မီး…။ မီး…။
မိုးရာသီပင္ မကုန္တတ္ေသး၊ ေႏွာင္း႐ုံသာရွိေသး။ ဟိုနားက မီး ေလာင္၊ သည္နားကျပာက်နဲ႔ နားမ ခ်မ္းသာစရာ မီးသတင္းမ်ား ခပ္စိပ္ စိပ္ၾကားလာရပါလား။
အင္း . . . မီးဆိုတာမ်ိဳးက ဘယ္ရာသီ ျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာင္း ညီၫြတ္ရင္ ေလာင္တတ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ လား။ အေတာ္မ်ားမ်ားက ေပါ့ဆမိလို႔ ေလာင္တာ၊ ေဟာ… အခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေလာင္ေအာင္႐ႈိ႕တာ၊ တို႔တာမ်ိဳး။ ဘယ္လိုေၾကာင့္ပဲ ေလာင္ေလာင္ ေလာင္ၿပီဆိုရင္ အနည္းနဲ႔အမ်ား ဆုံး႐ႈံး မႈေတြရွိမယ္။ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ရ၊ လူေမာစိတ္ေမာ ျဖစ္ရတာမ်ိဳး။ အခုလို ေျခာက္ေသြ႕လာ၊ အပူခ်ိန္ပိုလာတဲ့ အခါ မ်ိဳးဆိုေတာ့ ပိုၿပီး သတိထားရမေပါ့။ ေပါ့ေပါ့ တန္တန္နဲ႔ လုပ္မိလို႔ မီးေလာင္ ရင္ ပိုၿပီးေလာင္ႏိုင္တယ္၊ ဆုံး႐ႈံးမႈေတြ ပိုမ်ားႏိုင္တယ္။
ဆိုေတာ့ မေလာင္ေအာင္ သတိထား လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔က ပထမ။ ေလာင္ရင္ ၿငိမ္းဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ စီမံထား ရမွာကလည္း ပထမပဲ။
ေပါ့ဆမီး မဟုတ္ေပမဲ့ တို႔မီး႐ႈိ႕မီး ေတြလည္း ရွိႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား။ ဘယ္သူ အာမခံႏိုင္မလဲ။ မေလာင္ဘူး လို႔။ ရန္သူငါးပါးထဲ ပါတဲ့ဟာကို ေပါ့ ေပါ့ဆဆ သေဘာထားတာဟာ အႏၲရာယ္ မ်ား တတ္တယ္ေလ။
မီးဆိုလို႔ . . . ဟိုလိုမ်ိဳး ေလာင္ တဲ့ မီးမွ မဟုတ္ဘူး။
စစ္မီး၊ ပဋိပကၡ အဓိက႐ုဏ္းမီး ေတြကိုလည္း သတိထားရသဗ်။ ျမန္ မာျပည္ႀကီး လြတ္လပ္ေရးနဲ႔အတူ ျပည္ တြင္းစစ္မီးႀကီး တဟုန္းဟုန္း၊ တေငြ႕ ေငြ႕ အႏွစ္ေျခာက္ဆယ္ခုနစ္ဆယ္နီးပါး ေလာင္လိုက္တာမ်ား တိုင္းျပည္ႀကီး မြဲျပာက်သြားတာ အခုထိ ကုန္းရ႐ုန္း ရတုန္း။ မီးကလည္း လုံး၀မၿငိမ္းေသး။ တခ်ိဳ႕ဟာက မီးခဲျပာဖုံး၊ တေငြ႕ေငြ႕။ စစ္မီးႀကီး ၿငိမ္းဖို႔ ဝိုင္းႀကိဳးစားၾကတုန္း မဟုတ္လား။ ဒီဖိုးသက္ရွည္ စစ္မီးႀကီး က အသက္မထြက္ေသးဘူး။ ဘာသာ ေရးအေၾကာင္းျပဳၿပီး ပဋိပကၡအဓိက ႐ုဏ္းမီးေတြက ထပ္ေလာင္ပါေလေရာ။ (အရင့္အရင္ကလည္း အခ်ိဳ႕ ပုဂၢိဳလ္မ်ား က ဒီလိုမီးမ်ိဳး တမင္ေလာင္ေအာင္ ႐ႈိ႕ဖူးတယ္လို႔ အေထာက္အထားနဲ႔တကြ ဖတ္မွတ္ခဲ့ရဖူးပါရဲ႕)။ အရင္ အစိုးရလက္ ထက္မွာ ဘာသာေရးအေၾကာင္းျပဳလို႔ ပဋိပကၡမီးေတြႀကီး သြားလိုက္တာ၊ အေတာ္ ေလး ၿငိမ္းယူခဲ့ရတယ္မဟုတ္လား။
ေဟာ .. အခုမ်ား တဖက္က ျပည္ တြင္း စစ္မီးႀကီးကို နိဂုံးခ်ဳပ္ဖို႔ အစိုးရ ေကာ၊ ျပည္သူေတြကပါ အားထုတ္ေနခ်ိန္ တစ္ဖက္မွာ လူတစ္စုက လူမ်ိဳးေရး အေၾကာင္းျပ အၾကမ္းဖက္မႈမီးႀကီးကို စ႐ႈိ႕လိုက္ၾကပါေရာ။ ရခိုင္ျပည္နယ္က ျပည္သူေတြခမ်ာ အသက္၊ အိုးအိမ္၊ စည္းစိမ္နဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြ ဆုံး႐ႈံးရ၊ ေဘး ေတြ႕လာရေတာ့ ေျပာင္းရေ႐ႊ႕ရ ထြက္ေျပး ၾကရနဲ႔ ဒုကၡေရာက္ရွာေတာ့တာပဲ။ ဒီအၾကမ္းဖက္မႈဟာ လူမ်ိဳးေရးကို အေၾကာင္းျပလို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕အခ်ဳပ္ အျခာအာဏာကို ထိပါးေစာ္ကားလာတဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္တယ္ ဆိုတာလည္း သိၿပီး သား ျဖစ္ၾကမွာပါ။
သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ လူမႈ ကြန္ရက္နဲ႔ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား သတင္းဌာန ေတြကတစ္ဆင့္ ဒီျဖစ္ရပ္အေပၚ သုံးသပ္ ျပေနတဲ့ ထင္ရွားတဲ့ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ အျမင္ေတြ၊ ယူဆခ်က္၊ သုံးသပ္ခ်က္ ေတြက ဘယ္လိုပဲရွိပါေစ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း ျမင္ၾကည့္ရင္ အျပစ္မဲ့ျပည္သူေတြအေပၚ အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္ရန္ျပဳတဲ့ စက္ ဆုပ္႐ြံရွာဖြယ္ လုပ္ရပ္ႀကီးက ဖုံးကြယ္လို႔ မရတဲ့ အမွန္တရားပါပဲ။
ဒီအျဖစ္အပ်က္မ်ားနဲ႔ ဆက္စပ္လို႔ အစိုးရမွာလည္း ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ ဖိအား ေပးမႈေတြ ရင္ဆိုင္ႀကဳံေတြ႕ေနရတာ ၾကားၾကမွာပါ။ အစိုးရအေနနဲ႔ ဒီမီးႀကီး ၿငိမ္းေအာင္ ဘက္ေပါင္းစုံက အားထုတ္ ေျဖရွင္းေနတာကိုလည္း ျမင္ၾကမွာပါ။
အခုလို အခ်ိန္မွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဒီအၾကမ္းဖက္မႈမ်ားနဲ႔ ပတ္ သက္လို႔ အစာမေၾကတာမ်ိဳး ရွိေနၾက မွာပဲ။ လူသားေတြပီပီ စိုးရိမ္စိတ္၊ ေၾကာက္စိတ္ေတြလည္း ရွိေနၾကမွာပဲ။ ဒီအခါမ်ိဳးမွာ ေနာက္ထပ္ သတိထား ရမယ့္မီးက ဘာသာေရးပဋိပကၡ အဓိက ႐ုဏ္းမီးပါပဲ။ သတိထားမိၾကမယ္ထင္ပါ တယ္။ ဒီအၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စာနယ္ဇင္းေတြ၊ ႐ုပ္သံသတင္းေတြနဲ႔ လူမႈကြန္ရက္ေတြမွာ တခုတ္တရ ေဖာ္ျပ ၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူမႈကြန္ရက္ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ ေရးသား၊ မၽွေဝေနၾကတာ ေတြ အမ်ားစုဟာ က်င့္ဝတ္ေတြ၊ စည္းကမ္း ေတြကို မသိဘဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈ ၿပီးလုပ္ေနၾကတာ ေတြ႕လာရပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ထင္ရာျမင္ရာ ေရးထားတဲ့ ေသြးႂကြေစတဲ့ဟာေတြ၊ အနိ႒ာ႐ုံပုံေတြ၊ ခပ္တည္တည္နဲ႔ အစစ္သဖြယ္ ဖြထားတဲ့ သတင္း၊ ဓာတ္ပုံ၊ ေကာလာဟလ၊ ေသြး ထိုးလႈံ႔ေဆာ္တဲ့ စာသားေတြဟာ ေဖ့စ္ ဘုတ္က သာမက အျခားလူမႈ ကြန္ရက္ မက္ေဆ့ေတြကတဆင့္ ေန႔စဥ္နဲ႔အမၽွ တဖြဲဖြဲ အခ်င္းခ်င္း ေဝမၽွေနၾကတာပါ။ အမ်ားစုကေတာ့ စိုးရိမ္တာ ေၾကာက္လန္႔ တာနဲ႔ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ေဝမၽွေနၾက တာပါပဲ။ ကေန႔ ေခတ္လို လူမႈကြန္ရက္ ကို လူတိုင္းနီးပါး လက္လွမ္းမီေနခ်ိန္မွာ ဒီလိုမ်ိဳး မခိုင္မာတဲ့သတင္း၊ ေကာလာ ဟလနဲ႔ ေသြးထိုးတဲ့စာေတြဟာ အလႊာ အသီးသီးက လူေတြဆီေရာက္မွာ အေသ အခ်ာပါ။ ဆိုေတာ့ ဒီဟာေတြကို ေသေသ ခ်ာခ်ာ မေစာေၾကာဘဲ စိုးရိမ္ေၾကာက္ လန္႔စိတ္သို႔ မခံခ်င္စိတ္မ်ားႂကြၿပီး မဆင္ မခ်င္ ျပဳလုပ္မိၾကရင္ျဖင့္ မလိုလားအပ္တဲ့ ျပႆနာမ်ားစြာ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။
ဘာသာေရးပဋိပကၡ အဓိက႐ုဏ္း မီးေလာင္ေအာင္ ဖန္တီးေနသူေတြလည္း မရွိဖူးလို႔ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ အခုလို အခ်ိန္ဟာ တကယ့္ကို ထိရွလြယ္ သတိ ထားရမယ့္အခ်ိန္၊ အတိမ္းအေစာင္း မခံ ႏိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳး၊ ေပါ့ဆလို႔ရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီမီး ေလာင္ခဲ့ရင္ တိုင္းျပည္ႀကီး ျပာေတာင္ မက်န္ေတာ့တဲ့ဟာမ်ိဳး မျဖစ္သြားဖူးလို႔ မဆိုႏိုင္ပါဖူး။
ဒီေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး ျပႆနာေတြ၊ ပဋိပကၡေတြ မျဖစ္ေအာင္ တားဆီးကာ ကြယ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလုံးမွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အစိုးရိမ္လြန္ေနလို႔ ေၾကာက္ေနလို႔ မဆင္မျခင္လုပ္ေနမိတာ မ်ိဳးေတြ၊ ေျပာဆိုျပဳမူေနမိတာမ်ိဳးေတြ မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းရပါမယ္။ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ နဲ႔ ေတြ႕ကရာ သတင္းေတြပုံေတြ စာသား ေတြကို မွန္မမွန္၊ အက်ိဳးရွိ မရွိ မဆင္ျခင္ ဘဲ လူမႈကြန္ရက္မွာ ေဝမၽွေနတာမ်ိဳး၊ မက္ေဆ့ခ္် ပို႔တာမ်ိဳးေတြဟာ အဓိပၸာယ္မဲ့ လွသလို မရည္႐ြယ္ပါဘဲ ျပႆနာကို မီးေမႊးသူလို ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဝမၽွလိုက္တာေတြ ဟာ ျပႆနာျဖစ္ဖို႔ မီးစ၊ ေလာင္စာေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ရင္ အခုလို လူထု အပူခ်ိန္ တက္ေနတဲ့အခ်ိန္ အခါမေ႐ြးဝုန္းခနဲ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ကာ စာ ဖတ္ၿပီ၊ သတင္းၾကည့္ၿပီ နားေထာင္ၿပီ ဆိုတဲ့အခါ သံသယ ထားရမယ္၊ ဆင္ျခင္ စဥ္းစားရမယ္၊ ျဖစ္ႏိုင္မႏိုင္၊ ယုတၱိက် မက် ေတြးၾကည့္ရမယ္။ ဘာေတြကို အသားေပးၿပီး ဘာကို ဖုံးထားလဲ၊ မၽွမၽွ တတ ေဖာ္ျပထားသလား၊ အခ်က္အလက္ ေတြ ပါသလား၊ တိက်သလား၊ အျခားသတင္းအရင္းအျမစ္ေတြကေရာ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ဘယ္လိုေဖာ္ျပလဲ၊ ဘယ္လို သတင္းဌာနေတြက ယုံၾကည္လို႔ ရလဲ သိထားရမယ္ စသည္အားျဖင့္ သတိႀကီးႀကီးထားဖို႔ လိုပါတယ္။ မိမိ စိတ္ထဲမွာ သံသယရွိတဲ့ သတင္းမ်ိဳးကို မမၽွေဝတာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။
အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မေပါ့ဆရပါဘူး။ ဘာကိုလဲဆိုေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မစဥ္းစားဘဲ သူမ်ားေရး သမၽွ ျပသမၽွ လြယ္လြယ္ယုံၿပီး ေပါ့ေပါ့ တန္တန္ မဆင္မျခင္သတင္း (ေကာ လာဟလ၊ အတု၊ လႈံ႔ေဆာ္)ေတြ မၽွေဝ တာမ်ိဳး၊ ဘာသာျခား လူမ်ိဳးျခားေတြနဲ႔ ျပဳမူေျပာဆိုတာမ်ိဳးေတြမွာပါ။ အေရးႀကီး ဆုံးအခ်က္လည္း ရွိပါတယ္။ ပဋိပကၡ ရဲ႕ အေၾကာင္း အရင္းကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ တတ္ဖို႔ပါ။ ဒီလိုၾကည့္တတ္သြားရင္ သူမ်ား ေျခထိုးတာကေန လြတ္ႏိုင္ပါ လိမ့္မယ္။ သူမ်ား႐ႈိ႕မီးမွာ ကိုယ္က ေလယပ္ သူ၊ ေလာင္စာထိုးသူ မျဖစ္ေအာင္ သတိ ထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ေပါ့ဆမိတဲ့အတြက္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မီးေမႊးသူလည္း ျဖစ္သြား ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ သင့္ေၾကာင့္ မီးမ ေလာင္ ပါေစနဲ႔လို႔ တခုတ္တရ ေျပာပါရေစ။
ဖိုးၾကာ႐ိုး
