ ေအာင္။ ခင္ဗ်ား အဲသည္ညက လုပ္ သြားတဲ့ အျပဳအမူေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔အေနနဲ႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕ တုံ႔ျပန္မႈအေပၚ မူတည္ၿပီး အေလးအနက္ စဥ္းစားေနပါ တယ္”
သူ႕ကို ေလးေလးနက္နက္ စိုက္ ၾကည့္ၿပီး ေျပာျဖစ္တယ္။
“ခင္ဗ်ားစဥ္းစားေနာ္၊ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္အရက္ဆိုင္မွာ ျဖစ္လာၾကတဲ့ မေက် နပ္မႈေတြဟာ ေဆး႐ုံမွာ ေပါက္ကြဲဖို႔ သင့္ မသင့္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္စဥ္းစားပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္ကလည္း လူနာကို ယုယုယယ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ျပဳစုေစာင့္ ေရွာက္ေပးေနၾကတဲ့ ေဆးဝန္ထမ္းေတြ ရယ္ပါ။ တစ္ေနကုန္ လူနာေတြ ၀႐ုန္း သုန္းကားနဲ႔ ေန႔ကေနညအထိ ဆက္ၿပီး တအားပင္ပန္းေနခ်ိန္ ညနက္သန္းေခါင္ ႀကီး ခင္ဗ်ားဘက္က လာရမ္းကားသြား တာအတြက္ ျဖစ္သင့္မသင့္ ခင္ဗ်ားပဲ စဥ္းစားပါဗ်ာ။
ခင္ဗ်ားျမင္တဲ့အတိုင္း ေဆး႐ုံတစ္႐ုံ လုံးအျပည့္အႏွက္ ကြဲၾကၿပဲၾကထိခိုက္ ဒဏ္ရာရၾက၊ ဖ်ားၾကနာၾကတဲ့ လူနာ ေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကို ဝန္နဲ႔ အားမမၽွ အလုပ္လုပ္ေပး ကုသေပးေနၾက ပါလ်က္နဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာသာ ျဖစ္လာ ၾကတဲ့ ျပႆနာကို ေဆးဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ ေဆး႐ုံဘက္ ျပႆနာရွာလာတဲ့ ခင္ဗ်ား အျပစ္အတြက္ အေရးယူဖို႔ရာ သင့္မသင့္ ခင္ဗ်ား စဥ္းစားေပါ့ဗ်ာ”
သူ႕မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္းတစ္ လုံးခ်င္း ေျပာျဖစ္ပါတယ္။
ကိုေအာင္ဘု မလုံမလဲ မ်က္ႏွာလႊဲ သြားၿပီး
“ကၽြန္ေတာ့္ အျပဳအမူအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူးဆရာ၊ ဆရာတို႔ ေက်နပ္တဲ့အထိ ေတာင္းပန္ဆို ေတာင္းပန္ပါ့မယ္”လို႔ ပ်ာပ်ာသလဲသူ ဆိုပါတယ္။
“ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားအျဖစ္အပ်က္ကို နားလည္တယ္ ကိုေအာင္ဘု၊ ခင္ဗ်ားကို ေခါင္း႐ိုက္ခြဲခဲ့သူက ခင္ဗ်ားထက္အရင္ ေဆး႐ုံေရာက္ေနတယ္၊ ငါ့ကိုအမႈႀကီး ေအာင္ ပူးေပါင္းလုပ္ႀကံၾကေလေတာ့မယ္ လို႔ ေတြးၿပီး ခင္ဗ်ားျပႆနာရွာတာ ျဖစ္ မွာပါ”လို႔ ေျပာေတာ့ သူေလးေလးပင္ ပင္ ေခါင္းညိတ္ပါတယ္။
“ကၽြန္ေတာ္မွားပါတယ္ဆရာ”တဲ့။
အမွားအတြက္ ေတာင္းပန္ျခင္း
အဲသည့္ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွာကိုေအာင္ဘုကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္သမၽွေတြ႕ သမၽွေနရာမွာ အတင္းကို လိုက္ေတြ႕ကာ သူ႕အေပၚ စိတ္မရွိပါမည့္အေၾကာင္း ေတာင္းပန္သည္။ မနက္ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္မွာ၊ ေန႔လယ္ ဆိုင္ကယ္ျပင္ဆိုင္မွာ၊ ေန႔ခင္း ေဆး႐ုံမွာ ေတြ႕ရာေနရာမွာ ပူပူ ဆာဆာ လိုက္ၿပီး
“အဟဲ ဟိုေလဆရာ၊ အေနာ႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာတို႔အေနနဲ႔ ေရွာ့ခ္ ရွိ၊ မရွိ လာေမးတာပါ”လို႔ ေမးရင္း ေတာင္းပန္လြန္းေလေတာ့ ကိုယ္ေတြ ေသာ္မွ စိတ္ေတြ ႐ႈပ္ရသည္အထိ။
အလားတူျဖစ္ရပ္မ်ားစြာ ႏိုင္ငံ့အလ်ားမွာ
မေန႔တစ္ေန႔က ထားဝယ္ေဆး႐ုံမွာ အဲသည္အျဖစ္ပ်က္လိုပဲ မူးယစ္ရန္းကား ေနသည့္ ဗီဒီယိုဖိုင္ေလးကို လူမႈမီဒီယာ ေပၚမွာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ အဆန္း ေတာ့မဟုတ္။ သည္ေခတ္ သည္စနစ္မွာ သည္လိုစိတ္ကို ထြက္ေပါက္ရွာတာက မဆန္း။
ကိုယ္ေတြ ေျဖရွင္းခဲ့သလိုသာ မိမိ အျပစ္ မိမိသိသည္အထိ ေျပာျပ႐ုံေတာင္း ပန္႐ုံၿပီး သင့္သည့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြမွာ လက္ခုပ္ဆိုတာ ႏွစ္ဖက္တီးပါမွ ျမည္ တယ္ဆိုသည့္ အေျပာမ်ိဳး။ လူမႈ မီဒီယာ ထက္ ကဲကဲဆတ္ မိမိက်န္းမာေရးဝန္ထမ္း မ်ားအား ႐ိုင္းပ်ေစာ္ကားေနျခင္းမ်ိဳးမ်ား ျမင္ရ႐ုံမက၊ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းမ်ား ကိုယ္ႏႈတ္မူရာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ၾကပါရန္ လူမႈေရးဝန္ႀကီးက ေတာင္းဆိုသည့္ သတင္းမ်ိဳးျဖင့္ ေျဖရွင္းသည့္အျဖစ္ကို ၾကားလာရသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ရင္ေမာရအေမာဆို႔ ၾကရပါတယ္။
လုပ္ငန္းခြင္ လုံၿခဳံမႈမရွိေလေသာအခါ
လုပ္ငန္းခြင္သည္ မလုံမၿခဳံဟု ခံစား လာၾကရေလေသာ မိမိတို႔ က်န္းမာေရး ဝန္ထမ္းတို႔ ဘ၀အတြက္ မိမိတို႔ ဝန္ထမ္း ေတြ ဘ၀အတြက္ အကာအကြယ္ေပးပါ ရန္ ႏိုင္ငံအဝန္းမွ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ ဝန္ထမ္းႏွစ္ေထာင္နီးပါးမွ လက္မွတ္ ေရးထိုးကာ ယခုလ အေစာပိုင္းကေတာင္း ဆိုခဲ့ၾကၿပီး၊ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးမွ ႏွစ္ပတ္အတြင္း ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ ဝန္ ထမ္းမ်ား အကာအကြယ္ေပးေရးအဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္း၍ မိမိက်န္းမာေရးဝန္ထမ္းမ်ား ဘ၀ လုံၿခဳံမႈအတြက္ အကာအကြယ္ေပးပါ မည္ဟု ကတိစကားကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကားရ သည္မွာ ဒီဇင္ဘာလႏွစ္ရက္ေန႔က ဆို ေတာ့ ပူပူေႏြးေႏြးပဲ ရွိပါေသးသည္။
အဲသည့္ေနာက္ပိုင္း ျဖစ္လာေသာ ထားဝယ္အျဖစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖစ္ စဥ္လို အေျဖရွာၿပီး ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေက် ေက်လည္လည္ၿပီးသြားတာ မဟုတ္ခဲ့သ လို မိမိဌာနဆိုင္ရာအႀကီးအကဲတို႔ ရပ္တည္ မႈ၊ ေဒသအစိုးရ အာဏာပိုင္တို႔၏ ယင္း သို႔ သက္ေသခံ အေထာက္အထား ခိုင္ လုံလွေလေသာ အျဖစ္အပ်က္ မ်ိဳးမွာပင္ လၽွင္ ၿခံစည္း႐ိုးခြထိုင္ေသာ ရပ္တည္ ခ်က္ႏွင့္ ကိုင္တြယ္ပုံေတြက ေအးတိေအး စက္ႏိုင္လွပါ၏။ တစ္ဘက္မွ ဆက္လက္ ႐ိုင္းပ်သမၽွအတြက္ ဘာဆို ဘာမွ ကာကြယ္ မေပးႏိုင္ၾက။ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးမွ ဖြဲ႕စည္းေပးေသာ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ ဝန္ထမ္းမ်ား အကာ အကြယ္ေပးေရးအဖြဲ႕ ဆိုတာကလည္း ေရမွာေရးေသာ အ႐ုပ္ ေလလား
နိဂုံး
အျဖစ္အပ်က္မ်ားစြာမွာ အေျခခံ အေၾကာင္းျခင္းရာ ရွိတတ္ၾကပါသည္။
ဝန္ႏွင့္အား မမၽွတမႈအတြက္ ဘယ္ သို႔ အေျခအေနေတြ ဖန္တီးေပးလို႔ ကၽြန္ ေတာ္တို႔ ေဆးဝန္ထမ္းေတြအတြက္ ဖိ အားေလၽွာ႔ခ်ဖို႔ရာ ဘယ္သို႔ေသာ အေျဖ ကို ရွာေပးေလမည္နည္း။
တစ္ေန႔တာ အလုပ္ခ်ိန္ သတ္မွတ္ ခ်က္မရွိပါဘဲ တစ္ေနကုန္ ေန႔မအားည မနား အလုပ္လုပ္ေနရရွာေလ သူတို႔ အ တြက္ ေမာင္ရင္တို႔ အဆင္ေျပေအာင္ ကိုယ္ေတြ အားထည့္စဥ္းစားေပးေနပါ တယ္။ ဝန္ထမ္း အင္အားအျပည့္အဝရ ဖို႔ ႀကိဳးစားေပးေနပါတယ္ စသျဖင့္ အား ေပးစာနာ ႏွစ္သိမ့္စကားတစ္ခါဖူးမွ မ ေျပာမဆိုခဲ့ၾကဖူး၊ ဝန္ထမ္းေတြဘက္ တစ္ခါဖူးမၽွ လွည့္ၾကည့္လို႔ အားေပးေဖး မမႈ မျပဳခဲ့ၾကဖူးသူေတြက သည္မွာဘက္ ဝန္ထမ္းေတြ၏ အခက္အခဲႏွင့္ သည္း ညည္းခံႏိုင္မႈ ကုန္ေလခ်ိန္ကို မျမင္ မသိေလသည္အထိ သည္းခံႏိုင္ၾက ေသာ္လည္း . . .
ခုနက အျဖစ္အပ်က္ေတြလို လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလို ထင္ရွားလွ သည့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြမွာလၽွင္ မိမိတို႔ ဘက္မွ ရပ္တည္ေျဖရွင္းသူ မရွိေလသည့္ အခါ မိမိတို႔၏ မူလ တာဝန္ျဖစ္ေလေသာ ဂုဏ္သိကၡာႀကီးေသာ ေစတနာအရင္းခံ ကာ ကုသေပးရေသာ ကုသိုလ္ အလုပ္ ကို ၿငိမ္းေအးစြာ မလုပ္ရပါဘဲ ျပႆနာ တို႔ကို ေျဖရွင္းၾကရေလေသာအခါ . .
ရယ္ရင္းေမာေနရသည့္ သည္ဘ၀ မ်ားစြာမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀အေျဖကို ရွာ ေတြ႕ဖို႔ မေရရာလွသလို စံအလြဲနဲ႔ ေခတ္ တစ္ခုအတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရရွည္ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔ မေသခ်ာလွပါ။
သည္ေခတ္၊ သည္စနစ္ သည္အျဖစ္ ေတြမွ မၾကာမတင္ လြင့္စင္ထြက္ေျပး ကုန္ေတာ့မည့္ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းတို႔ အျဖစ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ျမင္ေယာင္ ရင္း ရင္ေမာရပါတယ္။
အသြင္လည္း ေျပာင္းခဲ့ပါၿပီ၊ အျမင္ လည္း ေျပာင္းခဲ့ပါၿပီ။ သည္ေခတ္၊ သည္ စနစ္ သည္ဘက္ေခတ္တြင္ မ်က္ေမွာက္ ေခတ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင္ေနၾကရပါ ၿပီလို႔ ဟစ္ေႂကြးဂုဏ္ယူခ်င္မိေပမဲ့၊ လက္ ေတြ႕ဘ၀မွာ အမွန္ေတာ့မဟုတ္၊ စံတလြဲ နဲ႔ အျဖစ္ပ်က္မ်ားစြာ။
ဆက္ပါဦးမယ္။
