ကေလးတိုင္းမွာ ဗီဇအရ ထိုးထြင္း သိျမင္ စိတ္ရွိပါတယ္။ ဘယ္သူကေတာ့ သူ႕ကို ခ်စ္ခင္ၾကင္နာတယ္။ ဘယ္သူ ကေတာ့ သူ႕အေပၚမ႐ိုးမသားစိတ္မ်ိဳး နဲ႔ဆက္ဆံေနတာလဲ စတာေတြကို သူတို႔ ေကာင္းေကာင္း သိႏိုင္တဲ့ အလိုအေလ်ာက္ သိစိတ္ရွိတယ္လို႔ ဖတ္႐ႈေလ့လာမိ ပါတယ္။ အဲဒီလို အလိုလိုသိျမင္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ဟာ သူတို႔ကို အႏၲရာယ္ေပးမယ့္ လူေတြရန္ကေန ေဝးေဝးေရွာင္ႏိုင္ေအာင္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္ႏိုင္ေအာင္ သတိ ေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိဘျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မတို႔ေတြက ကိုယ့္ကေလးေတြမွာရွိတဲ့ အဲဒီပင္ကိုယ္ စြမ္းရည္ေလးကို ပိုမို ဖြံ႕ၿဖိဳးေစၿပီး တစ္ဘ၀လုံး တည္တံ့သြား ေစဖို႔ ျပဳစုေပးမယ့္အစား ဖိႏွိပ္ဖ်က္ဆီးေန တတ္တာ ဝမ္းနည္းစရာပါ။
တစ္ဖက္မွာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ က ေလးေတြအေပၚ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ အႏိုင္ က်င့္ေစာ္ကားမႈ က်ဴးလြန္သူေတြဟာ ကိုယ့္အသိ မိတ္ေဆြ၊ မိသားစု၊ ေဆြမ်ိဳး သားခ်င္း၊ အိမ္နီးခ်င္းေတြကပဲ အမ်ား ဆုံးျဖစ္တယ္ဆိုတာ ရဲမွတ္တမ္း ေတြ႕ရွိ ခ်က္ေတြက ရွိထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အႏၲရာယ္က ေဝးေဝးလံလံမွာ ရွိမေနဘဲ ကေလးေတြအတြက္ အလြန္စိုးရိမ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ေနရာတိုင္း အခ်ိန္တိုင္း မွာ သူတို႔ကို ရာႏႈန္းျပည့္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ဆိုတာ မိဘေတြအတြက္ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဝမ္းသာစရာတစ္ခုကေတာ့ သူတို႔မွာ အႏၲရာယ္အေငြ႕အသက္ကို ႀကိဳသိႏိုင္တဲ့ အလိုလို သိစိတ္ကေလး ရွိေနတာပါပဲ။ အဲဒီ အလိုလိုသိစိတ္ကေလး ရွိတာကို မိဘေတြက အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ပိုမိုဖြံ႕ၿဖိဳး ေစဖို႔ ျပဳစု ေလ့က်င့္ေပးဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ ပါတယ္။
ဘယ္လိုလုပ္ရပ္သြန္သင္မႈမ်ိဳးဟာ ကေလးေတြရဲ႕ အလိုလိုသိစိတ္ကို ဖ်က္ ဆီးႏွိပ္ကြပ္ေနပါသလဲ။ လိင္ပိုင္း ေစာ္ကား အႏိုင္က်င့္ခံရတာေတြကေန ကာကြယ္ ႏိုင္မႈ စြမ္းရည္ေလ်ာ့ပါးေစသလဲ။ ကေလး ေတြအလိုလို သိစိတ္ကို တြန္းအားေပးၿပီး လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေစာ္ကားအႏိုင္က်င့္မႈ ကေန တစ္ဖက္တစ္လမ္း ကာကြယ္ေပး ႏိုင္ဖို႔ ေလ့လာမိတဲ့ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္ မ်ား ေဆြးေႏြးလိုပါတယ္။
(မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဒါဟာ အျပည့္အဝ ကာကြယ္ေပးမယ့္အေျဖ မဟုတ္ေပမယ့္ အေရးတႀကီး သိမွတ္လုပ္ေဆာင္ထား သင့္တဲ့ ကာကြယ္နည္း တစ္ခုသာျဖစ္ ေၾကာင္း စကားခံလိုပါတယ္။)
၁။ အာဘြားေပးခ်င္လို႔၊ အာဘြားေပး လိုက္ပါဦး။
ကၽြန္မတို႔ဓေလ့မွာ ကေလးကို ေတြ႕ရင္ ပါးေလးဆိတ္လိုက္၊ နမ္းလိုက္ရ ပါမွ ကေလးကို ခ်စ္ရာေရာက္တယ္လို႔ ထင္တတ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ လူႀကီးမိဘ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကေလးေတြ အာ ဘြားေပးတတ္စ အ႐ြယ္ကစလို႔ ႂကြား ခ်င္စိတ္၊ မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရစိတ္နဲ႔ ေတြ႕သမၽွလူကို အာဘြားေပးခိုင္းေလ့ရွိပါ တယ္။ ကေလးလုပ္ခ်င္တာ မလုပ္ခ်င္ တာကို ထည့္မတြက္၊ ကေလးရဲ႕ဆႏၵကို မၾကည့္ဘဲ အတင္းလုပ္ခိုင္းတာပါပဲ။ ကေလးက အာဘြားေပးလိုက္မွ “လိမၼာ တယ္ကြာ”ဆိုၿပီး ခ်ီးက်ဴးမဆုံး။ ကေလး က အာဘြားမေပးရင္ “မလိမၼာဘူး၊ မခ်စ္ေတာ့ဘူး” လူႀကီးက အာဘြားေပး တာကို အနမ္းမခံရင္ “႐ိုင္းတယ္”ဆိုၿပီး အလိုအေလ်ာက္ သင္ေပးလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္စြဲစိတ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳစုေပး လိုက္တယ္။ လူႀကီးလုပ္တာ ခံရမယ္၊ မလုပ္ရင္ “႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ကေလး” ျဖစ္သြားမယ္ဆိုၿပီး မွားယြင္းစြာ သင္ေပး လိုက္မိပါေတာ့တယ္။
တခ်ိဳ႕ကေလးဟာ ပင္ကိုရွက္တတ္ လို႔ အာဘြားမေပးခ်င္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ ကေလးေတြက်ေတာ့ မိဘေတြမျမင္ႏိုင္တဲ့ တစ္ဖက္လူရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားကို အလိုလို သိေနတတ္တာေၾကာင့္ အာဘြား အေပးမခံခ်င္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မိဘေတြ အေနနဲ႔ ကိုယ့္ကေလးကို ကေလးရဲ႕ ဆႏၵမပါရင္ မလုပ္ဘူး၊ မလုပ္နဲ႔ “နိုး”လို႔ ေျပာတာကို အထူးေလ့က်င့္ သင္ထား ေပးရပါမယ္။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကေလး မႀကိဳက္ရင္ မလုပ္ပါနဲ႔ဆိုၿပီး တားဆီးရပ္ တည္ေပးရပါမယ္။
မသိနားမလည္တဲ့သူေတြမ်ားတဲ့ ကၽြန္မ တို႔ဝန္းက်င္မွာ “ျကီးက်ယ္တယ္”လို႔ ေျပာတာ ခံရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီဆိုတာ ကိုယ္ကစမွ ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ အႏၲရာယ္က်ေရာက္ ေစမယ့္ မွားယြင္းတဲ့ဓေလ့၊ သြန္သင္မႈမ်ိဳး ကို ေျပာင္းလဲေအာင္ တြန္းလွန္ရမွာ ကၽြန္မတို႔ မိဘတိုင္း တာဝန္ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ကေလးကို ကာကြယ္ေပးဖို႔ထက္ ကိုယ့္မွာ အေရးႀကီးတာ ဘာရွိမလဲ ကိုယ္တိုင္ ဆုံးျဖတ္ပါ။
၂။ လူႀကီးေတြ ေျပာရင္ေျပာတဲ့ အတိုင္း လုပ္။
ကၽြန္မတို႔ဓေလ့မွာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကီးသူ ကို ႐ိုေသရမယ္၊ ေၾကာက္ရမယ္၊ လူႀကီး ေျပာတာလုပ္၊ ျပန္ခံေျပာရင္ ႐ိုင္းစိုင္း တယ္လို႔ သင္ထားခံရပါတယ္။ အေၾကာက္တရားကို သင္ထားမိၿပီး လူႀကီးက မဟုတ္တာ ခိုင္းတတ္မွန္း ကေလးကို မသင္ထားမိပါဘူး။ အဲဒီမွာ ကေလးက နားမလည္ေတာ့ လူျမင္ကြယ္ ရာအခန္းထဲ တစ္ေယာက္တည္း လာခိုင္း လည္း သြားရပါတယ္။ ကိုင္ပြတ္ထိ ေတြ႕လည္း ခံရပါတယ္။ ဘယ္သူကိုမွ ျပန္မေျပာနဲ႔ဆိုလည္း နားေထာင္ရပါ ေတာ့တယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ လူႀကီးတိုင္းကို ေၾကာက္႐ြံ႕ ႐ိုေသဖို႔၊ လူႀကီးေျပာတိုင္း လုပ္ဖို႔ကေလးေတြ ကို သင္ထားေပးျခင္း ဟာ အႏၲရာယ္မ်ား ပါတယ္။
သူတို႔ကို အနီးကပ္ျပဳစုၿပီး ယုံၾကည္ အားကိုးလို႔ရတဲ့ အေဖအေမ၊ အစ္ကိုအစ္မ၊ ဆရာမ၊ အဖိုးအဖြားတို႔ရဲ႕ စကားေတြကို ေတာ့ နားေထာင္သင့္ေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကို အႏိုင္က်င့္လာတဲ့သူ၊ ထိခိုက္နာ က်င္ေအာင္ လုပ္လာႏိုင္တဲ့ ဘယ္လူႀကီး ကိုမဆို သူတို႔နဲ႔ ေဝးေဝးေနဖို႔၊ သူတို႔ စကား နားေထာင္ဖို႔ မလိုဘူးဆိုတဲ့အ ေၾကာင္း၊ ေၾကာက္စရာမလိုေၾကာင္း ေျပာ ျပထားရပါမယ္။ ကိုယ့္မိသားစုအဝန္း အဝိုင္းထဲက ဘယ္သူ႕ကို ယုံၾကည္လို႔ ရႏိုင္တယ္၊ ဘယ္သူ႕စကားနားေထာင္သင့္တယ္ဆိုတာကေလးနဲ႔ တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးထားသင့္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အလိုလိုသိစိတ္ကေန ေျပာလာတဲ့ ဘယ္သူ႕ ကိုေတာ့ျဖင့္ မႀကိဳက္ဘူးဆိုတာကို လက္ခံနားေထာင္ေပးရပါမယ္။ ဘာေၾကာင့္ မႀကိဳက္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို နားလည္ ေအာင္ မိဘေတြ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။
၃။ လိမၼာရမယ္၊ ယဥ္ေက်းရမယ္၊ မ ေအာ္ရဘူး။
အခ်ိန္တိုင္း အၿမဲတိုင္း လိမၼာရမယ္၊ ယဥ္ေက်းရမယ္လို႔ သင္ထားတာကလည္း ကေလးေတြရဲ႕ အႏၲရာယ္အေျခအေန ကေန လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေအာင္ ႐ုန္းထြက္ ေစမယ့္ အလိုလို သိစိတ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္မိပါ တယ္။ ဘယ္လို အေျခအေနမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ထဲမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ မရွိဘူး။ ကိုယ့္ကို နာက်င္ထိခိုက္လာ ေတာ့မယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ထင္ေနရင္ ေအာ္ဟစ္အကူအညီ ေတာင္းရမယ္။ မသိတဲ့ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ က ခင္မင္ရင္းႏွီးေအာင္ စကားလာေျပာ တာကို ျပန္မေျပာဘဲ ေနရမယ္။ ကိုယ္နဲ႔ သိတဲ့ သူပဲျဖစ္ျဖစ္ မသိတဲ့သူပဲျဖစ္ျဖစ္ အတင္း ေပြ႕ခ်ီဆြဲေခၚေနရင္ ေအာ္ဟစ္ ႐ုန္းကန္ရ မယ္လို႔ သင္ထားေပးရပါမယ္။ အဲဒီလို လုပ္တာဟာ ႐ိုင္းစိုင္းတာ မဟုတ္ ဘူးလို႔ ေျပာျပထားရပါမယ္။
၄။ ကေလးေျပာစကား အေလး မထား။
လူႀကီးေျပာစကားနဲ႔ ကေလးေျပာ စကား ဘယ္သူ႕စကား အေလးသာပါ့ မလဲ။ က ေလးထင္တာ ေျပာလာရင္လည္း ဘာလို႔ အဲလိုေျပာတာလဲဆိုတာ မိဘေတြ က နားလည္ေအာင္ မႀကိဳးစားဘဲ “မဟုတ္ တာမေျပာနဲ႔၊ ေပါက္ကရ”ဆိုၿပီး တား ျမစ္တယ္။ ဒီေတာ့ ကေလးေတြက သူတို႔ သိတာ၊ ထင္ျမင္တာေတြကို ထုတ္ေဖာ္ ေျပာျပဖို႔ ဝန္ေလးေနတတ္ၾကပါ ေတာ့ တယ္။ သူတို႔ကို တစ္ေယာက္ေယာက္ က လူမျမင္ကြယ္ရာမွာ ေစာ္ကားတာ ခံရရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ တခုခုနာက်င္ ေအာင္ လုပ္ခဲ့ရင္ ေတာင္မွထုတ္ေျပာဖို႔ ယုံၾကည္ မႈ မရွိေတာ့တဲ့အထိ ျဖစ္လာ ႏိုင္ပါတယ္။ “သူ ေျပာတာကို ဘယ္သူမွ ယုံမွာ မဟုတ္ ပါဘူး”ဆိုၿပီး မေျပာဘဲေနကာ ထပ္ခါ တလဲလဲ အႏိုင္က်င့္ခံရဖြယ္ရွိသလို၊ ထုတ္မေျပာတဲ့အတြက္ တျခားကေလး ေတြလည္း အလားတူ အႏိုင္က်င့္ခံရႏိုင္ ပါတယ္။
ကေလးေတြဟာ လူသားပဲမို႔ တစ္ခါ တစ္ရံ လိမ္ေျပာတတ္ပါတယ္။ အဲဒါကို သိေနရင္ မဆူဘဲ လိမ္တာကို သိတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း၊ အၿမဲယုံၾကည္ခ်င္ ေၾကာင္း၊ အႏၲရာယ္နဲ႔ေတြ႕ခ်ိန္ အေရး ႀကီးကိစၥေတြမွာ မယုံမိမွာကို စိုးရိမ္ ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ အၿမဲအမွန္ကိုသာ ေျပာျပေစခ်င္ေၾကာင္း အားေပးစကား ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
၅။ ေဖေဖေမေမရွိရင္ အၿမဲလုံၿခဳံမယ္။
မိဘေတြဟာ ကိုယ့္ကေလးေတြကို ေနရာ တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း လုံၿခဳံမႈေပးဖို႔ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကေလးေတြ မိဘ မိသားစုနဲ႔ အတူရွိေန႐ုံနဲ႔ ရာႏႈန္းျပည့္ လုံၿခဳံတယ္လို႔လည္း အာမမခံႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အတူရွိေနခ်ိန္မွာလည္း အႏၲရာယ္ရွိေၾကာင္း မိဘေရာ ကေလးပါ သိထားသင့္ပါတယ္။ ကေလးစိတ္ထဲ သက္ေသာင့္သက္သာ မျဖစ္တဲ့သူ သူ႕အ နားမွာ ရွိေနလားဆိုတာ သိေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ဘတ္စ္ကားစီးရင္း ကိုယ့္ကေလးငယ္ကို ေပါင္ေပၚေခၚတင္ေပးၿပီး ကူညီသလို နဲ႔ မေတာ္မတရားတို႔ ထိတဲ့အျဖစ္အပ်က္ သာဓက ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ့္ကေလးအနားမွာ ရွိေနေပမယ့္ ကိုယ့္ကေလး ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာ မသိ ဘူး ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာဆိုရင္ လြယ္ကူတဲ့ စကားဝွက္တစ္ ခုကေလးကို သင္ထားေပးၿပီး လူၾကားထဲမွာ ကေလး က အေျခအေနမွန္ကို မေျပာရဲတဲ့အခါ အဲဒီစကားဝွက္ေလးနဲ႔ မိဘကို သူအဆင္ မေျပတဲ့အေၾကာင္း ဆက္သြယ္ အသိေပး ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားပါတယ္။ ကၽြန္မ တို႔လည္း (၂) မ်ိဳးသင္ထားေပးဖို႔ လိုမယ္ ထင္ပါတယ္။ သေကၤတတစ္ခု၊ စကားဝွက္ တစ္ခုေပါ့။ စကားေျပာလို႔ မျဖစ္တဲ့ အေျခအေနဆိုရင္ သေကၤတ သုံးဖို႔ပါ။
နိဂုံးအားျဖင့္ လိင္ေစာ္ကားခံ ရမႈ ကေန ကာကြယ္ေပးႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ထိုးထြင္းသိစိတ္ကို ဖြံ႕ၿဖိဳးေစဖို႔ မိဘ ေတြ အေနနဲ႔ ေလ့က်င့္ကူညီေပးႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းေတြကို ခ်ဳံ႕ေျပာရရင္ေတာ့
၁) ကေလးေတြရဲ႕ ထင္ျမင္ေျပာဆိုခ်က္ ေတြကို အမွားအမွန္မေဝဖန္ဘဲ လြတ္ လြတ္လပ္လပ္ အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြး ေပးပါ။
၂) ကေလးေတြ အလိုလိုသိစိတ္နဲ႔ ေျပာ လာတဲ့ အရာေပၚမွာလည္း ခ်ဲ႕ကားျခင္း၊ ခ်ဳံ႕ျခင္း မလုပ္ဘဲ ေျပာတဲ့အတိုင္းသာ နားလည္လက္ခံေပးပါ။
၃) သူတို႔ အလိုလိုသိလာတဲ့အရာတစ္ခု အေပၚ ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္ရမလဲ (ေအာ္ရမ လား၊ ေျပးရမလား၊ ျငင္းဆိုရမလား၊ အခ်က္ျပရမလား)ဆိုတာ ေလ့က်င့္သင္ ၾကား ေျပာျပထားပါ။
၄) ကေလးေျပာစကား အၿမဲ အေလးထား နားေထာင္ေပးပါ။ နားလည္ေအာင္ ႀကိဳး စားပါ။ စိတ္သက္သာမႈ၊ လုံၿခဳံမႈမရွိတဲ့ အေျခအေနကေန ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ေအာင္ကူ ညီေပးပါ။
၅) ကေလးေျပာတာ၊ ကေလးသိတာဟာ အမွန္ဆိုတာ ယုံၾကည္ေပးေၾကာင္းႏွင့္ အၿမဲ အမွန္အတိုင္းေျပာျပဖို႔ တြန္းအား ေပးပါ။
၆) အလိုလိုသိစိတ္က ကိုယ့္ကေလး ရဲ႕အား သာခ်က္ျဖစ္လို႔ အဲဒီလိုအျဖစ္ မ်ိဳးႀကဳံလာတိုင္း ဒါကိုသာဓက တစ္ခု အေနနဲ႔ သူ႕ အားသာခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူလုပ္ႏိုင္ခဲ့ ေၾကာင္း ေျပာျပေပးပါ။ သူ႕အလိုလိုသိစိတ္က ေျပာတာကို သူကိုယ္တိုင္ ယုံၾကည္ေစဖို႔ တြန္းအား ေပးပါ။ ဒါဟာ ကၽြန္မတို႔ကေလးေတြရဲ႕ ဘ၀တေလၽွာက္ မွန္ကန္စြာ သိရွိဆုံးျဖတ္ တတ္တဲ့စြမ္းရည္ကို တိုးတက္ေစပါ တယ္။
ကိုးကား
www.naturalawakeningsmag.com/Natural-Awakenings/September-2009/Children-rsquos-Intuition/
လူးလူ
