ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ၿပီး ဖိုးလုံးတစ္ ေယာက္ ႐ူးမ်ားသြားၿပီလား ေမးၾကမွာ အေသအခ်ာပဲ။
ဟုတ္ကဲ့ . . ဖိုးလုံး မ႐ူးပါဘူး ခင္ဗ်ာ။
မီးပ်က္တာ မ်ားလာေတာ့ မီးပ်က္ တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို ပိုပိုၿပီး ဆင္ျခင္မိလာလို႔ပါ။မီးပ်က္တာ ဘာေကာင္းလို႔လဲ ေမးရင္ ေကာင္းတာမွ အမ်ားႀကီးဗ်ာ။ လူေတြက အဆိုးျမင္လြန္းတာပါ။ မီးပ်က္တာကို အျပစ္တင္ ညည္းတြား ေနတာကို ဖိုးလုံးျဖင့္ နားကို မလည္ ဘူး။ အဲဒါမို႔ ေျပာၾကတာ ျဖစ္မယ္။ လူေတြက အေကာင္းနဲ႔ မတန္ဘူးဆိုတာ။
မီးပ်က္ေတာ့ အိမ္မွာ တီဗြီလိုင္း ေပါင္းစုံေဘး ကင္းေဝးၿပီး ေစာေစာ အိပ္ရာဝင္တယ္။ ေစာေစာအိပ္ ေစာေစာ ထေပါ့ဗ်ာ။ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီၫြတ္ တာေပါ့။
ေၾကာ္ျငာေတြ ဘာေတြ မေတြ႕ရ ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဟိုဝယ္ခ်င္ ဒီဝယ္ခ်င္ လည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဆိုေတာ့ ေခၽြတာစုေဆာင္း သူေ႒းေလာင္းေပါ့။
အိမ္သူအိမ္သား အခ်င္းခ်င္းလည္း ဟိုလိုင္းၾကည့္မယ္ ဒီလိုင္းၾကည့္မယ္နဲ႔ အျငင္းမပြား ရေတာ့ဘူး။
ေဟာ မနက္အိပ္ရာထေတာ့လည္း မီးပ်က္ရင္ အက်ိဳးေက်းဇူးက ႀကီးသဗ်။ ပတ္ဝန္းက်င္က ဆိတ္လို႔ ၿငိမ္လို႔။အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက ခုနစ္အိမ္ ေက်ာ္၊ ကိုးအိမ္ၾကားဖြင့္တဲ့ သီခ်င္းသံ၊ ဇာတ္လမ္းထဲက အသံေတြ အစုံပလုံ ဘာမွကို မၾကားရေတာ့ဘူး ခင္ဗ်။ ဆိတ္ၿငိမ္မႈသည္ အခ်ိဳၿမိန္ဆုံး ဂီတလို႔ ဆိုသကိုး။ ကဲ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္း လိုက္သလဲ။ ႏိုးျခင္းေကာင္းေသာ မနက္ ခင္းပါဗ်ာ။လုပ္ငန္းရွင္ဆိုတာမ်ိဳးက အလုပ္ သမားေတြကို ႀကံရည္ၫွစ္သလို ၫွစ္ တာမ်ိဳး မဟုတ္လား။ အခ်ိန္ေရာ၊ လူေရာ၊ ဦးေႏွာက္ေရာကို သူ႕ခြင္ထဲမွာ အသား ကုန္ ေမာင္းတာေလ။
ေဟာ လုပ္ငန္းခြင္မွာ မီးပ်က္လို႔ ကေတာ့ ေက်းဇူးႀကီးလွပါေပတကားပဲ။ မီးပ်က္တဲ့ အက်ိဳးက မေသးဘူးဗ်ိဳ႕။ မီးပ်က္ရင္ အလုပ္လုပ္စရာ မလိုေတာ့ဘူး ေလ။ ႀကံရည္အၫွစ္မခံ ရေတာ့ဘူး။ နား ခ်ိန္ရတာေပါ့။ ေပ်ာ္စရာႀကီးေနာ္။ ခဏ ခဏပ်က္ေတာ့ ခဏခဏ နားရတာေပါ့။ အခုေခတ္မွာ လူေတြက အိမ္သူ အိမ္သားေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာထက္ ဖုန္းနဲ႔ တီဗြီရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္ကို ၾကည့္တဲ့ အခ်ိန္ ပိုမ်ားတယ္ေလ။ အဲလို အေျခအေနကို စိုးရိမ္ႀကီးစြာနဲ႔ မီးပ်က္ေပးေတာ့ ကၽြန္ ေတာ္ျဖင့္ ထိုင္ကန္ေတာ့ခ်င္စိတ္ေတာင္ ျဖစ္တယ္။ မီးပ်က္ေတာ့ တီဗီမၾကည့္ရ ေတာ့ဘူး။ ဆိုေတာ့ မိသားစုေတြ စကား ေျပာျဖစ္တယ္။ အဲလိုအခ်ိန္ ဖုန္းအား ကုန္လို႔ကေတာ့ ေက်းဇူးတရားက တုႏႈိင္း မရဆိုပါေတာ့။ သိပ္မမွတ္မိေတာ့တဲ့ အိမ္သူအိမ္သားေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာ ၾကည့္ျဖစ္တယ္ေလ။
ဪ အေမ့မ်က္ႏွာေလး အေတာ္ အိုစာလာၿပီပဲ။ ဪ အေဖ့ခါး အေတာ္ ကိုင္းလာၿပီပဲ။ ဪ အစ္ကိုက ဘယ္လို၊ အစ္မက ဘယ္လိုဆိုၿပီး ျပန္ဆင္ျခင္ မိတယ္ေလ။
တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပူပန္မႈ၊ စိုးရိမ္မႈ၊ ဖိစီးမႈ၊ ဝမ္းသာေပ်ာ္႐ြင္မႈကို တစ္ေယာက္ ေသခ်ာ ျမင္ခြင့္ရတယ္ေလ။ဖေယာင္းတိုင္မီး ပ်ပ် မိသားစု စကားဝိုင္း၊ ထမင္းဝိုင္းေလးကို ခံစားခြင့္ ရတယ္ေလ။အေျမာ္အျမင္ အေတာ္ႀကီးတာပဲေနာ္။ ေနာက္ထပ္ ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းတာက တရားစခန္း သြားစရာ မလိုဘဲ တရားရေအာင္ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္တာပါ။ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေန ၿပီလား။ မၿမဲျခင္းတရားကို ေကာင္း ေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္လာလို႔ဗ်ိဳ႕။
ေနာက္တစ္ခုက ေမွာင္ေမွာင္ မည္း မည္းမွာ ဟိုစမ္းဒီစမ္း၊ ဟိုတိုက္ ဒီတိုက္၊ ဟိုထိုး ဒီယိုင္ေတြျဖစ္ေတာ့ ေလာက လူ႕ေဘာင္မွာ ေမာဟထုေမွာင္ရင္ အႏၲရာယ္ ဘယ္ေလာက္ႀကီးလဲဆိုတာ ကိုယ္ေတြ႕ ႀကဳံခြင့္ရတယ္ေလ။ ေက်းဇူးႀကီးလိုက္တာဗ်ာ။
မီးပ်က္တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ လမ္းဆုံ လမ္းခြေတြက မီးပြိဳင့္ေတြလည္း မီးမလင္း ႏိုင္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေတြ၊ ကားေတြ၊ ယာဥ္ ေတြက ကိုယ့္ဘာသာကို ၾကည့္ေရွာင္ၿပီး သြားလာၾကရတယ္။ ယာဥ္ေတြ ႐ႈပ္ယွက္ ခတ္ေနတဲ့ လမ္းဆုံေတြမွာဆို အခ်င္းခ်င္း နားလည္ႏိုင္တဲ့ အခ်က္ေပးနည္းေတြနဲ႔ အခ်က္ျပၿပီး သြားလာၾကရတာ။ ယာဥ္ ေမာင္းေတြ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ သာမရွိရင္ တိုက္ကုန္၊ ေဆာ္ကုန္ၾကလို႔ လူနာတင္ယာဥ္ေတြေတာင္ ေလာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။
မီးပ်က္တဲ့အခါ လမ္းဆုံေတြက နားလည္မႈအတြက္ ေလ့က်င့္ကြင္းပဲ။
ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အလိုအပ္ဆုံးက နားလည္မႈပါပဲ။ အခ်င္း ခ်င္း နားလည္မႈေတြ မရွိလို႔၊ အေပးအယူ မမၽွလို႔သာ တိုက္ပြဲေတြျဖစ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတြ မရျဖစ္ေနတာေပါ့။ အစိုးရတာဝန္ ရွိသူေတြ၊ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အခ်င္းခ်င္း နားလည္ မႈသာရွိေနရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ရတာ ၾကာလွေပါ့။
မီးက ခဏခဏပ်က္ေတာ့ နားလည္ မႈေတြ ခဏခဏ တည္ေဆာက္ရတယ္ေလ။ ေလ့က်င့္သား ၀ေနၿပီးသားဆိုပါေတာ့။ နားလည္မႈဆိုတာကလည္း ေန႔ခ်င္း ညခ်င္း တည္ေဆာက္လို႔ မရဘူး။ ျပည္သူတစ္ဦးခ်င္း၊ တစ္ေယာက္ခ်င္း နားလည္မႈရွိရာကေန ေခါင္းေဆာင္ပိုင္း ေတြအထိ နားလည္မႈရွိဖို႔ အေရးႀကီးတဲ့ ကာလမွာ မီးပ်က္တာက ဘယ္ေလာက္ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေစလိုက္သလဲလို႔။
ဒါေၾကာင့္ မီးပ်က္တာကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္တဲ့ ေနရာမွာ အုတ္တစ္ခ်ပ္ သဲတစ္ပြင့္ အေနနဲ႔ အေထာက္ အကူျပဳပါတယ္။
အဲတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ေပါ့ေလ။ အစိုးရလူႀကီးမင္း ယာဥ္တန္းေတြက မီးပ်က္ခ်ိန္မွာ ေရွ႕ေျပးယာဥ္ေတြ ဘာ ေတြနဲ႔ ျဖတ္သြားတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ နား လည္မႈယူတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ဖို႔ ေတာ့ လိုေတာေပါ့ေနာ႔။
ႏို႔မို႔ ေပးကား ေပး၏ မရ။ ေကၽြး ကားေကၽြး၏ မ၀ျဖစ္ေနမယ္ေလ။
ဟုတ္တယ္ဟုတ္။
ကဲ… အခုေလာက္ဆို ဖိုးလုံးမ႐ူးဘူး ဆိုတာ သိၿပီမဟုတ္လား။
