ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ေခတ္အဆက္ ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားဟာ ကိုယ့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားကို အေထာက္အကူျပဳႏိုင္ေစ ဖို႔အတြက္ ေဒသခံမ်ားထဲကေန မိမိတို႔နဲ႔ အလြမ္းသင့္သူ၊ ေထာက္ခံသူမ်ားကို ရပ္မိရပ္ဖ၊ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖ (ၿမိဳ႕႐ြာမ်က္ႏွာဖုံး မ်ား)ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အနီးကပ္ ေပါင္း သင္းဆက္ဆံ ေနရာေပးေလ့ ရွိၾကပါ တယ္။ ရပ္ကြက္၊ ေက်း႐ြာ အဆင့္ကေန ၿမိဳ႕နယ္၊ ခ႐ိုင္၊ တိုင္း၊ ဗဟိုအဆင့္အထိ ျဖစ္ပါတယ္။
အစဥ္အလာအရ ၿမိဳ႕႐ြာမ်က္ႏွာဖုံး မ်ားရဲ႕အေရးပါမႈ အခန္းက႑ဟာ မေသး လွ။ လူရည္လည္သူ၊ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္သူ၊ ေပါင္းတတ္သင္းတတ္သူ၊ ေဒသတြင္းအ ထိုက္အေလ်ာက္ ဩဇာရွိသူ၊ အာဏာပိုင္ မ်ားနဲ႔ နီးစပ္သူေတြ ျဖစ္ၾကၿပီး အေရး အရာ အေတာ္မ်ားမ်ားကို မီးေသသူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္လဲ အဲဒီေခတ္အဲဒီကာလ ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖုံးဆိုသူမ်ားကို သာမန္ ျပည္သူမ်ားက သီးျခားလူတန္းစား တစ္ရပ္လို သေဘာထားၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ဆို သားစဥ္ေျမးဆက္ ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာ ဖုံးေတြ ျဖစ္ၾကတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း ဆယ္အိမ္မႉး၊ ရာအိမ္ မႉးမွအစ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတအဆင့္အထိ ျပည္သူ႕ဆႏၵနဲ႔ မဲေပးေ႐ြးခ်ယ္ရတဲ့ မ်က္ ေမွာက္ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ ရပ္မိရပ္ဖ၊ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖဆိုသူမ်ားကို လက္သင့္ရာ စားေတာ္ေခၚ လူမသိသူမသိ ေ႐ြးခ်ယ္ တာဝန္ေပးတာမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္သင့္ေတာ့ ဘူး ထင္ပါတယ္။
ဘယ္ေ႐ြ႕ဘယ္မၽွ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ရွိ/မရွိေတာ့ မသိပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဦးသိန္း စိန္ အစိုးရ လက္ထက္တုန္းကေတာ့ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး အေထာက္ အကူျပဳ အဖြဲ႕ဆိုၿပီး ဖြဲ႕ၾကတာ ၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။ လက္ရွိ အစိုးရလက္ထက္မွာေတာ့ ဘာအသံမွကို မၾကားရေတာ့ပါ။
ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္မွာ သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္အလိုက္ ကၽြမ္းက်င္ၾက သူမ်ားကို အႀကံေပးပုဂၢိဳလ္ေတြအျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ခန္႔ထားေပမဲ့ ေဒသအဆင့္ျဖစ္တဲ့ ရပ္/ ေက်းနဲ႔ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ေတြမွာေတာ့ အာဏာရပါတီရဲ႕ ေျပာတတ္ဆိုတတ္သူ မ်ားက ရပ္မိရပ္ဖ၊ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ား ျဖစ္လာ ၾကၿပီး တိုင္းအဆင့္မွာေတာ့ အစိုးရအဖြဲ႕ အႀကီးအကဲ သေဘာက်သူမ်ားက ၿမိဳ႕မိ ၿမိဳ႕ဖမ်ား ျဖစ္လာတာကိုေတြ႕ျမင္ရပါ တယ္။
၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒအရ ၿမိဳ႕နယ္၊ ခ႐ိုင္အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားကို ေ႐ြးခ်ယ္ခံ အရပ္သား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားနဲ႔ အစား ထိုးဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးတဲ့အေျခအေနမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားကို ဝန္းရံေထာက္ပံ့ေပး ၾကမယ့္ ရပ္မိရပ္ဖ၊ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ားကိုေတာ့ ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ ေ႐ြးခ်ယ္တာဝန္ေပး သင့္တယ္ ထင္ပါတယ္။
မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ အေ႐ြးခ်ယ္ခံ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ျဖစ္ေနၿပီးသားမို႔ မိမိ တို႔အေနနဲ႔စိတ္ႀကိဳက္ ထပ္မံေ႐ြးခ်ယ္ ခြင့္ရွိတယ္လို႔ တရားေသ သတ္မွတ္ခဲ့ရင္ မၽွတလိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါ။ ကိုယ္တိုင္ ကိုက အဆင့္ျမင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပညာ/ အေတြ႕အႀကဳံရွိၾကသူေတြ မဟုတ္ၾက သလို စနစ္တက် ေလ့က်င့္သင္ၾကား ထားၾကသူမ်ားလည္း မဟုတ္ၾကတာကို သတိျပဳသင့္ပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ ေဒသကို အဆုံးအျဖတ္ ေပးမယ့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ႕ နံေဘးမွာ ဝန္းရံ ေနသူမ်ားဟာ ဘာသာရပ္ကၽြမ္းက်င္သူ မ်ား မဟုတ္သည့္တိုင္ အနိမ့္ဆုံးအဆင့္ ျပည္သူအျမင္ ၾကည္လင္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ဖို႔ေတာ့လိုပါမယ္။ သို႔မဟုတ္ပါက လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္မႈကို အေထာက္အကူ မျပဳႏိုင္႐ုံမက “ေပါ့ေစလိုလို႔ ေၾကာင္႐ုပ္ ထိုးေဆးအတြက္နဲ႔ေလး” ဆိုသလိုျဖစ္ေန ၿပီး အစိုးရပုံရိပ္ကိုပါ ထိခိုက္ေစပါလိမ့္ မယ္။ လက္ရွိအစိုးရဟာ ေ႐ြးေကာက္ခံ အစိုးရဆိုတာကို အစဥ္သတိျပဳသင့္ပါ တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့လူမႈအဖြဲ႕ အစည္းမွာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး “ခင္ရာေဆြမ်ိဳး ၿမိန္ရာ ဟင္းေကာင္း” “မုဆိုးနားနီး မုဆိုးတံငါ နားနီး တံငါ”၊ “သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း သတင္း ေလြ႕ေလြ”၊ “အေပါင္းေၾကာင့္ဂုဏ္တက္ အေပါင္းေၾကာင့္ ဂုဏ္ပ်က္”၊ ျပည္ ပန္းၫိုခ်ိဳပါလ်က္ ဆားကဖ်က္”စသျဖင့္ စကားပုံေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဆိုလိုရင္း အဓိပၸါယ္ကို အထူးရွင္းျပေနဖို႔ မလိုဘူး ထင္ပါတယ္။
ေဒသႏၲရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားႀကီး ေကာင္းမြန္စြာ မလည္ပတ္ႏိုင္ျခင္းရဲ႕ အရင္းခံ အေၾကာင္းအခ်က္ မ်ားစြာ အနက္ တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္ၿပီး သတၱိ ရွိရွိ အဂတိကင္းကင္း အႀကံဥာဏ္ျပဳ ႏိုင္သူမ်ား (ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဘာသာရပ္ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ား) မရွိျခင္းက လည္း တစ္ခုအပါဝင္ျဖစ္တာကို သတိျပဳသင့္ပါ တယ္။ လက္ရွိအေျခ အေနမွာေတာ့ မိမိတို႔အားနည္းခ်က္မ်ားကို ေထာက္ျပ လာတိုင္း ဝန္ထမ္းအဖြဲ႕အစည္းကို လက္ၫိုး ထိုးလိုက္၊ ဥပေဒကို အျပစ္ပုံခ်လိုက္ လုပ္ေနတာကိုပဲ အမ်ားစု ျမင္ေတြ႕ ၾကားသိေနရလို႔ စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။
မိမိတို႔ ေအာင္ျမင္စြာ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ ဝန္ထမ္းအဖြဲ႕အစည္းကို ေျပာင္းလဲေပး ရမယ္ဆိုတာ အင္မတန္ ယုတၱိမရွိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရတစ္ရပ္တက္လာတိုင္းသာ ဝန္ထမ္း ေတြ ေျပာင္းလဲေနရရင္ရတဲ့ အခ်ိန္(၅)ႏွစ္ဟာ ဘာမွလုပ္ကိုင္ခ်ိန္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုင္တြယ္ရခက္တဲ့ တာဝန္ရွိ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေလ အေရး ယူရတာမ်ိဳးေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ ခိုင္လုံရင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။ ဝန္ထမ္း မ်ားဟာ အစိုးရမ်ားရဲ႕ ႐ုံးလုပ္ငန္းမ်ား ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကရသူမ်ား သာ ျဖစ္ၿပီး မိမိတို႔သာလၽွင္ စီမံအဆုံး အျဖတ္ျပဳ တာဝန္ခံၾကသူမ်ားျဖစ္ပါ တယ္။
ဝန္ထမ္းမ်ား ေခါက္႐ိုးက်ိဳးေနျခင္း မွာ က်ိဳးေလာက္ေသာ သမိုင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ ထိေရာက္ေသာ အစီအမံမ်ားနဲ႔ အႀကံ ဥာဏ္မ်ားလိုအပ္တာကို အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား အထူးစဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ ဥပေဒမ်ား သည္လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံလို ျပင္ ဆင္ရခက္တဲ့ ဥပေဒမ်ိဳးေၾကာင့္ ေတြ႕ႀကဳံ ေနရတဲ့ အခက္အခဲမ်ားကို နားလည္ေပး ႏိုင္ေပမဲ့ လယ္ယာေျမ ဥပေဒ၊ ငါးဖမ္း လုပ္ငန္းဥပေဒအစရွိတဲ့ ဥပေဒမ်ားကို လက္ၫႈိးထိုး အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာမ်ိဳး ကိုေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးထင္ပါတယ္။ မိမိတို႔လက္ထဲမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ ေရာ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာပါ ျပည္သူ ေတြက ေပးထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ားဟာ အုပ္ခ်ဳပ္တာဝန္ ရွိသူမ်ား(အစိုးရ)ကို အႀကံအဥာဏ္ ေကာင္းမ်ားကို ေပးဖို႔နဲ႔ အက်ိဳးအျပစ္ မ်ားကို ေဝဖန္ေထာက္ျပၾကဖို႔ျဖစ္ၿပီး ဝန္ထမ္းမ်ားက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာဝန္ရွိသူ မ်ားခ်မွတ္ေသာ လုပ္ငန္းမ်ားကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ေပးၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
လူထုေခါင္းေဆာင္က်င့္သုံးေနတဲ့ လမ္းစဥ္မ်ားကို သတိျပဳေလ့လာသင့္ပါ တယ္။ ေနရာတကာ “ငါ့ကို ေထာက္ခံသူ ျဖစ္ရမယ္”ဆိုတဲ့မူ သူ႕မွာ မရွိတာေတြ႕မွာ ပါ။ ျပည္သူအတြက္ အက်ိဳးရွိမယ္ဆို ပါက မိမိပါတီဝင္မ်ားရဲ႕ အၿငိဳအျငင္ကို ခံၿပီးတစ္ခ်ိန္တုန္းက ရန္သူလို႔ သတ္ မွတ္ထားၾကသူမ်ားကို မိမိအစိုးရအဖြဲ႕ထဲ ထည့္ဖြဲ႕ထားတာေတြ႕ရမွာပါ။
ေလာေလာဆယ္ အဂတိလိုက္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ေကာ္မရွင္ဖြဲ႕ကို တာဝန္ ေပးပုံမွာ ပိုမိုစိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းပါ တယ္။ မိမိတို႔ကို အားမနားစတမ္း ေဝဖန္ေထာက္ျပမဲ့ သူကို ေ႐ြးခ်ယ္တာလို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဒီထက္ပိုတဲ့ ယူဆခ်က္လဲ ရွိခ်င္ရွိႏိုင္ပါတယ္။
ဆိုလိုတာက ကိုယ့္ပါတီက ေျပာတတ္ဆိုတတ္သူမ်ားနဲ႔ ခင္မင္ ရင္းႏွီးၾကသူမ်ားကို ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး အႀကံဥာဏ္ေတာင္းခံ တာမ်ိဳး အခါအားေလ်ာ္စြာ လုပ္သင့္ပါ တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ား အျဖစ္တာဝန္ေပးဖို႔ လုံေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိပါက ပြင့္လင္းျမင္ သာစြာ ေ႐ြးခ်ယ္ခန္႔ထားသင့္ပါတယ္။
ဒါမွသာ ျပည္သူေရာ အတိုက္အခံ မ်ားက တေလးတစားရွိၿပီး မိမိတို႔ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား ပိုမိုထိေရာက္ ေအာင္ျမင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုေျပာလို႔ အာဏာရပါတီဝင္ မ်ားကို တစ္စုံတရာ ေျပာလိုျခင္း မဟုတ္ပါ။ လုပ္ငန္းသဘာ၀ကို ခြဲျခား ျပလိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ မိမိတို႔ကို အႀကံ အဥာဏ္ေပးၾကမယ့္သူမ်ားဟာ မိမိကို ေထာက္ခံသူမ်ား၊ မိမိလူမ်ားသာျဖစ္ ရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႔ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖ မ်ားကို ေ႐ြးခ်ယ္ထားတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ေခတ္တစ္ခါက အာဏာရွင္မ်ား ထက္ ပိုမိုမိုက္မဲတဲ့ လုပ္ရပ္သာ ျဖစ္ပါ ေၾကာင္း အႀကံျပဳတင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
ဧသုႏိုင္
